Dagblaðið - 09.09.1981, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 9. SEPTEMBER 1981.
Skrifin um fiskvinnsluna á Þingeyri:
Óréttmæt með öllu i — segja 5 útlendingar )g óskiljanleg
Geoffrey Armour, Sharon McGrud-
dy, Vicki Horsfall, Susan Eddy og
Aureen Green skrifa frá Þingeyri:
Við viljum svara hinu furðulega
bréfi og grein, sem birtust í DB 22.
ágúst, viðvíkjandi áliti tveggja er-
lendra stúlkna (Jillian Mercer og
Janice Downie) á íslenzkum fisk-
iðnaði.
Fyrsta ranga fullyrðing þeirra, af
mörgum, er ,,aö við útlendingarnir
séum sammála um” þetta. Við
höfðum ekki hugmynd um þessar
yfirlýsingar og erum auk þess algjör-
lega öndverðrar skoðunar.
Jillian Mercer segist hafa verið
ráðin til starfa á Þingeyri af umboðs-
skrifstofu i Lundúnum. Ef til vill
Raddir
lesenda
hefur verið um misskilning blaða-
manns að ræða en okkur er kunnugt
um að hún kom hingað til þess að
heimsækja ættingja sinn og fékk
vinnu hér upp á eigin spýtur.
Það hefði verið okkur ánægjuefni
að fá tækifærí til þess að hressa
dálítið upp á minni ungfrú Mercer.
Hún nefnir m.a. atvik þegar „nýr
piltur kom frá Ástralíu” og var send-
ur til vinnu í frystiklefa án
„einangrunarfata” í 28 stiga frosti.
KEMUR EKKITIL HUGAR AÐ
BORÐA RSK FRÁ ÍSLANDI
— segir nýsjálenzk stúlka sem kynnzt hefur vinnubrögðum
ífiskiðjuá Vestfjörðum
Fyrir nokkrum dögum barst hefur unnid i fiskvinnslu hér
Daf’blaðinu bréf frá nýsjá lendis. I bréfi sínu fjallar
lenzkri sllilku. Janice Downie. Janice um nokkur alriði sem
sem undanfarna nlu mánuði hún kynnlist I vinnu sinni og
lelur að erindi cigi tíl Islend■
inga.
Eftir að hafa lesið bréfið
ákvað blm. að hafa upp á
Janice Downie og spjalla við
hana nánar um ýmsa hluli sem
hún mínnist á. Þvl miður
reyndisl Janice farin af landi
brott en I hennar stað var rœtt
viö vinstúlku hennar sem enn
er hérlendis og unnið haföi
með Janice. Heitir sú Jillian
Mercer og erfrá Ástrallu.
Bréf Janice Downie fer hér á
eftir:
■ KMU ,
Bréf
Janice
Downie
Kr rr nýijálenik og hrf vrrið
starfvmaður i rlnni af ykkar morgu
flsklAJum undanfarna niu mánuAi.
Mér finnvl að mar|! af þvi srm ég
kyantisl i rrkslri flsklðjunnar srm
ég vana hjá rlgi rkki aA vrra úsagi
þtgar ég yfirgrf ívland. Aðrir úl-
Irndir vrrkamrnn og ivlrnikir, «rm
ég hrf hafl samband viA, rru lomu
skoðunar og ég.
Jillian Mercer, áströlsk stúlka sem vann hér í tæþa fimm mánuði:
Hreint ótrúlegt hvað
þetta var ógeöslegt
— hægt að stinga f ingrunum í gegnum fiskinn, svo úldinn var hann
—fórsamtígegn
I-insiig fram kom lici aðlraman cr njólfarmisleg vinnubrögð og þyngdina en hraðann. Þeir sem annan kassa. Sá kassi er vigtaður og
brcfriiariun. Janice Dimnic, farinn jafincl svik. l-öikið fær borgað fyrir snyria fá 20 kg kassa mcð hráefni i. mismunurinn á þyngd hans og hins
af landi brnii Þsi lóksi ekki að na hraða og þyngd. Og meira fyrir Það sem búið er að snyria er sell i fyrri virkar sem frádrállur á launin.
lali af hcnni cii i siaðinn var spjallað
inkonu hcnnar. Iillnui Mcrcct.
Greinin sem birtist i DB 22. ágúst og fimm útlendingar vitna til i bréfi sínu.
Reyndar er hér um kærastann hennar
að ræða sem kom sérstaklega til þess
að hitta hana. Hann hefði átt að hafa
rænu á að láta flytja sig fyrst hann
þoldi ekki við fyrir kulda.
Vinnubrögð
Jillian Mercer
og Janice Downie
Viðvíkjandi bónuskerfinu og
athugasemdum Jillian og Janice um
það þá minnumst við þess sérstak-
lega að Janice fékk sama kassann
endursendan tvisvar vegna galla sem
eftirlitið (3 manneskjur) fann. f
siðara skiptið mun hún hafa orðið
eitthvað stressuð, því hún bætti
tveim dálkum (fiskhryggjum), sem
hvor um sig eru ein 20 bein, i kass-
ann. Þegar henni var bent á að gera
ekki þess háttar neitaði hún að vinna
lengur þann daginn og fór. Maður
gæti helzt látið sér detta í hug að vitn-
eskju um vinnusvik megi rekja til
vinnuaðferða þeirra sjálfra.
Við mótmælum eindregið athuga-
semdunum um vinnslu ónýts hrá-
efnis. Viðvikjandi „hvíta fiskinum
sem lyktaði ekkert” þá er á hvers
manns vitorði að línufiskur er hvítari
en togarafiskur. Hér er linufiskur
venjulega saltaður og ekki snyrtur
fyrr en við höfum unnið úr togaraafl-
anum. Síðan er jafnframt mismun-
andi mikil lykt af fiski eftir tegundum
og fiskur er linholda svo ekki er
mikill vandi að stinga fingri i gegnum
hann.
Okkur finnst mjög ósanngjarnt að
reynsluleysi þeirra og vankunnátta
komi Þingeyri í koll þar eð fisk-
vinnsla er mikilvægasta atvinnu-
greinin hér.
Okkur finnst heldur hlægilegt að
þær skuli aldrei ætla að borða
íslenzkan fisk því við höfum öll
margoft borðað fisk sem hefur verið
unninn í okkar fiskvinnslu og hefur
svo sannarlega ekki orðið meint af.
Tveir útlendingar sýndu Jillian
Mercer hvernig ætti að snyrta fisk en
hún gat ómögulega gert sig ánægða
með það heldur þurfti endilega að
eyða þessum dýrmæta bónustima
sínum í að ráðfæra sig við íslendinga
sem ekki skildu ensku.
Síðan segir hún að íslendingar
virðist ekki skilja hvers vegna fiskur
er frystur. Þetta er nú fáránlegt
miðað við þá reynslu sem íslendingar
hafa i þeim efnum. í sambandi við
athugasemdirnar um erfiða vinnu og
langan vinnudag þá ber að hafa í
huga að enginn er neyddur til þess að
vinna að þessu fremur en hann
sjálfur kýs.
Af hverju bfða þœr
til brottfarardags?
Ef fiskurinn var svona skemmdur
eða „úldinn”, af hverju sögðu þær
þá ekki eitthvað um þaö fyrr? Hvers
vegna bíða þar til rétt áður en þær
hverfa brott af landinu? Það er líka
makalaust að samvizkan skyldi leyfa
þeim að framlengja veru sína hér og
það langt fram yfir áætlaðan brott-
farartíma.
Tilgangur þessa bréfs er að reyna
að bæta eitthvað fyrir ummæli Jillian
Mercer og Janice Downie en til-
gangur þeirra er okkur með öllu
óskiljanlegur.
Við höfum ekki orðið vör við
neinar misfellur, hvorki í vinnu né i
umgengni við fólkið hér. Við erum
þeirrar skoðunar að allt viðmót gagn-
vart okkur hafi verið með bezta móti.
Við skiljum ekki að efni af þessu
tagi skuli vera birt án þess að ganga
úr skugga um réttmæti þess.
Á árifatlaðra:
I Borgarnesi eru ekki ská-
brautir fyrir hjólastóla
—opinberar byggingar ekki aðgengilegar f ötluðum
4C
Hans Meyvantsson segir að i Borgar-
nesi sé ekki ein einasta opinber bygg-
ing sem fatlaðir geti notað aðstoðar-
laust.
Hans Meyvantsson hringdi frá
Borgarnesi:
Á ári fatlaðra vil ég vekja athygli á
því, að hér í Borgarnesi er ekki ein
einasta opinber bygging sem fatlaðir
geta notað aðstoðarlaust.
Raunar stendur til að setja hjóla-
stólaskábraut við nýja sparisjóðinn,
en elliheimilið, hótelið og íþrótta-
húsið eru fötluðum i hjólastól ekki
aðgengilegar byggingar, nema þeir
séu bornir inn.
Það er þó verst að þetta á við
læknamiðstöðina líka, en þar væri þó
lítið verk að bæta úr.
Vegna skrifa Franziscu Gunnarsdóttur, Ólafs H. Sigurjónssonar og 4972-1293:
/þeim er veitzt að persónuleika og
trú sr. Ólafs Skúlasonar dómprófasts
í einu tilfelli farið með rakalaus ósannindi
Séra Sigurður Sigurðarson, sóknar-
prestur, Selfossi, skrifar:
Athugasemd um skrif í Dagblaðinu
um biskupskjör.
Vegna skrifa þeirra frú Franziscu
Gunnarsdóttur, Ólafs H. Sigurjóns-
sonar og 4972 1293 í Dagblaðinu á
síðustu dögum vil ég taka eftirfar-
andi fram.
Þessi skrif eru öll lík um það að i
þeim er veitzt að persónuleika og trú
séra Ólafs Skúlasonar dómprófasts
og í einu tilfelli farið meö rakalaus
ósannindi um hegðan séra Ólafs
fyrir síðasta biskupskjör. Óhjá-
kvæmilegt er að draga þá ályktun af
skrifum þessum að þau þremenning-
arnir séu fegin úrslitum biskupskjörs
og auðvitað eru þau ekki ein um það.
Hins vegar er erfitt að skilja hvers
konar lund og hvaða hvatir búa að
baki því að undirstrika þennan fegin-
leik með þvi að rakka niður þann
mann sem beið lægri hlut i kjörinu.
Ekki ætla ég að geta upp á neinu um
það en áframhald slíkra skrifa hlýtur
þó fyrr eða síðar að leiða til þess að
farið verður út í frekari mann-
jöfnuð milli þeirra manna sem at-
kvæði hlutu í biskupskjöri. Stuðn-
ingsmenn séra Ólafs vita að þeir
þurfa ekkert aö hopa fyrir slíkum
skrifum og það munu þeir ekki gera.
Þátttaka séra Ólafs í biskupskjöri
stafar ekki af metnaði og hégóma-
girnd hans sjálfs heldur af trausti sem
hann nýtur meðal margra kirkjunnar
manna. Okkur stuðningsmönnum
séra Ólafs var alvara með stuðningi
okkar við hann og okkur er enn
alvara með þau kirkjulegu sjónarmiö
sem lágu til grundvallar þeim stuðn-
ingi.
Þessara kosninga mun lengi minnzt
og sjaldan hefur minnihluti þurft að
sætta sig við jafnóljós úrslit og nú.
Við stuðningsmenn séra Ólafs
sættum okkur við úrslitin. Það er
ekki vegna þess að réttlætisvitund
allra sé fullnægt heldur vegna hins að
við viljum drengilega sátt og einingu i
kirkjunni.
Þeim þremenningunum til hugg-
unar vil ég að lokum geta þess að á
síðustu dögum hefur séra Ólafur
sannað okkur stuðningsmönnum
sínum að hann hefur andlega burði
til að taka ósigri af rósemi. Það
hefur raunar verið lærdómsríkt að
kynnast því hvernig séra Ólafur setur
heill kirkju og þjóðar ofar sínum
eigin metnaði og metnaði stuðnings-
manna sinna.