Frjáls verslun - 01.09.1960, Blaðsíða 5

toll, sem kom til framkvæmda fyrir hverja vöru-
tegund þann 1. janúar 1957. Fyrsta tollalækkunin
var framkvæmd 1. janúar 1959 og nam hún almennt
10%. Næsta lækkun fór fram 1. júlí sl. og nam
hún einnig 10% heildartollad)
Venjulega er gerður greinarmunur á verndartoll-
um og fjáröflunartollum. Verndartollar eru lagðir
á, til að vernda innlenda framleiðslu gegn erlendri
samkeppni en fjáröflunartollar í fyrsta lagi til fjár-
öflunar fyrir ríkið. Oft er þó erfitt að draga línur
hér á milli. Ákvæði sexveldasamningsins um afnám
tolla gilda almennt fyrir báðar tollategundirnar.
Þetta er líka óhjákvæmilegt, því ef fjáröflunar-
tollum væri haldið við, yrði ekki um frjálsan sam-
eiginlegan markað að ræða. Hins vegar mega þátt-
tökulöndin koma á hjá sér á innanlandsmarkaðn-
um neyzlusköttum, til að bæta upp tekjutap ríkis-
ins vegna afnáms fjáröflunartollanna, telji þau þess
þörf.2) Óheimilt er að leggja nokkra hærri skatta,
hverju nafni sem nefnast, á vörur innfluttar frá
aðildarríkjunum, heldur en lagðir eru á innlenda
framleiðslu.
Um afnárn tollanna gilda ýmis ákvæði, sem of
langt mál væri að rekja hér.
Jafnframt tollunum verður einnig að afnema eftir
ákveðnum reglum allar takmarkanir á vörumagni
og aðrar takmarkanir, sem hafa sams konar áhrif
í viðskiptum milli sexveldanna. Þannig ber að
afnema alla innflutningskvóta í viðskiptum milli
þessara landa. Um landbúnaðarvörur gilda að
nokkru sérstakar reglur.3) Takmarkanir á útflutn-
ingsmagni í milliríkjaviðskiptum innan svæðisins
eru bannaðar.'i)
Hin sameiginlega tollskrá sexveldanna gagnvart
„þriðju“ löndum gengur einnig í gildi á 12, eða í
mesta lagi á 15 árum frá 1958 að telja. Iíún kemur
að nokkru leyti til framkvæmda þegar 1. janúar
1961.5) Síðan breyta aðildarríkin tollum sínum
gagnvart „þriðju“ löndum smám saman, þar til öll
verða að vera búin að taka upp sameiginlegu toll-
skrána 1. janúar 1970. Einstök lönd mega gera
þetta fyrr, ef þeim sýnist svo.
Þessi sameiginlega tollskrá gagnvart „þriðju“
löndum er reiknuð þannig út, að tekið er einfalt
1) Ilandbuch der Europaischen Wirtschaft, Kommenlar, bls.
19, og Beilage zu Wirtschaftliche Mitteihingen der Deutschen
Bank, Hamburg, janúar/febrúar 1960, bls. 5. Sjá ennfremur
Europáische Wirtschaft, 10, 31. 5. 1960, bls. 215-216.
2) Handbuch der Europáischen Wirtschaft, Kommentar, bls.
24 f.
3) Beilage zu Wirtschaftliclie Mitteilungen der Deutschen
Bank, Hamburg, janúar/febrúar 1960, bls. 5. Ennfremur EWG,
1, 1960, bls 10, og sexveldasamninginn, § 33.
4) Sexveldasamningurinn, § 37.
5) Europáisclie Wirtsehaft, 10, 31. 5. 1900, bls. 215.
meðaltal af þeim tollum fyrir hverja vörutegund,
sem giltu á hinum fjórum tollasvæðum 1. janúar
1957, þ. e. a. s. í Frakklandi, ítaliu, Þýzkalandi
og Benelux-löndunum, en Belgía, Luxemburg og
Holland; voru eitt tollsvæði frá því 1. janúar
1948. Frá þessari reglu eru þó nokkrar undantekn-
ingar, sem flestar eða allar miða að tollalækkun.
T. d. má tollurinn á flestum hráefnum ekki vera
hærri en 3% og á flestum hálfunnum vörum ekki
hærri en 10% af verðmæti þeirra. Þá getur Sam-
eiginlegi markaðurinn samið við „þriðju“ lönd um
lækkun á sameiginlegu tollunum á gagnkvæmum
grundvelli.
Sameiginlegi tollurinn er verðtollur, þ. e. a. s.
hann reiknast af verðmæti varanna en ekki af
þunga þeirra eða rúmmáli. í febrúar sl. samþykkti
ráð Sameiginlega markaðsins, sem seinna verður
vikið að, tollskrána gagnvart „þriðju“ löndum, en
það þýðir þó ekki, að henni kunni ekki að verða
breytt ennþá.i) Hin sameiginlega tollskrá mun þýða
almennt nokkra liækkun á tollum í Þýzkalandi og
Benelux-Iöndunum en hins vegar nokkra lækkun
almennt séð á tollum í Frakklandi og Ítalíu, miðað
við þá tolla, sem giltu í þessum löndum hverju
fyrir sig 1. janúar 1957.
3. Viiinuafl
Þar sem sameiginlegi markaðurinn á að verða ein
efnahagsleg heild, er ekki nóg að vörur megi flytja
frjálst og hindrunarlaust milli aðildarríkjanna.
Frelsið verður einnig að ná til vinnuafls, fjármagns,
til ákvörðunar einstaklinga um það, í hverju aðild-
arríkjanna þeir vilji búa, svo og að sjálfsögðu til
frjálsra gjaldeyrisviðskipta. Stofnsamningur Sam-
eiginlega markaðsins gerir líka ráð fyrir þessu, en
ákveður ekki nákvæma tíma-áætlun í því sam-
bandi, nema að þessu frjálsræði verði komið á fyrir
ársbyrjun 1970. Innan þess tíma, sem verið er að
koma upp Sameiginlega markaðnum, verða al-
mennt afnumdar allar gildandi takmarkanir á frelsi
vinnuafls, til að flytjast milli aðildarríkjanna.
Frá ársbyrjun 1970 á að ríkja efnahagslegt frjáls-
ræði fyrir alla ríkisboi'gara aðildarríkjanna á vinnu-
markaðnum með fullkomnu jafnrétti án tillits til
þjóðernis eða ríkisborgararéttar.
J. Bústaðarréttindi
Jafnframt því að vinnumarkaðurinn er sainein-
aður, er einnig gert ráð fyrir að atvinnurekendum
sé heimilt að flytjast á milli þátttökuríkjanna með
atvinnurekstur sinn og njóti til fulls jafnréttis,
án tillits til ríkisborgararéttar. Þetta er nauðsynlcgt,
til að atvinnurekendur geti stundað atvinnurekstur
1) Europaische Wii'tscluiftsgemeinschaft, 5, 1960, bls. 86 ff.
FRJALS VERZLUN
5