Vísir - 24.07.1978, Blaðsíða 19

m
visra Mánudagur 24. júli 1978
ffSVIKULT I KRING
mjög illa i hitteðfyrra þegar
skjálftarnir voru, þvi þá var hjá
okkur tveggja ára dótturdóttir
okkar. Þá svaf ég eiginlega ekk-
Engin svartsýni
„Vitið þið hvað þið hafið orðið
fyrir miklu tjóni?”
„Nei, það er erfitt að meta
það. Jörðin hefur auðvitað rýrn-
að við þetta og viðgerðir verða
sjálfsagt dýrar en heildartjón
verður ekki séð ennþá. Svo er
Sumsstaðar er eins og heilar eyjar hafi hrapað I heilu lagi oni
gjárnar. Þarna er gjáin á að giska 15-16 metra breið. Visis-
myndir — ÓT.
,,Við höfum rætt um
að svo kunni að fara að
við verðum að hætta
búskap hér”, sagði Sig-
valdi Gunnarsson,
bóndi á Lyngási, þegar
við sóttum hann heim.
staðirnir eru líka girtir af, sem
minnkar að visu hættuna en
minnkar lika stórlega um leið
það land sem ég hef til afnota.
Verulegur hluti af landinu er af-
girtur og ónothæfur og það er
varla búið aö finna allar
skemmdirnar ennþá.”
„Húsiðykkar varð tvisvar illa
úti?”
UM SPRUNGURNAR
— rabbað við Guðríði i
Meðan við vorum að
skrölta meðfram gjánum
suður af Hlíðargerði í
Landrovernum þeirra
Ingólfs og Guðríðar í
Mörk, lá nokkuð beint við
að spyrja hana hvernig
þeim hjónum líki að búa
við þetta.
„Við vildum auðvitað frekar
vera án þess, eins og aðrir hér i
sveitinni. En það verður ekki úr
þessu svo það er ekki um annað
að ræða en sætta sig við þetta.”
„Hafið þið ekkert talað um að
bragða búi?”
„Nei, það hefur nú ekki komið
til þess. Ef ekki verður meira úr
þessu ætti að vera hægt að sætta
sig við þetta og koma hlutunum
smámsaman i samt lag. Það er
töluvert sem þarf að gera við,
þvi það er bara eitt tún sem ekki
eru sprungur i og við vitum um
að minnstakostifjóra staði sem
þarf að setja jarðýtur á, til að
gera við.”
„Það er svo svikult i kringum
þessar sprungur að það er stór-
hættulegt að heyja nálægt þeim.
Ég get nefnt sem dæmi að við
höfum misst dráttarvél á hlið-
ina þegar jörðin opnaðist allt i
einu undir henni. Sem betur fór
var það ekki stór hola eða djúp,
svo dráttarvélin hvarf ekki, en
það er auðvitað ómögulegt að
útiloka að einhversstaðar séu
faldar sprungur sem geti gleypt
einn traktor, með áhöfn.”
ekki að vita hvað þetta gerir bú-
stofninum. Við höfum misst eitt
lamb i gjá, en þau geta auðvitað
orðið fleiri.”
„Hvernig leið ykkur þegar
jarðskjálftarnir voru sem mest-
ir?”
„0, bærilega. Mér leið raunar
ert i heila viku. En eftir að hún
var farin, róaðist ég. Það þykir
auðvitað engum gaman að þess-
um látum, en ég held ekki að
fólkið hér i sveitinni sé neitt
óttaslegið eða svartsýnt.”
Guðriður er allavega hvorki
óttaslegnari né svartsýnni en
svo að hún getur slegið á létta
strengi þegar jarðskjálfta ber á
góma. Eitt sinn þegar hún var
spurð um hvernig henni hefði
orðið við þegar jörðin nötraði,
svaraði hún:
Þegar harða hnykki finn,
heyri i öllu skrölta,
Ingólfur eða andskotinn
annarhvor aö brölta.
GJA
— i heimsókn hjá Sigvalda
Gunnarssyni í Lyngási
• Túnin eru ekki glæsileg
* Sumsstaðar sést ekki I botn á
gjánum.
• Sigvaldi I Lyngási stendur
oni einni holunni I túni sinu.
Það eru sprungur og holur
um allt tún og þær verstu
kunna að vera ófundnar. Hjá
Sigvalda er Viðar Jóhanns-
son, fréttaritari Vfsis I
Kelduh.verfi.
„Það verður þó ekki nema
framhald verði á þessum
hræringum og skemmdir ennþá
meiri. Við getum haldið áfram
eins og nú er komið, þótt
skemmdir hafi orðið miklar
bæði á húsinu og túnum.”
Það er mikið um sprungur i
túnum þeim sem tilheyra Lyng-
ási og ein þeirra liggur beint 1
gegnum Ibúðarhúsið. Sigvaldi
sýndi okkur sprungu I útvegg,
sem kom í hrinunni sem hófst I
desember 1975.
„Þessi sprunga náði alveg i
gegn og áður en gert var við
húsið stóð gusturinn inn um
hana ef vindurinn stóð á þessa
hlið. Grunnurinn er lika kurlað-
ur og hluti af stofugólfinu hefur
sigið dálitið.”
„Svo má telja nokkuð vist að
það sé gjá hér undir húsinu, sem
veruleg hætta er á að opnist ef
frdiari hræringar verða.”
„Þú meinar að þá gæti opnast
hérna gjá eins og inni i Skógar-
hólum?”
„Það er auðvitað ómögulegt
aösegja um hverskonar gjá það
yrði, en það er jú ekkert sem
mælir á móti þvi að slikar gjár
geti opnast annarsstaðar.”
„Er ekki dálitið óþægilegt að
búa hér með þá vitneskju?”
„Jú, ekki get ég neitað þvi.”
Húsið skemmdist
tvisvar
„Þegar við gengum um túnin
hjá þér áðan, sáum við viða
sprungur og sumsstaðar dúaði
jörðin undir fótum okkar, er
ekki erfitt að heyja á þeim við
slikar aöstæður?”
„Vissulega er það erfitt, en ég
hef nú verið að gera við það sem
hægt var að laga. Hættulegustu
„Já, það skemmdist fyrst
mikið í hrinunni sem kom um
áramótin 1975-1976. og það var
rétt búiö að gera við það I vetur
þegar önnur hrina kom og
skemmdi það aftur.”
Misst alltof mikið tún
„Ertu ánægður með þær bæt-
ur sem fást fyrir skemmdirn-
ar?”
„Ja, ég veit nú varla hvað
skal segja, það er ekki búið að
gera dæmið alveg upp. 1 hitteð-
fyrra var reynt að meta
skemmdir á húsum og jörðum,
að hluta og ég býst við að þaö
verði reynt að meta skemmdir
sem urðu við gleikkunina i vet-
ur.”
„En það er aðeins reynt að
meta hvað viðgerð muni kosta,
ekki að eignin rýrnar i verði.
Viðhöfum misst alltof mikið tún
og þessi eign er ekki nærri þvi
jafn verðmæt og hún var fyrir.”
„Þetta er það djöfuls fár sem
gleikkunin varð i vetur. Og eins
og ég sagði áðan eru ekki nærri
allar jarðskemmdirnar komnar
i ljós. Frá Lyngási og að Veggn-
um hafa verið talin þrettán eða
fjórtán jarðsig. En það eru I
rauninni gjár sem hafa myndast
neðanjarðar og ef fleiri hrinur
koma er veruleg hætta á að þær
opnist.”
„En það er samt ekkert upp-
gjafarhljóð i ykkur.”
„Onei það er nú ekki. Meðan
allt er á fullu við Kröfiu er auð-
vitaðerfittað sjá fram i timann
og við vitum ekki hver endirinn
verður. En við erum að vinna á
fullu núna og höldum þvi áfram
meðan fært er. Maður verður
bara að vona þaö besta.”
OT.