Morgunblaðið - 25.08.2001, Síða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2001 37
✝ Jóhanna RagnaEggertsdóttir
fæddist á Þorkels-
hóli, Víðidal í V-
Húnavatnssýslu, 7.
janúar 1939. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnuninni á
Hvammstanga 19.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Eggert Þórar-
inn Teitsson, f. 10.
maí 1899 í Haga í
Þingi, d. 6. nóvem-
ber 1991, og Dýr-
unn Herdís Jóhann-
esdóttir, f. 6. nóvember 1897 á
Auðunarstöðum, d. 7. janúar
1981. Bjuggu þau lengst af sínum
búskap á Þorkelshóli. Systkini
Jóhönnu voru þrjú: 1) Teitur, f.
20. júlí 1923, d. 28. febrúar 1996,
kvæntur Maríu Pétursdóttur, f.
23. mars 1932. Kjörsonur Eggert
Þórarinn. 2) Ingibjörg, f. 8. feb.
1928, maki Jóhann H. Jónsson, f.
31. mars 1930, d. 16. maí 1998.
Sambýliskona hans er Ulla Krist-
ín Lundberg, f. 1. desember 1973.
Dóttir þeirra Jóna Margareta, f.
20.nóv 1998; Teitur Jóhann, f. 27.
maí 1964. Sonur hans Sigurður
Björn, f. 3.maí 1989. Móðir hans
Svanhvít Freyja Þorbjörnsdóttir.
Jóhanna ólst upp í foreldrahúsum
á Þorkelshóli, sótti barnafræðslu
í sinni heimasveit og síðan nám
við Húsmæðraskólann á Blöndu-
ósi 1956–1957. Hún hóf búskap á
Þorkelshóli ásamt manni sínum
1959 og tók við hálfri jörðinni
1963 af foreldrum sínum.
Jóhanna tók þátt í félagslífi
sveitar sinnar, var í samkór og
kirkjukór og sat í stjórn Lestr-
arfélags Þorkelshólshrepps. Hún
tók þátt í störfum Kvennalistans
á Norðurlandi vestra. Jóhanna
vann á Saumastofunni Borg frá
stofnun hennar 1977, sat í stjórn
hennar og síðan framkvæmda-
stjóri hennar frá 1987 til dán-
ardags. Hún starfaði einnig öðru
hverju við fiskvinnslu á Hvamms-
tanga, eins starfaði hún tíma-
bundið við Laugarbakkaskóla í
Miðfirði sem leiðbeinandi og
ræstir. Útför Jóhönnu fer fram
frá Víðidalstungukirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Börn þeirra eru
Björgvin Jóhann,
Eggert Þór, Hörður,
Herdís og Ingvar
Jón. 3) Jóhannes, f.
21. september 1933,
maki Sigríður Sig-
valdadóttir, f. 30.
mars 1945. Börn
þeirra eru Sigríður
Valdís og Eggert.
Hinn 9. ágúst 1959
giftist Jóhanna, Ant-
oni Júlíussyni, f. 23.
apríl 1932. Kjör-
foreldrar hans voru
Guðrún Sigvaldadótt-
ir og Júlíus Jónsson á Mosfelli
Svínadal í A-Hún. Synir Jóhönnu
og Antons eru: Eggert Aðal-
steinn, f. 30. nóvember 1958.
Unnusta Ásdís Svavarsdóttir, f.
30. júlí 1959. Börn hans frá fyrra
hjónabandi eru Anton Albert, f.
29. des 1987, og Kristrún Ósk, f.
28. des 1988. Móðir þeirra er
Jónína Auður Sigurðardóttir;
Júlíus Guðni, f. 3. apríl 1963.
Ég minnist þín fyrst, frænka
mín, sem lítillar stúlku á barna-
skemmtun í Víðihlíð árið
nítjánhundruð fjörutíuog eitthvað.
Þar var dansaður hringdans og
fleira við harmonikuspil Jóhanns á
Fitjum. Það var afskaplega gam-
an, en sem fyrr var feimnin að
drepa mann í fjölmenninu. Ein-
hvern veginn skikkaðist svo til að
ég dansaði við þig, ef dans skyldi
nefna, og mér fannst þú vera mjög
falleg frænka. Þú varst í fallegum
kjól og með stóran fæðingarblett,
að mig minnir á hægri framhand-
legg. Ég var stjarfur eins og staur,
en þú varst kotroskin og reyndir
að halda uppi samræðum við þenn-
an þremur árum eldri, en draug-
feimna frænda þinn.
Árin liðu og snemma árs 1950
var mér komið fyrir hjá foreldrum
þínum og föðursystkinum mínum á
Þorkelshóli um þriggja vikna skeið
til skólagöngu á næsta bæ, Nípu-
koti. Þangað gengum við saman til
náms til hennar Auðar Guðmunds-
dóttur ásamt Bensa í Brautar-
landi, sem einnig var vistaður á
Þorkelshóli þennan skólatíma.
Námið hjá Auði sóttist vel og lífið
var fagurt. Vistin hjá frændfólki
mínu á Þorkelshóli var góð og
þessar síðustu vikur skammrar
barnaskólagöngu voru einkar
skemmtilegar.
Enn liðu árin og forlögin leiddu
mig og fjölskyldu mína að Nípu-
koti til búsetu hjá sameiginlegum
vini okkar, Gunnlaugi Björnssyni.
Þá var gott að eiga þig og mann-
inn þinn, Tona, sem nágranna. Í
fyrstu var vatnslaust í Nípukoti og
kom sér vel að geta farið yfir að
Þorkelshóli með þvott og fengið
alla þá hjálp, sem ekki gleymist.
Kvöldstundirnar á Þorkelshóli
voru oft skrafdrjúgar og kátar.
Stundum var jafnvel kíkt í glas.
Ég vil þakka þér, frænka mín,
fyrir áratuga vináttu og allt sem
þú og þínir hafa veitt mér og mín-
um. Sumar skuldir verða aldrei
greiddar. Þannig er lífið. Ég bið
þann, sem öllu ræður, að blessa
þig og þína. Ég mun, því miður,
ekki getað verið við jarðarförina
þína, en hugurinn mun reika til
Víðidalsins okkar þann dag sem
oftar.
Ég votta þér, Toni, sonum ykk-
ar, tengdabörnum og barnabörn-
um samúð mína.
Egill Gunnlaugsson.
Lífinu má líkja við bjartan dag
sem líður við leik og störf. Þegar
húmar að kvöldi er ekki í mann-
legu valdi að breyta því, en myrkr-
ið má lýsa upp með því að kveikja
ljós minninganna.
Undanfarna daga hafa minn-
ingabrot frá samverustundum okk-
ar Hönnu sótt á huga minn. Þeim
fylgir birta. Það var ekki ónýtt að
eiga slíka nágrannakonu. Hanna
hafði áhuga á svo mörgu, var fróð,
viðræðugóð, með kímnigáfuna í
góðu lagi og ekki gekk sá bónleið-
ur til búðar sem til hennar leitaði.
Það hefur verið snar þáttur í til-
verunni að setjast niður í eldhús-
inu hjá Hönnu og Tona til að
spjalla. Oftar en ekki var seinna
staðið upp en áætlað hafði verið.
Frá unga aldri vann Hanna ýmis
konar sveitastörf, en kúabúskap-
urinn var henni hugleiknastur. At-
vinnumál í byggðarlaginu skiptu
hana miklu og í þeim efnum leitaði
hugurinn gjarnan fram á við, að
því sem betur mætti fara. Hún átti
mikinn þátt í að byggja upp og
reka saumastofuna Borg, sem hef-
ur skilað mörgum dagsverkum í
sveitarfélaginu. Um árabil vann
hún því fyrirtæki af elju og fórn-
fýsi. Handavinna var Hönnu líf og
yndi ekki síst prjónaskapur. Þær
voru ófáar lopapeysurnar sem
urðu til hjá henni að loknum
venjulegum vinnudegi. Hún hafði
gaman af söng og var í kór um all-
langt skeið.
Skapstyrk hafði Hanna í ríkum
mæli, svo sem best kom í ljós á
síðustu vikum. Víl og sjálfsvor-
kunn var henni fjarri skapi, frem-
ur var leitað að hinu broslega og
glaðst yfir því sem gekk vel. Ekki
hvað síst var ástæða til að gleðjast
yfir barnabörnunum sem veittu
ómælda ánægju inn í líf ömmu
sinnar.
Við í Nípukoti þökkum sam-
fylgdina. Við sendum Tona ásamt
Eggerti, Guðna og Teiti og fjöl-
skyldum þeirra hugheilar samúð-
arkveðjur.
Sigrún Þórisdóttir.
Nú er komið að kveðjustund,
hún elsku Hanna okkar er dáin.
Að missa einhvern úr lífi sínu tek-
ur stórt brot úr hjarta manns.
Minningarnar sem fylla hugann
þessa síðustu daga eru margar og
góðar. Ég kom fyrst til Hönnu og
Tona þegar ég var 9 ára og eru því
nær 40 ár síðan, en það liggur við
að mér finnist sem það hafi verið í
gær. Það tókst með okkur vinátta
sem hefur haldist síðan. Þó svo lið-
ið hafi langur tími á milli þess að
við höfðum samband eða hittumst
var alltaf eins og við hefðum hist
síðast í gær. Mér hefur oft fundist í
gegnum árin að Hanna væri mér
sem önnur mamma. Hanna mín, þú
varst sterk kona og traust.
Við ræddum það síðast í sumar,
ásamt mörgu öðru, hvað þú hefur
alla tíð reynst mér vel. Þú hjálp-
aðir mér og studdir ómetanlega á
erfiðum kafla í lífi mínu, en þú vild-
ir nú gera lítið úr því, en það fæ ég
þér aldrei fullþakkað. Þess vegna
er ég þakklát fyrir að hafa getað
verið hjá þér og aðstoðað aðeins í
sumar. Já, þær eru margar og góð-
ar minningar sem ég á. Skemmti-
leg og ánægjuleg var ferðin sem
við fórum saman í til Danmerkur.
Það var mikil tilhlökkun og spenn-
ingur hjá okkur báðum, þú að fara
að sjá þitt fyrsta barnabarn og ég
að fara í fyrsta skipti út fyrir land-
steinana. Krakkarnir mínir minn-
ast enn jólapakkanna sem þau
fengu frá Hönnu og Tona, mjúkur
pakki en alltaf rjómasúkkulaði
með.
Ég hringdi í þig fyrir afmælið
þitt áður en þú varðst sextug og
spurði hvort þið kæmuð ekki til
mín á afmælisdaginn þinn eins og
þið Toni höfðuð gert bæði á fer-
tugs- og fimmtugsafmælinu. Þú
þáðir það en ég varð að lofa að hafa
ekkert fyrir ykkur. Þið komuð og
við áttum saman ánægjulegan dag
og kvöldstund. Þegar við kvödd-
umst töluðum við um að þið kæmuð
á sjötugsafmælinu þínu en því mið-
ur verður það ekki. Þú varðst að
lúta í lægra haldi fyrir þessum ill-
víga sjúkdómi. Þegar ég hringdi í
þig suður varstu hjá Ingu systur
þinni að bíða eftir niðurstöðum úr
rannsóknum, þú sagðist ætla að
hringja í mig þegar þú vissir eitt-
hvað, sem þú og gerðir. Ekki voru
niðurstöðurnar góðar en þú tókst
þessu eins og öllu öðru með þinni
alkunnu ró. Þetta væri verkefni
sem þú þyrftir að takast á við og
ætlaðir að sigrast á. Þú byrjaðir í
meðferðinni, maður varð svo bjart-
sýnn, þetta virtist ætla að ganga en
svo kom í ljós að þetta gekk ekki
nógu vel. Snemma í sumar sagðir
þú mér að þú værir ekki bjartsýn
og ef þetta væri staðreynd vildir
þú að þetta tæki sem stystan tíma.
Hanna mín, ég þakka þér fyrir
allt og allt, þú stóðst þig eins og
hetja allan tímann og alltaf var
stutt í gamansemina hjá þér. Guð
geymi þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Toni, Eggert, Ásdís, Ant-
on, Kristrún, Júlíus, Kristín, Jóna,
Teitur, Siggi og aðrir aðstandend-
ur, við sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Guð
styrki ykkur í þessari miklu sorg
því missir ykkar er mikill.
Þín vinkona,
Halldóra og fjölskylda.
Okkur langar til að kveðja þig,
elsku Hanna, með örfáum orðum.
Við vorum ekki gömul þegar við
fórum að fara suðureftir til ykkar,
enda bjóst þú á næsta bæ og
frænka okkar að auki. Þú varst
svona fastur punktur í tilverunni
fannst okkur.
Minnisstætt var að fara í fjósið
til þín, enda engar kýr hjá okkur.
Reyndar duttum við stundum í
flórinn en það var nú lagi. Þú hafð-
ir oft í mörg horn að líta en alltaf
varstu samt jafn róleg og yfirveg-
uð.
Eftir að bústörfum lauk að
mestu vannst þú ýmis störf en
saumastofan Borg stóð þar uppúr.
Þar gast þú nýtt hæfileika þína og
starfaðir þar af miklum áhuga og
ósérhlífni eins lengi og heilsan
leyfði.
Þegar þú greindist með þennan
illvíga sjúkdóm fyrir rúmu ári lýsti
það vel þínum persónuleika hvað
þú tókst því af mikilli yfirvegun og
æðruleysi. Þú vildir sem minnst úr
þessu gera og barst þig eins vel og
mögulegt var, allt til enda.
Við sendum Tona, Eggerti, Júl-
íusi Guðna, Teiti og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð geymi þig.
Valdís og Eggert.
JÓHANNA RAGNA
EGGERTSDÓTTIR




   

 
  






  
  
            



   
 
   
    !  "

  !"!#$% & 
## 
'#$(#
) #&
"!#(#

 *&!#(#
 *$ !#$% & 
## 
& (#
+ # +, #(+ # + # +, #"

   # 


   $

   
-. /0!
.
  1,' '22
  
  
 %&
#
'

!
  
 
 
  # (

)( 
 

%#
"/ # (#
 #1& $ 
%#$% &  !%#3%  (#
4 #
%#$% &  -&# "56 (#

 & 
%#(#   #$% & 
+ # +, #(+ # + # +, #"


   
 
7

4
!)

8
+%#$&
3 '+6 , '
    #     #  
* !
 


 #(

)(
   
+ 
)
 (

,   $

 - 7 #9$% & 
)& 7 #9(#
&   *$% & 

& 9#7 #9$% & 
&##- &#(#
(*,  $ "
-
 )
 
)

 ,  
    ,    
  

     #  !

  !
 
74 -

! -

8 :   2;<
  &"
.
 
 )
  -  (  
  /
$
(

01(
!  ,## #1& /, #$% & 
/, #7&  (#
&# # 
"3(  &#$% & 
!%1 ##7&  (#
 9#
 $% & 

&  7&  (# # 3"
&#$% $% & 

& 9# "7&  $% & 
&   $% (#
* +, #( # * +, #"