Dagblaðið - 14.11.1977, Blaðsíða 14

14
DAGBLAÐIÐJklANUDAGU^^NOVEMeE^SÝ^
ALLAR VIU
SÆKJA ÍSLi
Það er sama hvaða
hljómsveit erlenda maður
hittir að máli. Allar eru þær
óðfúsar að koma til tslands. Ég
hitti annan gítarleikara dönsku
hljómsveiíarinnar Gasolin að
máii um daginn á hljómleikum
hennar og þriggja annarra er-
Iendra hljómsveita. Hann kvað
það tvisvar hafa staðið til að
heimsækja tslendinga en í
hvorugt skiptið virtist áhugi
islendinga vera nægur. Þá vit-
um við það!
Hljómsveitirnar sem tróðu
upp á þessum hljómleikum
voru ærið misjafnar og fremur
lítt þekktar — þegar Gasolin er
undanskilin. Kvöldið hófst með
því að finnsk táningahljómsveit
lék nokkur lög. Hljómsveitin
kallast Bamboo og eru meðlim-
ir hennar á aldrinum 16-18 ára.
Hún hafði ekki skemmt áður
utan Finnlands. Sænskir blaða-
menn tjáðu mér að hún nyti
talsvert mikilla vinsælda þar
meðal yngra fólksins.
Slœm meðferð
Annars fengu Bamboo
svipaða meðferð á þessum
hljómleikum og svokallaðar
upphitunarhljómsveitir. Allt
virtist vera gert til að eyði-
leggja hljómburðinn og „ljósa-
framkomu Shebert en Bamboo.
Ljóskösturunum var nú beitt
mun meira en áður og sömu-
leiðis var hægt að hlusta á
tónlistina með sæmilega góðu
móti. Shebertsmenn mættu á'
sviðið í ijósum fötum og með
skyrturnar hnepptar frá niður
á nafla. Þetta átti við
smápíurnar, sem skræktu hver
í kapp við aðra.
ABBA Ástralíu
Tónlist Shebert er þannig að
hún hefur stundum verið
kölluð ABBA Ástralíu. Ég átti
reyndar dálítið bágt með að
skilja hvernig fimm karlmanna
hljómsveit gæti verið líkt við
blandaðan kvartett en ég áttaði
mig á því fljótlega eftir að
hljómsveitin hóf að leika. Öll
lög hennar voru slík að maður
lærði laglínuna á nokkrum
sekúndum og gat raulað með
strax eftir fyrsta viðlag. Enda
fór svo að áhorfendur tóku
hraustlega undir.
A þeim tónleikum, sem ég
hef sótt i Scandinavium, hafa
yfirleitt verið um 7-12 þúsund
áheyrendur. Nú brá svo við, að
þeir voru vart fleiri en 2-3
þúsund og á aldrinum tólf til
sextán ára. Eg er smeykur um
að íslenzkir unglingar hefðu
drukknari og með meiri læti en
áður.
Jæja, við vorum að ræða um
Shebert. Þeim tókst að ná slík-
um tökum á áhorfendum að stór
hópur var staðinn upp áður en
yfir lauk og dansaði á fullu með
tónlistinni. Sömuleiðis tróðust
þau nær sviðinu svo að þeir
ljósmyndarar, sem verið höfðu
við sviðið til að ná sem beztum
myndum, urðu að forða sér upp
í blaðamannastúkuna. Ég gæti
trúað því að dyraverðir
Scandinavium hafi andað létt-
ar, er Shebert lauk leik sínum.
Ekki var ég hrifinn af næstu
hljómsveti — Hurrycanes frá
Finnlandi. Áhorfendur voru
ekki á sama máli og tróðust að
sviðinu sem aldrei fyrr. Áður
en yfir lauk tókst þeim að
brjóta niður heljarmikið járn-
grindverk sem á að verja
skemmtikraftana trylltum
aðdáendum.
Hurrycanes —
þungarokkhljómsveit
Hurrycanes eru aðeins þrír
og spiluðu þeir þungt, frum-
samið rokk framan af en tóku
síðan að leika gömul Bítlalög og
slagara með Dr. Hook þegar á
leið. Þegar kom að aukalaginu
Sviðsframkoma Gasolin var hreint og beint frábær. Greinilega hafði verið lögð
notkun reyksprengja og blysa var frábær.
orðin hálf ellefu og hljóm-
leikarnir búnir að standa yfir í
þrjá og hálfan tíma.
Stiörnur kvöldsins
I stuttu máli sagt voru
Gasolin stjörnur kvöldsins.
Sviðsframkoman og notkun
sviðsútbúnaðar var slík að ég
hef ekki séð annað eins fyrr,
nema kannski hjá hljómsveit-
inni Electric Light Orchestra.
Allir hundrað ljóskastarar sal-
arins voru notaðir af mikilli
kunnáttusemi og í lokin
sprungu reyksprengjur með
slíkum hvelli að allir hrukku í-
kút. Reykurinn var ekki fyrr
stiginn upp í rjáfur en þegar
tvö tveggja til þriggja
mannhæðarhá blys tóku að
brenna sitt hvorum megin við
sviðið. — t raun og veru þýðir
ekki að lýsa svona sýningu með
orðum, maður þarf að sjá hana
til að vita hvað er um að vera.
Smápiurnr skræktu ótæpilega þegar Shebert birtist á sviðinu og
þær sáu í nafla hijómsveitarmeðlimanna.
Tveir af meðlimum Gasolin, þeir Kim Larsen söngvari og Franz Beekerlee gitarleikari. Franz iýsti þvi eitt
yfir í danska táningablaðinu Vi Unge að stærsta upplifelsi sitt í lífinu hefði verið þegar hann prófaði LSD i t
skipti.
Finnska þungarokkhljómsveitin Hurrycanes vakti mikla hrifningu áheyrendanna sem voru flestir á
aldrinum 12-16 ára gamlir. Svo mikil urðu lætin að járngrindverk við sviðið var brotið niður.
showið" var haft eins dauft og
lélegt og unnt var. Af hundrað
kösturum, sem eru í lofti
Scandinaviumhallarinnar, voru
aðeins tólf notaðir.
Þetta er líklega gert til að
sýna hversu góðar þær hljóm-
sveitir eru sem á eftir koma. Ég
frétti það að þegar Richie
Blackmore’s Rainbow lék hér í
Gautaborg fyrir nokkru hitaði
Vikivaki hinn sænsk/íslenzki
upp. Hljómburðurinn var hins
vegar slíkur að annað eins
hafði vart heyrzt áður.
En hvað um það. Bamboo
hinir finnsku hlutu sæmilegar
undirtektir að leik sínum lokn-
um og næst steig á sviðið
ástralska hljómisveitin
Shebert. • Þessi hljómsveit
nýtur mikilla vinsælda í heima-
landi sínu en er lítt þekkt utan
þess. Þó náðu þeir nokkuð langt
með lagi sínu Ilowzat fyrir
nokkru.
Mun meira var lagt i sviðs-
skellt heldur betur upp úr
hefðu þeir séð söfnuðinn sem
þarna var saman kominn. Aðal-
lega voru þó strákgreyin
hlægileg. Þeir voru i stuttum
leðurjökkum með gylltum
bólum, með brilljantín í hárinu
og greiddu í piku. Síðan höfðu
þeir margir skvett svo
ótæpilega á sig rakspíra, að það
sveif á þá, sem nærstaddir
voru.
Drykkjuskapur eykst
Ur því að ég er farinn að
minnast á áheyrendur þá hef ég
veitt því athygli að þeir eru
yfirleitt drukknari en þeir voru
siðastliðinn vetur. Skýringin á
þessu er talin sú, að „mellanöl-
ið“ svokallaða hefur verið
bannað og því verða krakkarnir
að drekka sterkari drykki
núna, svo sem vodka. Þetta
leiðir af sér, að þeir eru bæði
sem var Only Sixteen varð að
kalla út aukalið til að halda
aftur af krökkunum.
Er Hurrycanes höfðu lokið
sínum hlut í hljómleikunum.
Ieið heil klukkustund þar til
Gasolin birtist. Þá var klukkan