Morgunblaðið - 04.01.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JANÚAR 2003 33
✝ Daníel Þór Hilm-arsson fæddist á
Dalvík 8. febrúar
1964. Hann lést á
Dalvík sunnudaginn
29. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Guðlaug
Björnsdóttir og
Hilmar Daníelsson
frá Saurbæ í Eyja-
firði, nú búsett á Dal-
vík. Systkini Daníels
Þórs eru: 1) Heiða, f.
1959, gift Hilmari
Þór Valgarðssyni,
börn þeirra eru Val-
þór Ingi Hilmarsson, Eydís Arna
Hilmarsdóttir, Olga Guðlaug Al-
bertsdóttir og Hermann Alberts-
son. 2) Björn Ingi, f. 1962, maki
Hlín Helga Guðlaugsdóttir.
Barnsmóðir: Edda Heiðrún Back-
man, sonur þeirra er Arnmundur
Ernst. 3) Hólmfríður, f. fædd
1966, gift Kristmanni Krist-
mannssyni. Börn þeirra eru:
Fannar, Rúnar og Almar.
Daníel Þór var kvæntur Svölu
Sveinbergsdóttur, f. 7. maí 1965,
þau slitu samvistir. Börn þeirra
eru: Íris, f. 9. júní 1986, og Hilmar,
f. 22. janúar 1994.
Sambýliskona
Daníels Þórs er
Helga Bryndís
Magnúsdóttir píanó-
leikari, f. 2. maí
1964.
Daníel lauk
grunnskólaprófi frá
Dalvíkurskóla og
stundaði síðar nám í
húsasmíði og lauk
meistaraprófi í
þeirri grein. Hann
lauk stúdentsprófi
frá Verkmennta-
skólanum á Akur-
eyri og var einnig
við nám í Tækniskóla Íslands.
Daníel Þór stofnaði byggingarfyr-
irækið Árfell ehf. ásamt föður sín-
um og föðurbræðrum Viðari og
Víkingi. Daníel Þór starfaði sem
byggingaverktaki og fram-
kvæmdastjóri Árfells ehf. er hann
lést. Daníel var í skíðalandsliði Ís-
lands um margra ára skeið og
keppti meðal annars á Ólympíu-
leikum. Hann var ötull baráttu-
maður fyrir framgangi skíða-
íþróttarinnar í Dalvíkurbyggð.
Útför Daníels Þórs verður gerð
frá Dalvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Danni.
Það er erfitt að horfast í augu við
það að nú sé komið að kveðjustund.
Þú sem áttir lífið framundan, ást-
ina og hamingjuna ert hrifinn á braut
og eftir stöndum við máttvana og
spyrjum af hverju.
Ég þekkti þig alltaf. Þú varst þriðji
í fjögurra barna hópi Laulu frænku
minnar og Hilmars mannsins hennar.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
sem unglingur að tengjast fjölskyldu
þinni mjög náið og þið krakkarnir
hafið alltaf átt stóran sess í hjarta
mínu.
Ég man eftir þér litlum dreng á
skíðum. Hægt væri að búa sér til þá
minningu að fyrstu skórnir þínir hafi
verið skíðaskór. Ég man eftir þér
agnarlitlum snáða rennandi þér á
skíðum úti í kirkjubrekku. Ég man
þig ungan mann mjög efnilegan renn-
andi þér á skíðum í Böggvisstaðafjall-
inu. Ég man þig, stolt frændgarðsins,
keppnismann á skíðum á Ólympíu-
leikum. Ég man þig brosandi og glað-
an að mér finnst alltaf.
Þú varðst fullorðinn, stofnaðir fjöl-
skyldu með æskuástinni þinni henni
Svölu. Með henni eignaðist þú tvö
efnileg börn, þau Írisi og Hilmar.
Eins og stundum gerist í litla lífinu
þroskuðust þið Svala í burtu hvort frá
öðru og þið slituð ykkar samvistir. Þú
fannst ástina þína hjá Helgu Bryndísi
Magnúsdóttur og veit ég að þið áttuð
yndislegar stundir saman.
Hin síðari ár hef ég frekar staðið
álengdar og fylgst með þér en verið í
beinu sambandi. Í sumar sem leið
hittumst við á sundlaugarbakkanum
hér á Akureyri. Við ræddum málin og
meðal annars nýja lífið þitt og ham-
ingju þína. Við töluðum um að gott
gæti verið að hittast og ræða málin
enn betur. Við gerðum það ekki. Ég
sá þér bregða fyrir nokkrum sinnum
og hugsaði með mér að ég ætti að
hafa samband við þig og bjóða þér
formlega heim. Af því varð heldur
ekki. Af hverju er maður alltaf að slá
hlutunum á frest? Því er kannski ekki
svo auðvelt að svara. Það er heldur
ekki auðvelt að finna svör við brottför
þinni héðan úr heimi á annað tilveru-
stig. Kannski er okkur ekki ætlað að
finna svör við öllu.
Elsku frændi. Nú skilur leiðir.
Þakka þér samfylgdina.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Elsku Helga Bryndís, Laula og
Hilmar, Íris og litli Hilmar, Svala,
systkini Daníels. Megi almættið vaka
yfir ykkur og styrkja í sorg ykkar.
Dýrmætar minningar um þig,
elsku Danni, geymi ég í hjarta mínu.
Megi góður Guð geyma þig.
Margrét Ríkarðsdóttir
(Magga frænka).
Nú stöndum við og syrgjum fallinn
félaga, langt fyrir aldur fram. Sorg
okkar er þó hjóm eitt í samanburði
við þá sorg sem býr í brjósti fjöl-
skyldu Danna.
Það er ekki öllum gefið að eignast
sanna vini eftir því sem árin líða og
menn komast á miðjan aldur, en þess
urðum við félagarnir aðnjótandi þeg-
ar við kynntumst Daníel Þór Hilm-
arssyni fyrir ríflega áratug.
Vinskapurinn í öll þessi ár, þar sem
við félagarnir að sunnan hittum
Danna og Friðrik að norðan, oftar en
ekki uppi á miðjum heiðum í veiðitúr,
var okkur meira virði en orð fá lýst.
Danni birtist okkur sem einstak-
lega heill og staðfastur persónuleiki,
traustur félagi, glæsilegur á velli og
einstakt hreystimenni. Alltaf gekk
hann lengst og hæst þegar við fórum
til rjúpna og hindranir í vegi okkar
voru til þess eins að sigrast á þeim, og
að loknum góðum degi við veiðar var
svo auðvelt að gleyma amstri og
áhyggjum hversdagsins í félagsskap
Danna.
Nú sitjum við eftir og biðjum guð
almáttugan að létta af Danna amstri
og áhyggjum sem við fengum ekki
séð.
Samverustundirnar sem við höfð-
um skipulagt á nýju ári verða ekki
þær sömu án þín Danni og við kveðj-
um þig með trega. Í minningunni
verður þú alltaf með okkur og þegar
við félagarnir höfum náð fjallstoppi á
sólbjörtum vetrardegi vitum við hvar
þig er að finna.
Þar sem jökulinn ber við loft hættir landið
að vera jarðneskt, en jörðin fær hlutdeild í
himninum, þar búa ekki framar neinar
sorgir og þessvegna er gleðin ekki nauðsyn-
leg, þar ríkir fegurðin ein, ofar hverri
kröfu.
(Halldór Laxness.)
Við vottum fjölskyldu og börnum
Daníels okkar dýpstu samúð.
Friðrik Friðriksson,
Rúnar Jónsson og
Gunnar Á. Bjarnason.
Í dag er borinn til grafar góður fé-
lagi, vinur og einn af stofnendum
Skíðafélags Dalvíkur, Daníel Þór
Hilmarsson.
Það er stórt skarð höggvið í hóp
okkar skíðaáhugafólks í Dalvíkur-
byggð sem ekki verður fyllt við fráfall
Danna eins og hann var kallaður.
Ungur að árum lét Danni til sín taka í
skíðaíþróttinni og var alla tíð í
fremstu víglínu meðan hann stundaði
skíðin sem keppnisíþrótt og vann
marga góða sigra. Alla tíð keppti
hann fyrir sitt heimafélag, Skíðafélag
Dalvíkur. Í kringum 1982 var Danni
valinn í landslið Íslands, og því fylgdu
mikil ferðalög um Evrópu. Þar keppti
hann á FIS- og Evrópumótum og
tókst mjög vel til. Hann sýndi það og
sannaði að hann var besti skíðamaður
Íslands á þessum tíma. Árið 1985 var
hann valinn til að taka þátt í heims-
meistaramótinu á skíðum sem fram
fór á Ítalíu. Frá 1985–1988 vann hann
til margra titla á mótum hér heima,
bæði bikarmótum og landsmótum.
Árið 1988 var hann valinn til að taka
þátt fyrir Íslands hönd á 15. Vetrar-
ólympíuleikunum sem haldnir voru í
Calgary og var því fyrsti Dalvíking-
urinn til að fara á Ólympíuleika.
Hann var mjög skynsamur keppnis-
maður og var vel liðinn, bæði í brekk-
unum og utan þeirra. Danni lagði
keppnisskíðin á hilluna árið 1989.
Með þessu stutta ágripi af ferli
Danna sést vel að hann var mikill
keppnismaður og það var hann sem
kom Dalvík á kortið sem skíðabæ
með afrekum sínum í brekkunum og
var fyrirmynd allra okkar bestu
skíðamanna. Hann hvatti og studdi
við bakið á afreksfólki Skíðafélags
Dalvíkur alla tíð og nú síðast var hann
Björgvini Björgvinssyni skíðamanni
frá Dalvík mikill styrkur. Hann var
einn af bakvörðum Björgvins sem
höfðu það að markmiði að gera Björg-
vini kleift að stunda íþrótt sína af
kappi. Það á margur skíðamaðurinn á
Dalvík eftir að minnast þess þegar
Danni klappaði á bakið á þeim á sinn
hátt og hvatti til dáða og gaf með því
góða strauma sem honum var einum
lagið. Hann vissi manna best hvernig
var að vera afreksmaður á skíðum.
Skíðafélag Dalvíkur naut alla tíð
krafta Danna, meðal annars var hann
var þjálfari félagsins um tíma og var
alltaf fremstur í flokki þeirra sem
vildu byggja skíðasvæðið í Böggvis-
staðafjalli upp. Þegar kom að stór-
mótum sem hér voru haldin nýttist
reynsla hans okkur vel með skipulag
keppninnar sjálfrar og var hann með
alla hluti á hreinu í þeim málum. Þeir
voru ófáir fararstjórafundirnir sem
hann stjórnaði þegar að alþjóðlegu
mótunum kom sem við höfum haldið í
samvinnu við Ólafsfirðinga og á hans
eftir að verða sárt saknað á þeim vett-
vangi sem og í öllu okkar starfi.
Við í Skíðafélagi Dalvíkur viljum
þakka allt það starf sem Danni vann
með okkur og fyrir félagið í gegnum
árin og munum við ætíð minnast hans
sem góðs og trausts félaga.
Við flytjum börnum hans, þeim Ír-
isi og Hilmari, sambýliskonu hans
Helgu Bryndísi, foreldrum, systkin-
um og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um góðan dreng lifir.
Fyrir hönd Skíðafélags Dalvíkur
Óskar Óskarsson formaður.
Mig langar að minnast Daníels
Þórs Hilmarssonar með örfáum orð-
um og þakka fyrir þann stuðning sem
hann veitti mér. Danni var frá fyrstu
tíð fyrirmynd mín á skíðunum og alla
tíð ætlaði ég að feta í fótspor hans í
íþróttinni. Þau eru ófá símtölin sem
hann hefur átt við mig þegar eitthvað
hefur bjátað á, sama hvar ég hef verið
staddur í heiminum, alltaf hringdi
hann og stappaði í mig stálinu. Hon-
um var annt um að ég gæti sinnt
íþróttinni af fullum krafti og studdi
mig með öllum ráðum, nú síðast var
hann einn af bakvörðum mínum
ásamt félögum sínum í Skíðafélagi
Dalvíkur sem unnu að því að gera
mér kleift að stunda skíðin af fullum
krafti. Ég veit að Danni á eftir að
halda áfram að styðja við bakið á mér,
þó á annan hátt.
Ég er nýfarinn til Noregs til æf-
inga með norska Evrópubikarliðinu
og get því ekki verið viðstaddur útför
Danna, því sendi ég öllum aðstand-
endum hans samúðarkveðjur.
Takk fyrir hjálpina Danni.
Björgvin Björgvinsson.
Stundum gerast atburðir sem eng-
inn fær nokkru sinni skilið. Undan-
farnar vikur höfum við átt saman svo
margar ánægjustundir. Þegar Daníel
framreiddi svartfuglinn sem hann
sjálfur skaut og matreiddi af sannri
list ræddum við framtíðina og vænt-
anlegar samverustundir, nýstofnaðan
matarklúbb, gönguferðir og útreiðar-
túra á komandi sumri, tónlist og söng.
Við hlökkuðum til að njóta fleiri
ánægjulegra stunda með Helgu
Bryndísi og Daníel; þessum bros-
milda, hlýja og heilsteypta manni sem
var svo margt til lista lagt. En nú er
hann horfinn og minningin ein er eft-
ir. Við söknum þess sem hefði getað
orðið og kennum sárt til með þeim
sem syrgja.
Það er oft erfitt að skilja lífið en
erfiðara er að skilja dauðann.
Við sendum Helgu Bryndísi, börn-
um og fjölskyldu Daníels okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Íris og Hjörleifur.
DANÍEL ÞÓR
HILMARSSON
✝ Þórarinn Helga-son fæddist á
Miðhúsum í Gnúp-
verjahreppi 31. mars
1918. Hann lést á
Dvalarheimilinu Ási í
Hveragerði 29. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Kristrún
Brynjólfsdóttir, f. 4.
febrúar 1881, d. 18.
janúar 1968, og Helgi
Jónsson, bóndi á Mið-
húsum, f. 21. nóvem-
ber 1884, d. 1. októ-
ber 1965. Þórarinn
var næstelstur fimm barna Mið-
húsahjónanna, en þau voru:
Brynjólfur, f. 12. ágúst 1914, d. 31.
ágúst 1982, Þórarinn, f. 31. mars
1918, Jón, f. 15. október 1919,
Guðjón, f. 26. júní 1922, og Ingi-
björg, f. 23. maí 1925. Þórarinn
ólst upp hjá foreldrum sínum á
Miðhúsum, stundaði
nám í Ásaskóla og á
Laugarvatni. Hann
fór snemma að vinna
fyrir sér eins og þá
var altítt, var m.a. í
vegavinnu og síðar
Bretavinnu, hann
gerðist bóndi á
Syðri-Brúnavöllum á
Skeiðum 1946 en
seldi jörðina aftur
1949 og stundaði
verkamannavinnu í
nokkur ár eða til
1960 er hann hóf bú-
skap á Miðhúsum II í
Gnúpverjahreppi. Þar bjó Þórar-
inn tæp 40 ár, til 1999 er hann sel-
ur jörðina og flyst á Dvalarheim-
ilið Ás í Hveragerði, þar sem hann
bjó seinustu árin.
Útför Þórarins fer fram frá
Hrepphólakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Fallinn er frá mætur maður, Þór-
arinn Helgason, fyrrv. bóndi á Mið-
húsum í Gnúpverjahreppi.
Þórarinn fæddist á Miðhúsum vor-
ið 1918, en þá um veturinn voru miklir
kuldar á Íslandi, sem í daglegu tali
eru nefndir frostaveturinn mikli. Þór-
arinn ólst upp í heimahúsum í hópi
systkinanna, sem voru fimm talsins.
Hann stundaði nám í Ásaskóla eins og
systkini hans og tók virkan þátt í bú-
störfunum með heimilisfólkinu. Einn
vetur var hann við nám á Laugarvatni
og síðan tók við margs konar dag-
launavinna, þar til hann kaupir hálfa
jörðina Miðhús, reisir sér þar íbúðar-
hús ásamt fjósi, hlöðu og öðrum úti-
húsum og hefur búskap um 1960.
Þórarinn var þeirrar gerðar að öll-
um sem honum kynntust þótti vænt
um hann, hann var afar hjálplegur,
barngóður og sérstakur dýravinur.
Þórarinn var mikill áhugamaður um
hvers kyns ræktun, bæði grænmetis-,
blóma- og þó sérstaklega skógrækt.
Hann girti af smáskika skömmu fyrir
stríð, framan í Miðhúsafjalli ofan við
gömlu bæjarhúsin, og gróðursetti þar
tré sem döfnuðu dável, voru þetta
þingvíðir og reyniviður. Vakti þetta
framtak hans athygli og sýndi að trjá-
rækt var vel framkvæmanleg. Síðar
þegar Þórarinn reisti sitt íbúðarhús
gróðursetti hann tré umhverfis húsið
sem í dag er hinn vöxtulegasti lundur.
Það var einmitt skógræktaráhug-
inn sem varð þess valdandi að Þór-
arinn eftirlét börnum systur sinnar
skika úr landi Miðhúsa þar sem nú
hafa verið gróðursett mörg þúsund
tré sem vaxa vel.
Þórarinn var alla tíð fróðleiksfús,
hann las mikið um sögu lands og þjóð-
ar, hafði áhuga á ættfræði og var
áhugasamur um landsmálin og fylgd-
ist vel með pólitíkinni. Þegar gesti bar
að garði var þeim vel tekið og oft var
hægt að sitja langtímum í eldhús-
króknum hjá Þórarni og ræða um
landsins gagn og nauðsynjar.
Sem fyrr segir hafði Þórarinn mik-
inn áhuga á skógrækt og undi sér vel í
trjálundinum framan við íbúðarhúsið
sitt. Þar gat hann setið í skjóli trjánna
og notið stórfenglegs útsýnis yfir í Ár-
nes, Miðhúsahólma og niðureftir
Þjórsá. Skammt austan við trjálund-
inn byggði hann lítið gróðurhús þar
sem hann ræktaði m.a. blóm sér til
yndisauka og var skemmtilegt að sjá
hversu vel þau döfnuðu. Upp úr 1990
hætti Þórarinn búskap, losaði sig við
allar skepnur og lifði kyrrlátu og
nægjusömu lífi á Miðhúsum til ársins
1999 að hann fer til dvalar að Ási í
Hveragerði. Þar þótti honum gott að
vera enda naut hann þar góðrar
umönnunar frábærs starfsfólks sem
vert er að þakka.
Nú, þegar leiðir skilur, er okkur
efst í huga þakklæti fyrir löng og góð
kynni við Þórarin Helgason, þar sem
aldrei bar skugga á. Minning hans
mun lifa með fjölskyldu okkar.
Hafdís og Valdimar, Selfossi.
Liðin eru rúm nítján ár síðan ég
kynntist Þórarni Helgasyni frá Mið-
húsum í Gnúpverjahreppi. Þetta var
haustið 1983 en Þórarinn var móður-
bróðir Sjafnar konunnar minnar. Á
þessum tíma var Þórarinn enn í bú-
skap með nokkrar kýr. Þó svo að bú-
skapurinn hafi ekki verið stór í snið-
um þessi síðustu búskaparár hans var
greinilegt að dýrin áttu hug hans og
hjarta. Fáeinum árum síðar hætti
hann alfarið búskap og sneri sér þá að
áhugamáli sínu sem var garðrækt og
skógrækt. Við hús sitt hafði hann
byggt gróðurhús þar sem hann rækt-
aði m.a. blóm, tómata og agúrkur og í
garðinum gróðursetti hann tré. Hann
hafði mikla ánægju af þessu áhuga-
máli sínu og varði drjúgum tíma yfir
sumarmánuðina í gróðurhúsinu og í
garðinum sínum. Það skein ávallt
gleði úr andliti hans er hann sýndi
gestum gróður sinn.
Þó svo að Þórarinn hafi verið ógift-
ur, barnlaus og að sumu leyti mikill
einfari hafði hann gaman af því að fá
heimsóknir og spjalla um málefni líð-
andi stundar. Hann fylgdist vel með
fréttum og hafði áhuga á því sem var
að gerast í pólitíkinni. Einnig hafði
hann gaman af að spjalla um hluti
sem tilheyra öðrum tilverustigum,
t.d. um drauga og huldufólk og um líf
eftir dauðann.
Það var mér mikils virði að kynnast
Þórarni, góðum og traustum manni
sem gott var heim að sækja. Guð
blessi minningu hans.
Hilmar Björgvinsson.
ÞÓRARINN
HELGASON
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvu-
pósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef
greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi með.
Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að
fresta birtingu greina, enda þótt þær berist inn-
an hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á
mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist for-
máli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfar-
ardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera lengri
en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um
50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virð-
ingu án þess að það sé gert með langri grein.
Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.