Morgunblaðið - 11.10.2002, Side 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 2002 49
✝ Ásdís Þóra Kol-beinsdóttir fædd-
ist á Akureyri 23.
september 1938. Hún
lést 29. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Kol-
beinn Ögmundsson
trésmiður, f. 6.7.
1908, d. 14.10. 1991,
og kona hans Guð-
finna Sigurgeirsdótt-
ir, f. 26.2. 1912.
Systkini Ásdísar eru
Gísli Geir Kolbeins-
son og Kolbrún Kol-
beinsdóttir.
Ásdís Þóra giftist árið 1963
Guðmundi K. Jónmundssyni
barnalækni. Börn þeirra eru 1)
Kolbeinn, f. 19.11. 1963, kona
hans er G. Birna Guðmundsdóttir,
og eiga þau þrjú börn, Ástmund,
Unu G. og Andreu. 2) Aðalheiður
Dröfn, f. 1.11. 1965, sambýlismað-
ur hennar er Hákon Åkerlund og
eiga þau soninn Arnar H. Frá
fyrri sambúð á Aðalheiður Ásdísi
A. Lee og Guðmund K. Lee. 3)
Jónmundur Gunnar, f. 12.6. 1970,
d. 14.6. 1970. 4) Jónmundur Krist-
inn, f. 16.6. 1971.
Sonur hans með Írisi
Th. Georgsdóttur er
Róbert. 5) Guð-
mundur Geir, f. 2.10.
1977, í sambúð með
Önnu B. Marteins-
dóttur og eiga þau
börnin Egil B. og
Emilíu D.
Ásdís Þóra ólst
upp á Akureyri. Eft-
ir gagnfræðapróf
vann hún um tíma í
vefnaðarvörudeild
KEA en fór síðan í
Húsmæðraskólann á
Laugalandi og þaðan í Hjúkrun-
arskóla Íslands. Lauk hún námi
sem hjúkrunarkona í mars 1963
og hóf störf á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri. Starfaði síðan
um hríð á Landspítalanum en eft-
ir það var hennar aðalstarf að sjá
um uppeldi barna og barnabarna
og að sinna stóru heimili bæði í
Svíþjóð og hér heima.
Útför Ásdísar Þóru verður
gerð frá Garðakirkju á Álftanesi í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Látin er Ásdís Kolbeinsdóttir vin-
kona mín til 40 ára. Kynni okkar hóf-
ust í Hjúkrunarskóla Íslands í jan-
úar 1960. Báðar vorum við að hefja
hjúkrunarnám. Ásdís kom frá Akur-
eyri og hafði lokið hússtjórnarskóla-
námi. Eftir forskólapróf var fyrsti
vinnustaður hennar á Hvítabandinu.
Eftir kvöldvaktir var oft skipst á
skoðunum um starfið og starfsað-
stöðu. Ásdís hafði til að bera hárfín-
an húmor og minnist ég þess þegar
hún lýsti því yfir að aðgerðarsjúk-
linga yrði starfsfólk að bera á milli
hæða. Skapgerð hennar var ætíð létt
og bros hennar glettið. Hún bar
mikla virðingu fyrir sjúklingum sín-
um og var stundum spurt hvenær
hjúkrunarneminn með ljósa hárið
kæmi á vakt. Heimsóknir hennar il
foreldra minna urðu nokkrar meðan
við vorum í námi og minnist faðir
minn háaldraður þess hversu viðmót
hennar allt var elskulegt. Að loknu
námi giftist hún Guðmundi Jón-
mundssyni sem þá var í læknanámi.
Þegar þau hjón fluttu á Bugðulæk-
inn var stutt að ganga Laugarásveg-
inn og þar hittumst við á miðri leið
með börnin okkar. Hún var mikil
móðir og þarfir barna hennar höfðu
alltaf forgang í hennar lífi. 1968 fara
þau hjón síðan til Vopnafjarðar og
Guðmundur verður héraðslæknir
þar. Við hjón komum síðan til
Vopnafjarðar og eiginmaður minn
tekur við af Guðmundi. Við Ásdís
áttum þar saman nokkra daga. Hún
þurfti að sýna mér Kaupfélagið og
þorpið. Hún tók fólk tali spurði um
líðan þess og barna þess. Svíþjóð var
næsti viðkomustaður í lífi vinkonu
minnar. Hún var heilluð af Svíþjóð
og árin þar liðu við húsmóðurstörf og
barnauppeldi.
Sendibréfin frá henni voru krydd-
uð glensi og gríni. Henni fannst hins
vegar ekki mikið til þess koma þegar
við fluttum til Noregs, við áttum auð-
vitað að koma til Svíþjóðar. Eftir
heimkomu til Íslands styrktust vin-
áttuböndin enn sterkar og margar
urðu heimsóknir í Garðabæinn. Ás-
dís var afar gestrisin og þaðan fór
enginn án þess að þriggja góðgerðir.
Hún var listamanneskja í allri mat-
argerð og æði oft þurfti ég að taka
upp símann til að fá ráð. Síðastliðin
ár hefur vinkona mín orðið að ganga
í gegnum sjúkdómsraunir sem
margan hefðu bugað. Þegar ég kom
til hennar var alltaf allt í lagi og hún
hlyti að fara að hressast. Við heyrð-
um hvor í annarri nær daglega. Nú
er hljómþýða röddin hennar þögnuð.
Það er komið haust og laufblöðin
falla af trjánum. Í hugskoti mínu
geymi ég minningarnar um vinkonu
mína sem var mikill mannvinur og
átti hreina sál.
Elskulegi vinur Guðmundur og
börn, tengdabörn og barnabörn,
elskulega Guðfinna, við Einar og
börnin okkar vottum ykkur samúð
og biðjum ykkur guðs blessunar.
Blessuð sé minning Ásdísar Kol-
beinsdóttur.
Björk Sigurðardóttir.
Kæra Ásdís, mágkona mín. Ég vil
þakka þér fyrir þann tíma sem við
vorum samferða. Mér finnst nú að ég
hafi verið áhorfandi að lífi þínu.
Minningar koma upp þegar Guð-
mundur bróðir var kominn með kær-
ustu að norðan. Það var spennandi
fyrir mig sem ungling að fylgjast
með ykkur. Þú með „túberað“ hár og
dökkar plokkaðar augabrúnir í
hjúkrunarnámi og hann í læknis-
fræði. Giftingardagurinn ykkar er
mér líka mjög minnisstæður. Svo
koma minningar af þér með börnin
þín í fanginu, Kolla og Öddu og svo
seinna með Nonna og Guðmund Geir
og svo enn seinna með ömmubörnin
þín. Þú varst góð móðir, það sést
best á yndislegu börnunum þínum og
barnabörnum. Þakka þér fyrir þau.
Þú kaust að vera heimavinnandi hús-
móðir. Áhugi þinn á matargerð var
mikill og þú hafðir yndi af að baka og
búa til góðan mat og fínasta hlaup úr
reyniberjum og rifsberjum. Ég fékk
hjá þér uppskrift úr sænsku blöðun-
um þínum sem þú safnaðir alltaf.
Þetta var piparkökuhús og einu kök-
urnar sem mér hefur tekist að baka.
Þú hafðir ákveðnar skoðanir og lést
þær óspart í ljós. Oftast með þinni
einstöku kímnigáfu og komst okkur
ósjaldan til að veltast um af hlátri.
Þú hjálpaðir mér þegar ég átti erfitt,
því gleymi ég ekki og fyrir það vil ég
þakka þér.
Elsku bróðir minn, börnin þín,
Kolbeinn, Aðalheiður, Jónmundur
og Guðmundur Geir, makar ykkar
og börnin ykkar öll, megi Guð
styrkja ykkur nú. Guðfinnu móður
Ásdísar og systkinum votta ég mína
dýpstu samúð. Biðjum fyrir Ásdísi
Þóru með þessari bæn:
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
(Höf. ók.)
Megir þú hvíla í friði Ásdís mín,
þín mágkona,
Fanný Jónmundsdóttir.
Það er komið að kveðjustund, Ás-
dís mágkona og ekki síst vinkona
hefur kvatt langt um aldur fram. Ás-
dís var lærður hjúkrunarfræðingur
en hafði áður gengið í húsmæðra-
skóla, og kom það vel í ljós þegar
komið var inn á heimili hennar sem
ávallt var svo fallegt. Það var oft
margt um manninn, fjölskyldan stór
því oft var ansi gestkvæmt, og þegar
með þurfti laðaði hún fram veislumat
að því að virtist án nokkurrar fyr-
irhafnar. Hún lét sér mjög annt um
fjölskyldu sína og þá sem hún taldi
vera sína. Ég og Kolbrún systir
hennar og dætur okkar tvær vorum
svo lánsöm að vera í þeim hópi. Þeg-
ar Guðfinna eldri dóttir okkar þurfti
á spítala, var hringt í Ásdísi en við
bjuggum þá fyrir norðan en maður
Ásdísar, Guðmundur Jónmundsson
barnalæknir á Landspítalanum tók
málið strax í sínar hendur, og má
þakka þeim samhentu hjónum hve
góðan bata hún fékk, enda fylgdist
Ásdís vel með og lét sér annt um þær
báðar, og reyndar okkur öll.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Ég bið guð að styrkja Guðmund
sem misst hefur svo mikið og börnin
hennar, tengdabörn og barnabörn,
svo og aldraða móður og aðra ástvini.
Reynir Eðvarð Guðbjörnsson.
Vinskapur frá æsku, tíu ára aldri,
með þeim sem maður er stoltur af að
eiga sem vin, er mikil gæfa. Þegar
þessi góði vinur velur sér eiginkonu,
sem er á sama verksviði og hann og
þau mynda eina heild í lífi og starfi,
þá getur það vart verið betra. Ásdís
Þóra Kolbeinsdóttir, sem hér er
kvödd, var eiginkona vinar míns
Guðmundar Kr. Jónmundssonar
barnalæknis.
Guðmundur er sú manngerð að
hann tekur nokkuð oft áhyggjurnar
heim með sér. Ásdís var sérstaklega
ljúf manneskja og tók þátt í erfiðu
starfi Guðmundar. Þeim fannst sem
þau ættu eitthvað í þeim börnum
sem Guðmundur var að stunda.
Það var gott að koma á þeirra
heimili, þar sem Ásdís stjórnaði af
röggsemi og hlýju, en gamansemin
var henni einnig í blóð borin. Gest-
risnin var einstök og ef eitthvað var
þá var heimilið ekki hollt sælkerum.
Þannig var það lengst af. Hamingja
og góð heilsa.
Í nokkur ár hafði Ásdís þjáðst af
exemi, sem ágerðist og varð til þess
að hún þurfti að taka inn lyf, sem
höfðu aukaverkanir. Það leiddi eitt
af öðru og oft var hún sárþjáð en
kvartaði aldrei.
Þegar hún var spurð um líðan sína
taldi hún sig vera skárri og þetta
væri allt að koma. Sennilega hefur
enginn gert sér grein fyrir hvað hún
þjáðist.
Ásdís var þeirrar gerðar að manni
þótti vænt um hana og í blóma lífsins
geislaði af henni. Hún var björt yf-
irlitum og góðvild hennar var ein-
stök. Hún vildi börnum sínum og
barnabörnum allt hið besta og lét
sína hagsmuni víkja fyrir þeirra.
Heimilið var fjölskyldunni sannkall-
aður griðastaður.
Haustið minnir á hverfulleika lífs-
ins. Ásdísi er þökkuð samfylgdin, en
hún hefur nú lagt í þá ferð sem bíður
okkar allra. Guðmundi og hans fjöl-
skyldu eru sendar innilegar samúð-
arkveðjur og beðið Guðs blessunar.
Hafsteinn Hafsteinsson.
Við kynntumst Ásdísi og Guð-
mundi haustið 1968, þegar þau hjón-
in voru nýkomin til Svíþjóðar ásamt
börnum sínum. Guðmundur stundaði
sérfræðinám í barnalækningum og
Ásdís sá um heimilið og börnin.
Ásdís var afar heilsteypt kona,
hreinskilin og vinrækin. Hún hafði
fallegt og einlægt bros; það fylgdi
henni sönn glaðværð og við hlökk-
uðum alltaf til að verða gestir þeirra
hjóna, þau voru svo samtaka í gest-
risni sinni og viðmóti. Ásdísi þótti
gaman að börnum og hafði sérstak-
lega gott lag á þeim. Börnum sínum
var hún mikil móðir.
Hún naut tónlistar og myndlistar
og hlustaði gjarna á klassíska músík.
Að vera gestir á heimili Ásdísar og
Guðmundar þegar ættingjar þeirra
komu í heimsókn til Svíþjóðar var
mikil upplifun. Það var alltaf sér-
staklega gaman að heimsækja þau
hjónin á þeirra fallega og góða heim-
ili í Garðabæ.
Við kveðjum Ásdísi með söknuði
og sendum góðvini okkar Guðmundi
og börnum þeirra samúðarkveðjur.
Arnar og Guðríður,
Helsingborg.
Í fáum orðum langar okkur að
minnast Ásdísar, móður Öddu vin-
konu okkar.
Við kynntumst Ásdísi fyrir um 20
árum þegar leiðir okkar vinkvenn-
anna lágu saman í menntaskóla. Við
urðum fljótlega tíðir gestir í Dals-
byggðinni, en þar hafði Ásdís búið
börnum sínum yndislegt heimili og
fyrr en varði vorum við orðin ein af
„börnunum“ hennar. Þangað var
alltaf jafn gott að koma, en Ásdís tók
á móti okkur með opnum örmum og
stjanaði við okkur. Við vorum ekki
fyrr sestar niður en byrjað var að
bera á borð gómsætar veitingar,
heita snúða, kökur, kleinur og rjúk-
andi vöfflur með heimalagaðri sultu,
enda var Ásdís listakokkur. Á seinni
árum þegar við fórum að búa var
gott að hringja til hennar og fá góð
ráð varðandi matargerð og upp-
skriftir sem virtust búa yfir þeim
eiginleika að geta ekki brugðist.
Ásdís var einstaklega hlý, glaðvær
og gefandi kona, og mest gaf hún
kannski eiginmanni sínum og börn-
unum sínum enda aldeilis ósérhlífin
þegar kom að fjölskyldunni. Alltaf
gaf hún sér tíma til að setjast niður
með okkur og spjalla, áhugasöm um
allt það sem við vorum að gera
hverju sinni og fylgdist vel með okk-
ur öllum á lífsins braut eftir að
áhyggjulausum skólaárum sleppti.
Síðustu árin settu veikindi mark
sitt á hana en þrátt fyrir það hélt hún
sína hlýja viðmóti, einlæga áhuga og
umhyggju fyrir öðrum og aldrei
heyrði maður hana kvarta. Þó Ásdís
sé nú farin mun minningin um góða
konu lifa áfram.
Elsku Adda okkar og fjölskyldan
öll, megi Guð veita ykkur styrk.
Við kveðjum Ásdísi með þakklæti.
Anna Bryndís, Randí
og Guðrún.
Stutt er dvöl
í stundar heimi
líður líf
fyrr en lýði varir,
sem hvirfilbylur
um haf strjúki,
ljómi leiftur
um loftboga.
(Jón Ólafsson.)
Elskuleg vinkona og skólasystir,
Ásdís Kolbeinsdóttir hjúkrunar-
fræðingur, er látin, óvænt og langt
fyrir aldur fram.
Við munum varðveita minninguna
um hana, hjartahlýja, fallega og
glaðværa, í hjarta okkar, ásamt
þakklæti fyrir að hafa átt með henni
samleið.
Veri hún Guði falin og ástvinir
hennar allir.
Bekkjarsystur úr Hjúkr-
unarskóla Íslands.
ÁSDÍS ÞÓRA
KOLBEINSDÓTTIR
Bróðir minn,
VIGFÚS HELGASON,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 5. október.
Sigríður Helgadóttir.
Konan mín,
ÞÓRNÝ ELÍN ÁSMUNDSDÓTTIR,
Starrahólum 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 9. októ-
ber.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Júlíusson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA BALAMENTE,
lést á heimili sínu í Phonex, Arizona, þriðju-
daginn 8. október.
Útför hennar fer fram í dag í Arizona.
Philip Balamente,
Kristján Balamente,
Lisa Balamente,
Gina Foster og fjölskyldur.
Elskulegur eiginmaður minn, pabbi okkar,
tengdapabbi, afi, bróðir og tengdasonur,
PÁLL KJARTANSSON,
frá Haukatungu,
Skúlagötu 9,
Borgarnesi,
lést á Landspítalanum að kvöldi mánudagsins
7. október.
Ragnheiður Oddsdóttir,
Einar Oddur Pálsson, Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Ásta Guðrún Pálsdóttir, Halldór Kristmundsson,
Arnór Orri, Birna Karen, Ólafur Páll,
Jóhann Kjartansson,
Soffía Ingveldur Eiríksdóttir.