Morgunblaðið - 12.08.2003, Qupperneq 19

LANDIÐ
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 2003 19
„ÉG hef fengið orð fyrir það að vera
nýjungargjarn og það má til sanns
vegar færa. Mér þótti alltaf gaman og
þykir enn að fá mér ný tæki til að
létta mér búskapinn,“ segir Bjarni
Eysteinsson á Bræðrabrekku í Bitru-
firði sem hefur í tugi ára verið stór-
huga og framsýnn bóndi og er hvergi
nærri hættur að búa þó að hann vanti
ekki nema þrjú ár í áttrætt. Enn er
hann frár á fæti og stundar búskap-
inn af áhuga.
„Ég hef verið heilsuhraustur en
finn það vel að ég get ekki fylgt ung-
um mönnum eftir við vinnu eins og ég
gerði lengst af en strákarnir okkar
hafa hjálpað til og koma oft heim en
þeir búa í Reykjavík.
Ef ég væri ungur að byrja að búa í
dag fengi ég mér sambyggða rúllu-
og pökkunarvél því þá yrði heyskap-
urinn eins manns verk og mikill
vinnusparnaður í því fólginn. Það
hefði ekki verið nokkur vandi að telja
mér trú um að ég þyrfti á slíkri vél að
halda og það er ekkert gaman að búa
nema hafa þokkalega góð tæki.“
Blokk í Bitrufirði!
Sem dæmi um áhuga Bjarna fyrir
nýjungum er tillaga sem hann lagði
fram á Búnaðarfélagsfundi í Óspaks-
eyrarhreppi fyrir næstum hálfri öld.
Þó að tillagan hafi ekki orðið að veru-
leika sýndi það framsýni hans meðan
flestir bjuggu þá við fátækleg kjör og
mikla einangrun í dreifbýlinu. Hann
lagði til að bændur sameinuðust um
að byggja íbúðarblokk í botni Bitru-
fjarðar og hver og einn ætti þó sína
eigin bújörð og sinnti um skepnurnar
en færi síðan heim að kvöldi. Bjarni
taldi að með þessu styrktist samfélag
sveitarinnar og einhugur meðal íbúa.
„Mér þótti það liggja beint við að
fólkið byggi á jörðum sínum á sumrin
og í blokkinni að vetrinum og hægt
væri að leigja blokkina út fyrir borg-
arfólk að sumrinu sem langaði í sveit.
Þarna gat verið undir sama þaki sím-
stöð, pósthús, skóli og einnig kaup-
félagið. Það var aldrei kannað hvort
skilyrði væru fyrir þessari fram-
kvæmd en þetta vakti að minnsta
kosti kátínu í hreppnum. Líklega
hefði þetta aldrei gengið því það
hefðu allir verið orðnir hundleiðir
hverjir á öðrum við svo mikið nábýli.
Þetta var eins og svo mörg vitleysan
sem fólki dettur í hug.“
Bjarni er einn af tíu systkinum sem
ólust upp á Bræðrabrekku. Fyrstu
árin bjuggu foreldrar hans á Stóru-
Hvalsá í Hrútafirði en Bjarni var 7
ára þegar þau fluttu að Bræðra-
brekku. „Mér þótti þetta þónokkurt
ferðalag og farið var sjóleiðina og það
var fallegur hásumardagur þegar við
lögðum að sandinum. Minnisstætt er
mér mikla grasið sem var á túninu
þegar við komum og faðir minn byrj-
aði að slá strax daginn eftir. Ég var
þennan fyrsta dag á nýja heimilinu
sendur erinda að næsta bæ. Það var
lagt á brúnan gamlan klár fyrir mig.
Þetta þótti ekki tiltökumál að senda
svo ungan dreng einan í þá daga.“
Bjarna er önnur sendiferð minn-
isstæð. Þá var hann ellefu ára gamall
sendur yfir Krossárdal í Saurbæ í
Dalasýslu að sækja reiðingstorf. „Ég
kom á leiðinni við í Ólafsdal en þar
var þá bóndi Rögnvaldur Guðmunds-
son. Hann átti dúfur sem hann sýndi
mér og þótti mér þær áhugaverðar.
Svo fór að hann gaf mér dúfnapar
sem ég átti í mörg ár og þær og af-
komendur þeirra urðu mér lengi til
mikillar ánægju. Dúfur eru merkileg
dýr og alltaf skiluðu þær sér heim
enda ratvísar með afbrigðum.“
Ásýnd sveitanna breyst
Árið 1962 keypti Bjarni jörðina
Bræðrabrekku af móður sinni og bú-
stofn af henni og bróður sínum. Hann
hafði þá kynnst konu sinni Öglu Ög-
mundsdóttur frá Ólafsvík og þau
bjuggu þá í Reykjavík á veturna. „Ég
vildi vera í sveitinni að sumrinu og
var við vegavinnu á vörubíl sem ég
átti og Agla ráðskona í vega-
vinnuflokknum. Eftir að við settust
hér að vildum við helga okkur bú-
skapnum eingöngu. Sauðfjárbúskap-
urinn hefur verið uppistaðan en við
vorum einnig með kýr. Þegar flest
var vorum við með 400 kindur og 4
kýr. Nú höfum við ásamt sonum okk-
ar um 350 kindur. Þá höfum við alltaf
átt hesta og finnst það nauðsynlegt.“
Bjarni hefur fylgst vel með þeim
breytingum sem hafa átt sér stað síð-
ustu áratugina í dreifbýlinu þar sem
jarðir hafa farið í eyði. Hann segist
óttast að byggðin grisjist enn meira.
„Meðan ég stundaði vörubílaakstur
fylgdist ég vel með uppbyggingu
sveitanna, hvernig kotbýli breyttust í
góðbýli með byggingum og ræktun
en í dag er þetta á mörgum svæðum
landsins á niðurleið. Tæknin hefur
gert það að verkum að færri bú þarf
til að framleiða þær búvörur sem þarf
til. Þá eru tekjur miklu lægri til sveita
en í þéttbýlinu. Ungt fólk í dag er
ekki tilbúið að leggja eins mikið á sig
og mín kynslóð gerði,“ segir Bjarni.
Gaman að búa með góð tæki
Morgunblaðið/Arnheiður Guðlaugsdóttir
Bjarni Eysteinsson á Bræðrabrekku stendur við Deutz-dráttarvél.
Strandir
Bjarni á Bræðrabrekku er enn á kafi í búskap þó hann sé að nálgast áttrætt
EFTIR messu í Hellnakirkju
sunnudaginn 10. ágúst, þar sem
séra Karl V. Matthíasson og séra
Guðjón Skarphéðinsson þjónuðu
fyrir altari var afhjúpaður minn-
isvarði sunnan við kirkjuna um
drukknaða. Kirkjukór Stað-
arsveitar- og Breiðuvíkurpresta-
kalls söng undir messu en henni
lauk með einsöng Emelíu Karls-
dóttur sem söng Taktu sorg mína
svala haf.
Minnisvarðinn er helgaður ellefu
einstaklingum sem fórust í sjóslys-
um og fengu ekki legu í vígðri
mold. Kristinn Kristjánsson, af
mörgum þekktur sem Diddi í
Bárðarbúð, átti allan veg og vanda
af því að láta vinna og setja minn-
isvarðann upp. Við afhjúpun naut
hann aðstoðar Ólínu Gunnlaugs-
dóttur sem er systurdóttir hans. Á
minnisvarðann, sem er úr graníti
og unninn af Mósaík hf., eru letruð
nöfn bræðranna Friðriks og Ólafs
Jónssonar sem fórust með Valtý
við Engey, Jónasar Hallgrímssonar
sem fórst í lendingu á Dagverðará,
Reimars Eiríkssonar sem fórst
með Erninum, Ólafs Lárussonar
sem tók út af Pilot, þeirra Antons
B. Björnssonar, Elínar Ólafsdóttur,
Kristínar Magnúsdóttur og
Trausta Jóhannssonar sem fórust
með Hilmi, Magnúsar Péturssonar
sem fórst með Hermóði og Hall-
dórs Júlíussonar sem fórst með
Trausta. Allir þessir einstaklingar
voru búsettir í gamla Breiðuvíkur-
hreppi, utan Anton, en hann var
íþróttakennari í hreppnum þegar
hann fórst.
Eftir afhjúpun flutti Kristinn
stutta tölu og kallaði til fulltrúa
fyrir aðstandendur hinna látnu
sem mynduðu heiðursvörð við
minnisvarðann. Að loknu minning-
arorði séra Karls V. Matthíassonar
sungu allir Ísland ögrum skorið.
Sóknarpresturinn séra Guðjón
Skarphéðinsson þakkaði fyrir
hönd aðstandenda og sóknarinnar
þessa gjöf Kristins. Margir við-
staddir lögðu blóm að minnisvarð-
anum. Eftir athöfnina bauð Krist-
inn, sem fæddur er og uppalinn á
Hellnum, öllum kirkjugestum upp
á kaffiveitingar á Gistiheimilinu
Brekkubæ.
Minnis-
varði af-
hjúpaður
á Hellnum
Hellnar
Morgunblaðið/Guðrún Bergmann
Kristinn Kristjánsson afhjúpaði minnisvarðann.
Norðurmjólkurþríþrautin var
haldin á Húsavík á dögunum, og
nú til styrktar nýrri sundlaugar-
byggingu þar í bæ. Hægt var að
taka þátt í heilli eða hálfri þrí-
þraut eða einstökum greinum
þrautarinnar. Heil þríþraut var
1.000 m sund, 40 km hjólreiðar og
10 km hlaup.
Keppendur voru alls 54, í heilli
þríþraut karla voru 9 keppendur
og þar bar sigur úr býtum Hákon
Hrafn Sigurðsson, annar var Að-
algeir Sigurðsson og þriðji Krist-
ján Þ. Halldórsson. Í heilli þrí-
þraut kvenna voru aðeins 2
keppendur og var Sóley Sigurð-
ardóttir fyrst í mark og Elín K.
Sigurðardóttir önnur. Í hálfri þrí-
þraut karla voru 8 keppendur og
sigraði Sigurður Ingi Pálsson,
annar var Atli Steinn Sveinbjörns-
son og þriðji Guðmundur B. Guð-
mundsson. Í hálfri þríþraut
kvenna voru 7 keppendur og sigr-
aði Liz Briedgen, önnur varð
Helga Eyrún Sveinsdóttir og
þriðja Kristín Björnsdóttir.
Þá kepptu 28 keppendur í ein-
stökum greinum þríþrautarinnar
sem Bjartsýnisfélagið Verðandi
stóð að ásamt sunddeild Völsungs.
Þetta er annað árið sem Bjart-
sýnisfélagið Verðandi stendur að
þessari keppni og var Norður-
mjólk aðalstyrktaraðili hennar auk
þess sem fjölmörg fyrirtæki gáfu
vegleg verðlaun til hennar.
Morgunblaðið/Hafþór Hreiðarsson
Sóley Sigurðardóttir og Hákon Hrafn Sigurðsson sigruðu í heilli þríþraut
kvenna og karla. Samtals kepptu 54 í Norðurmjólkurþríþrautinni.
Styrkja nýja sund-
laugarbyggingu með
keppni í þríþraut
Húsavík