Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ZZ**
fcTf
593
Nokkrir af hásetum Eggerts.
n
Vegurinn til strandar
ljetum eitthvaS af hendi rakna,
aðallega peninga, en Búkas tók upp
tvær koniaksflöskur til að koma
mönnum í gott skap. Var okkur svo
hátíðlega boðið í gleðskap Svert-
ingja í þorpinu til þess að sitja þar
veislu og dansa. Við þáðum auð-
vitað boðið, því að okkur fýsti að
vita hvernig hinir múhamedönsku
Svertingjar heldu sín jól.
Fyrst var vejsla ágæt og drykkja
og síðan dans. Hljóðfærin voru
stáltunnur, bumbur og hand-
hringlur með málmhljóði. Er það
mesta furða hverja tóna Svertingj-
ar geta seitt úr þessum einföldu
hljóðfærum.
Dansinn var mjög einkennilegur
hópdans, og eigi með öllu ósvipað-
ur gömlu íslensku vikivökunum.
Fyrst var myndaður stór hringur
og svo dönsuðu 2—6 stúlkur nokk-
urs konar eindansa inni í hringn-
um. En þeir í hringnum dönsuðu
líka og sungu, klöppuðu saman lóf-
unum og stöppuðu niður fótunum.
Stundum stöppuðu þeir mjög snögt
og lyftu þá höndunum jafnframt
upp í einkennilegar stellingar.
Kvenfólkið var í sínu fegursta
skarti og flestar stúlkurnar með
gerfihár úr hampi, litað kolsvart
og fljettað í 2—4 fljettur.
Þetta voru ólík jól því, sem við
höfum átt að venjast, glaða sól-
skin og steikjandi hiti, en umhverf-
ið dásamlegt, skógurinn í fylsta
skrúði og alt umvafið í blómum
og stórum rósarunnum. En allur
skógurinn ómaði af fuglasöng. —
Fuglarnir sátu sem þjettast í trján-
um og voru gimsteinum eða blóm-
um líkari en lifandi verum, svo var
fjaðraskrautið mikið. — Þar voru
skarlatsrauðir fuglar með svarta
vængi, gulir, indigóbláir og grænir.
Og ekki þarf langt að leita ávaxt-
anna, alt er fult af þeim og þarf
ekki nema hendi til að rjetta að fá
sjer þann ávöxt ,sem maður girnist
helst.
Þessi jólahátíð þarna inni í frum-
skógi Gambíu var mjög skemtileg,
og verður mjer minnisstæð. Og fyr-
ir hana fæ jeg nú tvenn jól á þessu
ári.
Uppskeruhátíð.
HINN 13. ágúst var haldin upp-
skeruhátíð. Við fórum þrír á bíl
inn í skóg og með okkur tuttugu
kolsvartar blómarósir. Höfðum við
með okkur veislumat, 20 stór vaska
-föt kúfhlaðin hrísgrjónum með
ávöxtum og hænsakjöti ofan á.
Fyrst var okkur sýnd plæging
með handplógum og sýndu það
bæði karlar og konur. — Plógur
kvennanna er nokkru minni en
plógar karla, og einna líkastur
skaröxi í laginu. Er það afar erfitt
verk að plægja með þessum verk-
færum. Svo var sáð í akurinn og
síðan matast í klukkustund. Að því
búnu fóru allir að dansa og syngja
og klappa saman lófunum og gekk
á því nokkra stund. Þá var farið
út á akra aftur og nú hófst kapp
plæging, en hún var aðallega fólgin
í því hver gæti þeytt sínum plóg
hæst upp í loftið. Þótti gott ef hægt
var að klappa saman lófunum tvisv
-ar áður en plógurinn kom niður
aftur.
Að þessu loknu var aftur farið
að dansa og dansað fram á kvöld.
En þá komu sex stórhyrnd og
mannýg villunaut út úr skóginum,
svo að við heldum heim. En þar
var svo dansinum haldið áfram og
tveimur tómum stáltunnum bætt
við hljómsveitina. Þeir, sém döns-
uðu ekki, revktu ópíum. sem fæst
hjer úr lítilli grænni jurt. En sumir
drukku pálmavín, sem er tappað
af trjánum.
Annars er það um ræktunina
hjer í Gunjar að segja, að mjer
virtist þeir altaf vera að sá og upp-
skera. Hrísgrjónum er plantað út í
ágúst og þau eru fullþroskuð í des-
ember. I ágúst er maisuppskeran.