Frjáls verslun - 01.12.1968, Qupperneq 9

FRJALS VERZLUN
5
SAMTÍÐARMENN
TÓMAS
ÖLGERÐARMAÐUR
Tómas Tómasson ölgerðarmaður er samtíðarmaður F.V.
að þessu sinni.
SAUTJÁNDA apríl 1913 hóf ung-
ur maður, Tómas Tómasson, öl-
gerð í Þórshamarskjallaranum við
Templarasund. Þetta framtak bar
vitni um mikinn stórhug, því á
þessum tíma var erlent öl allsráð-
andi á Islandi og erlendu ölgerð-
irnar voru allt annað en árenni-
Iegar til samkeppni. Margir voru
því þeir, sem álitu, að hér yrði
aðeins um aprílhlaup að ræða, en
með þrautseygju og hyggindum
tókst Tómasi að yfirstíga alla
byrjunarörðugleika og nú er fyr-
irtæki hans, h.f. Ölgerðin Egill
Skallagrímsson, með . virðulegri
fyrirtækjum höfuðborgarinnar og
fjölbreytt framleiðsla þess renn-
ur ljúflega niður hálsa lands-
manna.
— 0 —
Nú stendur Tómas Tómasson á
áttræðu. Hann fæddist 9. októ-
ber 1888 að Miðhúsum í Hvols-
hreppi, Rangárvallasýslu, sonur
hjónanna Tómasar Jónssonar og
Sigurlaugar Sigurðardóttur. Fað-
irinn féll frá, þegar drengurinn
var á öðru ári og brá móðirin búi,
en sonur hennar fór að Velli, til
Hermanns heitins Jónssonar. Þar
ólst Tómas upp til ársins 1894, er
Hermann dó.
Frá Velli fór Tómas til Ólafs
Guðmundssonar, læknis, að Stór-
ólfshvoli og var þar í sex ár, en
aldamótaárið fluttist hann að
Garðsauka, til Ingimundar Bene-
diktssonar. Hjá honum var Tómas
til 17 ára aldurs, að hann gerðist
vinnumaður hjá Eyjólfi Jóhanns-
syni skipstjóra til eins árs. Að því
loknu flutti Tómas til móður sinn-
ar, sem þá var búsett á Seltjarnar-
nesi.
Svo sem venjan var, var Tómas
látinn vinna öll algeng sveitar-
störf í æsku og eftir fermingu
hafði hann ferðalög til aðdráttar
fyrir heimilið. Árið 1906 stundaði
hann sjóróðra frá Seyðisfirði og
Garði suður, en árið eftir gerðist
hann starfsmaður hjá gosdrykkja-
verksmiðjunni Sanitas. Reyndist
hann dugmikill strfskraftur og
vann sig fljótt upp í stöðu fram-
leiðslustjóra og einnig stjórnaði
hann atvinnurekstrinum, meðan
Gísli Guðmundsson, forstjóri San-
itas, var við gerlafræðinám er-
lendis.
— 0 —
„Löngun mín til að verða sjálfs
míns herra jókst stöðugt“, segir
Tómas. „Þegar Gísli Guðmunds-
son ákvað að draga sig út úr San-
itas, missti ég löngunina til að
vinna lengur hjá því fyrirtæki.
Gísli hafði oft talað við mig um
stofnun ölgerðar og fyrir áeggjan
hans lagði ég út í hana, þó ég
teldi mig á fæstan máta til þess
færan.
Ég fékk 900 krónur að láni til
stofnunarinnar, því ekkert fé átti
ég sjálfur, giftur maðurinn og orð-
inn faðir. Fyrir þessa peninga
keypti ég vélakostinn og svo fór
ég af stað með framleiðsluna“.
Fyrirtæki sitt kenndi Tómas við