Frjáls verslun - 01.02.1977, Blaðsíða 41

þá byrjuðum við á honum í
marzmánuði 1975 og skiluðum
honum i júlí 1976. Það myndi
ég telja mjög eðlilegan smíða-
tíma fyrir svona skip og mjög
í samræmi við það sem gerist.
annars staðar. Innifalið í hon-
um er að sjálfsögðu tími til
ýmissa aðdrátta, afgreiðslufrest-
ur á vélum og tækjum um
borð, sem oft er ráðandi um
afhendingartímann frá okkur.
Hitt er svo annað mál, sem
mér er engin launung á, að
okkur stendur það verulega fyr-
ir þrifum í samkeppninni, hve
vinnuaflsskorturinn er mikill.
Við höfum ekki nægan mann-
skap til að gera verkin á sem
skemmstum tíma. Með auknu
vinnuafli ætlum við að styrkja
stöðu okkar að þessu leyti.
F.V.: — Hvernig er lána-
fyrirgreiðslu háttað í reynd
vegna smíða á skipum innan-
lands og hvernig er hún í sam-
anburði við fyrirgreiðslu sem
veitt er til kaupa á nýbyggðum
skipum erlendis frá?
Gunnar: — Ég vil leyfa mér
að kalla lánafyrirkomulagið
hálfgerðan skrípaleik allt sam-
an. Það er alltaf verið að tala
um betri fyrirgreiðslu við þá,
sem semja um smíðar innan-
lands. Því miður er það bara
ekki svo einfalt.
Þannig er mál með vexti, að
þeir sem semja hér innanlands
fá 75% lán hjá Fiskveiðasjóði
og 10% lán úr Byggðasjóði.
Kerfið er þannig hérna, að
kaupendur skipanna fá pening-
ana beint úr Fiskveiðasjóði eft-
ir því sem smíðin gengur hjá
okkur. Sérstakt mat er látið
fara fram á verðmætisaukningu
smíðarinnar, sem í' þessari
stöð fer fram á mánaðar-
fresti en Fiskveiðasjóður borg-
ar síðan 71 % af þessu og skilur
eftir 4%. Hluta af árinu 1975
og allt síðasta ár taldi Fisk-
veiðasjóður sig ekki hafa bol-
magn til þess að borga okkur
þetta 71% þannig að lengi vel
borgaði hann ekki nema 3514%
en 51% um skeið. Byggðasjóð-
ur gat hreint ekkert borgað af
sínum lánum um langan tíma.
Fiskveiðasjóður bar við fjár-
Hinn nýi
skiUt-
togari
Dalvík-
inga við
viðlegu-
kantinn
hjá Slipp-
stöðinni.
Inni í
stöðvar-
húsinu er
svo verið
að smíða
skrokk
næsta
togara.
magnsskorti en það var líka
opinber stefna að draga úr
smíðunum sem það og gerði.
Þannig vorum við neyddir til
að taka að okkur mun meiri
viðgerðir til að brúa bilið, og
hefðum reyndar alls ekki slopp-
ið jafnvel frá þessu og raun
ber vitni ef við hefðum ekki
keypt á sínum tíma togara-
skrokkinn frá Noregi. í fyrra
hefðu járnsmiðirnir átt að vera
að byggja upp nýsmíðaskrokk-
ana inni í húsi þannig að þeg-
ar þessi tími kæmi gætum við
látið vélvirkja, trésmiði og raf-
virkja fara í sín verkefn-i.
Vegna samdráttarins, sem var
óhjákvæmilegur í fyrra, er tog-
arinn í stöðvarhúsinu ekki áV
því stigi að hinir iðnaðarmenn-
irnir hefðu tekið til við hann
núna. Ef við hefðum ekki keypt
þennan skrokk í fyrra hefði
ekki verið um annað að ræða
en að halda nýsmíðunum
áfram, þótt ekki væri greitt
inn á þær, þangað til bankinn
segði stopp. Við hefðum orðið
að þrauka til þess að verkefni
sköpuðust fyrir þá 50 starfs-
menn, sem eru að vinna í tog-
aranum nú á þessu stigi smíð-
arinnar. En af því að við keypt-
um skrokkinn gátum við tekið
að okkur mun meiri viðgerðir
en áður, lengingar og yfirbygg-
ingar á bátum, og létum járn-
smiðina okkar fást við slík
verkefni.
Nú verðum við hins vegar
að halda eðlilegri ferð á ný-
smíðupum, því að um næstu
áramót verðum við að sjá svo
til að skrokkurinn af togara
Magnúsar Gamalíelssonar verði
tilbúinn þannig að við höf-
um viðfangsefni fyrirliggjandi
handa verkhópunum, sem við
höfum helzt verið í vandræð-
um með.
Ef við lítum svo hins vegar
FV 2 1977
43