Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Blaðsíða 18

598
LESBÖK MOROUNBLAÐSINS
11
Prestsetrið á Þingvöllum (Henderson)
þfóðin stendur í þakkorskuld ,rið
prestana, sem voru á Þingvollum
áður Prestakallið var með þeim
allra rýrustu á landinu, og allir
þeir prestar. sem þar hafa verið,
hafa verið fátækir. Það var ekki
verið að byggja yfir bá eins og nú
er siður. Þeir urðu að hirast í Ije-
legum torfbæum. En samt urðu
þeir, vegna þess að þeir áttu heima
á þessum sögufræga stað, að vera
nokkurs konar fulltrúar lands síns
gagnvart óllum útlendingum.
Flestir útlendingar munu hafa
haldið að á Þingvöllum væri sveit-
arþorp. Þeim brá því í brún þegar
þeir komu þangað og sáu að siálft
prestssetrið á hinum forna albing-
isstað, var ekki annað en torfgreni.
En út úr þessu torfgreni kom svo
hámentaður maður,- vingjarnlegur
og kurteis ,tók þeim opnum örmum
og bauð þeim að þiggja allan þann
greiða, er hann gæti í tje látið. Hin
íslenska alúð og gestrisni bar ægis-
hiálm yfir kotið og var samboðin
frægð og fegurð staðarins. Hjá öll-
um hugsandi mönnum hlaut slíkt
að vekja virðingu, ekki aðeins fyrir
hir.um fátæka p~esti. heldur fyrir
allri íslensku þjóðinni. Þeir munu
haia rent grun i, að ekki mætti
dæma þjóðina eftir bústöðum henn
-ar. m
Fæstir munu hafa gert sjer ljóst
hvílíkan átroðning þeir gerðu. Það
sjest best á því er Napóleon prins
verður reiður begar presturinn
gerist svo djarfur að fara. fram á
ofurlitla þóknun fyrir það, að 100
hestum var beitt í engjum hans og
haga Af því dæmi má sjá, að
marga skapraunina hafa prestar á
Þingvöllum orðið að bola af gikks-
’egum og skilningssljóum ferða-
mönnum.
Ýmislegt fleira má á bessum þátt
-um sjá meðal annars það, að út-
lendingar hafa farið til Þirgvalla
til þess að skjóta fugla um hásum-
arið. Þar segir frá því að nokkrir
menn skutu þar á fimm dögum 600
fugla, lóur, spóa, rjúpur og andir.
En það var ekki aðeins á Þingvöll-
um að útlendingar fóru slíku fram.
Þeir komu margir með alvæpni tií
þess að veiða hjer. Sumir hafa ef
til vill haldið að hjer )',æri alt fult
af hvítabjömum, en þegar þsð
brást há korr. drápgipndin ríiður á
fallegu heiðirfuglunurn ckkar. —
Verður þeirri spurningu aldrei
svarað hve mikið tjón þessir ferða-
iangar hafa unnið fuglalífi lands-
ins
Cíaman er ac sjá hvað allii hafa
ariið forviða e: þeir sáu AJ m mna-
gjá. Sumir fæ -a eflaust nok cuð í
stílinn, en auðsjeð er á öilu að þeim
hefur þótt langmest til hennat
koma. Þeir fóru þangað til þess áó
skoða sögustaðinn (og margii'
skrifa mikið þr.r um, þótt því sje
sleot hjer). eu þ:ð vr.r e1'-? og
3Ö:ufrægðiu b ikr.uði við hlii ina a
miicilfengleik Almannagjár.
líefjast svo þættirnir:
EBENEZER HENDERSON,
1814
(Henderson var skoskur prestur,
sem kom hingað í erindum hins
breska or erlenda biblíufjelaga
til þess að útbreiða hjer biblíuna
og nýa testamentið, er fjelagið
hafði látið prenta á sinn kostnað.
Hafði fjelagið frjett að hjer væri
mikill hörgull á heilagri ritningu,
og ferðaðist Henderson um alt
land og útbýtti bókunum, ýmist
gefins, eða fyrir lítið gjald).
VEGURINN lá alt í einu fram á
brún Almannagjár, og það var með
hálfum huga að vjer riðum niður
í hana, því oss leist ekki á hina háu
kletta beggja vegna og björgin í
þeim, sem virtust hanga í lausu
lofti. En þegar vjer komum niður
í gjána var þar græn grund. Vjer
stigum því aftur á bak og ríðum
yfir Öxará og heim að kirkjunni.
Þar var oss vel fagnað. Presturinn
er gamall maður, 69 ára að aldri.
í söfnuði hans eru tólf fjölskyldur,
og þótt hann gæti ekki gefið mjer
áreiðanlegar upplýsingar um það
hve margar þeirra ætti biblíu, þá
helt hann að þær væri ekki nema
tvær, í hæsta lagi þrjár. Kirkjan
er mjög lítil, lítið stærri en kirkjan
á Mosfelli, og þar var fult af tunn-
um, bókum og kistum, sem hafðar
eru til að sitja á. Á slá y.íir altarinu
var líkkista, og hefur klerkur látið
smíða hana handa sjálfum-sjer. —