Dagblaðið - 01.12.1978, Blaðsíða 14

14
iéfi
irnn j\
ncnnH-
Fatapressa
oa henqi
Laust starf
Röskan starfsmann, helzt vanan spjaldskrárvinnu,
vantar til lögreglustjóraembættisins í Reykjavík. Laun
samkv. launakerfi starfsmanna ríkisins. Umsóknum
ásamt upplýsingum um fyrri störf sé skilað til skrifstofu
embættisins fyrir 8. desember n.k.
Lögreglustjórínn i Reykjavik,
29. nóvember 1978.
Amerísku stytturnar
frá Lee Borfen nýkomnar
Noog biiastceBI a.m.k. i kvöldla
lilOMLAMXIIIÍ
HAFNARSTRÆTl Simi 12717
TIMEX
HEIMSFRÆGU ÚRIN - 60 GERÐIR
1 ÁRS ÁBYRGÐ. PANTIÐ í
SÍMA 50590 EÐA BRÉFLEGA
m PÓSTSENDUM
ID 1 f A I MAGNÚS GUÐLAUGSSON
U n-lf HL STRANDGÖTU 19 - HAFNARFIRÐI
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR l. DESEMBER I978.
...... '\
Nýr Skírnir
Um „Skírni", 152 árgang
Nýlega kom út 152. árgangur af
Skírni, tímariti Hins íslenska bók-
menntafélags sem nú er eina reglulega
bókmenntatimarit okkar. Samkvæmt
meðfylgjandi félagatali eru félags-
menn nú um 2000 talsins og virðist
það ekki ýkja há tala ef tekið er mið af
öðru, t.a.m. bóksölu almennt, félaga-
Ólafur Jónsson,
tölu I öðrum bókaklúbbum o.fl. En
kannski er sú viðmiðun ekki sanngjörn
þvi efni Skírnis getur á köflum verið
æði sérhæft. En ég held að það séu
ekki margir sem gera sér grein fyrir þvi
hvaða gagn má hafa af þessu riti, bæði
á menntaskóla og háskólastigi. Af og
til er t.d. hringt I mig af bókmennta-
nemendum og ég beðinn að gefa þeim
upp hvar þessa og þessa bókaumsögn
megi finna — og hafa þeir ekki
hugmynd um að í Bókmenntaskrá
Skirnis eru allar þær upplýsingar.
Einnig kemur það fyrir að i ritinu
birtast yfirlitsgreinar um ákveðið efni
sem gætu staðið fyrir sínu í sérútgáfu.
Ólafur ötull
Til dæmis veit ég ekki um aðgengi-
legri samantekt um frásagnarlist
fornra sagna en ritgerð Vésteins
Ólasonar í þessum Skírni og er hún
skrifuð svo skýrt og skilmerkilega að
allir ættu að geta haft af henni
nokkurt gagn. En annars er blandað
efni í ritinu eins og venjulega, ásamt
bréfi til þess og ítarlegum ritdómum.
Ritstjóri Skírnis er Ólafur Jónsson og
á hann reyndar talsvert efni í ritinu
sjálfur, m.a. upphafsgrein um bók-
menntir og samfélag eftir 1918.
Upphaflega var þessi grein flutt sem
erindi og hefur til að bera bæði kosti
og galla slikra — err greinagott yfirlit.
en bætir kannski ekki miklu við það
sem þegar er vitað. Það kemur m.a.
fram i greininni hve litið hefur i raun
verið gert til að komast til botns i
þróun islenskra bókmennta á þessari
öld. Hvetji þessi grein menn til dáða
þá hefur hún náð takmarki sinu.
Endurskoðun
Síðan koma forvitnilegar greinar
um bóklestur Islendinga, en niður-
stöður þeirra hafa þegar verið raktar
hér í blaðinu. Önnur þeirra er könnun
eftir Hrafnhildi Hreinsdóttur, en á
henni eru ýmsar brotalamir vegna þess
hve lítið úrtak hennar er og einnig
vinnur hún aðeins út frá þremur
bókum frá einu forlagi. Samkvæmt
þeirri könnun virðast konur lesa meira
en karlar — en þær fá aftur fleiri
bækur gefnar en karlarnir. í næstu
grein ritar Ólafur aftur um bækur á
markaði og er það í alla staði rækilegri
úttekt, en verður ekki tiunduð hér.
Dagný Kristjánsdóttir tekur til endur-
skoðunar skáldverk Gunnars
Gunnarssonar, „Svartfugl” og nefnir
Silja Aðalsteinsdóttir, —
atkvæðamikil I „Skirni”.
grein sina „Synd er ekki nema fyrir
þræla”. Gengur hún aðallega út á að
sanna að samúð Gunnars hafi verið
með Bjarna og Steinunni í ríkara mæli
en áður hefur verið talið og sé ég ekki
betur en rökstuðningur hennar sé
býsna sannfærandi.
Höfðaðtil
sérþekkingar
Síðan koma þrjár gicinar sem höfða
fremur til sérþekking;jr en almenns
bókmenntaáhuga. W.M. Senner
skrifar um þýðingu Ódáinsakurs
Schillers eftir Bjarna Thorarensen og
er ég á engan hátt fær um að dæma
um réttmæti skoðana þeirra sem þar
eru reifaðar. Helgi Þorláksson ritar
grein um „Sjö örnefni og Landnámu”
og er hún tyrfin yfirferðar fyrir leik-
mann, en er þó sjór af fróðleik sem
melta má i góðu tómi. Grein Lýðs
Björnssonar er stutt og laggóð, en ekki
að sama skapi sannfærandi. Ég hef
einfaldlega enga trú á því að á bana-
stund sinni leitist nokkur maður,
hvort sem hann er höfðingi eða þræll.
við að taka sér i munn siðustu orð
einhvers annars af ásettu ráði. Getur
ekki verið að Sturla Þórðarson hafi
lagt Snorra á tungu þessi orð sem um
er rætt? Síðan kemur grein sú um frá-
sagnarlist eftir Véstein Ólason sem
áður er getið og er a.m.k. vesalingur
minn mun fróðari fyrir vikið,. enda
hefur Vésteinn lengi unnið að rann
sóknum á eldri bókmenntum. islensk-
umsem erlendum.
Ritdómar
um ritdóma
Á eftir þeirri grein kemur bréf til
Skímis frá Magnúsi Péturssyni og er
svar við ritdómi um hljóðfræðirann-
sóknir hans frá þvi í fyrra. Um þetta
efni get ég ekkert sagt. Um ritdómana
aftast er svo varla hægt að skrifa rit-
dóma, og nægir að segja að skrifað er
um „Kongesagastudier” eftir Jonna
Louis-Jensen af Jakobi Benediktssyni,
„Lexicon des Mittelalters” af sama.
Dagný Kristjánssóttir,
„Bibliography of Modern lcelandic
Literature in translation” ritstýrt af
P.M. Mitchell og K. H. Ober, af
Haraldi Sigurðssyni og Bergsteinn
Jónsson skrifar um „Frelsisbaráttu
Suður-Þingeyinga og Jón á Gautlönd-
um” eftir Gunnar Karlsson. Siðan
skrifar Silja Aðalsteinsdóttir um bók
Simonar Jóh. Ágútssonar „Börn og
bækur II”, Ólafur Jónsson skrifar um
bók Silju „Þjóðfélagsmynd íslenskra
barnabóka” og að lokum er Ólafur enn
á ferðinni og ritdæmir tvær bækur
eftir Njörð P. Njarðvik, „Saga, leikrit,
Ijóð” og „Eðlisþættir skáldsögunnar”.
Bók
menntir
AÐALSTEINN
INGÓLFSSON
Kirkjufélag Digranesprestakalls:
BASAR
verður í Sajhaðarheimilinu
við Bjarnhólastíg
NEFNDIN.
LAUGARDAGINN 2. DES. KL. 2 E.H. Margt eigulegra muna — kökur og m.fl. Komið og gerið góð kaup — og styrkið gott málefiii um leið.