Vísir - 08.09.1978, Blaðsíða 11

0
vism Föstudagur 8. september 1978
Bústaöirnir I Munaöarnesi eru mjög vistlegir og rómuöu forsetahjónin mjög allan aö búnaö og fegurö umhverfisins.
Vísir heimsœkir dr. Kristján Eldjárn og frú Halldáru
Eldjárn, þar sem þau dveljast I sumarbústað
í Munaðarnesi og rœðir við þau um frístundir,
áhugamál, forsetaembœttið og fleira.
skilja einkalifið frá hlutverki
forsetans?”
„Við hefðum getað aðgreint
þetta meira. Við höfum til dæm-
is aldrei tekið frá ákveðinn
mánuð á árinu og friðlýst okkur
alveg ef nota má það orð. Ef við
upphafi enda eru skyldur for-
setahjónanna nokkuð ljósar”.
Frjálslegra að aka sjálf-
ur
„Þú ekur mikið sjálfur
Kristján.og þið reyndar bæði?”
„Hann dóttursonur okkar kom hér i heimsókn og orti svolitiö i
gestabókina”
ætluðum okkur slikt.þyrfti lang-
an fyrirvara.
Sömu sögu er að segja um
helgarnar. Þá er oft mikið um
að vera, ráðstefnur og þess
háttar og gjarnan kemur það
sér betur fyrir fólk að koma að
Bessastöðum um helgar. Okkur
þykir sjálfsagt að verða við
þvi”. Og Kristján bætti við:
„Starf forsetans og hlutverk
forsetahjónanna er ekki ólikt
þvi, sem við töldum okkur vita i
„Já, ég ek talsvert sjálfur.
Það er miklu frjálslegra eins og
til dæmis núna. Þaö væri lika
alltof mikið verk fyrir einn
mannaðvera forsetabilstjórief
við ækjum ekkert sjálf”.
„Þegar búið er á Bessastöð-
um er óhjákvæmilegt að hafa
eigin bil”, sagði Halldóra. „Ég
lærði ekki á bil fyrr en við flutt-
um þangað og hefði kannski
aldrei tollað þar annars”, bætti
hún hlæjandi við.
Texti:
Óskar Magnússon
Myndir:
Gunnar V. Andrésson
„Ég sé heldur enga ástæðu til
að forsetinn og fjölskylda hans
aki ekki eins og aðrir menn.en
við notum alltaf forsetabilinn i
öllum embættisverkum”, sagði
Kristján Eldjárn.
Eftirminnilegt sumar
„Stjórnarmyndunarvið-
ræðurnar hafa einkennt þetta
sumar og það á eflaust eftir að
verða bæði okkur og ýmsum
fleirum eftirminnilegt”, sagði
Kristján, „en þegar við komum
aftur suður hugsa ég að allt falli
i svipaðan farveg og verið hefur
hjá okkur”.
„Þetta er lika búið að vera
mikið barnapössunarsumar”,
sagði Kristján og hló við, þegar
við inntum hann eftir barna-
börnunum. „Nei, nei”, sagði
Halldóra, „ég passa barnabörn-
in auðvitað eins og hver önnur
amma”.
Við tókum eftir að Kristján
hafði talsvert af bókum með-
ferðis I Munaðarnesi.
„Já, við gátum alveg eins bú-
ist við að hér yrði foraðsveður
svo ég tók með mér nokkrar
bækur.en eins og þú sérð þá höf-
um við verið einstaklega heppin
með veður”.
„Ég hef verið að skoöa leg-
stein sem er múraður inn i vegg
i Bessastaðakirkju”, sagði
Kristján. „Þetta er mjög merki-
legur steinn og einstakur i sinni
röð á tslandi. Hann var sendur
hingað frá Kaupmannahöfn
fyrir Pál Stigsson sem hér var
hirðstjóri 1566. Ég hef verið að
velta þvi fyrir mér hver muni
hafa búið hann til, og er að lesa
mértii i þvi sambandi”.
Lítiö fyrir laxveiði
Talið barst nú að fleiri áhuga-
málum:
„Nei, ég hef engan áhuga á
laxveiðum. Ég hef aldrei veitt
lax og ætla aldrei að gera það,”
sagði Kristján. „En þú mundir
nú ekki henda honum ef hann
biti óvart á hjá þér úti á sjó’?
spurði Halldóra. „Nei, en þáð er
hægt að gera margt annað en að
veiða lax, þótt það sé ágætt og
kannski hvergi betra en einmitt
hér i Norðurá”.
Við Visismenn fórum nú að
tygja okkur til brottferðar og
þökkuðum fyrir spjallið. For-
setahjónin voru bæði mjög
ánægð með aðstöðu alla i Mun-
aðarnesi.að ógleymdu umhverf-
inu og kváðust þakklát fyrir þá
velvild, sem þeim hefði verið
sýnd með þvi að bjóða þeim að
dveljast i einu orlofshúsa opin-
berra starfsmanna i Munaðar-
nesi. — 6M
„Ég hef aldrei ort i alvöru”
„Þegar viö komum aftur suöur fellur liklega allt I svipaöan farvegog veriö hefur hjá okkiir”