Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Side 60

62
unum fyrir, er byrjað frá öðrum enda línunnar að leggja
neðsta vírstrenginn. Er vafið eitt bragð um hvern staur í
t. d. 60 sm. hæð, eða það ofarlega, að tryggt sé, að heyið
liggi ekki við jörð, þegar það er komið á strenginn.
Þegar neðsti strengurinn er kominn á staurana og bú-
ið að festa endann, svo hann gefi ekki eftir, er farið að
láta heyið á hann. Verður að taka það í tuggum með
höndununr og hrista það dálítið, svo það liggi ekki of
klemt saman. Best er að láta aðeins eina til þrjár tuggur
á hvert millibil fyrst, svo vírinn strengist jafnara. Þegar
svo er búið að láta að fullu á strenginn, er annar lagður á
sania hátt og hinn, nema hvað hann kenrur á mótsetta
hlið stauranna og h. u. b. feti ofar. Það verður meira jafn-
vægi á hesjunni, ef vírstrengirnir koma þanhig á víxl,
sinn á hvora hlið.
Heyið er svo látið á annan streng á sama hátt og þann
fyrsta og þannig er haldið áfram, þar til komnir eru eins
margir strengir og staurarnir leyfa. Nauðsynlegt er að
setja nokkur hliðarstög á hesjuna, t. d. á fjórða hvern
staur, má hafa þau úr sama vírnum og setja þau um leið
og efsti eða næstefsti strengurinn er lagður. Stögunum
má festa með smáum hælum 4—5 m. frá hesjunni. Ská-
skífur er hægt að nota í staðinn fyrir stög. Þetta veitir
hesjunni öryggi gegn stormum. Ennfremur er öryggi að
því, að láta enda hennar snúa gegn þeim áttum, sem
stormasamastar eru.
Fullgerðar hesjur líta út eins og háir og vel gerðir
veggir til að sjá og séu þær margar samhliða með svipuðu
millibili, er gaman að líta yfir þær úr nokkurri fjarlægð.
Ef stormurinn aflagar ekki hesjurnar, þarf ekkert við
heyinu að snerta fyr en það er tekið fullþurt og flutt
heim.
Til þess að þurka á þennan hátt 10 hesta af heyi, þarf
ekki minna en 25 staura og 3—400 m. af vír. Það er því
um nokkurn stofnkostnað að ræða. Sennilega er nú orð-