Morgunblaðið - 24.07.2001, Blaðsíða 41

sem alltof fáir vita af. Starfsmenn
eru afbragðsfagmenn hver á sínu
sviði en þeir eru meira en það því
velvild og elskulegheit í viðmóti við
dvalargesti var nokkuð sem við
fundum glögglega. Við blönduðum
geði hvor við aðra og fundum meiri
og betri nánd í samskiptunum en
okkur hafði tekist að ná í langan
tíma því við höfum alltaf svo mikið
að gera. Við blönduðum líka geði
við aðra dvalargesti og höfðum
bæði gagn og gaman af. Þarna var
fólk sem var útslitið af erfiðisvinnu
langt fyrir aldur fram, fólk sem
hafði næstum látið vinnu- og sam-
viskusemi ganga af sér dauðu en
hafði náð að snúa við blaðinu.
Þarna sátu góðborgarar og alþýða
manna hlið við hlið, allir jafnir, all-
ir voru að stefna að því sama; að
bæta heilsuna og breyta um lífs-
stíl. Það var líka lærdómsríkt að fá
að kynnast því hvað margir höfðu
átt erfiða ævi og höfðu gengið í
gegnum mikla lífsreynslu. En við
komumst einnig að því að það er
ekki nauðsynlegt að vera orðinn
algjört skar andlega og líkamlega
til að gera eitthvað í málunum.
Vikudvöl á Heilsustofnuninni með
fullri þátttöku í öllu sem þar er
boðið upp á, einlægur vilji til að
breyta um takt og áherslur í lífinu
er allt sem þarf. Gangi þér vel.
KRISTÍN
BALDURSDÓTTIR,
Sólheimum 42, Reykjavík.
SIGRÍÐUR
BALDURSDÓTTIR,
Þernunesi 3, Garðabæ.
BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. JÚLÍ 2001 41
Útsala
enn meiri verðlækkun
Neðst á Skólavörðustíg
ÉG má til með að láta reiði mína í
ljós. Þannig er mál með vexti að við
hjónin höfum verið að byggja okkur
sumarbústað uppi í Skorradal og
þar hafa lagt hönd á plóg með okkur
synir okkar og tengdadætur. Um
daginn þegar bústaðurinn var orð-
inn fokheldur langaði okkur til að
gera okkur dagamun og bjóða öllu
dauðþreytta hjálparliðinu í mat og
huggulegheit að loknu góðu verki
sem oft hafði kostað mikið erfiði og
stundum hálfgerða vosbúð.
Við drifum nú í því að hringja á
Mótel Venus sem stendur í Hafn-
arskógi og þá var klukkan 3 að degi.
Við létum vita að okkar væri von um
kvöldið, 10 manns ca. kl. átta. Jú, jú,
verið þið velkomin og gerið þið svo
vel það er margt gott sem boðið er
uppá og meðal annars réttur dags-
ins sem hljómaði ágætlega. Já, takk,
við komum þá.
Þangað vorum við svo komin 20
mín. fyrir átta um kvöldið og þá tek-
ur á móti okkur þjónn, sá eini á
staðnum, en aðeins voru þarna fjórir
starfsmenn í allt. Hann kemur alveg
af fjöllum og segir að hann hafi ekk-
ert verið látinn vita að við værum
væntanleg. Þarna strax var hann
hálf dónalegur og segir að það sé
svo löng bið eftir pitsum og svoleiðis
mat og best sé að fá rétt dagsins.
Ég tek það fram að þarna var frek-
ar fátt fólk fyrir. Við drifum nú í því
að sameina þarna þrjú borð og gerð-
um það sjálf og tókum þessu með
jafnaðargeði. Þjónninn var svo ekk-
ert að flýta sér til okkar til að taka
pöntunina heldur lét okkur bíða eft-
ir sér í 20 mín. 6 okkar pöntuðu sér
rétt dagsins en börnin fengu barna-
borgara utan eitt sem vildi fá hvít-
lauksbrauð. Súpan sem fylgdi rétti
dagsins kom heilum klukkutíma eft-
ir að við komum á staðinn og var
brimsölt og vond og svo flaut dauð
fluga í einum diskinum. Kallað var á
þjóninn og ekki baðst hann afsök-
unar en sagði: „já, komdu með disk-
inn“, tók hann og kom ekki með
neitt annað í staðinn, rétt eins og
þetta væri bara sjálfsagt mál að
bera dauðar flugur á borð fyrir
gestina. Hálftíma seinna kom loks-
ins hvítlauksbrauðið, grjóthart og
hafði augsýnilega gleymst inní í ofn-
inum. Krakkagreyið sem það átti að
borða reyndi að japla á þessum
brunarústum en ekkert bólaði á
matnum. Ég gekk nú til eigandans
og spurði hann hvort honum fyndist
þessi þjónusta í lagi. Hér værum við
búin að bíða í eilífðartíma og ekki
bólaði neitt á mat ennþá. „Nei, þetta
var ekki í lagi,“ sagði hann, „og ég
er búinn að hundskamma starfsfólk-
ið,“ bætti hann við. Hvílíkt svar!
Engin afsökunarbeiðni. Loksins
kom maturinn og hann var ekki góð-
ur. Kjötið var seigt, sósan bragðlaus
og salatdressingin var bara pítusósa
úr brúsa. Þetta var þó reynt að eta
því allir voru sársvangir en frá því
að við komum inn og þar til að við
fengum matinn liðu tveir klukku-
tímar. Rétt er að nefna það að eng-
inn kokkur sást þarna, aðeins tvær
konur í eldhúsinu sem virtust sjá
um alla eldamennsku, baka pitsur,
jafnvel bera á borð og vaska allt
upp.
Ég vil bæta því við að hreinlæti er
afar ábótavant þarna og t.d. voru
glösin kámug, borðin líka, enginn
dúkur og hekluð dúlla sem blóma-
vasi stóð á hafði upphaflega verið
hvít en var storkin í kertavaxi og
kaffiblettum. Ljósakrónurnar í loft-
inu voru fullar af dauðum flugum
sem blöstu við ef litið var upp.
Þarna stígur ekkert okkar aftur inn
fæti, aldrei!
Ég sá eftir þeim peningum sem í
þetta fóru og sé mest eftir því að
hafa álpast þarna inn. Sú ánægju-
stund sem þetta átti að vera fór fyr-
ir lítið. Ég auglýsi hér með eftir
sómasamlegum matsölustað í Borg-
arfirði sem er hreinn og hægt er að
fá ætan mat og góða og fljóta þjón-
ustu.
Ég segi bara, ef þetta er íslensk
ferðamannaþjónusta í dag þá er
ekki von að vel fari í bransanum og
hvar er eftirlitið sem á að vera með
slíkum stöðum?
HILDUR
GUÐBRANDSDÓTTIR,
Vífilsgötu 13, Reykjavík.
Lélegt veitingahús
Frá Hildi Guðbrandsdóttur: