Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Blaðsíða 16

Ö96
1
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Það var ekki fyr en Pallidríni töfl-
urnar komu til sögunnar, að hvítir
menn gátu hafst hjer við. Jeg varð
að eta þessar töflur á hverjum
morgni og það var langversta plág-
an fvrir míg, því að mjer varð
altaf ilt af þeim. En svo eitraður er
malaríusýkillinn, sem fiugan ber,
ab menn geta borið hann í blóðinu
i 3 ar eftir að þeir eru farnir heð-
an. Hver maður verður þ\ í að taka
inn þessar töflur í 3 mánuði eftir
að hann fer heðan.
Til Fajara koma stundum hópar
af stórum öpum til þess að stela
ávöxtum úr görðum. Sækjast þeir
mjög eftir banönum og kókoshnet-
um, en í þeim er svöl mjólk góð
til drykkjar. Það er oft gaman að
sjá apana þjóta hjer eftir sijett-
um grundum. Þeir fara i ioftköst-
um og ná geisi hraða, alt að 50 km.
á sprettinum, og stundum stökkva
þeir meira en tvær hæðir sinár í
loft upp. En þeir eru fljótir að
hverfa þegar þeir komast í skóg-
inn.
Rigningatíminn hjer er ekki
þannig að altaf ngni, helcfur koma
stev-piskúrir við og við og fylgia
þá þrumur og eldingar. Hinn 28.
september gerði hjer svo afskap-
legt þrumuveður að ekki var við-
lit að sofa dúr um nóttina. Alt ljek
á reiðiskjálfi eins og í jarðskjálfta
og þrumumar eins og svænsnasta
stórskotahríð og eldingarnar hver
við aðra og virtust þjóta um þök
og veggi húsanna. Slíkar hamfarir
hef jeg aldrei þekt.
Jeg gekk oft út í hliðarnar til
þess s.ð heilsa upp á vini mina frá
íslandi og sunnudaginn 1. október
var jeg svo heppinn að hitta þar
24 spóa. Hjer búa þeir við ólík
skilyrði og heima, því að hjer eru
rósir. tulipanar og páskaliljur sem
óðast að springa út. Mjer varð og
hugsað til þess hve ólíkur þessi
dagur var 1. október í fyrra. Þá
vorum við að búast til heimferð^r
fra Grænlandi á „Elsu“, eftir liina
mishepnuðu „Súðar“-útgerÓ. Þá
var nístings kuldi og snjór þakti
Grænlandsjökla. í þorpi skamt frá
Holsteinsborg var mjer boðin út-
skorin rostungstönn fyrir 2 ullar-
peysur. En þótt það væri reyfara-
kaup treystist jeg ekki til þess að
missa peysurnar vegna kuldans og
var jeg þó 1. vjelstjóri.
Haldið lieinv.
DVÖL mín i þessu fagra sumar-
iandi fór nú að styttast. Skipið
kom ekki og veiðunum var lokið
vegna þess, að sjómaðkur hafði ó-
nýtt bátana okkar svo að þeir voru
hriplekir. Fjelagar minir, Skotinn
og Frakkinn, höfðu baðir veiksf
og vorn farnir heim, svo að jeg var
'einn eftir og leiddist. Þó skal jeg
taka það fram að mjer likaði ágæt-
lega' við Gambíu Svertingja og
þeim við mig. En nú hafði verið
íluttur liingað alls konar óþjóða-
lýður frá Gullströndinni, Sierra
Leone og Nigeria og þa var úti
ailur friður. Urðu oft blóðugir
bardagar á milli þeirra, svo að
suma varð að senda í sjúkrahus,
en aðrir voru reknir heim.
Mjer fanst líka að sammngur
hefði verið rofinn á mjer, þar sem
jeg var ráðinn til að vera á skipi,
en var liafður langt inni i landi,
þar sem hvitum mönnum er stór
hætta- búin af hitabeltissjúkdóm-
um, en okkur ekki hætt við þeim á
skipi langt undan landi.
Jeg lagði því á stað heimleiðis
hinn 12. október með flugvjeL
Lengi mun jeg minnast dvalar
minnar í Gambíu með ánægju. Það
verður áreiðanlege einhver ævin-
týralegasti og skemtilegasti þáttur
í lífi minu.
4.........................—
Lítitl drengur var boðinn í brúð
kaup með foreldrum sínum. Hann
geKK til brúðarinnar og horiði
jougi a liana og sagöi síðan:
— Krtu ekki ósköp þreytt?
Brúöunn brosti og sagði: Nei,
ekki viiund. Hvers vegna spyrðu
að þvi?
— Jeg heyrði að pabbi og
mamina sögöu að þú hefðir elt
hann Jón á röndum í marga mán-
uði. .
Kennari nokkur vildi reyna
skarpskygni barnanna og spurði
hvað þeim mundi koma fyrst í
hug ,ei þau kæmi inn í herbergi
og sæi mauravef þar. Sum svör-
uðu þvi, að ekki hefði verið gert
hreint nýlega þar, sum sögðu að
? herbergið hefði lengi staðið autt,
og sum sögðu að íólkið þar mundi
yera óþriiið. Þetta ait likaði kenn
aranum vel. En þá sagði eitt
barnið: „Mjer mundi detta L hug
að maur hefði verið þar“.
Rúna var ekki nema 9 ára. —
Einu sinni buðu pabbi og mamma
mörgum gestum heim og Rúna
hjálpaði til að leggja á borðið.
hegar allir voru sestir og nienn
ætluðu að taka tii matar sins,
brá mömmu í brún og hún. lu'óp-
aði:
-— Runa, hvermg stendur á því
að þú hefir ekki látið hnifapör
hjá sýsluihanninum?
— Jeg helt haim þyrfti þeirra
ekki, sagði Rúna. Pabbi segir að
hann eti eins og hestur.
Systkmm þrjú, Siggi Eila og
Gunna hafa komið í heimsókn
til frænku sinnar. Siggi er yngst-
ur. Frænka spyr hann:
— Hvora systurina þykir þjer
nú vænna.um?
— Það þori jeg ekki að segja,
sagði Siggi, því að þá verður
Gunna vond.