Morgunblaðið - 06.02.2003, Qupperneq 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2003 31
✝ Gísli Ingvar Jóns-son fæddist í
Reykjavík 24. ágúst
1943. Hann lést á
líknardeild Landspít-
ala í Kópavogi 27.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Sigurbjörg Ingv-
arsdóttir og Jón Ósk-
ar Guðmundsson.
Systur Gísla eru
Ragnheiður, Þórunn,
Vilborg, Pálína og
Jóna Borg.
Gísli kvæntist Mar-
gréti Fjeldsted árið
1970. Synir þeirra eru Daníel,
kvæntur Steinunni Jónasdóttur,
og eiga þau soninn Jónas Orra, og
Snorri, unnusta hans
er Guðrún Lára
Skarphéðinsdóttir.
Gísli nam bifreiða-
smíði hjá Agli Vil-
hjálmssyni og rak
réttingaverkstæði
um árabil. Hann
varð síðar tjóna-
matsmaður hjá
Sjóvá-Almennum og
starfaði þar til
dauðadags. Gísli var
félagi í Flugbjörgun-
arsveitinni í Reykja-
vík.
Útför Gísla fer
fram frá Víðistaðakirkju í Hafn-
arfirði í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Í dag er til hinstu hvílu borinn
Gísli Ingvar Jónsson.
Með söknuði biðjum við góðan
Guð að varðveita og vaka yfir elsku
Gísla sem horfinn er alltof fljótt.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
(Steingr. Thorst.)
Elsku Margrét, Snorri, Guðrún
Lára, Daníel, Steinunn og Jónas
Orri, Guð blessi ykkur og styrki. Þið
eruð í okkar bænum.
Uppspretta kærleikans
er í dýpstu fylgsnum vorum
og við getum hjálpað öðrum
að njóta hennar.
Eitt orð, ein gjörð eða ein
hugsun getur dregið úr
þjáningum manns og
fært honum fögnuð.
(Thich Nhat Hanh.)
Kristín, Sigurjón,
Ásdís og Ívar.
Í dag kveðjum við Gísla Ingvar
Jónsson. Vinátta okkar hófst fyrir
hartnær 40 árum og síðar tengd-
umst við fjölskylduböndum.
Margs er að minnast frá þessum
árum, hálendisferðir á gönguskíðum
þegar landið okkar skartaði sínu
fegursta og sýndi okkur líka óblíða
veðráttu. Saman byggðum við sum-
arhús og veiðihús, fórum í óteljandi
veiðiferðir og ferðalög, bæði með og
án fjölskyldunnar. Með Gísla er
genginn traustur og góður vinur
sem sárt er saknað.
Elsku mágkona, synir, tengda-
dætur og litli Jónas Orri, ykkar er
missirinn mestur og ég votta ykkur
innilega samúð um leið og ég þakka
Gísla samfylgdina.
Óttar.
Með sorg í hjarta kveðjum við í
dag kæran vin, Gísla Ingvar Jóns-
son.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
Margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Margrét, Daníel, Steinunn,
Jónas Orri, Snorri og Guðrún Lára,
Guð gefi ykkur styrk og blessi minn-
inguna um góðan dreng.
Sigrún og Geirarður
(Díú og Geiri).
Í dag kveðjum við góðan vinnu-
félaga og vin, Gísla Ingvar Jónsson.
Gísli var rólegur í fasi og allri
framkomu og hann vann einhvern
veginn svo áreynslulaust þrátt fyrir
mikinn eril og álag oft og tíðum.
Okkur fannst alltaf mjög gott að
leita til Gísla og hann var alltaf til í
að leggja okkur lið þrátt fyrir að
hann hefði í mörg horn að líta. Hann
var líka maður fastur fyrir þegar
hann vildi það við hafa. Það raskaði
aldrei neitt jafnaðargeði hans. Aldr-
ei skipti hann skapi eða heyrðist
segja styggðaryrði um nokkurn
mann. Svo var ávallt stutt í glensið
og gamanið og oft kom Gísli með
spaugilegar athugasemdir um mál-
efni líðandi stundar og gat gert góð-
látlegt grín að sjálfum sér og öðrum.
Það var auðvelt að bera virðingu fyr-
ir Gísla.
„Ljúfur og þægilegur maður inn
við gluggann,“ var einhverju sinni
sagt þegar spurt var um Gísla í sím-
anum. Þetta lýsir honum kannski
betur en nokkuð annað.
Stórt skarð er höggvið í vinnu-
félagahópinn okkar í stöðinni. Það
vantar fjallamanninn okkar prúða
sem féll frá svo allt, alltof snemma
eftir erfið veikindi. Í þeim sýndi
hann mikið æðruleysi og enn frekar
hvaða mann hann hafði að geyma.
Við komum til með að muna góðan
dreng.
Við sendum Margréti og fjöl-
skyldu innilegustu samúðarkveðjur
okkar.
Samstarfsfólk í
Tjónaskoðunarstöðinni.
GÍSLI INGVAR
JÓNSSON
 Fleiri minningargreinar
um Gísla Ingvar Jónsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG SOFFÍA EINARSDÓTTIR,
Þrúðvangi 26,
Hellu,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Selfossi mánudaginn 3. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Oddakirkju, Rangárvöllum, laugardaginn
8. febrúar kl. 14.00.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
bróðir, mágur og afi,
MÍLE KRSTA STANOJEV
þjálfari,
Leifsgötu 24,
Reykjavík,
lést á heimili sínu aðfaranótt 2. febrúar.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn
10. febrúar kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Sigfríður Vilhjálmsdóttir,
Miroslav Stanojev,
Sóley Erla Stanojev,
Boris Jóhann Stanojev, Eva Christina Bernhardsdottir,
Ziva Stanojev, Mirjana Stanojev,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN HREIÐAR EGILSSON,
Reyðarfirði,
lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar mánudaginn
3. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Reyðarfjarðarkirkju
laugardaginn 15. febrúar kl. 14.00.
Sigmar Jónsson, Fríða Eyjólfsdóttir,
Pálmi Þór Jónsson, Guðrún Guðjónsdóttir,
Hulda Jónsdóttir,
Jóna Hrund Jónsdóttir,
Egill Jónsson
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæru móður, dóttur, systur og
barnabarns,
HJÖRDÍSAR LEIFSDÓTTUR,
Arnarheiði 22,
Hveragerði.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Kristín Björnsdóttir, Leifur Reynir Björnsson,
Sigurbjörg Erna Halldórsdóttir,
Sigrún Þuríður Runólfsdóttir, Leifur Kristinn Guðmundsson,
Runólfur Birgir Leifsson,
Sveinbjörg Pálína Vigfúsdóttir.
✝ GuðmundurKristjánsson
fæddist á Bíldudal
25. júní 1908. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 25. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Kristján Jónsson,
bóndi á Bræðra-
minni á Bíldudal, f.
27. september 1863,
d. 4. ágúst 1943 og
Rannveig Árnadótt-
ir húsfreyja, f. 19.
maí 1873, d. 22. des-
ember 1918. Systkini
Guðmundar voru Eggert Bjarni, f.
1892, d. 1962, Jón Kristján, f.
1894, d. 1929, Sigrún Benedikta, f.
1896, d. 1969, Gísli, f. 1899, d.
1974, Árni, f. 1901, d. 1966, Magn-
ús, f. 1904, d, 1922, Málfríður, f.
1905, d. 1999, Gunnlaugur, f.
1911, d. 1962, og Jón Pétur Arn-
fjörð, f. 1913, d. 1987.
Guðmundur kvæntist 18. sept-
ember 1933 eftirlifandi eiginkonu
f. 11. október 1964, sambýliskona
Ásta Hauksdóttir, þau eiga eitt
barn og eitt fósturbarn. e) Líney
Björk, f. 26. apríl 1966, eiginmað-
ur Ólafur E. Ólafsson, f. 5. apríl
1966, þau eiga þrjú börn. f)
Dagný, f. 30. nóvember 1967, hún
á tvö börn. 3) Rafn trésmiður, f.
16. mars 1940, eiginkona hans var
Guðbjörg Guðmundsdóttir. Dóttir
þeirra er Guðlaug, f. 22. maí 1966,
eiginmaður Baldur Baldursson, f.
21. ágúst 1967, þau eiga tvö börn.
Einnig á Rafn börnin, a) Hafdísi
Ingu, f. 21. september 1973, sam-
býlismaður Tómas Ágústsson, f.
18. febrúar 1974, þau eiga eitt
barn, b) Inga Frey, f. 14. sept-
ember 1976, og c) Rafn Stefán, f.
13. október 1978. 4) Svanberg
blikksmíðameistari, f. 4. maí 1949,
eiginkona Eygló Benediktsdóttir,
f. 7. maí 1952, börn þeirra eru
Guðmundur Þór, f. 5. september
1978, og Helga Rut, f. 29. desem-
ber 1982, fyrir átti Eygló dótt-
urina Sigríði Dögg Guðjónsdóttur,
f. 21. desember 1973, sambýlis-
maður Gunnar Magnússon, f. 22.
nóvember 1973, þau eiga eitt
barn.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
sinni Jónu Karítas
Eggertsdóttur, f. 18.
nóvember 1913. For-
eldrar hennar voru
Eggert Bjarnason vél-
stjóri, f. 6. ágúst 1887,
d. 2. október 1966, og
Ólafía Þóra Jónsdótt-
ir húsfreyja, f. 21.
október 1892, d. 9.
ágúst 1955. Börn Guð-
mundar og Jónu Kar-
ítasar eru: 1) Randver
Svanberg, f. 28. októ-
ber 1932, d. 22. októ-
ber 1936, 2) Ívar
Svanberg vélstjóri, f.
29. júní 1937, eiginkona hans var
Lovísa Tómasdóttir, f. 13. júní
1938. Börn þeirra eru: a) Jóna
Karítas, f. 4. janúar 1958, eigin-
maður Árni Harðarson, f. 29.
október 1956, þau eiga fjögur
börn. b) Tómas, f. 6. ágúst 1959. c)
Aldís, f. 9. október 1961, eigin-
maður Flosi Karlsson, f. 26. mars
1960, þau eiga fimm börn og tvö
barnabörn. d) Guðmundur Birgir,
Elsku afi, nú ertu lagður af stað í
ferðina miklu, og veit ég í mínu
hjarta að nú ertu búinn að öðlast
friðinn sem þú hefur þráð í nokkurn
tíma.
Þú varst búinn að lifa lífinu vel og
lifandi og má með sanni segja að þú
hafir verið mjög góð fyrirmynd
okkar sem erum rétt að hefja lífið.
Þú varst alltaf svo duglegur og
kvartaðir aldrei.
Þú hugsaðir alltaf svo vel um
okkur barnabörnin, og passaðir að
okkur vanhagaði ekki um neitt,
varst alltaf viljugur að hjálpa okkur
og hafðir svo mikinn áhuga á að
heyra hvernig okkur gengi í lífinu.
Þú varst alltaf að spyrja um skól-
ann og reyndir að fylgjast með öllu
sem við gerðum, þú hafðir svo mik-
inn metnað til að okkur gengi vel í
því sem við vorum að gera.
Það var alltaf svo yndislegt að
koma í heimsókn á sunnudögum til
ykkar ömmu í Hamraborgina, því
þar gleymdi maður stað og stund,
og var andrúmsloftið alltaf svo ró-
legt og notalegt. Þessar sunnu-
dagsstundir og allar okkar yndis-
legu stundir í gegnum árin mun ég
geyma í hjarta mínu alla tíð.
Ég vissi alltaf að þessi stund
myndi að lokum koma, en innst inni
vonaði ég að við fengjum alltaf að
njóta samvista við þig, enginn getur
búið sig undir það að missa ástvin.
Elsku afi minn, með söknuði og
þökk fyrir allt kveð ég þig og bið
Guð að geyma þig og styðja hana
ömmu. Ég veit að þú munt alltaf
halda verndarhendi yfir okkur öll-
um. Þín
Helga Rut.
Þegar ég hugsa til þess að þú
sért farinn frá okkur, elsku afi, fyll-
ist hugur minn miklum söknuði, því
þú varst mér svo mikils virði. Þú
varst svo einstaklega góður og
hjartahlýr afi. Þegar ég kom í
heimsókn til þín og ömmu í Hamra-
borgina, og síðari ár á Hrafnistu, þá
var ætíð tekið vel á móti okkur
systkinunum því aðalmálið hjá ykk-
ur ömmu var að við færum frá ykk-
ur södd og sælleg á svip. Þú hafðir
ætíð brennandi áhuga á því að vita
hvað ég var að gera hverju sinni.
Hvernig mér gekk í skólanum og
hvort ég væri ekki ánægður með
lífið og tilveruna og ekki síst hvort
ég ætlaði nú ekki að fara að skipta
um bíl og fá mér kannski Renault.
Þú varst mikill bíladellukall og
reyndist Renaultinn þér afskaplega
vel og þess vegna vildir þú að ég
nyti góðs af því. Þú varst alltaf
hörkuduglegur og gafst ekki
tommu eftir. Þótt kominn værir á
efri ár stóðst þú alltaf þína plikt.
Þegar þú varst að vinna í fiskverk-
uninni hjá pabba, rúmlega áttræð-
ur að aldri, horfði ég stundum á þig
flaka fiskinn af einskærri snilld og
alltaf kom það upp í huga minn
hvað ég væri stoltur af því að þetta
væri afi minn.
Ég vissi innra með mér, síðast-
liðnar vikur, að það var orðið nokk-
uð ljóst að fljótlega myndi líða að
kveðjustund, það er alltaf erfitt að
missa ástvin þegar kallið kemur.
Ég veit, afi minn, að þú varst orð-
inn lúinn og sáttur við þau mörgu
og góðu ár sem þú varst hér á jörð
meðal vor. Einnig er ég viss um að
það er eitthvað miklu betra sem
bíður þín handan við móðuna miklu.
Ég þakka allan stuðninginn og
samverustundirnar sem við áttum
saman, elsku afi, þær munu aldrei
falla mér úr minni. Megi guð geyma
þig að eilífu.
Þinn afastrákur
Guðmundur Þór.
GUÐMUNDUR
KRISTJÁNSSON