Morgunblaðið - 17.01.2001, Blaðsíða 52

52 MIÐVIKUDAGUR 17. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
  

 



      
 


 
 
   
  

 
   

 !
 "  #
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG TEK strætó svo að segja á
hverjum degi, alltaf með dóttur
mína, kornabarn, með mér. Á und-
anförnum mánuðum hef ég tekið
eftir því að á Íslandi virðast allir
tala í símann á meðan þeir keyra,
þar með taldir strætóbílstjórar.
Mér er spurn, er verið að bíða eftir
meiri háttar slysi áður en eitthvað
verður að gert? Væri ekki betra að
sýna einu sinni fyrirhyggju og gera
eitthvað í málunum áður en illa fer?
Á dögunum varð ég vitni að því
að strætóbílstjóri opnaði dyrnar að
aftan og keyrði af stað meðan far-
þegarnir voru að stíga úr vagnin-
um, með þeim afleiðingum að
stúlka datt og rúllaði eftir gang-
stéttinni. Þessi bílstjóri var að tala
í símann. Hann lét heldur ekki svo
lítið að nema staðar og huga að
fórnarlambi kæruleysis síns en ók
ótrauður áfram. Hvað þá að hann
sliti símtalinu. Ég hugsaði til þess
með hryllingi ef þetta hefði gerst
einni stoppistöð síðar en þá ætlaði
ég úr og ég var með dóttur mína í
poka á maganum. Þar hefði getað
orðið alvarlegt slys.
Þetta er alls ekki í eina skiptið
sem ég hef séð íslenska áætlunar-
bílstjóra svo glæpsamlega önnum
kafna við símablaður. Raunar ger-
ist það frekar oft og er alls ekki
alltaf að heyra að um nauðsynleg
símtöl sé að ræða. Stundum er
greinilega verið að hagræða ýmsu á
heimili viðkomandi, hver á að fá bíl-
inn um kvöldið, hver ætlar að
versla o.s.frv.
Mér hafa einnig borist til eyrna
ljótar sögur af hópferðabílstjórum
sem keyra um landið við ýmsar að-
stæður og taka sjaldan tólið frá
eyranu. Leiðsögumenn sem dirfast
að gera athugasemdir við slíkt
háttalag eru litnir hornauga.
Þegar menn aka og tala í símann
um leið eru þeir ekki með óskipta
athygli við aksturinn. Eins og það
sé ekki nógu slæmt eru þeir líka
oftast með aðra höndina á síman-
um, eru þar af leiðandi seinni að
bregðast við og uppfylla ekki leng-
ur þær öryggiskröfur sem gera
verður til bílstjóra. Það liggur í
augum uppi að akstur og símablað-
ur fer ekki saman því að ef menn
keyra ekki vel og gætilega eiga þeir
ekkert erindi í umferðina. Hins
vegar virðist það næstum vera
regla frekar en undantekning að
menn tali í símann í umferðinni
hér. Á föstudagseftirmiðdegi, há-
annatíma umferðar á öllum meiri
háttar götum borgarinnar, gefur
vart að líta ökumann án símtóls við
eyrað.
Í Noregi eru menn sektaðir um
25 þúsund krónur fyrir að nota
síma um leið og þeir aka (leyfilegt
er þó að nota handfrjálsan búnað
sem ég er þó alls ekki viss um að
ætti að vera). Hvenær ætlum við að
átta okkur á því að farsíminn, jafn-
ómissandi og menn halda að hann
sé, á ekki alls staðar við og alls ekki
í umferðinni? Á hverjum degi þarf
ég að treysta bláókunnugum mönn-
um fyrir lífi mínu og lítillar dóttur
minnar. Það er algerlega ólíðandi
að þeir séu með hugann við eitt-
hvað annað en það sem þeim er ætl-
að, þ.e. að koma farþegum sínum
óhultum á áfangastað. Að þeir skuli
mega liggja í símanum er í hæsta
máta óeðlilegt og á skilyrðislaust
að vera bannað. Mér þætti gaman
að vita hvaða reglur, ef einhverjar,
gilda um símanotkun í bifreiðum
hérlendis og, ef þau mál eru í eins
miklum ólestri og mér sýnist, hvort
ekki sé tímabært að bæta þar um.
INGUNN SNÆDAL
kennari
Fornhaga 11,
Reykjavík.
Má þetta?
Frá Ingunni Snædal:
Opið bréf til forsvarsmanna allra
strætisvagna á höfuðborgarsvæðinu
UNDARLEGT þótti mér að lesa
viðtal við Stein Ármann Magnússon
í miðvikudagsblaðinu 10. janúar.
Maðurinn ætlar sér að leika Jónas
Hallgrímsson vitandi nánast ekkert
um hann nema það sem stendur í
texta Megasar, Um skáldið Jónas.
Sá texti er sum sé orðinn grunnur
að persónusköpun í Borgarleikhús-
inu á því skáldi sem best hefur ort
íslenskra skálda. Illa ertu leikinn
ástmögur þjóðar. Getur verið að
þetta séu afleiðingar af veitingu
Jónasarverðlaunanna? Að fáfróðir
telji texta verðlaunahafans ein-
hvers konar heimild um skáldið?
Nú vill sá sem þetta skrifar taka
fram að Megas er margs góðs mak-
legur og sjálfsagt að verðlauna
hann með einhverjum hætti. En að
veita þeim manni Jónasarverðlaun-
in sem á Íslandsmet í því að níða
Jónas Hallgrímsson og er fráleitt
nokkur málhreinsunarmaður, það
eru svo mikil öfugmæli að mér dett-
ur ekkert í hug nema þessi gamla
vísa:
Séð hef ég köttinn syngja á bók,
selinn spinna hör á rokk,
skötuna elta skinn í brók
og skúminn prjóna smábandssokk.
INGÓLFUR STEINSSON,
ritstjóri og
tónlistarmaður.
Séð hef ég köttinn
syngja á bók
Frá Ingólfi Steinssyni: