Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Blaðsíða 44

46
Við höfum gert brýrnar á þann hátt, sem hér verður
lýst:
Fyrst er stungið upp úr brúarstæðinu, báðum skurð-
bökkum, það djúpt niður, að jafnt verði skurðbotnin-
um. Er stungið lóðrétt niður ög mokað upp á bakkana,
þar til fenginn er ferhyrndur grunnur hér um bil 4
sinnum 1,7 m. eða 60 sm. út frá skurðbotni hvoru megin.
Hér er gengið út frá, að skurðbotninn sé 50 sm. á breidd.
I hleðsluna eru stungnir hnausar, 20x60 sm., eða 1x3
spaðastungur. Eru þeir lagðir í hleðsluna þannig, að
endinn veit að ræsinu og graskanturinn að þeim hnaus,
er síðast var lagður. Þegar lokið er að hlaða neðstu lögin
báðum megin við ræsið, er byrjað að leggja næstu lög
þeirn megin frá, sem endað var á þeim neðstu og svo koll
af kolli eins og í venjulegri vegghleðslu. Skorið er eftir
snúru af hnausaendunum við ræsið, svo það verði sem
sléttast innan og eru hleðslurnar látnar slúta hvor móti
annari, svo að ræsið smáþrengist, uns það lokast að fullu
— hnausarnir mætast. Fer það eftir dýpt skurðanna,
hvort ræsinu er lokað með 4., 5. eða 6. hnausaröð.-Þá er
að síðustu lagt eitt lag ofan á þannig, að miðja hnaus-
anna hvíli yfir miðju ræsi, og er því næst mokað mold
að hnausunum til beggja enda. Gott er að þekja yfir með
torfi eða þökum, þar sem ekki á betur við að bera möl
ofan á. Séu hnausarnir hafðir breiðari en hér er gert ráð
fyrir, er betra að láta graskant þeirra snúa niður í hleðsl-
unni. Nauðsynlegt er að vanda vel hliðarhleðsluna á
brúnni, og hafa nægilegan fláa, einkum ef jarðvegur er
ekki vel þéttur. Best er að láta graskanta ystu hnausanna
mynda íláann, eins og í vegkanti.
Þó hér sé gert ráð fyrir, að botnbreidd ræsisins sé 50
sm., eða sama breidd og á skurðbotninum, þá má hún
vera breytileg 35—70 sm., eftir því hve mikið vatnsmagn
skurðurinn þarf að flytja. Hér er einnig gert ráð fyrir,
að brúin sé 3 m. á breidd og grunnur hennar 4 m. Þeim