Morgunblaðið - 22.05.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FIMMTUDAGUR 22. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Matti, nú ert
þú farinn. Mig langar
bara að segja þér
hversu mikill öðlingur
þú hefur alltaf verið í
mínum huga. Alltaf
áttir þú hlýtt bros og
skemmtileg orð handa mér, systur
vina þinna. Í mínum huga varstu
tákn heiðarleika, umhyggju og ein-
stakrar ljúfmennsku. Um leið og ég
kveð þig elsku Matti vil ég senda
börnunum þínum, unnustu, foreldr-
um og systkinum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Á hendur fel þú honum,
sem himna stýrir borg,
það allt, er áttu’ í vonum,
og allt, er veldur sorg.
Hann bylgjur getur bundið
og bugað storma her,
hann fótstig getur fundið,
sem fær sé handa þér.
(Björn Halldórsson í Laufási.)
Vordís.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast eins besta drengs sem lífið
hefur fært mér til þessa. Til er lítil
saga af manni sem gekk eftir strönd
lífs síns með drottin sér við hlið. Við
enda strandarinnar lítur maðurinn
aftur og sér að í sandinum eru tvenn
fótspor. Önnur voru hans eigin en
hin voru drottins en alltaf þegar
þungt var undir fæti og torfærur
hömluðu göngunni urðu sporin að-
eins ein.
Maðurinn spurði því drottin
hverju þetta sætti, að þegar hann
hefði átt sem erfiðast í lífinu, þá
hefði hann þurft að ganga ströndina
einn og óstuddur.
Drottinn sagði við manninn: „Það
eru sporin mín sem þú sérð, því
þarna bar ég þig.“
Líf mitt hefur ekki verið án erf-
iðleika frekar en annarra og það var
alltaf gott að hitta Matta þegar
stormurinn var í fangið og erfitt að
ganga einn á strönd lífsins.
Þá gekk Matti minn með mér og
hjálpaði mér. Þetta vitum við senni-
lega bara tveir þangað til nú enda
gat maður óhræddur trúað honum
fyrir hverju sem var. Það fór ekki
lengra. Við áttum margar ógleyman-
legar stundir saman og oft var hleg-
ið mikið í Veghúsunum þótt við vær-
um oftast aðeins þrjú þar, ég, Matti
og hún Svana.
Já, hann Matti er bróðir hennr
Svönu og það gerði hann á sínum
tíma og gerir hann enn alveg ein-
stakan mann í mínum augum.
Þau voru ekki mörg árin sem ég
þekkti hann Matta en mjög fljótlega
tókst með okkur mikill og sterkur
vinskapur og líka skilningur á ýms-
um hlutum sem ekki er hægt að út-
skýra hér með fáum orðum. Hann
var ekki maður margra orða en það
sem hann sagði hitti í mark og var
auðskilið. Það yljaði mér ólýsanlega
um hjartaræturnar hve hann var
hamingjusamur eftir að hann flutti
vestur aftur með henni Írisi sinni og
þau eignuðust litla drenginn, hann
Kristján Stein. Ég naut þess hrein-
lega að heimsækja þau og fá að
fylgjast með því hvernig lífið breytt-
ist og þróaðist hjá þeim til hins betra
með hverjum deginum og mörg voru
framtíðaráformin okkar tveggja.
Íris átti greinilega hug hans allan
og það leyndi sér ekki að þeim þótti
afar vænt hvoru um annað. Það voru
alger forréttindi mín að fá að sjá
þessa góðu vini sína svona ham-
ingjusama. Þannig lifði Matti líka og
dó, sáttur við lífið og tilveruna.
Að lokum vil ég votta öllum sem
eiga um sárt að binda eftir fráfall
Matta mína dýpstu samúð. Þó að nú
MATTHÍAS
KRISTJÁNSSON
✝ Matthías Krist-jánsson fæddist
23. september 1975.
Hann lést af slysför-
um aðfaranótt 10.
maí síðastliðins og
var útför hans gerð
frá Ólafsvíkurkirkju
17. maí.
sé erfitt um gang og
leiðin virðist nánast
ófær, þá er sá máttur
sem ber okkur yfir
hindranirnar ekki
langt undan, hverju
nafni sem hann nefnist
í huga okkar. Ef eitt-
hvert okkar hefði dáið í
hans stað veit ég að
hann hefði staðið sig
eins og hetja fyrir okk-
ur.
Þau voru mér ólýs-
anlega erfið, sporin
upp úr fjörunni þegar
ég hafði áttað mig á
hvað hafði gerst, en ég læt ylinn frá
minningunum um yndislegan dreng
þerra tárin mín. Hann á það svo
sannarlega skilið, elsku karlinn.
Þótt farir um veröldu víða
þá vegurinn oft er ei beinn.
Þú þarft ekki þrautum að kvíða
því veginn þú gengur ei einn.
Sigurður Einarsson.
Lítill drengur með bolta er það
fyrsta sem kemur upp í hugann þeg-
ar við lítum til baka og hugsum til
Matta, en fótboltinn fylgdi honum
öllum stundum hvar sem hann var
og hvert sem hann fór. Knatt-
spyrnuhæfileikar hans voru einstak-
ir og hefðu að öllum líkindum fleytt
honum langt ef hann hefði ekki lent í
bílslysi, ungur að árum, sem gerði
það að verkum að hann gekk haltur
upp frá því. Þetta var mikið áfall fyr-
ir Matta en aldrei heyrði maður
hann kvarta eða svekkja sig yfir því,
enda var það honum tamara að líta á
björtu hliðarnar og sjá það jákvæða
og ekki síst spaugilega í tilverunni.
Þó maður viti að það eina sem
öruggt er í lífinu sé að maður fæðist
og deyr þá finnst manni það harla
óréttlátt þegar ungur og hamingju-
samur maður með lífið fram undan
er kallaður á brott frá yndislegri
fjölskyldu með jafn fyrirvaralausum
og sviplegum hætti og reyndin var í
tilfelli Matthíasar. En það skiptir
víst ekki máli hversu óréttlátt manni
finnst það, því verður ekki breytt og
verður maður að trúa því og hugga
sig við að þörfin fyrir góðan dreng
hafi verið svona mikil á æðri tilveru-
stigum.
Matti var einstaklega vel gerður
drengur, rólyndur, tryggur, glað-
lyndur, æðrulaus eða í einu orði sagt
yndislegur ljúflingur. Þessi persónu-
einkenni komu ekki síst fram í barn-
gæsku hans en hann hafði einstakt
lag á að laða börn til sín enda sýndi
hann þeim mikla athygli og um-
hyggju. Börnin hans þrjú og stjúp-
sonur, sem nú eiga um sárt að binda,
voru hans augasteinar og er sárt að
hugsa til þess að þau fái ekki lengur
að njóta leiðsagnar hans og nær-
veru. Ef Matthías var í heimsókn á
okkar heimili og við kannski að ræða
saman við eldhúsborðið og einhver
drengjanna okkar kom þá töpuðum
við athygli hans en þeir fengu hana
óskipta. Það var okkur mikils virði
sú mikla vinátta sem myndaðist á
milli Matta og Friðbjarnar, elsta
sonar okkar, og erum við afskaplega
þakklát fyrir hana því gott var að
vita af honum í svo góðum og gef-
andi félagsskap.
Ekki er hægt að láta hjá líða að
minnast á hrekkina í Matthíasi því
þeir voru hans ær og kýr, en voru þó
ávallt góðlátlegir en aldrei meiðandi
eða særandi. Okkur er það sérstak-
lega minnisstætt hversu hamingju-
samur hann var þegar hann sagði
okkur frá því að hann væri búinn að
finna lífsförunautinn, hana Írisi sína.
Þegar við spurðum hvernig honum
litist á tengdafólkið kom blik í augu
Matta og bros færðist yfir, hann
sagði að ekki einungis hefði hann
eignast yndislega tengdaforeldra
heldur væri tengdapabbinn einstak-
lega heppilegur til að hrekkja og
stríða því hann hefði svo stuttan
kveikiþráð. Einnig er það okkur of-
arlega í huga þegar hann mætti með
tertu, sem hann hafði bakað sjálfur,
á þeim degi er við héldum upp á fer-
tugsafmæli okkar á síðasta hausti.
Okkur datt báðum í hug að tertan
væri annaðhvort úr pappa eða með
hrekkisprengju í, þegar það reynd-
ist ekki vera og Matti sjálfur búinn
að borða fyrstu sneiðina datt okkur
jafnvel í hug að í henni reyndist lax-
erolía og þorðum ekki að snerta
hana fyrr en daginn eftir svo við yrð-
um í góðu formi í veislunni.
Skemmst er frá því að segja að ekk-
ert reyndist misjafnt við tertuna en
hrekkjaþörf Matta var fullnægt með
því að sjá allar grunsemdirnar sem
vöknuðu hjá okkur. Slíkar minning-
ar eru okkur nú ómetanlegar.
Við viljum að lokum votta unn-
ustu, börnum, foreldrum, systkinum
og öðrum ástvinum Matthíasar okk-
ar dýpstu samúð og biðja almátt-
ugan góðan Guð að styrkja þau í
sorginni. Í hugum okkar munum við
varðveita minningu um yndislegan
dreng.
Ásbjörn Óttarsson og
Margrét G. Scheving.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast kærs vinar og samstarfs-
félaga, Matthíasar Kristjánssonar
sem lést af slysförum 10. maí sl. Það
er sárara en tárum taki að horfa á
eftir slíkum atgervispilti, sem Matt-
hías var, svipt burtu í blóma lífsins
frá unnustu, ungum börnum og öðr-
um ástvinum. Ég hafði þekkt Matta
allt hans líf og vissi hvaða kostum
hann var búinn, því þurfti ég ekki að
hugsa mig lengi um þegar hann
hringdi í mig fyrir rúmu ári og fal-
aðist eftir vinnu hjá Fiskmarkaði Ís-
lands hf. Hann sagði að sig og Írisi
langaði að flytjast aftur á heimaslóð-
ir og stofna sitt framtíðarheimili þar
eftir nokkur ár í höfuðborginni. Það
var sérstaklega gefandi og gaman að
kynnast Matta á nýjan hátt sem
samstarfsfélaga þetta rúma ár sem
hann starfaði hjá okkur.
Matthías hafði einhverja þá bestu
nærveru sem ég hef nokkurn tímann
kynnst og var einstaklega gott að
vera samvistum við hann hvort sem
var í leik eða starfi. Ljúfur, glað-
sinna, stríðinn, umhyggjusamur,
æðrulaus, úrræðagóður, uppátekt-
arsamur, yfirvegaður, bóngóður, út-
sjónarsamur, orðheppinn, yfirlætis-
laus, fyndinn, óútreiknanlegur,
duglegur, klár og hlýr voru meðal
þeirra lýsingarorða sem upp komu í
hugann þegar við samstarfsfólk
hans rifjuðum upp okkar upplifanir
af Matthíasi, í einstaklega góðri
samverustund, ásamt okkar ágæta
sóknarpresti síðastliðinn mánudag á
fyrsta vinnudegi eftir hans sviplega
fráfall. Það var einhvern veginn
þannig að öllum sem umgengust
Matta þótti vænt um hann, annað
var einfaldlega ekki hægt því frá
honum streymdi svo mikil góðvild og
hlýja. Hann lyfti vinnuandanum á
vinnustað okkar upp í nýjar hæðir
og er hann sárt tregaður af öllum
sem unnu með honum. Það verður
einkennilegt að eiga ekki von á ein-
hverjum hrekkjum af hans hálfu, en
á því sviði stóðst honum enginn
snúning. Ég er viss um að enginn
hefur tignað 1. apríl eins mikið og
Matthías Kristjánsson, því fengum
við samstarfsfólk hans svo sannar-
lega að kynnast á fyrsta degi síðasta
mánaðar og voru hugmyndafluginu
þá engin takmörk sett. Allir voru
hrekkir hans þó meinlausir og
glettnir, aldrei vottaði fyrir rætni og
höfðu hrekkirnir það eitt að mark-
miði að skemmta og ekki síst þeim
sem fyrir varð hverju sinni.
Þótt Matti væri hógvær og látlaus
í framgöngu þá bjó hann yfir leið-
togahæfileikum og hafði hann for-
göngu um að koma ýmsum hags-
munamálum samstarfsfólks síns í
framkvæmd. Með rökvísi sinni og
prúðmannlegri framkomu kom hann
sínu í gegn. Ég er þess fullviss að
hefði honum enst aldur til og við
fengið að njóta starfskrafta hans
áfram þá hefðu honum verið falin
enn frekari trúnaðarstörf í fyrirtæki
okkar.
Fyrir hönd starfsfólks Fiskmark-
aðar Íslands hf. færi ég unnustu,
börnum, foreldrum, systkinum,
tengdaforeldrum, ömmu og öðrum
ástvinum Matthíasar okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Megi minningin
um einstakan öðlingspilt sefa sár-
asta tregann og hjálpa ykkur að lifa
með sorginni.
Tryggvi Leifur Óttarsson.
Einstakur drengur er fallinn frá
langt um aldur fram, Matthías
Kristjánsson, eða Matti. Ég er enn
að vona að þetta sé martröð sem ég
eigi eftir að vakna upp af en raun-
veruleikinn ristir mig dýpra með
hverjum deginum sem líður.
Ég var svo heppin að fá að alast
upp nánast með þér þar sem við
Svana, eldri systir þín, vorum nær
óaðskiljanlegar vinkonur á uppvaxt-
arárunum á Sandi. Það voru aðeins
tvö ár á milli þín og okkar Svönu og
fannst mér ég líka eiga lítinn bróður.
Svo komu hinir bræðurnir, Friðrik
og Garðar, og ég var sko ekki minna
stolt en Svana af öllum þessum sætu
bræðrum.
Á okkar yngri árum mynduðust
sterk tengsl á milli fjölskyldna okk-
ar sem maður finnur svo greinilega
fyrir á stundum sem þessum þegar
sorgin kveður að. Yndislegri dreng
er vart hægt að hugsa sér, rólyndur,
traustur og mesti húmoristi sem ég
hef kynnst, alltaf með glott á vör og
stríðnispúkinn ekki langt undan.
Skemmst er að minnast 1. apríl
gabbsins hjá þér á fiskmarkaðnum,
engum nema þér hefði dottið þetta í
hug.
Það var svo notalegt að fá þig og
litlu fjölskylduna þína aftur vestur
eftir að hafa búið í Reykjavík um
nokkurt skeið. Þið Íris voruð búin að
koma ykkur vel fyrir og eignast litla
gullmolann hann Kristján Stein sem
nú er aðeins tæplega 5 mánaða. Það
var líka svo gaman þegar Thelma
Rún og Viktor Ingi komu í heim-
sókn. Þú varst nú ekki minna stoltur
þegar Svana eignaðist Arnheiði,
þegar ég hitti þig fyrst á eftir varstu
fljótur að tilkynna mér að auðvitað
væri hún alveg eins og þú.
Einnig var svo yndislegt að sjá
hvað þú varst góður við Jóhann Ás,
stjúpson þinn. Þær voru ófáar ferð-
irnar hjá ykkur tveimur í búðina til
mín að kaupa eitthvað dót og pass-
aðir þú vel að hann keypti nú enga
druslu ef málið snérist um bíl. Alltaf
fór út lítið andlit sem ljómaði eins og
sól.
Við eignuðumst frumburðina okk-
ar með aðeins 3 vikna millibili, þú
aðeins 22 ára gamall að fara að eign-
ast tvíbura og þú hugsaðir alltaf svo
vel um þau og varst svo stoltur af
þeim.
Guðlaug Íris dóttir mín kom svo
glöð heim úr piparkökubakstri í
skólanum fyrir síðustu jól, hún fékk
að fara með ykkur Garðari ásamt
Thelmu og Viktori. Auðvitað hafði
aldrei verið jafn gaman á piparköku-
deginum og það var sko búið að
ákveða að hún ætlaði aftur með ykk-
ur næstu jól.
Já, þér tókst að heilla alla með
nærveru þinni og skipti aldur engu
máli eins og sést á vinahópi þínum.
Elsku vinur, það væri endalaust
hægt að skrifa um þig og allar góðu
minningarnar sem ég á um þig en ég
ætla að geyma þær í hjarta mínu
sem er svo aumt þessa dagana.
Elsku Adda og Kiddi, þið óluð upp
einstakan dreng sem skilur svo mik-
ið eftir sig og mun halda áfram að
lifa í börnunum sínum.
Við fjölskyldan biðjum almættið
um að veita öllum ástvinum Matt-
híasar styrk til að takast á við sorg-
ina og styðja hvert annað.
Fallegasti engillinn er kominn til
himna.
Júníana Björg.
Elsku Matti, þegar Sigrún systir
hringdi í mig og sagði mér að þú
værir farinn frá okkur vildi ég ekki
trúa því, mér fannst þetta svo óraun-
verulegt.
Það komu strax upp í höfði mínu
góðar minningar um þig. Það eru
liðin 10 ár síðan litla systir mín kom
og kynnti fyrir mér kærastann sinn
og ég sá strax að þennan strák væri
mikið var í enda sýndir þú það fljótt
hversu mikill öðlingur þú varst.
Það var aldrei neitt vandamál í
þínum huga. Þú og litla systir fóruð
svo ykkar leiðir en vinskapur okkar
styrktist áfram. Og þegar ég sagði
þér frá að ég væri að verða pabbi þá
gerðir þú enn betur og komst með
tvö yndisleg börn nokkrum mánuð-
um seinna. Og ef það þurfti að selja
bíl þá bjargaðir þú því, alltaf til í að
hjálpa manni. Mér finnst svo stutt
síðan þú sagðir mér að þú ætlaðir að
flytja aftur á Hellissand með kær-
ustu þinni. Megi Guð gefa börnum
þínum og fjölskyldunni styrk á þess-
um erfiða tíma. Mér finnst sárt að
þurfa að kveðja þig svona snemma í
þessu lífi, Matti minn.
Þinn vinur
Bjarni Már.
Elsku vinur. Hvað lífið getur verið
óréttlátt, að hrifsa þig úr faðmi lífs-
ins þegar þú blómstrar hvað mest.
Maður heldur alltaf að maður hafi
allan heimsins tíma til að segja og
gera það sem maður ætlar, en svo
allt í einu er tíminn útrunninn.
Við áttum yndislega kvöldstund
sem greypt er í huga minn og aldrei
tapast, samankomin 10 úr bekknum
eftir 13 ár. 13 ár eru mörg ár en
samt var eins og við hefðum hist í
gær, viðmótið og hlýjan sem
streymdi frá ykkur var þvílík og slík.
Ég er ólýsanlega glöð yfir að hafa
drifið mig til þess að hitta þig og hin
úr bekknum.
Það rifjaðist margt upp þetta
kvöld, mörg prakkarastrikin, árshá-
tíðirnar sem við horfðum á og grét-
um af hlátri yfir, samtölin sem við
áttum að ógleymdu gítarspili þínu.
Þú sýndir mér þitt rétta andlit og ég
mundi svo vel eftir stráknum sem ég
var öll þessi ár með í skóla. Þú varst
þannig úr garði gerður að þú komst
fram við náungann eins og þú vildir
að hann kæmi fram við þig.
Þú talaðir mikið um það, og varst
hamingjusamur á svip, að nú værir
þú loksins kominn heim aftur eftir
áralanga búsetu í Reykjavík, og
sagðir að þér væri sama þótt þú sæir
Reykjavík aldrei aftur, og eins og þú
orðaðir það við mig „Ég á yndislegt
heimili, góða konu og fjögur börn
þótt ég eigi ekki nema þrjú“ og áttir
við fósturson þinn sem þú leist á sem
þinn eigin.
Minningin um þig lifir í hjörtum
og huga okkar sem eftir stöndum og
yljar okkur um hjartarætur á erf-
iðum stundum.
Mig tekur það sárt að hafa ekki
fengið tækifæri til að kynnast þér í
faðmi konu þinnar og barna og að
kona þín og börn þurfi að sjá á eftir
yndislegum manni og föður.
Elsku kallinn minn, það er komin
kveðjustund, ég fékk víst ekki tæki-
færi til að þakka þér fyrir kvöldið
góða sem við áttum saman og sam-
fylgdina í gegnum skólann.
Ég vona að þú sért jafn hamingju-
samur, þar sem þú ert núna, og þú
varst meðal konu þinnar, barna og
annarra ástvina. Takk kæri vinur,
mér þykir vænt um þig.
Ég bið algóðan Guð um að vaka
yfir og vernda konu þína, börnin þín,
svo og aðra ástvini, og ég bið þig
góði Guð, veittu þeim styrk á þess-
um erfiðu tímum.
Kveðja, þín bekkjarsystir
Hallfríður (Didda).
Elsku Matthías minn.
Mig langar til að mæla til þín
nokkur orð. Þau eru fátækleg miðað
við þann fjársjóð að eiga stað í
hjarta þínu. Ég á bænir og óskir þér
til handa. Ég á ríka samúð sem ég
vil gefa Írisi þinni og börnum þínum,
foreldrum, systkinum, ömmu og
tengdaforeldrum þínum.
Þrátt fyrir sársauka lífsins hefur
Guð gert mig ríka af minningum um
þig. Trygg vinátta þín gleymist aldr-
ei og í sársauka mínum bið ég Guð
að blessa minningu þína.
Ég trúi því að vorið og sumarið
sem bíður þín verði þér bjart og fal-
legt. Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir fjölskyldu mína, elsku dreng-
urinn minn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Valgerður Hansdóttir.