Morgunblaðið - 20.01.2003, Blaðsíða 20

MINNINGAR
20 MÁNUDAGUR 20. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður AnnaSigurðardóttir
fæddist á Efrabóli,
Nauteyrarhreppi, N-
Ísafjarðarsýlsu, 5.
desember 1919. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 9. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Hólmfríður Halldórs-
dóttir, f. 22. febrúar
1884, á Rauðamýri,
Nauteyrarhreppi, d.
17. júlí 1921, og Sig-
urður Þorgrímsson
póstur, f. 27. ágúst 1878, í Þurra-
nesi, Dalasýslu, d. 4. desember
1938. Móðir Sigríðar lést þegar
Sigríður var á öðru ári. Fósturfor-
eldrar Sigríðar voru föðursystir
hennar, Anna Hallgrímsson, og
eiginmaður hennar, Sveinn Hall-
grímsson, Sveinssonar biskups.
Uppeldisbræður Sigríðar voru:
Carl Hemming, Hallgrímur og Ax-
el. Auk þess átti hún hálfsystkini.
Eftirlifandi eiginmaður Sigríðar
er Árni Kr. Þorsteinsson, f. 5. mars
1922, fv. deildarstjóri hjá Olíufé-
laginu hf., sonur hjónanna Ástu
Jónsdóttur húsmóður, f. 11.sept-
ember 1895, d. 27. ágúst 1983, og
Þorsteins Árnasonar vélstjóra, f. 9.
desember 1895, d. 23. mars 1970.
9. október 1950, börn þeirra: a)
Hjördís Anna, f. 15. febrúar 1976,
b) Þórdís Arna, f. 31. janúar 1978,
sambýlismaður Valdimar Gunnars-
son, c) Árni Páll, f. 20. júní 1982, 6)
Ingibjörg Hólmfríður hárgreiðslu-
meistari, f. 12. janúar 1965, gift
Finnbirni V. Agnarssyni forstöðu-
manni, f. 11. janúar 1964, börn
þeirra: a) Lovísa Anna, f. 1. desem-
ber 1987, b) Arnór Ingi, f. 9. maí
1989, c) Axel Arnar, f. 9. júní 1996,
d) Margrét Ásta, f. 25. nóvember
2001. Barnabarnabörn Sigríðar og
Árna eru sjö.
Sigríður og Árni stofnuðu heim-
ili á Túngötu 16 og byggðu síðan
fjölskyldunni heimili í Granaskjóli
10, bjuggu þau þar lengst af eða til
ársins 1991. Þá fluttu þau hjónin á
Smyrilsveg 29, Reykjavík.
Sigríður útskrifaðist frá Verzl-
unarskóla Íslands vorið 1937, vann
síðar nokkur ár á skrifstofu Sjóvá-
tryggingafélags Íslands. Er móðir
hennar, Anna Hallgrímsson, lést
tók Sigríður við rekstri blóma-
verslunar hennar er ávallt gekk
undir nafninu Blómaverslunin
Anna Hallgrímsson, er talin var
elsta blómaverslun landsins og rak
hana í mörg ár, síðast á Bræðra-
borgarstíg 22, ásamt því að sinna
stóru heimili þeirra hjóna. Einnig
starfaði hún í Blómaskálanum v/
Nýbýlaveg, blómaversluninni Mím-
ósu, Hótel Sögu og á kaffistofu
Pósts og síma, Pósthússtræti.
Útför Sigríðar Önnu verður gerð
frá Dómkirkjunni í Reykjavík og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þau Sigríður og Árni
giftu sig hinn 9. febr-
úar 1950. Þau eignuð-
ust 6 börn: 1) Anna
bankaritari, f. 9. febr-
úar1944, barn hennar:
Sigríður Anna Ás-
geirsdóttir, f. 8. apíl
1972, sambýlismaður
Atli Brynjar Guð-
mundsson, 2) Ásta for-
stöðumaður, f. 16.
október 1949, gift
Böðvari B. Kvaran
húsgagnasmið, f. 27.
nóvember 1949, börn
þeirra: a) Árni, f. 30. ágúst 1970,
maki Arndís Lilja Guðmundsdóttir,
b) Guðrún, f. 21. febrúar 1974, sam-
býlismaður Örvar Sær Gíslason, 3)
Þorsteinn rafvirkjameistari, f. 10.
nóvember 1950, kvæntur Hrefnu
Eleonoru Leifsdóttur fulltrúa, f.
10. apríl 1950, barn þeirra: Ásta, f.
26. janúar 1989, börn Hrefnu frá
fyrra hjónabandi eru Svana, Leifur
og Inga Lára, 4) Sveinn rafvirki, f.
11. september 1952, kvæntur Sig-
urlínu Vilhjálmsdóttur, f. 10. febr-
úar 1953, börn þeirra: a) Sigrún
Alda, f. 20. maí 1974, maki Róbert
Petersen, b) Sigurður Bjarni, f. 17.
júlí 1977, 5) Erna Þórunn banka-
gjaldkeri, f. 15. desember 1954, gift
Benedikt Sigmundssyni múrara, f.
Elsku mamma mín.
Ég vil þakka þér allt, elsku mamma
mín. Þakka þér fyrir allar okkar sam-
verustundir. Þú hefur verið mér svo
góð. Þú verndaðir mig og huggaðir er
ég var lítil. Þið pabbi reyndust mér
svo vel þegar ég þurfti á ykkur að
halda. Þegar við Böddi giftum okkur
vorum við svo lánsöm að byrja að búa
í kjallaranum hjá ykkur pabba í
Granaskjólinu, þar bjuggum við í
fjögur ár en þá fluttum við í Gígju-
lundinn.
Hvað ég dáist að þér fyrir hve sterk
þú varst er heilsu þinni fór að hraka
síðustu misseri, er ég spurði þig hvað
segir þú gott mamma mín, þá sagðir
þú „ég segi aldrei annað en allt gott“
þetta lýsir þér svo vel, þú hafðir svo
einstaklega góða lund, varst alltaf svo
hress og létt í lund. Ég man hvað okk-
ur Herdísi vinkonu þótti gaman er við
vorum litlar stelpur að hlusta á ykkur
Matthildi, mömmu hennar, er þið vor-
uð að gantast hver við aðra. En þú
gast verið svo skemmtilega stríðin.
Ég man hvernig þú galdraðir fram
hlaðborð er gesti bar að án nokkurs
fyrirvara. Það getur enginn leikið það
eftir þér, þú varst meistarakokkur af
guðs náð. Ég man líka hvað mér þótti
gaman er ég var lítil stelpa að fá að
horfa á þig er þú varst að búa til
blómaskreytingarnar fyrir jólin niðri
í kjallaranum heima í Granaskjóli. Þú
gerðir þetta af svo mikilli alúð og ná-
kvæmni. Þú hafðir svo gaman af að
punta þig og vera fín, það var svo
gaman að kaupa handa þér kjóla á
Flórída, þú varst alltaf svo þakklát.
Þú fórst ekki út úr húsi nema setja á
þig varalit og eyrnalokka.
Fjölskyldan þín var þér allt og
hélduð þið pabbi vel utan um hana. Þú
sagðir alltaf að þér þætti svo gaman
að gleðja aðra og það gerðir þú svo
sannarlega af mikilli rausn. Þú varst
einstaklega barngóð og nutu börnin
mín þess ríkulega, amma Sigga, eins
og þú ert alltaf kölluð, ert og verður
alltaf stór hluti af lífi þeirra. Það sem
þú sagðir var þeim jafnt og lög. Sama
er að segja um barnabörnin mín,
þeim þykir svo vænt um þig. Hildur
Björk sagði að þú værir „besta amma
í heimi“ og það ert þú svo sannarlega,
við erum öll rík að hafa átt þig. Ég
verð að minnast á hana Stellu okkar,
(en það var hvolpur sem mamma og
pabbi fengu er pabbi fór á eftirlaun).
Hún Stella gaf okkur svo mikið og þér
þótti svo vænt um hana eins og okkur
öllum. Ég man hvað við áttum bágt er
hún dó fyrir þremur árum og mikið
erum við búnar að minnast hennar
saman síðan.
Elsku mamma mín, það eru svo
ótal margar minningar sem koma upp
í huga mér á þessari stundu sem ég
mun ávallt geyma í hjarta mér.
Sjúkrahúslega þín var ekki löng,
aðeins tæpir tólf tímar, enda vildir þú
alltaf vera heima, þar leið þér best.
Pabbi hugsaði svo vel um þig að það
var unun af. Mér er það mjög dýr-
mætt að hafa verið hjá þér á sjúkra-
húsinu er þú varst kölluð á brott til
æðri starfa, svo skyndilega og óvænt.
Elsku mamma mín, takk fyrir allt
sem þú varst mér og mínum, minn-
ingin þín lifir með okkur um ókomin ár.
Ég veit, að þú ert þar og hér, hjá þjóðum
himins, fast hjá mér.
Ég veit þitt ómar ástarmál og innst í minni
veiku sál.
(E. H. Kvaran.)
Hvíl þú í friði, mamma mín.
Þín
Ásta.
Kynni mín af þeim heiðurshjónum
Sigríði og Árna hófust um haustið
1982 þegar ég kynntist yngstu dóttur
þeirra, Ingibjörgu Hólmfríði, er síðar
varð eiginkona mín.
Það er merkileg kona sem nú er
fallin frá og þeim fækkar óðum í okk-
ar lífi sem lifðu þá tíma fyrri part síð-
ustu aldar og hafa sýn á þann veru-
leika sem þá var í þjóðfélagi okkar en
hann hefur svo sannanlega breyst.
Nú á þessari stundu sé ég eftir því að
hafa ekki beðið hana að segja mér
meira frá uppvaxtarárum sínum, því
við sem yngri erum höfum gott af því
að vita við hvaða aðstæður fólk lifði á
þeim tíma sem hún var að alast upp.
Æskuheimili hennar í Reykjavík var
fyrst á Vesturgötu 19 og síðar á Tún-
götu 16 þannig að hún ólst upp í
hjarta Reykjavíkur.
Minningar fylla hugann á svona
stundum og margs er að minnast.
Langar mig að nefna tvö afar
skemmtileg ferðalög sem við hjónin
fórum með þeim á árinu 1995, til Berl-
ínar og síðan Akureyrar þar sem við
fórum á æskuslóðir föður míns í Hrís-
ey. Þangað fannst okkur gaman að
koma.
Sigríður var ákaflega traust kona,
hún var nákvæm í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur og hugði alltaf vel að
sínum og var sérstaklega barngóð.
Eins og fólk af hennar kynslóð er vant
þá kvartaði hún aldrei, hugsaði oft og
iðulega meir um að gleðja eða gera
gott fyrir aðra en sjálfa sig. Hún var
glettin og alltaf var stutt í gleðina hjá
henni. Ingibjörg kona mín fylgdi
henni oft til Pálma Jónssonar öldr-
unarlæknis á sl. árum í reglulegar
skoðanir og eftirlit og sagði hún þá
ávallt við Pálma, „Það er ekkert að
mér, lít ég ekki bara vel út ?“
Það lék allt í höndum hennar, hvort
sem það voru blómin, nál og tvinni eða
matseld og voru blómin alltaf henni
kær, enda rak hún blómaverslun
lengi vel og vann síðan einnig við
blómaskreytingar um langan tíma.
Þrátt fyrir veikindi sín á síðustu ár-
um tókst þeim hjónum að njóta lífsins
saman og fóru þau m.a. í Ísafjarðar-
djúpið sl. sumar. Árni Kristinn hefur
síðustu ár hugsað einstaklega vel um
hana Sigríði sína, svo aðdáunarvert
var og aldrei féll honum verk úr hendi
þrátt fyrir ýmis erfið verk í umönnun
hennar og hefur hún nú lokið ævi-
starfi sínu og fengið hvíldina eilífu.
Megi algóður guð styrkja Árna í
þessari erfiðu sorg, en þau höfðu ver-
ið gift í ríflega hálfa öld þegar Sigríð-
ur lést.
Finnbjörn V. Agnarsson.
Elsku amma. Nú er komin kveðju-
stund og minningarnar koma til mín
hver af annarri.
Þú í stóra eldhúsinu í Granaskjól-
inu. Eitthvað gómsætt að krauma í
pottunum a la amma og stórfjölskyld-
an við eldhúsborðið. Mikið hlegið og
upp úr stendur þinn óstöðvandi dill-
andi hlátur. Ég geymi óminn af hon-
um í huganum.
Það er líka óhætt að segja, elsku
amma, að undir þessum dillandi hlátri
hafi búið lítill stríðnispúki sem leidd-
ist ekki að læða sér út þegar tækifæri
gafst. Aldrei illa meint, bara saklaus
skopleg stríðni.
Þú barst titilinn pjattrófa með
meiri sæmd en flestar. Ruslatunnu-
ferðir voru ekki farnar án vel málaðra
vara og bæjarferðir ekki án eyrna-
lokka. Minning um eina slíka fær mig
alltaf til að brosa. Amma búin að
labba frá Smyrilsveginum og niður á
tjörn, á leiðinni í bæinn og engir
eyrnalokkar. Að sjálfsögðu var snúið
við. Ég er viss um að þú ert fínust af
öllum í dag amma mín.
Upp úr minningunum stendur svo
þakklæti fyrir allt sem þú varst mér
sem amma, uppalandi og góð vinkona.
Sérstaklega þakklát er ég þó fyrir að
þú skulir hafa náð að kynnast gull-
molanum mínum honum Huga Snæ.
Augun í þér ljómuðu þegar hann eins
og hinir ungarnir í fjölskyldunni
stungu kollinum inn um dyrnar á
Smyrilsveginum. Það var greinilegt
hversu stolt amma þú varst. Hugi
Snær er of ungur til að skilja að þú
sért farin og býst líklega enn við að
sjá þig þegar hann opnar bláu hurð-
ina í afa og ömmu húsi. Með tímanum
mun hann svo varðveita minninguna
um þig í gegnum þá sem eldri eru. Þú
fékkst líka að kynnast honum Atla
mínum og fyrir það er ég sömuleiðis
mjög þakklát. Gæðalegur ungur mað-
ur, sagðir þú og virtist sátt við valið.
Eftir situr svo mikill söknuður og á
endanum leka tárin niður kinnarnar
og varirnar titra. Ég er þó viss um að
við hittumst síðar og rifjum upp gaml-
ar endurminningar og þá verður eld-
aður góður matur og mikið hlegið.
Þangað til bið ég að heilsa öllum, þó
sérstaklega henni Stellu sem ég veit
að þú kemur til með að líta vel eftir
þar til þið afi hittist á ný.
Bless amma mín, þín
Sigríður Anna.
Elsku amma Sigga mín, nú siturðu
í skýjunum með englunum. Hólmfríð-
ur mamma þín, sem þú ert að hitta í
fyrsta skipti, situr við hlið þér og
huggar þig, huggar þig því ég veit að
þú saknar okkar sárt. Mamma sagði
Karen þetta, að nú sætir þú í skýj-
unum með englunum og einlægnin
hjá litlu skottunni þegar hún spurði
hvort þú kæmir nú ekki aftur niður.
Það var þá sem ég áttaði mig á því að
þú ert farin, ég á ekki eftir að fá að
faðma þig og kyssa fyrr en minn tími
kemur og það er sárt. Þér leið alltaf
best þegar þú varst heima og sem
flestir úr fjölskyldunni í heimsókn,
þar lá hugur þinn og hjarta.
Manstu þegar ég var um ellefu ára
gömul og kom til ykkar afa í Granó
um helgar í „orlof“? Já, þér fannst ég
sko hafa gott af því að fá smá frið frá
liðinu! Við þrifum allt hátt og lágt,
keyptum lottó, ég fékk að vaka fram-
eftir og lifði eins og prinsessan á
bauninni, ég skemmti mér konung-
lega! Þú varst sólardýrkandi í
fremsta flokki, ef að sást til minnstu
sólarglætu þá vorum við roknar út í
sólbað. Þú varst ótrúlega handlagin
kona og mikil matkona, kjötbollur í
brúnni sósu sem er bara „venjulegur“
hversdagsmatur var eins og veislu-
matur eftir handleiðslu þína. Blóm og
blómaskreytingar voru líka þín sér-
grein, fallegustu skreytingar sem ég
hef séð og þær léku í höndum þér.
Þú varst með húmor að mínu skapi,
svo lúmskan að fólk þurfti smá tíma
til að átta sig á því hvað var að gerast
og þegar skotin komu þá man ég
glettnisblikið í augunum.
Ég man líka þegar ég var sjö ára og
fór í augnaðgerð, á hverjum degi var
amma Sigga mætt, alltaf með eitt-
hvað til að gleðja litlu skottuna sem
var svo hrædd, það skipti mig ótrú-
lega miklu.
Ég elska þig elsku amma Sigga
mín og sakna þín sárt.
Guð geymi þig og gefi okkur styrk.
Þín alltaf,
Hjördís (Hjödda).
Elsku besta amma.
Við kveðjum þig með miklum sökn-
uði, um leið og við þökkum þér fyrir
allar yndislegu stundirnar sem við
áttum saman. Við getum ekki talið
upp hér allar þær frábæru og nota-
legu stundir sem við fengum að njóta
með þér. Fyrir okkur varstu ekki
bara amma heldur okkar besta vin-
kona og leikfélagi. Þú varst alla tíð
stórglæsileg kona, ávallt svo fín og vel
tilhöfð, yndisleg persóna og alltaf svo
létt í lund. Með þinni einlægni, hlýju
og léttleika fékkstu alla til að brosa og
líða svo vel í kringum þig. Þeir sem
þekktu þig muna hvað þú varst inni-
leg í gleði þinni. Enda gladdist þú á
annan hátt en margir, sérstaklega
þegar börn áttu í hlut. Þegar aðrir
brostu góðlátlega að uppátækjum
okkar barnanna hlóst þú og gladdist á
sama hátt og við börnin.
Ekki er annað hægt en að nefna
hversu mikill meistarakokkur þú varst.
Þegar gesti bar að gastu töfrað fram
dýrindis hlaðborð á skömmum tíma.
Enginn skyldi svangur úr þínu húsi
fara! Þið afi hélduð svo vel utan um alla
fjölskylduna. Það leið ekki sá dagur sem
ekki var hringt og kannað hvort öllum
liði ekki vel og allt væri í lagi.
Við eigum um þig svo ótal margar
skemmtilegar minningar í hjörtum
okkar. Sérstaklega eru okkur eftir-
minnilegar árlegu ferðirnar suður í
Hafnarfjörð, með Landleiðum, í
Hellisgerði. Ekki skemmtir þú þér
síður en við börnin. Þær voru ófáar
næturnar sem við fengum að gista hjá
þér og afa. Þú manst drauminn okkar,
að kaupa „blokk“ þar sem við gætum
allar búið í sama húsinu, því við vild-
um alltaf fá að vera hjá þér.
Það er svo tómlegt að koma á
Smyrilsveginn og hitta þig ekki þar
og við finnum svo mikið til með afa að
vera án þín.
Minning um elskulega ömmu, sem
við söknum svo mikið, mun lifa í hjört-
um okkar alla ævi.
Þín náðin, drottinn nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér.
í þinni birtu’ hún brosir öll
í bláma sé ég lífsins fjöll.
(E.H. Kvaran.)
Elsku afi, megi góður guð styrkja
þig og vera með þér á þessum erfiðu
tímum.
Sigrún Alda og Guðrún (Gunna).
Það er undarlegt til þess að hugsa
að þú hafir nú kvatt þennan heim,
elsku amma Sigga. Við sem eftir sitj-
um þökkum allar hlýju minningarnar
sem nú ylja hjörtum okkar.
Þú varst alltaf svo hress og létt í
lund, hafðir lag á því að láta öllum líða
vel nálægt þér og þar var ekki um
neitt kynslóðabil að ræða. Þaðsést vel
á því að Hildur Björk, dóttir mín, sem
nú saknar langömmu sinnar saknar
þar líka sinnar hlýju og góðu vinkonu.
Tengsl mín við ömmu Siggu hafa
alla tíð verið mjög sterk og hún stór
hluti af mínu lífi. Fyrstu æviár mín
bjó ég ásamt foreldrum mínum á
heimili ömmu og afa og leit snemma
mikið upp til hennar, til dæmis voru
hennar orð nánast lög í mínum eyrum
SIGRÍÐUR ANNA
SIGURÐARDÓTTIR
✝ María GuðbjörgJónsdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 8.
desember 1925. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Garðvangi
í Garði 13. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar Maríu voru hjónin
Jón Bergsteinn Pét-
ursson skósmiður og
Jóna Gísladóttir hús-
móðir. Auk Maríu
voru börn þeirra Sig-
urður, Guðvarður
látinn, og Elín. María
var tvígift, fyrri
maður hennar var
Sigursveinn Tómas-
son. Þau slitu sam-
vistum. Seinni mað-
ur hennar var Jósef
Ó. Jóhannsson sem
er látinn.
Börn Maríu eru
Jón Hensley, Sigurð-
ur, Sóley, Jóhann
Ósland, Guðlaugur
Smári og Bergsteinn
Ingi.
Útför Maríu fer
fram frá Keflavíkur-
kirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson.)
Elsku mamma. Í dag kveð ég þig
og geng með þér hinsta spölinn en
minningarnar um þig lifa og verða
áfram í hjarta mínu. Ég minnist
þín þegar ég leitaði til þín í barn-
æsku minni og þú gerðir allt sem
þú gast fyrir mig, jafnt í gleði sem
sorg.
Ég minnist þín þegar þér leið
vel, hlátur þinn ómaði og hversu
skemmtilega þú sagðir frá.
Ég minnist þín þegar þú söngst
fyrir mig og allan heiminn.
Ég minnist þess hversu
hjartahlý þú varst.
Kærar þakkir til þín fyrir allt og
allt.
Blessuð sé minning þín.
Sóley.
MARÍA GUÐBJÖRG
JÓNSDÓTTIR