Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Blaðsíða 38

40
tíma til að búa sig undir veturinn, þroska brumin sín og
kasta laufinu.
Trjá- og blómplöntur voru seldar út um land eftir
pöntunum, þó var eigi hægt að fullnægja að öllu stærstu
pöntunum, og lágu til þess ofangréindar ástæður.
Sáðreitum var enn fjölgað í vor, og trjáfræ fengið frá
Danmörku, Noregi og Ameríku. Auk þess var sáð ís-
lensku fræi af Birki og Reyni. Fræið spíraði yfirleitt á-
gætlega, nema Ameríkska fræið reyndist ljelegt. Breytt
var til með umbúnað sáðreitanna undir veturinn. Vetrar-
umbúðirnar voru þyntar að miklum mun, og yfir einn
reitinn var til reynslu lagður rammi með vírneti í botn-
inn, ofan á vírnetið var svo lagt þunt lag af lyngi, sem
annars venjulega er lagt ofan á plönturnar sjálfar. Pessir
vírrammar eru notaðir víða erlendis í uppeldisreitum og
þykja reynast vel.
í Fögrubrekku var í vor plantað mörgum tegundum
af trjám, runnum og blómjurtum. Pessum gróðri fór öll-
um illa fram. Trjen festu aldrei vel rætur, laufguðust lítið,
og mörg þeirra dóu á miðju sumri úr kulda og harð-
rjetti.
Náttúran er grimm og kærleikslaus, þegar hún kremur
til dauða gróðurinn smávaxna og hjálparlausa, sem veik-
ar mannshendur leggja í skaut hennar, með innilegustu
óskum og vonum, gróðurinn, sem hún sjálf hefir alið og
fóstrað við barm sinn. Hún er grimm og miskunarlaus,
eins og mæðurnar, sem báru út í hríðina og dauðann
börnin, sem þær ólu.
Fagrabrekka átti að bera nafn með rentu. í þetta sinn
mishepnaðist það, þó skal ekki örvænta, betur getur til-
tekist síðar.
Af Ribsrunnum, sólberjum, og ýmsum prýðrunnum
voru settir græðlingar. Margir þeirra festu rót og litu vel
út og þroskalega framan af sumri, en eigi fátt af þeim