Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Blaðsíða 14

594
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Greinaruar svigna undan ofurþunga grape-ávaxtanna
Þeir steikja maiskönglana og naga
utan af þeim. Jörðin er hjer ákaf-
lega frjó og gróskan óhemjuleg. Ef
trje er felt, koma þegar í stað nýir
sprotar upp úr stofninum. Ef pálma
-trje er látið liggja flatt nokkra
daga, er það farið að skjóta rótum
og nýir frjókvistir farnir að spretta
upp úr stofninum. Það er því engin
furða þótt Englendingum gangi
illa að ryðja skóginn. Það má held-
ur ekki gera nema lítil rjóður
vegna þess hvað jörð er sendin.
Væri farið að plægja stórt svæði
mundi það þegar blása upp. Hjer
er engin mold, ekkert grjót, engir
steinar nema kórallasteinar, sem
mohia undan fæti. Fram við sjó
eru saadar og virtást xjer sjóriaa
vera að brjóta þá, því að víða hafði
hann grafið undan rótum stórra
pálma svo að þeir höfðu fallið. Alt
er ægisandur, og samt er hjer þessi
takmarkalausa gróska.
Oft var gaman á leiðinni niður
að strönd. Hve snemma sem við
vorum á ferð voru krakkarnir í
Svertingjaþorpunum komnir út
allsberir og hrópuðu á eftir okkur:
Halló, sí dí sí! (C. D. C., skamm-
stafað úr Colonial Development
Corporation). Og svo áttu þeir það
til að henda í okkur maiskönglum.
Sums staðar hafði verið slegið
rneðfram veginum og jeg fann töðu
-angan leggja að vitum mjer. En
heyskapur er hjer aðeins stundað-
ur til bess að íá hey í sveíndýnur.
Víða meðfram veginum voru blóma
-rósir að baða sig og var vatnið
ekki alls staðar þokkalegt. Svo
skreyta þær sig með sóleyum, en
þær eru hjer miklu stærri en
heima, alt að því þverhandar breið-
ar í kollinn. Gazellur þjóta yfir
veginn og það er reglulega gaman
að horfa á þessar fótfráu og hlaup-
ljettu skepnur, hvernig þær
stökkva hvað eftir annað upp í háa
loft og sendast svo inn í skóginn,
þótt hann sje svo þjettur að menn
geti ekki farið um hann.
Hjer er mikið af maurum, sem
eiga bústaði í háum vörðum, sem
þeir hlaða úr sandi og líma saman
með vökva, er þeir gefa frá sjer,
svo að þetta eru eins og steinhús.
Stundum fara maurarnir í ferðalög
þúsundum saman og fara þá altaf
beint stryk. Þessar maurafylkingar
voru stundum á ferð þvert yfir veg-
inn, sem við ókum, en þeir skeyttu
því engu þótt bíllinn færi þvert í
gegn um fylkinguna og merði þá
hundruðum saman til dauða. Þeir
heldu sitt stryk. Og er við litum
aftur hafði þessi iðandi straumur
runnið saman aftur, eins og ekkert
hefði í skorist.
Þegar dimmir og fuglasöngurinn
þagnar, fara að heyrast ropin í
froskunum. Og svo koma eldflug-
urnar á kreik, og bregða upp græn-
um ljósgeisla með svo sem 5 sek-
únda millibili meðan þær eru á
flugi.
Einu sinni fórum við Búkas í
veiðiferð til Birkann, sem er lengra
norður með fljótinu. Þar skutum
við 7 kalkúna, 6 dúfur og 3 apa,
en Svertingjar eta apa eins og fyr
er sagt. Og oft eru farnar reglu-
legar herferðir gegn öpunum, því
að þeir koma stundum í stórhóp-
um til að stela ávöxtum og eru því
engir aufúsugestir, þar sem ávext-
irnir eru aðalfæða manna. í þessari
ferð sáum við tvo hljebarða. en
gátum ekki skotið bá. Er. í Brikátm