Frjáls verslun - 01.09.1977, Síða 18

Magnús L. Sveinsson, skrifstofustjóri Verzlunamiannafclags
Reykjavíkur.
þessir samningar eiga að tryggja
og vil ég í þvi sambandi geta
um stórmerkt ákvæði um verð-
bótavísitölu. Það var lögð meg-
iná'herzla á að hækka lægstu
launin og var krafan miðuð við
100 þúsund krónur á mánuði
mótuð á Alþýðusambandsþing-
inu sl. haust. Allir viðurkenna,
að það var langt undir þeim
launum sem nauðsynlegt var að
menn hefðu þá, hvað þá nú. Því
er ekki að neita, að til þess að
ná þessu marki þurftu lægstu
laun að hækka um 50%, þar
sem þau voru svo lág fyrir.
Prósentureikningur getur verið
villandi. Þarna ræður prósentu-
hækkunin ekki sköpum, heldur
gildir þar krónutalan ein.
100 þúsund kr. markið náð-
ist ekki þrátt fyrir eindregna
samstöðu allrar verkalýðshreyf-
ingarinnar og var samið um 88
þúsund kr. á mánuði sem
lægstu iaun. Laun verzlunar-
og skrifstofufólks hækkuðu frá
14.7%—26.8%.
Alvarlegast finnst mér, að
þau laun sem verkalýðshreyf-
ingin hefur samið um fyrir dag-
vinnu, hrökkva hvergi nærri til
að standa undir kostnaði við að
fleyta fram meðalfjölskyldu.
Fjölmargir í verzlunarstétt, sér-
staklega afgreiðslufólk tekur
laun samkvæmt lægstu launa-
flokkunum og sem dæmi tekur
það afgreiðslumann 10 V2 ár að
hækka frá kr. 91.520 upp í kr.
115.384 á mánuði.
Hæsti launataxti verzlunar-
manna er í 10. launaflokki, kr.
143.643. í þeim flokki eru
æðstu menn fyrirtækja, sam-
kvæmt skýringum við starfs-
heiti launaflokkanna að frá-
töldum forstjórum og fram-
kvæmdastjórum.
— Gefur þá ekki augaleið,
að starfsmenn eru yfirborgaðir?
— Ég vil ekki kalla þær
gr^eiðslur umfram samning yf-
irbofganir, þó greidd séu hærri
laun, en launataxti segir til um.
Það er aðeins verið að greiða
aftdVirði . ■ þeijyár , vinnu, sem
innt er af jhendi.- Það ec hins
végar rétt, áS þegar komið er
upp fyrir miðján, taxta, fær. fólk
oft verulega há^rri laurí, en
taxtinn segir til um.
Nú liggja 'fyrir niðurstöður
af könnun, sem var gerð á veg-
um Hagstofunnar um raunveru-
legar launagreiðslur margra
fyrirtækja. Könnunin er byggð
á upplýsingum frá fyrirtækj-
unum. Þessi könnun leiddi í
ljós, það sem við höfum reynd-
ar vitað, að hluti af okkar fé-
lagsfólki hefur 'hærri laun, en
taxtinn segir til um.
Þessi skýrsla var aðaluppi-
staðan og rökin á bakvið kröfu-
gerð opinberra starfsmanna. Ég
hef ekki séð og mér er ekki
kunnugt um að vinnuveitendur
hafi véfengt þessi rök BSRB.
Ég tel því sjálfsagt að þessi
könnun. Hagstofunnar sé tekin
alvarlega, en hún hefur að sjálf-
sögðu ekki minni þýðingu fyr-
ir verzlunar- og skrifstofufólk,
en opinbera starfsmenn.
Meginrök BSRB voru þau,
að launataxtar voru miðaðir við
það, sem í raun er greitt á
hinum almenna markaði, og
skyldi öllum ríkisstarfsmönn-
um tryggð slík laun.
Þetta verður að teljast eðli-
legt og sjálfsagt, em það er jafn
sjálfsagt, að launþegum í verzl-
unar'stptt séu einnig tryggð með
samþitígum, sömu laun.
-r-r (jleturðu gert samanburð á
Iaupuni verzlunarmanna ann-
ars vegar og opinberra starfs-
ma.nna liins vegar eftir nýgerða
samninga þeirra síðarnefndu?
— Þegar viðtalið er tekið eru
samningar BSRB og ríkisins ný-
gerðir og því hefur ekki unnizt
tími til að gera nákvæman sam-
anburð á launum ríkisstarfs-
manna og verzlunar- og skrif-
stofufólks. Engu að síður hef
ég litið á örfá starfsheiti, sem
eðlilegt virðist að borin séu
saman. Ef ég tek sem dæmi
skrifstofustjóra, sem er í 11.
flokki verzlunarmanna, má á-
ætla laun í 11. flo'kki um 160
þúsund kr. Ég sé að hjá BSRB
eru skrifstofustjórar m.a. flokk-
aðir í 23. launaflokk, en þar eru
launin um 226. þús. kr. á mán-
uði. Mismunur í launum er því
41%.
Ef gerður er samamburður á
launum afgreiðslufól'ks í verzl-
unum og afgreiðslumanns í vín-
búð, hefur afgreiðslumaður í
vínbúð, eftir 4 ár í 8. flokki
BSRB, sem eru lokalaun, kr.
137.557, en afgreiðslufólk hjá
VR í 6. flokki, sem eru loka-
laun eftir 10 V2 árs starf kr.
115.384. Mismunur í launum er
19.2%.
Ritari er í 6. flokki VR og
hefur 115.384 í laun á mánuði,
en ritari 'hjá BSRB er í 10
flok’ki og laun hans eru 148.903
á mánuði. Mismunur er 29%.
Þannig sýnist mér að hægt sé
að telja upn fjöldann allan af
augljósum dæmum, sem sýna
að um hróplegt misræmi er að
ræða, sem ekki verður þolað.
18
FV 9 1977