Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Blaðsíða 23
LESBÓK MOKGUNBLAÐSINS
#03
— ■ ■ - ■■ —■!—
sýnin inni á hálendinu og ýmsir
staðir fegurri, eins og t. d. Mývatns
-sveit, þá mun þessi staður hafa
þau áhrif á þá, sem hingað koma,
að þá langar til að ferðast lengra
inn í þetta ævintýraland.
C. W. PAIJKULL,
1865
ALMANNAGJÁ og Lögberg, græni
hraunriminn, hið víðáttumikla
Þingvallavatn og fjöllin umhverfis
það, er einhver fegursta og mikil-
fenglegasta sjón, sem maður sjer
á íslandi, jafnvel þótt slept sje
sögufrægð staðarins. Hin mikla og
djúpa Almannagjá kemur manni
alveg á óvart, þegar frá Reykjavík
er komið. Maður kemur alt í einu
fram á gjábakkann, en mjótt ein-
stigi eða steinrið Iiggur þar niður
í botn. Það er dásamleg sjón.
Áður en öxará brýst fram úr
gjánni, er þar hylur mikill um-
kringdur klettum. Þar var áður
drekt konum, sem höfðu borið út
börn sín. Fornmenn notuðu líka
þennan hyl til sundæfinga, því að
þeir voru sundmenn miklir. Nú
hafa íslendingar yfirleitt gleymt
þeirri íþrótt.
Jeg gisti í Skógarkoti hjá ræðn-
um og gestrisnum bónda, sem mig
mínnir að hjeti bara Jón. Bær hans
stendur svo sem miðja vegu milli
Almannagjár og Hrafnagjár. —
Skamt er þaðan að kirkjustaðnum
á Þingvöllum. Mynd þessa teikn-
aði jeg af kirkjukrílinu. Þá hafði
hún nýskeð verið bygð að nýu og
tjörguð utan.
E. J. OSWALD,
1875
(Frú Oswald ferðaðjst hjer um
' landið þrjú sur.iur ■ og- var 1 or-
grímur Guðmundsson fylgdar
maður hennar. Hún hefur ritaö
bók íim þessi ferðalög, „By Feil
and Fjorá“ og er þar í roeðal
annars kvæði hcnnar „Sætt F1 sa
og Kára“, sern þýtt heíGr Veiið
á íslensku).
VJER komum til Þingvalla, þar
sem alt er óbreytt frá dögum lýð-
veldisins, þar vantaði ekki annað
en búðir hinna frjálsu manna, sem
árlega riðu til alþingis Einu i ,-gg-
ingarnar þarna nú eru hin litlá
timburkirkja og torfbær prestsins.
Vjer flýttum oss til kirkjunnar, því
að oss langaði í kaffi og mat eftir
langa dagleið. í fljótu bragði krnn
það að teljast helgispjöll að mutast
og sofa í kirkju, en þegar við vin-
kona mín höfðum búið um okkur
sín hvoru megin við altarið, þá
fanst okkur þetta ágætt, og gátum
ekki annað en dást að þeirri venju
að kirkjurnar skuli altaf vera bestu
húsin á hverjum stað og skjólshús
fyrir ferðalanga eins og okkur. —
----Við vorum svo hepnar að það
var glaða sólskin þá þrjá daga, sem
við dvöldumst á Þingvöllum. Fáir
I,
Timburkirkjan á Þi ngrvöiium (Paijkull)