Morgunblaðið - 07.06.2003, Side 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Una Guðrún Ein-arsdóttir fæddist
á Hámundarstöðum í
Vopnafirði 18. ágúst
1930. Hún andaðist
28. maí síðastliðinn á
Líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi.
Hún var annað barn
foreldra sinna en
þau voru Einar
Sveinbjörnsson
bóndi á Hámundar-
stöðum, f. 4. janúar
1899, d. 9. maí 1980,
og Kristrún Guð-
björg Guðmunds-
dóttir húsmóðir, f. 30. nóvember
1897, d. 23. júlí 1990. Systkini
Unu eru: Hermann, f. 17. mars
1929, kvæntur Láru Runólfsdótt-
ur og eru þau búsett á Akureyri;
María Guðbjörg, f. 30. maí 1932,
d. 28. október 1945; Guðmunda
Þórhildur, f. 27. desember 1937,
gift Sigurbirni Ólasyni og eru þau
búsett í Þorlákshöfn; og Eva
Sveinbjörg, f. 17. maí 1939, búsett
í Kópavogi.
Una giftist 23. maí 1953 Sig-
mundi Davíðssyni vélstjóra á
Vopnafirði, f. 26. febrúar 1915, d.
21. júní 1981, og bjuggu þau á
Vopnafirði allan sinn búskap.
Börn þeirra eru: 1) Davíð Einar,
f. 15. febrúar 1954, rafeindavirki
í Reykjavík, kvæntur Sæunni
Thorarensen og eiga þau þrjú
börn, Sigmund, Láru Rut og Dav-
íð Ólaf. 2) Birgir
Hermann, f. 5. maí
1955, sjómaður á
Seyðisfirði, kvæntur
Kristrúnu Aradóttur
og eiga þau tvær
dætur; Ástu Guð-
rúnu, sambýlismað-
ur hennar er Símon
Gunnarsson, og Her-
dísi Jónu. 3) Svein-
björn Unnar, f. 1.
mars 1959, vélstjóri
á Vopnafirði, kvænt-
ur Kolbrúnu Gísla-
dóttur og eiga þau
tvö börn; Lenu Ýri
og Axel Örn, en áður átti Kolbrún
soninn Gísla sem alist hefur upp
sem eitt af barnabörnum Unu,
sambýliskona hans er Svanbjört
Brynja Bjarkardóttir og eiga þau
dótturina Dagbjörtu Ýri. 4)
Hjalti, f. 2. nóvember 1960, bygg-
ingartæknifræðingur í Garðabæ
kvæntur Steinunni Thorarensen
og eiga þau þrjár dætur, Katrínu,
Hafdísi og Laufeyju. 5) Guðbjörg
María, f. 6. apríl 1962, gift Rík-
harði Jónassyni en þau annast um
rekstur Útgerðarfélags Breiðdæl-
inga og eiga þau tvö börn, Kol-
brúnu Evu og Jón Axel, en áður
átti Guðbjörg María dótturina
Unni Jónu, sem eignaðist litla
dóttur 25. maí síðastliðinn.
Útför Unu verður gerð frá
Vopnafjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Þegar Una fór að fara burtu úr
foreldrahúsum lá leið hennar fyrst í
nám í alþýðuskólanum á Eiðum vet-
urna 47-48 og 48-49.
Síðan fór hún til Akureyrar á
námskeið í fatasaumi en hún var
„afburða snillingur“ í öllum
saumaskap, oft fannst manni það
ótrúlegt þegar maður horfði á hana
sníða föt hvað hún virtist sjá á auga-
bragði hvernig flíkina skyldi sníða
og allt passaði upp á millimetra þeg-
ar farið var að sauma hana síðan
saman, þó hún notaði engin snið
heldur bara merkti fyrir með títu-
prjónum á efnið eftir málinu sem
hún tók af þeim sem flíkina átti að
fá.
Saumaði hún mikið af fatnaði fyrir
Vopnfirðinga.
Síðar átti það fyrir henni að liggja
að standa fyrir rekstri á saumastofu
á Vopnafirði í 12 ár, sem gaf mörg-
um konum þar atvinnutækifæri, en
saumastofan framleiddi fatnað fyrir
Álafoss á sínum tíma.
Auk uppeldisstarfa barnanna og
annarra starfa var trjárækt síðan
hið stóra áhugamál Unu mestan
hluta ævi hennar.
Trjáræktinni kynntist hún fyrst
16 ára gömul hjá frú Oddnýju Metú-
salemsdóttur í Ytrihlíð í Vopnafirði
en hún var mikil ræktunarkona og
átti fallegan trjágarð við heimili sitt.
Fékk hún gjarnan unglinga til sín á
vorin úr ungmennafélaginu til að
hjálpa sér við vorhreinsunina á garð-
inum og gaf síðan unglingunum trjá-
plöntur fyrir hjálpina.
Eftir að Una gifti sig og þau Sig-
mundur höfðu byggt sér hús á
Vopnafirði byrjaði Una smátt og
smátt að rækta upp lóðina í kringum
húsið og fyrr en varði var kominn
fallegur trjá- og blómagarður við
heimili þeirra hjóna í ,,Lundi“ Hafn-
argötu 15.
Hún pantaði trjáplönturnar frá
Hallormsstað, og þegar aðrir sáu
hve vel henni gekk með trjáræktina
urðu alltaf fleiri og fleiri, sem fengu
áhuga og byrjuðu að rækta upp
garða sína á Vopnafirði, en Una sá
hinsvegar um allar pantanir á trjá-
plöntunum til fjölda ára bæði fyrir
sig og aðra.
Síðan kom að því eins og hún sagði
að garðurinn var allt of lítill fyrir
trjáræktaráhuga hennar. Fór hún
þá til sveitarstjórans og fékk leyfi til
að gróðursetja trjáplöntur í land
bæjarfélagsins eftir að það hafði
verið girt af þannig að búpeningur
gat ekki skemmt gróðurinn. Gróð-
ursetti hún síðan fjölbreyttan trjá-
gróður á löngu svæði í hlíðina fyrir
ofan byggðina. Una gróðursetti oft á
hverju ári mörg þúsund plöntur og
allar keypti hún fyrir sína eigin pen-
inga, hún lagði iðulega mest allt eða
allt orlofsfé sitt ár eftir ár í að kaupa
trjáplöntur sem hún gróðursetti og
gaf sveitarfélaginu, sem og vinnu
sína. Þetta svæði er nú að vaxa upp
og verður í framtíðinni fallegt úti-
vistarsvæði fyrir Vopnfirðinga og
aðra sem þar eiga leið um.
Una stóð einnig fyrir gróðursetn-
ingu á trjám í landsvæði inni í Hofs-
árdal fyrir sveitafélagið.
Eftir að maður Unu dó átti hún
eftir að flytjast til Breiðdalsvíkur
þar sem dóttir hennar býr. Þar
kynntist hún fólki í skógræktunar-
félaginu á staðnum, sem mikinn
áhuga hefur á trjárækt og þar hefur
hún í mörg ár varið mest öllum sín-
um frístundum á sumrin við að gróð-
ursetja tré og hlúa að trjágróðri, en í
Breiðdal eru að vaxa upp stór svæði,
sem eru orðin og eiga eftir að verða
falleg útivistarsvæði í framtíðinni.
Una fór í margar utanlandsferðir
með Skógræktarfélagi Íslands til að
sjá og kynna sér skógrækt hjá öðr-
um þjóðum.
Fór hún m.a. til Noregs, Skot-
lands, Austurríkis, Alaska, Finn-
lands og Rússlands, sem var síðasta
ferð hennar á síðastliðnu sumri, en í
þeirri ferð skoðaði hún m.a. fræg-
asta lerkilundinn í Rússlandi, Raiv-
olalundinn á Kirjálaeiðinu, sem hún
sagði að hafi verið toppurinn á ferð-
inni.
Í þessum ferðum safnaði hún
miklu af fræjum, sem hún sáði síðan
þegar heim kom og ræktaði upp
plöntur til gróðursetningar. Það er
alveg ótrúlegt hvað Una hefur lagt
mikið af mörkum við að græða og
fegra landið fyrir utan alla aðra
vinnu, en fram yfir sjötugt vann hún
oftast fullan vinnudag.
15. nóvember 2002 voru Unu veitt
landgræðsluverðlaunin ásamt þrem-
ur öðrum einstaklingum í höfuð-
stöðvum Landgræðslunnar í Gunn-
arsholti. Við það tækifæri sagði
Sveinn Runólfsson landgræðslu-
stjóri meðal annars: ,,Hlutverk verð-
launanna er að kynna og efla enn
frekar það mikla sjálfboðastarf sem
unnið er víðsvegar um landið. Þessi
verðlaun eru veitt einstaklingum, fé-
lögum og fyrirtækjum fyrir framúr-
skarandi störf í þágu landgræðslu og
gróðurverndar.“ Átti Una þessa við-
urkenningu svo sannarlega skilið
fyrir allt sitt mikla framlag til upp-
græðslu og gróðurverndar.
Eftir að veikindi Unu komu í ljós á
síðastliðnu hausti og hún þurfti að
koma suður til Reykjavíkur til lækn-
ismeðferðar féll henni ekki verk úr
hendi fremur en fyrr, notaði hún þá
tíma sinn í útsaum á dúkum, sem
voru hver öðrum fallegri og hún gaf
börnum sínum, tengdabörnum og
barnabörnum. Hún kvaddi þau með
fallegum rósum saumuðum í dúka.
Það má segja að þegar hún gat ekki
lengur gróðursett í jörðina saumaði
hún blóm og greinar í kaffi- og stofu-
dúka nánast fram á síðasta dag síns
jarðneska lífs.
Kæra systir, við þökkum þér inni-
lega fyrir samfylgdina á jarðarsvið-
inu, en með öllum þínum verkum
hefur þú skilið eftir þig stórkostlega
gjöf til lands vors og Móður jarðar
með öllum þeim trjágróðri, sem þú
af elju þinni gróðursettir í ógróin
landsvæði, mela og auðnir og
græddir þau upp, sem nú eru að
verða og eru orðin að fallegum úti-
vistarsvæðum.
Þú ert ein af hinum ,,stóru sálum“,
sem mun skína um aldur
og ævi á himneskum sviðum sem
stór engill. Blessuð sé minning þín.
Við vottum börnum þínum,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum okkar dýpstu
samúð.
Þín systkini.
Hermann og fjölskylda,
Guðmunda og fjölskylda
og Eva.
Elsku amma, nú þegar komið er
að kveðjustund langar okkur í
nokkrum orðum að þakka þér fyrir
samverustundirnar okkar, þær
stundir eru okkur mjög eftirminni-
legar og við munum alltaf geyma
þær í hjörtum okkar. Það sem er
fremst í huga okkar núna er þegar
þú tókst okkur með á Vopnafjörð,
þar sem við plöntuðum trjám í skóg-
ræktina í sameiningu, spjölluðum
saman og þú fræddir okkur um allt
milli himins og jarðar. Á þessum
tíma kynntumst við þér náið, áhugi
þinn og þekking á trjárækt, sauma-
skap og öllu mögulegu hefur smitast
yfir til okkar og það munum við æv-
inlega vera þakklátar fyrir. Í gegn-
um tíðina höfum við dáðst að sjálf-
stæði þínu, krafti og sköpunargleði,
þú ert okkar fyrirmynd og hefur gef-
ið okkur gott veganesti til framtíð-
arinnar. Þessa góðu eiginleika ætl-
um við að reyna að nýta í lífi okkar
og starfi og þannig lifir þú að eilífu í
hjörtum okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Við kveðjum þig með tárum, elsku
amma, en minningarnar um þig og
skógræktin þín eru einn stór minn-
isvarði um þig og stundirnar okkar
saman.
Ásta Guðrún og Herdís
Jóna Birgisdætur.
Nú þegar að amma hefur kvatt
okkur þá rifjast upp ótal margar
minningar. Við lékum okkur svo
mikið á saumastofunni hjá henni og
fylgdum henni upp í hraun að gróð-
ursetja. Og man ég sérstaklega vel
eftir einni ferð. En hana fórum við
17. október á afmælisdegi bróður
míns. Það var snjókoma og frost, en
amma vissi alveg hvað hún var að
gera. Í dag lifa þessar plöntur góðu
lífi og skírðum við þennan reit Vetr-
arskóginn.
Það er skrýtin tilhugsun að amma
eigi aldrei aftur eftir að koma bros-
andi inn um þvottahúsdyrnar hjá
okkur á leið upp í hraun. En núna
veit ég að henni líður betur og er
loksins komin til afa.
Það er mikið sem amma hefur
skilið eftir sig. Við getum minnst
hennar með því að líta upp í brekk-
urnar heima á Vopnafirði og séð allt
það sem hún hefur afrekað.
En amma þurfti að berjast við
sjúkdóm síðustu mánuðina, en sú
barátta varð stutt og erfið. Amma
gafst aldrei upp í veikindum sínum
enda átti hún eftir að gera svo mikið.
Hún sagði við mig að hún ætti eftir
að klippa litlu trén sín til og þyrfti að
gefa þeim áburð fyrir sumarið.
Ég kveð ömmu með söknuði.
Þín sonardóttir,
Lena Ýr.
Ég geng um svæði Skógræktar-
félags Breiðdæla (SB) við Staðar-
borg og virði fyrir mér trjáplönt-
urnar sem gróðursettar hafa verið á
árunum 1988 til 2002. Það er hljótt á
svæðinu. Einstaka fuglskvak rýfur
kyrrðina milda og djúpa. Ég tel mig
vera að stinga niður asparstiklingum
en verkið gengur hægt. Minningar
sækja að. Sú sem lagði hér til drjúg
dagsverk kemur ekki framar til
starfa. Hún er látin.
Una Einarsdóttir lést í Reykjavík
hinn 28. maí úr krabbameini. Það
greindist sl. haust. Una kvaddi okk-
ur hjónin vongóð. Vorið bjó í augliti
hennar – vor með gróðursetningu.
Við vonuðum það besta. Sú von brást
og staðreyndin er sár. Tregablandin.
En ganga um svæðið, þar sem Una
fór um með gróðursetningar-staf
eða reku, þar sem hún undirbjó
skjólbelti, planlagði stíga og aðgengi
um svæðið, gerði göngubrýr yfir
lækina, alltaf glaðbeitt enda unni
hún starfinu, eru smyrsl á tregann.
Fyrstu kynni okkar hjónanna af
Unu voru síðla dags fyrir u.þ.b. 15
árum. Hún kom til okkar hjónanna,
þar sem við dútluðum í garðinum og
spurði, hvort hún mætti stinga niður
nokkrum víðistiklingum inn á
Hellum. Vissi að við vorum eitthvað
að fást við skógrækt. Vitaskuld var
það ekki nema sjálfsagt. Hún gæti
hagað því að vild. Þar með var ten-
ingunum kastað. Sterk og góð kynni
hófust. Þau vöruðu allt til hinsta
dags þessarar vinnusömu konu – og
vara enn.
Það er ómetanlegt að kynnast
fólki sem Unu. Hún var fróð. Hallaði
aldrei á nokkurn mann. Sagði
skemmtilega frá. Fór býsna víða, tók
vel eftir og gat miðlað öðrum af
reynslu sinni. Hún fræddi okkur
hjónin mikið um sína byggð í Vopna-
firði, dalina og heiðarnar inn af
sveitinni. Það og margt fleira geym-
um við í minninu með ómældri þökk.
Una fór nokkrar utanlandsferðir á
vegum Skógræktarfélag Íslands
(SÍ), m.a. til Alaska og síðast til
Finnlands 2002. Er heim kom miðl-
aði hún okkur með gleði því sem fyr-
ir augun hafði borið bæði með frá-
sögn og myndum. Sl. haust heiðraði
SÍ Unu fyrir langt og farsælt starf á
sviði skógræktar og landgræðslu.
Það gladdi okkur hjónin mjög. Hún
átti það svo sannarlega skilið. Fyrir
hönd SB þökkum við SÍ þann verð-
skuldaða heiður sem það sýndi þess-
ari dugmiklu konu.
En gleggst tala verkin. Þúsundir
skógarplanta sem á næstu árum
munu vaxa og dafna og mynda fal-
legt útivistarsvæði fyrir framtíðina.
Á stundum stóðum við Una þar sem
hæst bar á skógræktarsvæðinu og
bollalögðum skipulagningu þess.
Vorum sammála um flest, ef ekki
allt. Fyrir utan trjágróðurinn sáum
við í anda tjarnir prýða svæðið, lítinn
kofa sem hægt væri að gefa gang-
andi kaffitár og trjásafn sem hún var
farin að vinna að. Ég vænti þess þá
tímar líða, að Breiðdælir heiðri
minningu þessarar ötulu konu með
því að framkvæma sem mest af því
sem við Una sáum fyrir okkur í sól-
skini sumranna er horfin eru í ómæl-
ið.
Una er einnig horfin sjónum út í
bláa eilífðina. En hún vakir í minni
okkar félaganna í SB – allra er hana
þekktu. Vandamönnum sendum við
samúðar-kveðjur.
Skógræktarfélag Breiðdæla,
Jóhanna og Guðjón
í Mánabergi.
UNA GUÐRÚN
EINARSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Krossar á leiði
Ryðfrítt stál - varanlegt efni
Krossarnir eru framleiddir
úr hvíthúðuðu, ryðfríu stáli.
Minnisvarði sem endist
um ókomna tíð.
Sólkross m/geislum.
Hæð 100 sm frá jörðu.
Tvöfaldur kross.
Hæð 110 sm frá jörðu.
Hringið í síma 431-1075 og
fáið litabækling.
Dalbraut 2, 300 Akranesi.
Sími 431 1075, fax 431 1076
BLIKKVERKSF.