Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Blaðsíða 32

34
Muravieff-rúgur.
> Vasa Sva lQv-rúgur.
St. Hans-rúgur.
Reynis-rúgur.
Öll afbrigðin komu hóflega upp, nema Reynis-rúgur;
hann hljóp í ax og gaf því enga uppskeru í þetta sinni.
Lítur helst út fyrir, að honum hafi verið sáó of snemma.
Sökum votviðranna og þurkaleysis í september náði
rúgurinn litlum aldinþroska — en þó fram yfir allar vonir.
Allmargir tegundaeinstaklingar báru nokkurnveginn þrosk-
að korn, og eitthvað öll afbrigðin (að Reynis-rúg undant.)
Þó árangurinn væri lítill, hvað uppskeru snerti, þá get-
ur hann þó gefið mikilvægar bendingar í þá átt, hvaða
afbrigði sjeu tiltækilegust og arðvænlegust til ræktunar
hjer, og i öðru lagi, á hvaða tímabili sje heppilegast að sá.
Af sex fyrstu afbrigðunum eru ekki nema tvö ein, sem
líkindi eru til að nái nokkrum þroska hjer; það eru af-
brigðin: Petkus Kalnes og Muravieff. Tel eg engum vafa
bundið, að afbrigði þessi gætu þroskað hjer fræ í góðum
sumrum, svo hagur væri að.
Pað var sýnilega lítill munur á sáðtímunum 30. júní
og 15. júlí; en fyrsti sáðtíminn, 15. júní, var bersýnilega
óheppilegastur.
Afbrigðin voru þreskt og verður fræ þeirra reynt á
komandi sumri.
Hinum margþættu grastilraunum, sem lagðar voru sum-
arið 1921 var haldið í líku horfi og áður og bætt í skarð-
ið þar sem tegundir dóu.
Reitir þessir eru n. k. sýnireitir. Eiga þeir að gefa bend-
ingar í þá átt, hvaða grastegundir, sjer í Iagi útlendar,
sjeu bestar að mynda samfeldan gróður og grassvörð.
Par sem tilraunir þessar hafa staðið svo stuttan tíma,
verður ekki sagt með vissu, hvaða tegundir muni halda