Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Blaðsíða 50

52
röðun og $amraðanirnar geta runnið sitt þroskaskeið,
eins og hvað annað. En það verða menn að hafa hug-
fast, að til eru ósamræmir litgeislar, eins og ósamræmir
tónar. Og það er einmitt ósamræmið, sem garðyrkjumenn
þurfa að forðast við samröðun litanna.
Eðli hvers Ijósgeisla er þannig, að renni hann saman
við annan geisla í vissu hlutfalli, þá kemur fram hvítt.
Pessir tveir litir kallast fyllingarlitir (komplementær-Iitir).
Hjer á eftir er fimm tegundum fyllingarlita raðað lóð-
rjett saman:
Rautt. Rauðgult. Qult. Grængult. Grænt.
Blágrænt. Blátt. Indigóblátt. Fjólublátt. Purpurarautt.
Litur blómanna breytist á ýmsan hátt eftir samröðun-
inni. Menn þurfa því að þekkja eðli þessara breytinga,
til þess að geta fengið sem best samræmi.
Standi tveir fyllingarlitir saman, verða litir þeirra enn
hreinni og tilkomumeiri enn ella. Ef við viljum því fá
áhrifamikla liti, þá er að raða saman fyllingarlitum.
En ef við aftur á móti röðum saman rauðum og gul-
um blómum, sem í rauninni er óhæf samröðun, þá verð-
ur rauði liturinn fjólubláleitur, vegna þess hann dregur
til sín fyllingarlit gula litsins, og guli liturinn grænleitur
af sömu ástæðum.
Það er sem sje regla, að sje tveim litum (sem ékki
eru fyllingarlitir) raðað saman, þá draga þeir til sín fyll-
ingarliti hvors annars og fá því altaf á sig ákveðinn lit-
blæ. Á þenna hátt geta garðyrkjumenn látið blómbeð
eða aðra blómasamröðun bera litblæ eftir geðþekni.
Eins og áður var á drepið, er ekki hægt að segja
ákveðið, hvaða blómaliti sje fallegast að velja saman;
smekkur og hrifnæmi verður að ráða þar mestu um. En
oftast mun best fara á því að hafa heita og kalda liti