Morgunblaðið - 09.01.2003, Qupperneq 52

52 FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚNA er komið árið 2003 og einn
og hálfur mánuður liðinn frá því að
aldraðir gerðu samning við ríkið um
kjarabætur til handa þeim lægst
launuðu í hópi eftirlaunafólks, auk
lagfæringa í vistunar- og þjónustu-
málum sjúkra.
Í samningi þessum var samið um
smáhækkanir á tekjutryggingu og
tekjutryggingarauka og var áætlað
að hækkun hinna lægstu, sem fá
tekjutryggingu og tekjutryggingar-
auka, gæti orðið sjö til níu þúsund á
mánuði og var þá innifalin lögbundin
hækkun um rúmlega þrjú prósent
um áramót. Hækkun til þeirra næst-
lægstu, sem eru með skerta tekju-
tryggingu og þar af leiðandi engan
tekjutryggingarauka, eru sáralitlar.
Ég vil nefna dæmi um hækkanir til
ellilífeyrisþega nú um áramótin, sem
ég veit að er rétt því það er af mér
sjálfum: Ellilífeyrir hækkar um kr.
640, tekjutrygging hækkar um kr.
4.128 og lífeyrissjóður hækkar um
kr. 713. Samtals gerir þetta kr. 5.481
og frá þessu dregst skattur kr. 2.113
þannig að hækkun ráðstöfunartekna
hjá mér um þessi áramót eftir samn-
ing okkar við ríkið er kr. 3.368 og sjá
allir að þar er ekki feitan gölt að flá
og veit ég að stór hluti okkar félaga
er í svipuðum sporum.
Þá hefur það vakið undrun og
hneykslun hjá mér og þorra lands-
manna að stjórnvöld skuli láta
kjaradóm úrskurða að ráðherrar,
þingmenn og allir æðstu embættis-
menn kirkju og ríkis skuli fá sjö pró-
senta hækkun þegar almenn launa-
hækkun er rúm þrjú prósent. Það er
stórfurðulegt að stjórnvöld skuli láta
kjaradóm hækka laun sín meira en
annarra ár eftir ár, og aftur og aftur
er sú afsökun notuð að verið sé að
leiðrétta það sem þeir hafa dregist
aftur úr á liðnum árum. Hafa þessir
menn enga sómatilfinningu?
Það heyrist frá þingmönnum og
ráðherrum að þeir ráði þessu ekki,
það sé kjaradómur, en það vita það
allir að ráðherrar og þingmenn búa
til þær reglur og lög sem kjaradóm-
ur vinnur eftir og því ástæðulaust og
ósanngjarnt að kenna kjaradómi um
allt. Það er athyglisvert að allir
þingmenn og ráðherrar eru ánægðir
með þetta, því enginn hefur mót-
mælt, og sést þarna, að enginn er
annars bróðir í leik. Núna er enginn
skortur á peningum eins og okkur
var sagt í samninganefndinni í
haust, þegar ég orðaði það, að fólk
talaði um að hækka þyrfti ellilífeyri
og tekjutryggingu um fimm til tíu
þúsund krónur hvort. Þá fékk ég
þau svör að þetta væri langt utan við
það sem væri á dagskrá, og ef ég
væri með svona hugmyndir hefði ég
ekkert að gera í nefndinni og gæti
farið.
Það er einkennileg tilviljun að nú
rétt eftir að við gerum samning við
ríkisstjórnina um smáhækkanir fyr-
ir lægst launuðu ellilífeyrisþegana,
hækkanir, sem geta náð rúmlega sjö
til átta prósentum, þá kemur kjara-
dómur og ákvarðar sömu hækkun til
ráðherra, alþingismanna og æðstu
embættismanna þjóðar og kirkju,
þegar almennar hækkanir eru ekki
nema um þrjú prósent. Þannig fá
ráðherrar um eða yfir fjörutíu þús-
und króna hækkun og alþingismenn
nálægt þrjátíu þúsund króna hækk-
un á sama tíma og ég fæ rúmar
fimm þúsund krónur.
Það mætti ætla að samningurinn
við okkur gamlingjana hefði verið
gerður til að finna hæfilega viðmið-
unarprósentu fyrir kjaradóm svo
hann hækkaði ráðamennina rúmlega
helmingi meira en almenn launa-
hækkun var.
KARL GÚSTAF ÁSGRÍMSSON,
formaður Félags eldri borgara
í Kópavogi.
Eftir samning
aldraðra og ríkis
Karl Gústaf Ásgrímsson skrifar
ÉG VERÐ að nota tækifærið og
mótmæla fullyrðingum nöfnu minn-
ar Arnardóttur í blaðinu á sunnu-
daginn var um þjónustuna í Sport-
húsinu í Smáranum. Hún virðist
vera óhress með að fá ekki frían æf-
ingatíma fyrir sig og vinkonurnar.
Það getur vel verið að þetta smáat-
riði fari í taugarnar á þeim stöllum
en það hefur akkúrat ekki neitt með
þjónustuna að gera á staðnum. Þær
hafa ekkert látið reyna á hana.
Ég fór að sækja Sporthúsið sl.
haust vegna staðsetningarinnar og
afgreiðslutímans, sem hentar mér
vel. Þá komst ég að því að allur við-
urgerningur í Sporthúsinu er til fyr-
irmyndar: Allt frá alúðlegu starfs-
fólki og fagmannlegum vinnu-
brögðum og góðri leiðsögn í
leikfiminni upp í það að þarna eru
bestu og nýtískulegustu líkams-
ræktartæki landsins. Það er opið
lengi og öll afgreiðsla gengur greið-
lega og lipurt. Staðurinn er stór en
virkar vel á gestinn, sem finnst
hann strax velkominn. Ef fólk ber
saman Sporthúsið og aðra staði sem
er að finna á þessum markaði, m.a.
þær tvær stöðvar sem nefndar eru í
greininni, fullyrði ég af reynslu að
Sporthúsið kemur út í plús bæði
varðandi verð, aðstöðu, úrval æf-
ingamöguleika, afgreiðslutíma og
loks þjónustu. Það þarf ansi marga
fría æfingatíma til að yfirvinna þann
mismun.
Sem ánægður viðskiptavinur
skora ég á áhugasama að kynna sér
Sporthúsið.
GUÐRÍÐUR
HARALDSDÓTTIR,
Þingaseli 4, 109 Reykjavík.
Fyrirmyndarþjónusta
og frábær aðstaða í
Sporthúsinu
Guðríður Haraldsdóttir skrifar