Morgunblaðið - 20.01.2003, Blaðsíða 21

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. JANÚAR 2003 21
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN S. KARLSDÓTTIR,
Ægisíðu 56,
Reykjavík,
sem andaðist mánudaginn 13. janúar, verður
jarðsungin frá Neskirkju miðvikudaginn
22. janúar kl. 13.30.
Elín Vigdís Hallvarðsdóttir, Gísli I. Þorsteinsson,
Hallvarður Jes Gíslason,
Einar Karl Hallvarðsson, Kristín Edwald,
Snædís Edwald Einarsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍN ÞORLEIFSDÓTTIR,
Hátúni 7,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju þriðju-
daginn 21. janúar kl. 14.00.
Ólafur Eyjólfsson, Bergþóra Jóhannsdóttir,
Geir Eyjólfsson, Sigríður Ingólfsdóttir,
Margrét Eyjólfsdóttir,
Daníel Eyjólfsson, Hugrún Eyjólfsdóttir,
Gunnar Eyjólfsson, Helga Hildur Snorradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ERNA GEIRLAUG ÁRNADÓTTIR
MATHIESEN,
Hringbraut 2 A,
Hafnarfirði,
sem lést á Landspítalanum sunnudaginn 12.
janúar verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 21.janúar kl. 13.30.
Árni Matthías Sigurðsson, Eygló Hauksdóttir,
Valgerður Sigurðardóttir, Friðbjörn Björnsson,
Hjálmtýr Sigurðsson, Kristín Edvardsdóttir,
Hrafnhildur Sigurðardóttir, Lárus Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi
SIGURFINNUR ÓLAFSSON
Skjólbraut 1a
Kópavogi
sem lést miðvikudaginn 15. Janúar, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn 27.
janúar kl. 13.30
Gunnar Sigurfinnsson, Hómeira Gharavi,
barnabörn, barnabarnabarn
og aðrir aðstandendur hins látna.
Elskuleg móðursystir okkar,
GUÐMUNDA ÁSGEIRSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Seljahlíð föstudaginn
17. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Systkinabörn og aðrir aðstandendur.
Elskuleg móðir okkar, stjúpmóðir og tengda-
móðir,
MARGRÉT MÖLLER,
lést að morgni laugardagsins 18. janúar á
Hjúkrunarheimilinu Eir.
Agnar Möller, Lea Rakel Möller,
Kristín Möller, Kristján Ragnarsson,
William Thomas Möller, Anna N. Möller,
Óttarr Möller, Arnþrúður Möller,
Jóhann Möller, Elísabet Á. Möller.
Elsku amma Sigga. Við viljum
þakka þér fyrir allar góðar stund-
ir sem við áttum með þér og afa,
þú varst alltaf svo góð við okkur.
Megi guð varðveita þig og gefa afa
og okkur öllum styrk í sorginni.
Þín
Árni, Þórdís og Karen Sif.
HINSTA KVEÐJA
og það var ekki hávaxinn drengur
sem þrætti við aðra fullorðna með
orðunum: „Víst, hún amma Sigga seg-
ir það!“ Ýmislegt áttum við sameig-
inlegt eins og t.d. áhuga á matargerð,
en margt lærðist yfir pottunum hjá
ömmu, sem var listakokkur. Það gat
hinsvegar orðið ansi skrautlegt þegar
við tókum í spil, við áttum það nefni-
lega líka sameiginlegt að þola illa að
tapa og þá var öllum brögðum beitt.
Það var ekki hætt við því að maður
færi svangur út eftir heimsókn til
ömmu, sama hvenær dagsins það var.
Hún tók ekki annað í mál en að maður
borðaði. Það mátti líka sjá á nestinu
sem hún smurði í veiðiferðir, sem ég,
strákurinn, fékk að fara í með Steina
frænda, að hún hugsaði vel um sína.
Þau amma og afi héldu alltaf vel ut-
an um stórfjölskylduna. Jólaboð voru
lengi fastur punktur hjá þeim, allt
fram til ársins 2000. Það, að Svenni
frændi skyldi endurvekja hefðina nú
um jólin, er okkur nú ómetanleg
minning.
Við fjölskyldan þökkum þér alla
þína umhyggju og hlýju. Minning þín
er ljós í lífi okkar. Elsku afi Árni,
megi góður guð styrkja þig og styðja
á þessum erfiðu tímum.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér.
Þótt jarðnesk gæfa glatist öll,
ég glaður horfi á lífsins fjöll.
(Einar H. Kvaran.)
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku amma Sigga.
Árni, Arndís, Hildur Björk
og Katrín Rut.
Í dag kveðjum við ástkæra ömmu
okkar. Amma okkar var mjög um-
hyggjusöm kona, nærgætin, einlæg
og hlý í viðmóti.
Minninguna um hana geymum við í
hjarta okkar.
Takk fyrir allt, elsku amma Sigga,
megi guð geyma þig með englunum
sínum.
Guð blessi þig ó, elsku amma mín
ég þakka þér fyrir blíðu brosin þín
og einatt réttir þú mér hjálparhönd
sem knýttu saman okkar kærleiksbönd
Ég kveð þig hljóð, amma mín í dag
ég vona og bið að aftur sjáumst við
þá verður horfið allt sem áður var
og aldrei aftur verða þrengingar
(F.O.J.)
Lovísa Anna, Arnór Ingi, Axel
Arnar og Margrét Ásta.
Undanfarin mörg ár hefur ekki
vorað á Smyrilsveginum fyrr en
Sigga er komin út með stólinn sinn.
Það er líka umhugsunarvert að síð-
asta veturinn sem Sigga lifði skyldi
vera samfellt vor og nú þegar hún
hefur kvatt okkur virðist veturinn
loks ætla að ná undirtökunum. Við
munum sakna þess að geta ekki leng-
ur sest á tröppurnar hjá henni og
spjallað við hana um landsins gagn og
nauðsynjar og hlustað á glettnar at-
hugasemdir hennar. Hún fór ekki
geyst hún Sigga en hún hafði sínar
meiningar um hlutina og gat verið
meinfyndin.
Þrátt fyrir fjölda afkomenda hafa
þau Sigga og Árni tekið opnum örm-
um á móti strákhnokkanum í húsinu
handan við götuna. Hjá þeim hefur
hann þegið ýmsar góðgerðir, spjallað
og horft á knattspyrnu með Árna.
Það kom okkur heldur ekki á óvart
þegar ungi maðurinn kom að tómu
húsi hjá okkur eitt sinn á haustdög-
um, að hann skyldi leita á náðir Siggu
og Árna.
Við kveðjum Siggu með söknuði en
einnig með sérstakri þökk, það eru
ekki allir svo lánsamir að eignast því-
líka granna, sem þau heiðurshjónin
Siggu og Árna.
Kæri Árni og fjölskylda, við send-
um ykkar innilegar samúðarkveðjur.
Fjölskyldan á Smyrilsvegi 28.
Þó við vitum öll að það
er bara eitt sem allir eiga
víst, þá er það svo að allt-
af kemur það okkur í
opna skjöldu þegar kall-
ið kemur fyrirvaralaust. Það er erfitt
að sætta sig við og í raun óskiljanlegt
að hress og lífsglaður maður á besta
aldri, sé hrifinn burt frá okkur án
nokkurar sýnilegrar ástæðu.
Friedel hefur verið sem ómissandi
hluti af fyrirtækinu frá því hann kom
fyrst til starfa hjá Íslensk-Ameríska.
Fljótlega kom í ljós að þar var ein-
stakur maður á ferðinni, sem bjó yfir
þeim fágætu eiginleikum að geta gert
nánast allt og úr allra vanda leyst.
Það sem einkenndi hann þó mest var
einstök trúmennska gagnvart fyrir-
tækinu og samstarfsmönnum að
ógleymdri snyrtimennsku, smekkvísi
og nákvæmni í hverju því sem hann
tók sér fyrir hendur.
Við leiðarlok koma margar minn-
ingar upp í hugann, og þær eiga allar
eitt sammerkt, mannkosti þessa
mæta starfsfélaga.
Þar sem framkvæmda var þörf, var
Friedel réttur maður á réttum stað.
Ef hneggjandi hlátur heyrðist á göng-
um, þá var jafnvíst að þar væri hann
nálægur með léttan húmor. Ef að-
stoðar var þörf þá var hann alltaf
tilbúinn.
Og aðlögunarhæfnin var einstök,
um margra ára skeið stjórnaði hann
snyrtivöruframleiðslu fyrirtækisins,
en þegar hún var aflögð þá gekk hann
til liðs við söludeildina, þá kominn á
miðjan aldur. Á þeim vettvangi vann
hann sér trúnað viðskiptavinanna og
vináttu fulltrúa erlendra birgja, náði
frábærum árangri og hafði augsýni-
lega mikla ánægju af starfinu.
Við kveðjum kæran vin og starfs-
félaga með þökk fyrir allar ánægju-
stundirnar á liðnum áratugum, hans
skarð verður vandfyllt og minningin
um hann mun lifa með okkur áfram.
Ingibjörgu, Kristínu og Markúsi
sendum við hugheilar samúðarkveðj-
ur. Missir ykkar er mikill, megi minn-
ingin um einstakan maka og föður
styrkja ykkur um alla framtíð.
Starfsfélagar hjá Íslensk-
Ameríska.
Mig langar stuttlega að minnast fé-
laga sem var mér mjög kær.
Ég kynntist Friedel þegar ég hóf
störf hjá Íslensk-ameríska ehf. fyrir
tæpum sex árum, nýskriðinn úr skóla
að stíga mín fyrstu alvöru skref á
vinnumarkaðinum. Að sjálfsögðu vildi
maður sýna fljótt hvað í manni bjó en í
bland við metnaðinn mátti örugglega
sjá ákveðið reynsluleysi. Þetta skynj-
aði Friedel. Hann tók mér strax opn-
um örmum, kynnti mig fyrir mönnum
og málefnum og fullvissaði mig að ég
væri velkomin inn í þetta nýja sam-
félag. Svona móttökur eru nýliða dýr-
mætar og ógleymanlegar. Þetta lýsir
Friedel ágætlega. Hann hafði starfað
hjá Íslensk-ameríska í um aldarfjórð-
ung og var gífurlega vinsæll og eft-
irsóttur, bæði af vinnufélögum og við-
skiptavinum. Sannkallaður
þúsundþjalasmiður. Breytti engu
hvort um væri að ræða sölumennsku,
lagfæringar, skreytingar eða elda-
mennsku. Með dugnaði, nákvæmni,
bjartsýni og einstakri kímnigáfu hreif
hann alla með sér, í leik eða starfi.
Í léttu tómi bar eins og gengur ekki
bara vinnumál og líðandi stund á
góma. Áhugamálin, fjölskyldan og
fleira spiluðu auðvitað sína rullu.
Hann var óumdeilanlega gríðarlega
stoltur af fjölskyldu sinni og hældi
þeim óspart þegar fjölskyldulíf og
einkahagir komu til tals.
Þakka skal allar góðu stundirnar
og samtölin sem án efa hafa gert mig
FRIEDEL
KÖTTERHEINRICH
✝ Friedel Kötter-heinrich fæddist í
Lengerich í Westfal-
en í Þýskalandi 30.
mars 1942. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 8. janúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Dómkirkjunni í
Reykjavík 17. janúar.
og örugglega miklu
fleiri að betri mann-
eskju. Friedels verður
sárt saknað en minning
um einstakan mann lif-
ir.
Vor ævi stuttrar stundar
er stefnd til Drottins fundar,
að heyra lífs og liðins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa’ í gildi.
Hún boðast oss í engils róm.
Svo helgist hjartans varðar.
Ei hrynur tár til jarðar
í trú, að ekki talið sé.
Í aldastormsins straumi
og stundarbarnsins draumi
oss veita himnar vernd og hlé.
(Einar Benediktsson.)
Ég sendi Ingibjörgu, Kristínu,
Markúsi og öðrum aðstandendum
innilega samúðarkveðju.
Guð styrki ykkur.
Hugi Sævarsson.
„Sæll, ég heiti Friedel Kötterhein-
rich, innilega velkominn.“ Í kjölfarið
fylgdi ákveðið, hlýtt handtak og bros.
Þetta voru fyrstu kynni mín af Fried-
el framleiðslustjóra Íslensk-ameríska
þegar Egill framkvæmdastjóri kynnti
okkur. Á tíu ára starfstímabili þar
urðu samskipti okkar Friedels mikil.
Hann var þúsundþjalasmiður bæði
fyrirtækisins, eigenda og starfs-
manna svo engu er þar saman jafnað.
„Hann var á sinn hátt alveg einstakur
maður“ voru orð Egils til mín fyrir
fáum dögum. Friedel, vini okkar,
verður ekki betur lýst en með þeim
innihaldsríku orðum. Hógværðin fyr-
ir eigin verðleikum var hans aðals-
merki. Þýðverskur bakgrunnur
Friedels var auðkennandi, skipulagn-
ing, nákvæmni, snyrtimennska og
regla á hlutunum, allt hreint og klárt.
Í meira en sextán ár hafa kynni
okkar varað. Vináttan þroskaðist og
varð djúp og innileg, því í Friedel
eignaðist ég alveg einstakan vin. Eftir
að starfsleiðir skildu, hittumst við
alltaf reglulega. Það var svo sjálfsagt
og eðlilegt að hringja og mæla sér
mót í hádegi eða eftir vinnu. Friedel
hafði nefnilega alltaf tíma til að hitta
vini sína, þeir skiptu hann máli í til-
verunni. Oft var tilefnið bara að hitt-
ast og ræða saman. Hann var trúr því
sem sagt var, þann kost kunnu marg-
ir að meta ásamt einlægri hreinskilni
hans í viðhorfum og ábendingum.
Glaðværð Friedels var þekkt og
stundum engu lík þegar gamansemin
var annars vegar. Þvílíkur grallari
sem hann gat verið og oft hlógum við
okkur máttlausa af gamansögunum,
gríninu eða prakkarastrikunum. Þar
sem við sátum fyrir stuttu á kaffihús-
inu Roma, þá minntist hann sérstak-
lega á hvað sér þætti það skipta máli
og gleddi sig að „Helga eða krakk-
arnir“ skyldu alltaf stoppa, heilsa og
gefa sér tíma til að spjalla. Þeir sem
láta mannlífið í kringum sig varða
eins og hann gerði, mæla slíkt og
kunna að meta. Fjölskyldan var þann-
ig í huga Fridels hornsteinninn í lífi
hvers manns líkt og hans eigin fjöl-
skylda. Ingibjörg, Kristín og Markús
voru því stolt hans, hagur og metn-
aður. Við Helga, ásamt Oliver, Pálma
Sveini og Völu vottum þeim innilega
samúð um leið og við kveðjum góðan
dreng. Sjálfur kveð ég einn minn
tryggasta félaga og vin. Guð gefi eilífa
birtu í kringum þig og minningu þína
kæri Friedel.
Pálmi Pálmason.
Í dag er til moldar borinn vinur
minn Friedel Kötterheinrich. Ég
kynntist Friedel þegar ég hóf störf
hjá Íslensk-ameríska haustið 2000.
Það er óhætt að segja að jafn hlý-
legur maður var vandfundinn. Þær
voru nokkrar veislurnar sem við unn-
um saman í á vegum fyrirtækisins og
það er eitt sem víst er að þær verða
ekki jafn glæsilegar þegar enginn er
Friedel. Fjölskyldu hans votta ég
mína dýpstu samúð.
Vertu sæll kæri vinur, þín er sárt
saknað. Blessuð sé minning þín.
Sólveig Ásgeirsdóttir.