Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Blaðsíða 43

45
pjetur, sem talinn er einhver'fljótvirkasta áburðartegund,
og hefir oft reynst hjer vel, en í þetta sinn virðist hann
engin eða lítil áhrif hafa.
Gulrótum var sáð að haustinu, og hefir sú aðferð reynst
best við ræktun gulróta, því fræið liggur 3 — 5 vikur í
moldinni áður en það spírar, ef því er sáð á vorin. í
þetta sinn mishepnaðist einnig þetta. Góðviðrin að haust-
inu voru svo langvinn, að fræið spíraði, og eyðilagðist
þar af leiðandi alt.
Rauðrófur þroskuðust svo lítið, að þær voru að engu
nýtar.
Kúmen blómstraði sama sem ekkert, en óx þó sæmi-
lega. Kjörvel, steinselja, spinat og salat mátti heita að
yxi allvel, einnig maínæpur og hreðkur, enda þótt þær
þroskuðust seinna en vanalega. Sjerstaklega reyndust
hvítar hreðkur (Ista p.) mjög vel. Pær uxu fult svo fljótt
sem hinar, trjenuðu ekkert og eru ágætlega bragðgóðar.
Soðnar líkjast þær eigi svo lítið asparges á bragðið.
Dill var plantað út í sólreit, og spratt þar vel, bar
þroskaða sveipi í september.
Reiturinn sem í fyrra var plægður upp og ætlaður til
trjágræðslu, var í sumar sáður gulrófufræi. Jarðvegurinn
var stífur og kaldur, og uppskera gulrófnanna því Ijeleg.
Jeg vil eindregið kenna það jarðveginum, því gulrófur
spretta ótrúlega vel, þó kuldatíð sje, ef þær standa í frjó-
um og mildum jarðvegi og hafa nægilegan raka.
Reiturinn er umgirtur af lágum birkigróðri, og heitir:
Birkirjóður.
Frærófur voru settar niður við suðurvegg. F*ær blómstr-
uðu eigi lítið, en fæstir fræskálparnir náðu nokkrum þroska.