Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Blaðsíða 51

53
sem nábúaliti. Hlutlausu litirnir geta verið með hvorum
tveggju; enda er græni liturinn höfuðlitur jurtaríkisins.
Sömuleiðis getur hvíti liturinn verið með flestum öðrum
litum, án þess að spilla samræminu. Rautt og gult, fjólu-
blátt og purpurarautt, blátt og blágrænt, grænt og gul-
grænt fellur illa saman. Að sjá þessa liti samhliða, vekur
óþægilega ósamræmiskend.
Blaðlitir plantnanna hafa oft ekki minni þýðingu en
blómlitirnir; enda eru margar plöntur ræktaðar aðeins
vegna blaðanna. Verður engu að siður að gæta þeirra
plantna en annara, svo þær stingi ekki um of í stúf við
blómplönturnar umhverfis.
Víða í görðum virðist guli liturinn vera of ríkjandi.
Margar trjáplöntur hafa gulleit blöð, og er því of mikið
að gert að planta miklu af gulblóma jurtum í nágrenni
þeirra. Einnig gera margir of mikið að því að planta
miklu saman í stað af einlitum blómjurtum. Að hafa lit-
ina svo sterka, að þeir spilli fegurð nábúajurtanna, má
ekki eiga sjer stað. Náttúran sjálf fer mjög gætilega að
ráði sínu í þessu tilliti Hún er oft hverjum garðyrkju-
manni snjallari að blanda litunum haganlega.
Regar mörgum blómalitum er blandað saman í eitt og
sama beð, er vandi á ferðum. Það er sem sje hætt við,
að einhver einn liturinn ráði lögum og lofum. Allir lit-
irnir — öll blómin þurfa að njóta sín hlutfallslega jafnt.
En til þess þarf fyrst og fremst að þekkja fyrirfram lit
blómategundanna og helst blómgunartíma þeirra; en auk
þess og ekki hvað síst litstyrk þeirra. Kemur þá til greina,
hve stórt yfirborð hver litur má taka, svo hann kasti
ekki skugga á hina litina eða spilli heildarfegurðinni.
Reglur fyrir þessu er erfitt að gefa, því þetta er svo
mjög háð stærð blómkrónanna ög fjölda þeirra og þroska
stöngulblaðanna. Pó hafa garðyrkjumenn látið uppi flatar-
hlutföll nokkurra lita, og eru þau sem hjer segir: Gult