Morgunblaðið - 17.01.2001, Blaðsíða 53

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. JANÚAR 2001 53
Gullsmiðir
AÐ UNDANFÖRNU hafa nokkrir
ökumenn skrifað í Morgunblaðið
um leyfilegan hámarksökuhraða í
borginni. Því
miður láta þeir
hæst sem vilja
hækka leyfilegan
ökuhraða sem er
50 kílómetrar í
þéttbýli. Þar sem
ég veit að flest
umferðarslys
stafa af því að of
hratt er ekið mið-
að við aðstæður
langar mig til
þess að leggja orð í belg.
Borgaryfirvöld eru sífellt að
glíma við þann vanda sem aukin
umferð bíla skapar. Eitt úrræði
sem hefur gefist vel er að lækka
leyfilegan hámarksökuhraða úr 50
kílómetrum, í 30 kílómetra. Lækk-
aður hámarkshraði á sérstaklega
rétt á sér þar sem eingöngu er
íbúabyggð. Í nágrenni við skóla og
aðrar þjónustustofnanir. Undanfar-
in ár hefur sú leið verið farin að af-
marka sérvalin hverfi með eins kon-
ar hliðum og 30 kílómetra skiltum,
þannig að ökumaðurinn veit strax
að hann er að aka inni í hverfi með
breyttum hámarkshraða, það sama
á við þegar hann ekur úr hverfinu.
Þetta fyrirkomulag hefur gefist vel
og eru alvarleg umferðarslys fátíð í
þessum hverfum. Markmið slíkra
aðgerða er að ná raunverulegri
lækkun ökuhraða og fæla ökumenn
frá því að stytta sér leið í gegnum
hverfin.
Hvað vinnst við að lækka há-
markshraða í íbúahverfum?
Það mikilvægast er að slysahætta
af völdum umferðar minnkar. Þegar
dregið er úr hraða styttast stöðv-
unarvegalengdir bíla og öryggið
eykst. Gefum okkur að barn hlaupi
óvænt út á götu í veg fyrir bíl sem
ekur á 50 kílómetra hraða. Ökumað-
ur sem ekur á þessum hraða á þurr-
um vegi á möguleika á að stöðva bíl
sinn eftir 26 metra. Stöðvunarvega-
lengd ökumanns sem ekur á 30 kíló-
metra hraða er 12 metrar. Það er
augljóst að sá sem ekur hægar á
miklu meiri möguleika á að komast
hjá því að aka á barnið. Ef það ger-
ist samt sem áður eru líkurnar á því
að barn slasist alvarlega minni ef
ökumaðurinn ekur hægt.
Annað atriði sem skiptir miklu
máli fyrir vellíðan fólks er minni há-
vaði frá umferð. Því hraðar sem
ökumenn aka þeim mun meiri há-
vaða valda þeir. Þriðja atriðið er
loftmengun. Útblæstri bíla fylgir
loft mengun sem getur haft marg-
vísleg áhrif á heilsufar fólks. Svif-
ryk er annað vandamál, það mynd-
ast m.a. þegar nagladekkin rífa upp
malbikið. Svifryk sest í öndunarfæri
vegfarenda og getur valdið heilsu-
tjóni. Því hraðar sem bílar aka þeim
mun meira svifryk mynda þeir. Að
framansögðu má sjá að það er mik-
ill ávinningur af því að lækka leyfi-
legan hámarkshraði í íbúahverfum.
Því miður eru nokkrir svartir sauðir
í umferðinni sem hugsa um það eitt
að komast hratt áfram hvað sem
það kostar. Með því að láta undan
slíkum ökumönnum og hækka leyfi-
legan ökuhraða stefnum við lífi
fjölda fólks í hættu að óþörfu.
Öðru máli gegnir um stofnbrautir
með aðskildum akbrautum í hvora
átt, þar er óhætt að hækka leyfileg-
an hámarkshraða eins og á Vest-
urlandsvegi og Gullinbrú svo dæmi
sé tekið. Á þessum stöðum hafa
verið gerðar sérstakar ráðstafanir
til þess að auka öryggi gangandi og
hjólandi vegfarenda með göngu-
brúm og göngustígum.
Ég skora á alla ökumenn að virða
hámarkshraðareglur í umferðinni.
Það er okkur öllum í hag.
MARGRÉT
SÆMUNDSDÓTTIR
fv. formaður Umferðarnefndar
Reykjavíkur,
Hvassaleiti 77, Reykjavík.
Ökum hægar
Frá Margréti Sæmundsdóttur:
Margrét
Sæmundsdóttir
Á MÍNUM uppvaxtarárum þótti
það eitt mikilvægasta mál hérlend-
is að allir hefðu atvinnu, vá at-
vinnuleysis gægðist þó hvarvetna
um gættir.
Nú er öldin önnur, aldrei heyrist
á það minnst í fjölmiðlum, hvort
sem það eru prent- eða ljósvaka-
miðlar, hvort atvinna sé næg eða
hvort hætta sé á atvinnuleysi.
Fréttamenn nú til dags ræða um
það fram og aftur, lepja þar hver
eftir öðrum, hvort atvinnutækifæri
séu næg eða hvort gera þurfi átak í
vissum landshlutum til að fjölga at-
vinnutækifærum.
Það þýðir víst ekki annað en að
fylgja straumi tímans; þess vegna
vona ég að ekki verði atvinnutæki-
færaleysi í náinni framtíð.
Íþróttafréttamenn vita allt um
íþróttir eins og vera ber, ekki síst
eru þeir fróðir um knattspyrnu.
Því miður eru sumir þeirra að
ganga af íslenskri málvenju dauðri,
málvenju sem Siggi Sig. hélt
örugglega í heiðri og ég held ég
megi fullyrða að það gerir Bjarni
Fel. ætíð.
Jafnvel þó KR tapi verður
Bjarni að láta sig hafa það að segja
frá því þó sárt sé. Segjum svo að
KR tapaði fyrir Breiðabliki, skor-
aði ekkert mark en Breiðablik átta,
mundi Bjarni annaðhvort segja að
Breiðablik hefði unnið 8-0, eða að
KR hefði tapað 0-8.
En þeir yngri í stéttinni eru bún-
ir að gleyma þessari íslensku mál-
venju eða hafa aldrei lært hana og
segðu þá hiklaust að Breiðablik
hafi unnið 0-8 eða KR tapað 8-0.
Í þeim ágæta fjölmiðli, Morg-
unblaðinu, sagði fólk frá ýmsum
fjarlægum sem nálægum löndum,
búsett hérlendis, frá jólasiðum í
sínu heimalandi.
Í heimalandi eins viðmælanda
var sagt frá því að þar væru flestir
kaþólskrar trúar, en þó iðkuðu
menn þar ýmis önnur trúarbrögð
svo sem kristni o.fl.
Nú gerast málin snúin fyrir mig,
ósköp venjulegan lútherstrúar-
mann í íslensku þjóðkirkjunni.
Fyrir mörgum árum kvæntist ég
konu kaþólskrar trúar og sam-
þykkti að þau börn sem við kynn-
um að eignast, urðu raunar fimm
talsins, yrðu alin upp í kaþólskri
trú.
Nú skil ég loks hvers vegna kona
mín og uppkomin börn höfðu eng-
an áhuga á að fara á kristnitökuhá-
tíðina á Þingvöllum, ég raunar ekki
heldur, en meðan ég tóri er þó einn
kristinn maður í fjölskyldunni.
SIGURÐUR GRÉTAR
GUÐMUNDSSON
pípulagningameistari,
Sæbólsbraut 26,
Kópavogi.
Í fjólugarði frétta-
manna blómstrar
þó vetur sé
Frá Sigurði Grétari
Guðmundssyni:
www.mbl.is