Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Blaðsíða 26

606
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
raunascjuna og Dómari útskýrði
hana. |'rú \Vilson tók bæði börn-
in sír., gíqkoiia með rauðar kinn-
ar, og:Í4Ídi þau aftan við sig. Og
ekkr stökk henni bros fyr en Wil-
son hristi höfuðiö til merkis um að
þetta væri ekki hægt
Þeir Trinidad heimsóttu nú alla
Þ*. sem þeir höfðu skrifað hjá sjer
og þá var komið kvöld og þeim
hafði ekkert orðið ágengt. Þeir
gistu um nóttina í veitingaskála
og lögðu aftur á stað í býtið morg-
unihn eftir.
„Mig fer að gruna“, sagði Trint-
dad, „að það sje álíka erfitt að ná
í börn á jólatrje eins og að stela
smjöri frá manni, sem ætlar að
fara að baka sjer pönnukökur11.
„Já, það er áreiðanlegt“, sagði
Dómari, ,að fjölskyldutengslin eru
óvanalega sterk um þetta leyti
árs“.
Þaxna á aðfangadag óku þeir
þrjátíu milur og kcmu við á fjór-
um bæum. Alls staðar var fjöldi
af börnum, en þau voru ekki
föL
Það var komlð fram undir kvöld
er þeir komu að lítlum bjálkakofa.
Konan þar faldi einkabarn sitt aft-
an víð sig og sagði:
„Það er nýleg. komin ráðskona
í mötuneyti járnbrautarmanna
barna hjá Granite Junction. Mjer
er sagt áð hún eigi strák. Kannske
þið getið fengiö hann?“”
Trinidad ðk í loftinu þangað og
kcin þar klukkan fimm. Járnbraut-
erþjónarnir voru nýfamir frá mat.
Cti fyrir dyrum stóð tíu ára gam-
all strákhnokki og reyktí sígar-
ettu. Inni í matstofunni var enn
alt á öðrum endanum. Ungleg kona
sat þar í stól og hvíldi sig. Hún
vár ósköp raunamædd á svipinn.
oínhvern tíma hlaut hún að hafa
verið mjög lagleg, og hún bar þess
merki enn, bótt útsjeð væri um
át hún munúj. nokkuirn tún^ n4
- JÓL -
Meðan kyrlátt kertaskin
kveikir bros á vanga
finn jeg margan fornan vin
fram úr röðum ganga
liðins tima. Langt jeg sje
um loftið stjörnuiieiða:
jólaljós á litlu trje
i lágum bæ til heiða.
Þilin hallast hjelugrá
mót húmi norðan f jalla,
festing hvelfist fagurblá
og faðmar jörðu alla,
alein stjarna á austurleið
er uppi af Kviadröngum.
— Hljóðlát minning leggur leið
að lágum bæjargöngum.
Hlaðin úr torfi, hallfleytt, svört
hafa þau verið löngum,
en sindra núna silfurbjört
frá svolitlum kertaöngum,
er hafa þáð sæti í hillukverk
úr höndum lítilla barna.
— Úr hversdagsleikans kámuga serk
klæðst hefur veröld þarua.
t þröngri stofu þar jeg finn
þúsund minja lendur,
þar klappa á litla kollinn minn
kærar móðurhendur.
Og birtuna sem yljar alt
aldrei fann jeg slika,
og gleðin sem hjer gUtar alt
gerir alla ríka.
Vist er gott að vera barn
vaka á jóladegi,
en langsótt strið um lifsins hjarn
leggur hulu á vegi.
En endurskin hver einatt sjer
eigin jólagleði
í augu barns, er brosir þjer
með bljúgu, hreinu geði.
Yfir fjall og fjörð og Iönd,
furðuvegi grejða •
á fagnadegi flýgur önd,
finnur bæ til heiða.
Þar var áður unaðs skjól,
cr jeg barnið gisti.
Þar voru haldin heilóg jól
helguð Jesú Kristi.
BJÖRN DANÍELSSON-
sinjii fyrri fegurð. Trinidad bar
þegar upp erindið.
„Það væri mikil blessun ef þið
vilduð losa mig við Bobby dálitla
stund“, sagði hún. „Þarna er jeg á
þönum daginn út og daginn inn
og hefi engin tíma til þess að
hugsa um hann. Og því er hann
íarinn að læra ljóta siði af járn-
brautarmönnunum. Þetta er eina
tækifærið fyrir hann til þess að
vita hvað jól eru“.
Þeír gengu nú út til þess að
tala við Bobby. Með miklum fjálg-
leik lýsti Trinidad því fyrir hon-
um hvað honum byðist glæsileg
jólahátíð.
„Já, og jeg skal segja þjer það
drengur minn“, mælti Dómari, „að
jólasveinninn kemur sjálfur til þess
að útbýta gjöfuœ, ains og þegax
Austurvegsvitringamir komu með
gjafir sínar til Betlehem“.
„Hættu þessu bulli“, sagði strák-
ur. „Jeg er ekki krakki. Það er
enginn jólasveinn til. Það eru þið
fullorðna fólkið, sem kaupið jóla-
gjafirnar og laumið þeim inn til
krakkanna á meðan þau sofa“.
„Þetta getur vel verið“, sagði
Trinidad, „en jólatrjen eru ekki
nein sjónhverfing. Og þetta jóla-
trje verður alveg eins og leikfanga-
búð í kaupstaðnum. Þar verða
hringlur og skopparakringlur, Nóa-
arkir og ......
„Osvei“, sagði Bobby og spytti
um tönn, „jeg er löngu leiður á
slíku drasli. Jeg vil fá bj^su, ekki
leikfang, heldur almennilega
byssu, sem hægt er að skjóta villi-
ketti með. En það er vxst engin
byssu á jólatrjenu ykkar*.