Morgunblaðið - 25.08.2001, Qupperneq 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2001 41
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
Þó að andlát Rúts,
frænda míns, kæmi
mér ekki beinlínis á
óvart fannst mér þó að
hans tími væri ekki
kominn. Hann var alltaf í huga mín-
um ímynd hins stælta íþróttamanns
og aldurinn færðist yfir hann án þess
að það kæmi verulega fram í útliti
eða fasi. Þannig fannst mér ég frekar
vera að ræða við miðaldra mann en
aldraðan síðast þegar ég sá hann. Á
uppvaxtarárum mínum í Súganda-
firði var ég ávallt mjög meðvitaður
um þennan móðurbróður minn í
Vestmannaeyjum þótt langt væri á
milli okkar. Gott samband var á milli
hans og minnar fjölskyldu og stöku
sinnum kom hann í heimsókn vestur.
Var það ætíð tilhlökkunarefni er
hans var von og var eins og ferskir
vindar léku um heimilið meðan á dvöl
RÚTUR
SNORRASON
✝ Aðalsteinn RúturSnorrason fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 26. apríl 1918.
Hann lést í hjúkrun-
ar- og dvalarheim-
ilinu Holtsbúð 18.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Grensáskirkju
24. ágúst.
hans stóð. Hann kunni
frá ýmsu að segja frá
uppvaxtarárum sínum í
Vestmannaeyjum auk
þess sem hann spjallaði
um menn og málefni
sem aðeins hann og
systir hans þekktu til.
Hann hafði mikinn
áhuga á knattspyrnu
og ég minnist þess að
hann sat límdur við út-
varpstækið þegar út-
varpað var lýsingu á
knattspyrnuleik. Þótt
aðrir á heimili mínu
hefðu ekki áhuga á þess
konar útvarpsefni var ekki annað
hægt en smitast af áhuga Rúts sem
lét óspart í ljós tilfinningar sínar með
upphrópunum og athugasemdum.
Á jólum bernsku minnar var það
ætíð mikið tilhlökkunarefni að taka
upp pakkann frá honum. Þar var æv-
inlega eitthvert vandað leikfang, er-
lent að uppruna, eitthvað sem ekki
fékkst í verslunum hérlendis. Vöktu
þessi leikföng jafnan mikla aðdáun
og jafnvel öfund félaga minna vestra.
Býst ég við að verslunarrekstur
Rúts í Eyjum hafi gert honum kleift
að ná í þessa hluti. Sérstaklega man
ég eftir að ein jólin kom úr pakk-
anum frá honum Meccano sem hægt
var að nota til að setja saman ýmis
leikföng, tól og tæki.
Þótt Rútur sé nú farinn héðan lifir
minning hans og hana get ég skerpt
með því að horfa á kvikmynd þar
sem honum bregður fyrir og hlusta á
segulbandsupptöku sem ég gerði af
honum og systrum hans tveimur er
þau systkinin rifjuðu upp ýmislegt
um foreldra sína.
Ég vil fyrir hönd móður minnar,
systkina og fjölskyldna okkar votta
hans nánustu innilega samúð.
Megi Guðs náð umvefja Rút
Snorrason.
Snorri Þór Jóhannesson.
Kveðja frá Akóges í Reykjavík
Látinn er félagi okkar í Akóges í
Reykjavík, Rútur Snorrason. Rútur
gekk í félagið Akóges í Vestmanna-
eyjum 30. september 1946 og var
virkur félagi þar uns hann flutti upp
á fastalandið eftir gos. Eftir að hann
flutti upp á land gekk hann til liðs við
Akóges í Reykjavík hinn 10. nóvem-
ber 1975 og starfaði þar af miklum
krafti í yfir 20 ár, eða þar til heilsan
fór að gefa sig. Hann var gerður að
heiðursfélaga árið 1995 eftir farsælt
og gott starf í þágu félagsins í hart-
nær hálfa öld. Við félagarnir í Akóg-
es í Reykjavík viljum þakka góðum
dreng og félaga fyrir ánægjulega og
trygga samveru. Eftirlifandi eigin-
konu hans, Ingveldi Þórðardóttur,
og fjölskyldu sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
✝ Guðjón Sigur-jónsson fæddist á
Grímsstöðum í Vest-
ur-Landeyjum hinn
14. nóvember 1929.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 17. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Sig-
urjón Guðmundsson
frá Hemlu, f. 21.3.
1898, d. 15.2. 1959,
og Ingileif Auðuns-
dóttir frá Arnarhóli,
f. 14.1. 1905, d. 30.8.
1982. Systkini Guð-
jóns eru Sverrir, f. 28.2. 1934,
Katrín, f. 22.12. 1936, og Ingólfur,
f. 21.3. 1941.
Hinn 17. júní 1961 giftist Guð-
jón Þuríði Antonsdóttur frá
Skeggjastöðum, Vestur-Landeyj-
um, f. 18.4. 1938. Börn þeirra eru:
1) Vigdís f. 3.8. 1962, gift Hjálmari
Ólafssyni, börn þeirra eru Heið-
rún og Fanndís. 2) Sigrún, f.
30.10. 1964, í sambúð með Rafni
Steindórssyni. 3) Birna, f. 4.7.
1966, gift Gesti Ágústssyni, börn
þeirra eru Guðjón, Egill og Árný.
4) Ingileif, f. 9.4. 1969. 5) Svan-
hildur, f. 26.7. 1970, gift Guðlaugi
Kristinssyni, börn þeirra eru
Andrea, Lovísa og Eyþór. 6) Anna
Kristín, f. 16.5. 1980, í sambúð
með Ólafi Rúnarssyni.
Guðjón ólst upp
hjá foreldrum sínum
á Grímsstöðum. Um
16 ára aldur fór
hann um tíma í
smíðavinnu til
Reykjavíkur. Síðan
um tvítugt fór hann
á vertíð til Vest-
mannaeyja og var
samtals níu vertíðir
á sjó, lengst af á Leó
VE. Á sumrin vann
hann við bústörf á
Grímsstöðum með
foreldrum sínum,
þar til árið 1959 er
Sigurjón faðir hans deyr að hann
tekur við búinu ásamt móður
sinni.
Þegar hann síðan giftist Þuríði,
1961, flytur móðir hans til Reykja-
víkur og þau taka alfarið við
búinu. Árið 1993 hófu þau
félagsbúskap með Svanhildi dótt-
ur sinni og Guðlaugi eiginmanni
hennar til ársins 1999, að þau
keyptu sér hús á Króktúni 3 á
Hvolsvelli og stofnuðu þar heimili.
Guðjón var bóndi á Grímsstöðum í
40 ár. Hann sat í hreppsnefnd
Vestur-Landeyja í 31 ár, frá 1959–
1990.
Útför Guðjóns fer fram frá Ak-
ureyjarkirkju í Vestur-Landeyj-
um í dag og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Elsku pabbi, nú ertu farinn.
Það er svo erfitt að trúa því að við
fáum aldrei að sjá þig aftur. Við vit-
um þó vel að þú ert hjá okkur, í hjarta
okkar og minningum og fylgist einnig
með okkur í starfi og leik, stoltur af
„stelpunum“ þínum, eins og þú lést
svo oft berlega í ljós.
Þegar við lítum til baka til upp-
vaxtaráranna á Grímsstöðum eða
„heima“ eins og við segjum alltaf, þá
hugsum við um hvað það hefur gefið
okkur mikið að alast upp í sveitinni
og taka þátt í hinum daglegu störfum
með ykkur mömmu. Í sveitinni lærir
maður að vinna og þú lést okkur
ganga í öll verk og sagðir oft að þú
værir ekkert betur settur þótt þú
hefðir átt eintóma stráka.
Þú hugsaðir samviskusamlega um
búskapinn og lagðir mikla áherslu á
að hafa allt svo snyrtilegt, þú lést
okkur líka eiga hlutdeild í velgengni
búsins.
Svo sannarlega rættist draumur
þinn og reyndar okkar líka, þegar ein
okkar tók við búinu, þannig að við
getum haldið áfram að „koma heim“.
Grímsstaðir áttu orðið stóran hlut í
hjarta þínu og þeir munu alltaf eiga
sinn sess hjá okkur.
Á ánægjulegum tímamótum í lífi
okkar samgladdistu okkur innilega,
það gaf okkur svo mikið að fá hrós og
hvatningu frá þér.
Þú varst góður pabbi og ekki
varstu síðri í afahlutverkinu, þegar
barnabörnin fóru að koma. Þeim
fannst gott að koma í pössun hjá afa
og ömmu, sérstaklega ef afi var einn
að passa, þá fengu þau að gramsa að-
eins í skápunum, kannski var amma
ekki jafnhrifin, en þú sagðir bara: „A,
þau voru bara svo góð á meðan,
heyrðist ekkert í þeim.“ Ef sú stund
kom að eitthvert þeirra sýndi framför
eða hæfileika á einhvern máta, þá
hafðirðu á orði: „Já, þetta barn á eftir
að slá ykkur allar út.“
Elsku pabbi, þú hefur lifað tímana
tvenna og skilað góðu dagsverki, við
þökkum þér fyrir þær fjölmörgu
stundir sem við fjölskyldan áttum
saman.
Við erum og verðum alltaf stoltar
af því að vera dætur Guðjóns á
Grímsstöðum.
Elsku mamma, Guð styrki þig,
þinn missir er mikill.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Vigdís, Sigrún, Birna,
Inga, Svanhildur og
Anna Kristín.
Kær bróðir minn, Guðjón, er
kvaddur.
Minningar hrannast upp og þá eru
mér efst í huga æskuárin. Í þá daga
fæddu mæður börn sín í heimahúsum
og í gömlu baðstofunni á Grímsstöð-
um fæddust fjögur börn sem uxu úr
grasi og léku sér.
Leikir okkar systkinanna ein-
kenndust iðulega af því að búa eitt-
hvað til – bæir risu úr torfi og timbri
og voru jafnvel betrekktir.
Á vorin, áður en áveitunni úr Þverá
var veitt fram, varð gjarnan til heill
hreppur, sem við bjuggum til, Vest-
ur-Landeyjar. Þar brunuðu heimatil-
búnir bílar, vörubíll og jeppi. Þá má
ekki gleyma dýragarðinum okkar.
Já, mörg voru nú uppátækin, sem
ekki verða öll rituð hér, en þá var
heldur ekki sjónvarp né annað sem
truflaði. Við áttum skilningsríka for-
eldra og þar ríkti kærleikur og trú.
Þér, Guðjón, var handlagni í blóð
borin, en móðurafi okkar var hús-
gagnasmiður og prýddu verk hans
heimili okkar. Þú smíðaðir fyrsta
jólatréð, sem við eignuðumst, en það
var vafið jólapappír og hægt að festa
á það litlu snúnu kertunum. Þín naut
við er olíulampar hurfu af heimilum
kringum árið 1940 er hugað var að
rafvæðingu og vindmyllur settar upp.
Árið 1946 var nýtt íbúðarhús byggt
á Grímsstöðum, að því vannst þú
ásamt laghentum mönnum úr sveit-
inni.
Um tvítugt fórst þú til sjós á vertíð
í Vestmannaeyjum og varst níu ár á
mótorbátnum Leó hjá Óskari Matth-
íassyni. Það var okkur alltaf mikil til-
hlökkun er nálgaðist vertíðarlok, því
þú komst ávallt færandi hendi.
Guðjón þótti góður fláningsmaður,
en hann vann við það í mörg ár á
haustin í sláturhúsinu á Hellu.
Þú varst ávallt vinsæll, ekki síst er
farið var á útihátíðir í sýslunni, en þá
keyrðir þú um á Chevrolettinum
L-128 með boddíið á bílpallinum og
margir vildu fá far.
Faðir okkar lést árið 1959 og eftir
það bjó Guðjón með móður okkar í
tvö ár, en árið 1961 gekk Guðjón að
eiga Þuríði Antonsdóttur. Tóku þau
þá við búinu og búnaðist þeim vel.
Þau unnu að áframhaldandi ræktun,
öll útihús endurnýjuð og íbúðarhúsið
var stækkað en það varð fljótlega of
lítið, því þau eignuðust sex yndislegar
dætur sem nú hafa dreift sér um
Rangárþing og Reykjavík.
Á Grímsstöðum hefur alla tíð verið
myndarlegt heimili. Um tíma voru
farnar margar ferðir austur en börn-
in okkar sóttu ákaft þangað í sveitina.
Dvöldu þar mörg sumur, áttu sínar
kindur og þar voru þau örugg og
frjáls. Það ber að þakka.
Það er mjög ánægjulegt fyrir alla
ættingja að nú hefur Svanhildur, sú
fimmta í röðinni eins og við segjum,
tekið við búinu ásamt eiginmanni sín-
um Guðlaugi og börnum. En Guðjón
og Þuríður hættu búskap fyrir tveim-
ur árum og gerðu sér fallegt heimili í
Króktúni 3 á Hvolsvelli.
Já, við vildum öll hafa þig hjá okk-
ur lengur en við það varð ekki ráðið.
Þú varst hugmikill, ákveðinn og góð-
ur maður.
Við hjónin sendum öllum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur.
Katrín Sigurjónsdóttir.
Okkur langar að þakka fyrir okk-
ur, allar góðu stundirnar á Gríms-
stöðum. Þar var alltaf gott að vera
hvort sem var til lengri eða skemmri
tíma. Þá var sá tími að hver hönd var
vel þegin til hjálpar í heyskapnum og
alltaf nóg að gera.
Við erum lánsöm að hafa fengið
tækifæri til að kynnast sveitalífinu í
leik og starfi. Það er alltaf gaman að
koma til Grímsstaða, þá rifjast upp
svo margar góðar stundir. Það er
ánægjulegt að fjölskyldan býr þar
áfram og gott að finna að þar erum
við alltaf velkomin.
Við þökkum þér Guðjón og þinni
fjölskyldu.
Blessun sé með þér.
Sigurjón og Kristín.
Ég sá Guðjón á Grímsstöðum í
fyrsta sinn í vornepju 1984. Ég ætlaði
að verða bóndi og nágranni hans.
Guðjón stóð við Deutzinn og var að
láta haugsuguna fylla sig. Ég sá á
honum að honum leist mátulega á
þennan unga pilt sem þóttist ætla að
verða bóndi.
Eitthvert var erindið í sambandi
við kartöfluspírun og var það mál
leyst eins og svo mörg önnur sem á
eftir komu. Hann hafði ákveðnar
skoðanir á hvernig standa ætti að
verki og lá ekki á þeim. Það sést þeg-
ar keyrt er heim að Grímsstöðum að
snyrtimennska og myndarskapur
hefur alltaf skipað stóran sess. Allt
vel málað, vélum raðað og ekkert
óþarfa drasl út um allt. Ekki var Guð-
jón einn í þessu því Þura er eins og
allir vita annáluð fyrir dugnað og
snyrtimennsku og bóndi fram í fing-
urgóma. Það var því á mörgum svið-
um sem hægt var að taka búskapinn
á Grímsstöðum sér til fyrirmyndar.
Ef Guðjón var að slá þá hlaut líka að
vera gott hjá mér að fara að slá, ef
hann rakaði saman þá var mér óhætt,
þegar hann setti lömbin á túnið á
haustin var það rétti tíminn hjá mér
líka. Jafnframt því að smíða hvort
sem var úr járni eða tré hirti hann vel
um vélarnar sínar, hafði þær í lagi og
geymdi inni á vetrum. Ég hef fyrir
satt að á kartöfluupptökuvélina
rigndi aldrei meðan hann átti hana.
Þó voru ekki allar vélar á heimilinu
sem Guðjón var flinkur með, því ryk-
sugan, eldavélin eða kaffivélin voru
ekki á hans sviði, þær voru Þuru.
Það var ekki verið að hangsa þegar
komið var að smalamennsku. Þá
keyrði bóndinn í broddi fylkingar á
Zetornum upp á mýri eins hratt og
auðið var upp fyrir féð og það var
rekið heim og flautan ekkert spöruð.
Dæturnar höfðu hver sinn fyrirfram
ákveðna stað að passa og allt gekk
eins og í sögu.
Þegar við tókum okkur til og lög-
uðum landamerkjagirðinguna var
Guðjón búinn að brýna skóflurnar
snemma morguns og við gátum lagt
af stað með staura, vír og annað sem
til þurfti. Nesti höfðum við með okk-
ur til að spara ferðir fram og til baka.
Við þessa vinnu sá maður glöggt
kraftinn og útsjónarsemina sem Guð-
jón bjó yfir. Ekki sló hann af þegar
átti að undirbúa skemmtiatriði fyrir
þorrablót. Þá var hann í essinu sínu,
hvort sem var að semja eða leika. Á
gleðistundum var hann hrókur alls
fagnaðar, gantaðist og stríddi, hló
hátt og endaði oft setningar á orðinu
„því“.
Það gladdi Guðjón mikið að ein af
dætrunum og tengdasonur skyldu
vilja taka við búinu og ekki var gleðin
minni yfir árangri þeirra í hrossa- og
sauðfjárrækt. Hann talaði oft um
þetta og þá vottaði fyrir glampa í
augum gamals manns. Guðjón
kenndi mér margt sem ég mun búa
að alla ævi og fyrir það er ég þakk-
látur.
Á kveðjustund sendi ég og fjöl-
skylda mín öllu hans fólki innilegar
samúðarkveðjur.
Hjörtur Benediktsson.
GUÐJÓN
SIGURJÓNSSON
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.