Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1934, Qupperneq 39

‘11
tegundir reyndar: 2 tegundir af hvítsmára (Morsö og
Strynö) báöar danskar, 1 tegund af rauðsmára (Her-
snap.), Alsikusmári og 2 tegundir af Maríuskó (Lo-
tus uliginosus og Lotus corniculatus). Hverri tegund
var sáð út af fyrir sig með venjulegri grasfræblöndu
og var sáðmagnið af belgjurtunum 50% af öllu sáð-
magninu. Til samanburðar var svo notuð venjuleg
grasfræblanda án belgjui*ta. Þrátt fyrir þetta mikla
sáðmagn af belgjurtum, gætti þeirra ekki mikið fyrsta
sumarið, smárategundirnar spruttu þó allar nokkuð og
höfðu æxli á rótum, en lotustegundirnar spruttu lítið
og þroskuðu engin rótaræxli, enda hurfu þær alveg á
fyrsta vetri. Út frá þessari reynslu væri þó rangt að
álykta þannig, að lotustegundirnar gæti eigi vaxið
hér, en hitt virðist augljóst, sem líka er mjög eðli-
legt, að viðeigandi rótarbakteríur vantar og án smit-
unar þýðir ekki að reyna þær.
Þau 4 ár, sem þessi tilraun hefur verið starfrækt,
hefur hvítsmárinn vaxið mjög vel, haft verulegan
vaxtarauka í för með sér og áhrif hans farið vaxandi
með ári hverju. Rauðsmárinn og Alsikusmárinn hafa
aldrei vaxið vel í tilrauninni, en þó haft nokkur vaxt-
araukandi áhrif, en eru nú óöum að ganga til þurðar,
sem að vísu er eðlilegt, þar sem þessar tegundir eru
ekki taldar varanlegar graslendistegundir, en þær
eiga að geta vaxið mjög vel í nokkur ár, sem þær þó
ekki hafa gert í tilrauninni, þrátt fyrir það, þótt þær
hafi myndað rótaræxli.
Gæti þetta vakið grun um, að stofn sá af rótar-
bakteríu, sem finst aðallega í íslenskri mold og sem
um langt skeið hefur einvörðungu lagað sig eftir hvít-
smáranum, henti eigi fyllilega fyrir rauðsmára og Al-
sikusmára, þrátt fyrir það, þótt hann geti myndað æxli
á rótum þessara tegunda, það er því sennilegt, að