Morgunblaðið - 20.06.2002, Síða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JÚNÍ 2002 35
Snörpu og óvægu
stríði við illvígan sjúk-
dóm er lokið og einnig
þeirri hetjulegri bar-
áttu sem Hinni vinur
minn háði með trúna á lífið að leið-
arljósi og þá gleði sem það veitir. Ég
sakna hans mikið, en minningarnar,
allar ljúfar og skemmtilegar, hjálpa
okkur vinum hans og vandamönnum
á kveðjastundu.
Hinni var með allra skemmtileg-
ustu mönnum sem hægt var að kynn-
ast. Hann átti þá náðargáfu að hafa
næmt skopskyn, var fljótur að sjá það
gamansama í hversdagslegri tilver-
unni og bókstaflega hvenær sem
maður hitti hann voru skemmtisögur
og spaugsyrði á vörum og mikið hleg-
ið. Aldrei voru þær sögur meiðandi
um nokkurn mann og mörgu hrekk-
irnir hans Hinna særðu aldrei neinn
og urðu þess vegna svo vel heppnaðir.
Þannig var það t.d. um dönsku de lux-
sultuna, sem honum, þá verslunar-
stjóra í Sigurðarbúð, tókst að útvega í
25 lítra blikkkútum, alls tíu kúta.
Þetta þótti það mikill hvalreki á þeim
tíma að Hinni ákvað að elstu og grón-
ustu starfsmenn fyrirtækisins skyldu
ganga fyrir um kaupin, en öll sultan
skyldi seljast í heilum kútum. Menn
kepptust nú við að færa sönnur á
starfsaldur og ágæti sitt við fyrirtæk-
ið og rökstuddu að þeim bæri að fá
HINRIK
FINNSSON
✝ Hinrik Finnssonfæddist í Stykkis-
hólmi hinn 25. apríl
1931. Hann andaðist
á St. Franciskusspít-
alanum í Stykkis-
hólmi hinn 8. júní
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Stykkishólmskirkju
15. júní.
kút öðrum fremur.
Hinni, sem einn vissi að
í hinum gegnheilu kút-
um var gamalt upp-
þornað dúkalím, valdi
menn af kostgæfni sem
verðugir væru að fá
danska de lux-sultu.
Menn báru þetta síðan
heim á sjálfum sér eða
keyrðu í hjólbörum og
heimtuðu allar krukkur
fram. Nokkurt hik kom
á Hinna þegar fullorð-
inn starfsmaður krafð-
ist þess að eigandinn,
Sigurður Ágústsson,
fengi einn kút, en við skoðun fannst
honum krafan eðlileg og var því einn
kútur borinn heim til Sigurðar. Mikið
var hlegið að þessu plati og þá ekki
síst persónur og leikendur, enda
vinnuandinn í fyrirtækinu frábær.
Hið káta og ljúfmannlega viðmót
Hinna ásamt eðlislægri lipurð skópu
honum vinsældir og auðvelduðu hon-
um lífsstörfin. Hann var samvinnu-
skólagenginn og starfaði lengstum
við verslun og þjónustu, um tíma í
Reykjavík en hér heima hjá Sigurði
Ágústssyni og Búnaðarbankanum.
En drýgstan hluta ævinnar starfaði
hann sem kaupmaður í eigin verslun,
sem féll vel að lífsskoðunum hans og
upplagi.
Hinni var alla tíð gallharður sjálf-
stæðismaður og sat marga landsfundi
flokksins og var ávallt í framvarða-
sveitinni í Hólminum. Hann mat mik-
ils kjörorðið „stétt með stétt“ og lagði
þunga áherslu á að þar mætti ekki
vera um orðin tóm að ræða, hagur lít-
ilmagnans mætti aldrei vera fyrir
borð borinn. Sjálfur lifði hann sam-
kvæmt þessu og var ætíð hjálplegur
og greiðvikinn við einstæðinga og þá
sem höllum fæti stóðu. Þessu flíkaði
hann aldrei, eðlislag hans var einfald-
lega með þeim hætti. Frá hinum póli-
tíska vettvangi þakka ég honum allan
stuðninginn og ráðleggingarnar
gegnum tíðina, en við höfðum mikið
samband um þessi mál. Það munaði
svo sannarlega um slagkraftinn hans
í pólitíkinni. Við kvöddumst hinsta
sinni á kosningaskrifstofunni í vor og
rifjuðum upp skemmtisögur frá
mörgum liðnum kosningum. Hinni
var að fara suður til Reykjavíkur og
hafði því kosið utankjörstaðar í fyrsta
sinni og ekki kæmi mér á óvart þótt
hann vildi halda þeim sið áfram.
Hinni var sannarlega mikill lista-
maður. Frá unga aldri spilaði hann á
hljóðfæri, var í Lúðrasveitinni hjá
Víkingi og spilaði einnig mikið með
danshljómsveitum og stundum var
nikkan hans öll hljómsveitin. Kom sér
þá vel að þrekmaður þandi hana því
böllin stóðu lengi í þá daga. „Mus-
ikant Finsen“ hafði náttúrutalenta og
spilaði eftir eyranu á píanó og harm-
oniku og var mikil fylling í spilinu og
hann naut sín virkilega í músíkinni.
Stundum á árunum áður gekk nikkan
fyrir bensíni, eins og hann sagði,
hann hafði vissulega bresti í þeim efn-
um, eins og við alltof mörg, en í þeirri
baráttu við sjálfan sig vann hann
fullnaðarsigur.
Hinni samdi nokkur lög sem
geyma munu minningu hans á tónlist-
arsviðinu, gullfallegar, ljúfar og líð-
andi melódíur. Á sjómannadaginn í
vikunni sem hann dó birtist hann á
svölunum heima hjá sér helsjúkur og
spilaði sjómannavalsinn og fleiri lög
þegar skrúðganga sjómanna hélt þar
framhjá til kirkju. Seint skyldi láta
bugast og þar heyrðust síðustu tón-
arnir frá honum til fólksins í Hólm-
inum, sem svo oft áður hafði notið
hljómlistar hans.
Hinni bjó einnig yfir miklum leik-
arahæfileikum og lék nokkur gaman-
hlutverk í gamla samkomuhúsinu og
átti alltaf salinn. Óhætt var að fara
oftar en einu sinni á sama leikritið því
aðalleikarinn átti það nefnilega til að
breyta rullunni og prjóna við textann
sem hann var kannske sjálfur orðinn
hundleiður á.
Hinni unni Stykkishólmi þar sem
hann bjó nær alla tíð, hann hafði
metnað fyrir bæinn sinn og lagði hon-
um allt sem hann mátti. Hér hafði
hann alist upp hjá ástríkum foreldr-
um og hér leið honum vel, umkringd-
ur fjölskyldu sinni og Kidda bróður
síns, með kunningja og vini á bæði
borð og var tilbúinn að njóta ævi-
kvöldsins. En sólsetrið kom alltof
snemma á því kvöldi, en æðruleysi
Hinna og kjarkur í veikindum hans
gera okkur sterkari að sætta okkur
við örlögin.
Hinni átti styrka stoð sem Kata var
og ég vissi að hann kunni að meta að
verðleikum hennar þátt í lífi sínu.
Hann var ákaflega stoltur af börn-
unum sínum átta og mátti líka vera
það. Mér er það minnisstætt að hvert
sinn er hann talaði um eitthvert
þeirra bætti hann alltaf við nafnið,
minn eða mín. Þetta var svo eðlilegt
þegar hann sagði það og væntum-
þykja í röddinni.
Kæra fjölskylda, missir ykkar er
mikill en megi minningin um góðan
dreng veita ykkur huggun í sorginni
og söknuðinum. Guð blessi ykkur öll.
Og nú þegar ég kveð minn kæra
vin Hinna Finns þökkum við hjónin
langa og skemmtilega samveru. Til-
veran verður daufari við fráfall hans
og við vinir hans sitjum hnípnir í sorg
og trega, en lífið heldur áfram, við
skulum njóta þess og gera það
skemmtilegt.
Takk fyrir allt, Hinni minn.
Ellert.
Mágur minn, Hinrik Finnsson, er
látinn eftir harða baráttu við illvígan
sjúkdóm. Þegar þessi frétt barst mér
komu í hug minn margar minningar
um yndislegan mág, sem of langt yrði
að telja upp hér.
Það var alltaf fjör í kringum Hinna,
ekki síst þegar hann spilaði á píanó
eða harmonikku á ættar- og fjöl-
skyldusamkomum. Alltaf með bros á
vör. Þá voru þau hjónin, Hinni og
Kata, höfðingjar heim að sækja, hve-
nær sem fólk var á ferð í Hólminum.
Um leið og frábær drengur er
kvaddur mun minningin um Hinna
lifa með okkur, því orðstír þess er sér
góðan getur deyr aldrei.
Hve fögur dyggð í fari manns
er fyrst af rótum kærleikans.
Af kærleik sprottin auðmýkt er,
við aðra vægð og góðvild hver
og friðsemd hrein og hógvært geð
og hjartaprýði stilling með.
(H. Hálfd.)
Elsku Katrín og fjölskylda. Guð
veri með ykkur öllum.
Hanna María og Bjarni.
Sveinn Ásgeirsson
hagfræðingur er lát-
inn, sjötíu og sex ára,
eftir langvarandi
veikindi. Kynni okkar
hófust fyrir rúmlega
hálfri öld síðan er
hann kvæntist systir minni Sig-
urbjörgu Snorradóttur og þau
stofnuðu heimili í húsi móður okk-
ar á Grettisgötu 57a. Saman eign-
uðust þau þrjú börn: Karólínu,
Snorra og Ásgeir, en fyrir átti
Sveinn soninn Bjarna Gunnar. Öll
eru þau uppkomin, vandað og vel-
gefið fólk. Góð og ánægjuleg
tengsl mynduðust á milli fjöl-
skyldna, Ásgeir Ásgeirssonar frá
Fróðá og Karólínu Sveinsdóttur á
Dyngjuvegi 10 og barnanna þeirra
6 og móður minnar og okkar 5
systkinanna á Grettisgötu 57a.
Þetta var glaður og skemmtilegur
hópur, flestir að ljúka námi á þess-
um fyrstu árum viðkynningar okk-
ar og þau Karólína og Ásgeir
héldu öllu saman með reisn á sínu
glæsilega heimili.
Við Sveinn byggðum okkar
fyrstu íbúðir að Gnoðarvogi 74 og
76 á árunum 1957–1959 með
aðstoð Birgis bróður hans, sem var
lögfræðingur, og varð því sam-
gangur mikill á milli húsanna.
Sveinn var einstaklega skapgóður
og ljúfur maður og eru eftir-
minnilegar margar ferðir innan-
lands, sem fjölskyldurnar fóru á
amerísku drossíunni hans. Hann
var brunnur upplýsinga um menn
og staði og þekkti fólk í öllum
SVEINN
ÁSGEIRSSON
✝ Sveinn GunnarÁsgeirsson fædd-
ist l7. júlí l925 í
Reykjavík. Hann
andaðist á líknar-
deild Landspítalans
7. júní síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Áskirkju 19. júní.
landshlutum.
Það var mikið áfall
þegar hann fékk erf-
iðan sjúkdóm á besta
aldri, eftir að leiðir
höfðu skilið hjá hon-
um og systir minni, en
aldrei breyttist hans
létta lund og bjartsýni
á lífið. Hann var svo
lánsamur að njóta ein-
stakrar umönnunar
góðrar konu Hrafn-
hildar Hreiðarsdóttur
til lokadags.
Við fjölskyldan á
Grettisgötunni send-
um öllum aðstandendum samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu
Sveins.
Guðmundur Snorrason.
Það eru liðin ein 27 ár síðan
leiðir okkar Sveins Ásgeirssonar
hagfræðings lágu fyrst saman.
Hann var þjóðþekktur sem ein-
stakur útvarpsmaður og þegar
hann var með þætti komst maður
ekki hjá því að leggja eyrun við,
svo vel og skemmtilega setti hann
fram mál sitt. Þegar hann ásamt
snillingunum Thorolf Smith og
fleirum fór á kostum fylgdist
þjóðin með af athygli og skemmti
sér.
Þessir tímar eru nú löngu liðnir
og koma aldrei aftur. En árið 1975
hafði Blindrafélagið með dyggri
aðstoð Lionsklúbbs Reykjavíkur
og Kívanisklúbbsins Heklu komið
sér upp hljóðveri og fjölföldunar-
tækjum til þess að hljóðrita og
fjölfalda snældur. Þá lögðu menn
höfuðið í bleyti og veltu fyrir sér
hvernig væri hægt að nýta hljóð-
verið, en þá var samstarf um
skipulega gerð hljóðbóka ekki haf-
ið. Sú hugmynd kom fram að gefa
út hljóðtímarit fyrir blint og sjón-
skert fólk. Þar væri hægt að birta
tilkynningar og efni frá Blindra-
félaginu og lesið skyldi upp úr
dagblöðunum svo að þeir, sem ekki
gætu lesið þau, fengju smáinnsýn í
efni, sem þar birtist.
Sveinn starfaði með Lions-
klúbbnum Nirði og þeir Njarðar-
félagar höfðu sýnt málefnum
blindra mikinn áhuga. Í nóvember
1975 hittumst við Sveinn og Rósa
Guðmundsdóttir, þáverandi for-
maður Blindrafélagsins, og hug-
myndin að hljóðtímaritinu var reif-
uð. Sveinn tók málaleitan okkar
hjá Blindrafélaginu svo vel um að
hleypa þessu af stokkunum að
hinn 28. febrúar 1976 kom fyrsta
hljóðtímaritið út og var kallað
„Valdar greinar úr dagblöðum og
tímaritum“. Valdar greinar komu
þá út hálfsmánaðarlega og öll
vinna við innlesturinn var unnin í
sjálfboðavinnu. Þá stóð Sveinn fyr-
ir því ásamt félögum sínum í Nirði
að keypt voru vönduð og afkasta-
mikil fjölföldunartæki, sem
Blindrafélaginu voru gefin á fer-
tugsafmæli þess árið 1979. Tækin
voru svo vönduð að þau entust í
rúman áratug.
Sveinn sá um að velja greinar
og skipulagði innlestur með fé-
lögum sínum úr Nirði allt fram til
ársins 1982, en þá var ráðinn laun-
aður ritstjóri að Völdum greinum.
Fyrir þetta frumkvæði hans og
óeigingjarnt sjálfboðastarf var
hann sæmdur æðsta merki
Blindrafélagsins, Gulllampanum.
Ég minnist margra ljúfra
stunda við gerð hljóðtímaritsins.
Hljóðritanir fóru fram á laugar-
dögum og margir mættu til leiks
og mál voru skeggrædd. Sveinn
var þar hrókur alls fagnaðar og
skenkti mjög úr margþættum
viskubrunni sínum.
Sveinn vann að hugðarefnum
sínum í málefnum blindra og sjón-
skertra af einstakri alúð, hlýju og
samviskusemi. Fyrir störf hans á
þeim vettvangi mun minningin um
hann lifa. Fyrir hönd Blindra-
félagsins færi ég aðstandendum
Sveins samúðarkveðjur. Gengnar
stundir munu geymast í minning-
unni og Sveins er minnst sem góðs
drengs, sem gat sér góðan orðstír.
Blessuð sé minning Sveins Ás-
geirssonar, hagfræðings.
Gísli Helgason, formaður
Blindrafélagsins.
Kveðja
frá Neytendasamtökunum
Þegar Sveinn Ásgeirsson kom
sem ungur maður úr hagfræðinámi
frá Svíþjóð, en þar hafði neytenda-
vernd og eðlileg staða neytenda þá
þegar verið tryggð, blasti við hon-
um léleg staða íslenskra neytenda.
Sem hugsjónamaður sá Sveinn að
svo mætti ekki lengur við búa.
Hann hófst því fljótlega handa um
að leggja grunn að stofnun Neyt-
endasamtakanna og fékk til liðs
við sig fjölmarga einstaklinga til
að koma þessu baráttumáli sínu á
legg.
Hinn 23. mars 1953 voru svo
Neytendasamtökin stofnuð og eru
þau ein þau elstu í heimi. Sem eðli-
legt var, var Sveinn kjörinn fyrsti
formaður samtakanna og gegndi
hann því starfi fyrstu 15 árin eða
til 1968. Samhliða því var hann
framkvæmdastjóri Neytendasam-
takanna og ritstýrði jafnframt
blaði þeirra, Neytendablaðinu.
Fljótlega kom í ljós að Sveinn
var hinn rétti brautryðjandi á
þessu sviði. Hann hóf þegar ötult
starf við að byggja Neytendasam-
tökin upp, afla þeim félagsmanna
og að gæta hagsmuna neytenda.
Strax sama árið og samtökin voru
stofnuð var opnuð skrifstofa af
litlum efnum og haldið uppi öflugu
starfi fyrir hin nýju samtök. Til að
mynda stóðu samtökin fyrir
ókeypis lögfræðiaðstoð fyrir fé-
lagsmenn, sem enn í dag er
óbreytt. Hann lét hvorki litla né
stóra aðila sem sátu hinum megin
við borðið hræða sig, heldur gekk
fast fram í að gæta hagsmuna
neytenda. Hófst einnig þá merk
útgáfa á leiðbeiningarbæklingum
um fjölda mála fyrir neytendur.
Sveinn taldi í nokkrum tilvikum
nauðsynlegt að leita til dómstóla,
meðal annars til að stöðva auglýs-
ingaskrum nokkurra fyrirtækja og
varð vel ágengt. Frægasta málið
var svo kallað „Hvile-vask“ mál
þar sem innflytjandi einn hvatti
neytendur til að kaupa þetta
þvottaefni og gera þvottardaginn
um leið að hvíldardegi. Þess má
geta að þetta var fyrir daga sjálf-
virku þvottavélanna. Þarna fannst
Sveini eins og mörgum öðrum
neytendum of langt gengið. En
Sveinn þurfti að hafa mikið fyrir
því að vinna sigur í þessu máli.
Þetta var fyrsta mál samtakanna,
sem virkilega reyndi á Neytenda-
samtökin, eða eins og Sveinn sagði
eitt sinn í viðtali við Neytenda-
blaðið, að hér hefði verið um líf og
dauða Neytendasamtakanna að
tefla. Neytendasamtökin töpuðu
málinu í undirrétti en unnu málið
algjörlega í Hæstarétti. Sveinn
hafði í millitíðinni farið víða um
lönd til að afla gagna í málinu og
þau gögn dugðu fyrir Hæstarétti.
Sveinn hafði frumkvæði að því
að eiga samvinnu við erlend systk-
inasambönd. Þau voru nú ekki
mörg í byrjun, en upp úr 1960 eru
neytendamál komin til umræðu hjá
Efnahagssamvinnustofnuninni í
París og upp úr þeirri ráðstefnu
eru alþjóðasamtök neytenda stofn-
uð, sem íslensku Neytendasamtök-
in voru að sjálfsögðu stofnendur
að. Mest var samvinnan við sam-
tök neytenda á Norðurlöndum,
fyrst við dönsk samtök og fljótlega
mynduðu Svíar landssamtök um
neytendamál. Þannig vann Sveinn
ekki aðeins að félagsmálum neyt-
enda á Íslandi heldur varð hann
frumkvöðull að þessum málum
einnig í Evrópu.
Sveinn er eini heiðursfélagi
Neytendasamtakanna og er hann
vel að þeim heiðri kominn fyrir
það brautryðjendastarf sem hann
vann fyrir okkur íslenska neyt-
endur, starf sem enn þann dag í
dag gagnast okkur svo vel.
Um leið og ég heiðra minningu
góðs manns, votta ég sambýlis-
konu hans og börnum mína dýpstu
samúð.
Jóhannes Gunnarsson,
formaður.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
við Nýbýlaveg, Kópavogi