Frjáls verslun - 01.12.1979, Síða 39

aðra, rekur fólk á götuna, og í
ómennsku sinni drepur hún lítinn
dreng með skothríð. Síðan í upp-
gjöri leikritsins gerist það að
heiðarlegi, einfaldi verkamaðurinn
viðurkennir, að hann hafi haft
rangt fyrir sér og tekur að ræna
Ijótu kapítalistana eins og kona
hans.
Hvers hagur er það að rýja kúr,n-
ann inn að skinni?
Tilgangurinn með þessu leikriti
er áróður, — öflun fylgis við
málstað kommúnismans. Áróður-
inn er hafður nógu einfaldur, til
þess að andstæðurnar verði skýr-
ari og eitthvert pláss verði fyrir
húmorinn, sem aftur er til þess að
draga fólk að leikritinu. Útkoman
verður þó rangtúlkun á raunveru-
leikanum og í gegnum skín
andúðin á eignarréttinum og þeim
sem eiga eitthvað. í sannleika sagt
leyfir leikritið engan meðalveg á
milli öfganna.
Sú árátta öfgafullra vinstri
manna, að fordæma gróðahug-
takið er alveg stórfurðuleg og um
leið óskynsamleg. Því þarf alls ekki
að vera þannig varið, að í hvert
skipti sem einn græði þá skuli
annar tapa. Frá sjónarhóli þess
sem þetta ritar, hlýtur það að vera
hagur framleiðanda vöru og selj-
anda vöru, að sem flestir geti keypt
hana og það hljóti því að vera
keppikefli þessara aðila, að hin
margumtalaða ,,alþýða" hafi sem
rúmust fjárumráð.
Gróði er nauðsynlegur.
Málið hlýtur að snúast um það,
að gróði þarf ætíð að myndast ef
stöðnun á ekki að eiga sér stað.
Rétt eins og kaup launþegans ætti
að duga fyrir meiru en brýnustu
nauðsynjum, þá ætti allur rekstur
að skila nægilegum arði til að
borga upp það, sem gert hefur
verið og leggja í nýjar fram-
kvæmdir. Gróði er hrein ráðstöf-
unareign sem eigandi hans er
sjálfráður um.
Alþýóuleikhúsið lítur út fyrir að
vera stöndugt fyrirtæki. Það hefur
efni á að greiða af sínu styrki til
ýmissa hópa sem myndast hafa
innan þjóðfélagsins, eins og t.d.
málfrelsissjóðs og herstöðvarand-
stæðinga.
Alþýðuleikhúsið er framar öllu
dæmi sem menn geta lært af, lif-
andi dæmi um getu einkafram-
taksins framar getu þeirra aðila
sem hafa ríkisvaldið og ekkert
annað að baki. Ungt fólk tekur sig
saman um hugöarefni sitt, leiklist
og kommúnisma. Það fær engan
styrkinn og því ekki um annað að
ræða en að feta hægri leiðina, og
það gerir þetta ágæta fólk, —
rekur nú hinn ágætasta bissniss
og það á hinu listræna sviði í
þokkabót. Satt að segja hefði
maður nú haldið, að þetta væri
útilokað í dag, en einkaframtakið
lætur ekki að sér hæða með þeim
úrlausnum sem óheftur og frjáls
hugur manns hefur yfir að ráða.
Tilgangurinn með Alþýðuleikhús-
inu skiptir engu máli. Mönnum á
að vera frjálst að vinna því máli
brautargengi sem þeir trúa á.
Dæmið um Alþýðuleikhúsið
beinir augum manna ósjálfrátt að
þeim listastofnunum sem ríkið
rekur eða eru tryggðar í bak og
fyrir af hinu opinbera. Eru þessir
ríkisstyrkir ekki yfir höfuð óþarfir,
allavega hefur Alþýðuleikhúsið
sannað það að listin hefur fætur
sem hún getur staðið óstudd á, í
frjálsu umhverfi einkaframtaksins.
Það lifi!
Sigurður Sigurðarson
:tJ Sólaáir
hjólbardar
Eigum á lager allar stærðir jeppa- og
fólksbifreiðahjólbarða.
Sendum um land allt.
Opiðfráö— 19,
laugardagaö—16
Hjólbaróasólun Hafnarfjardar h.f,
Trönuhrauni2, sími52222.
39