Morgunblaðið - 03.11.2003, Blaðsíða 23
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. NÓVEMBER 2003 23
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
ANNA SIGURVEIG SVEINSDÓTTIR
frá Eyvindará,
Víðilundi 24,
Akureyri,
áður Möðruvallastræti 9,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð 17. október, var
jarðsett í kyrrþey frá Höfðakapellu mánudaginn
27. október, að ósk hinnar látnu.
Þökkum umhyggju og auðsýnda samúð.
Svavar Eiríksson, Birna Sigurbjörnsdóttir,
Svanur Eiríksson, Erla Hólmsteinsdóttir,
Börkur Eiríksson,
Karen Eiríksdóttir, Haraldur Helgason,
ömmubörn,
Einhildur Sveinsdóttir
og Unnur Sveinsdóttir.
Ástkær systir okkar,
GUÐRÚN GÍSLADÓTTIR
frá Arnarnesi,
Bólstaðarhlíð 45,
lést laugardaginn 1. nóvember.
Elínborg Gísladóttir,
Friðdóra Gísladóttir,
Svanfríður Gísladóttir.
✝ Jón VilmundurÓskarsson fædd-
ist á Syðra-Krossa-
nesi við Eyjafjörð 11.
júní 1923. Hann lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 23. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Guðný Vil-
mundardóttir, f. 2.
ágúst 1893, d. 16.
desember 1955, og
Óskar Þórður Jóns-
son, f. 25. nóvember
1895, d. 29. júlí 1941.
Systkini Jóns eru Kristján Gunn-
ar, f. 1924, og Sigurlaug, f. 1926.
Jón Vilmundur kvæntist 25.
september 1949 Ólöfu Sveinsdótt-
ur, f. 25. janúar 1931 á Akureyri,
dóttur Helgu Sigurjónsdóttur, f.
30. júní 1906, og Sveins Svein-
björnssonar, f. 9. janúar 1902,
sem bjuggu á Akureyri. Börn
Jóns Vilmundar og
Ólafar eru: 1) Helga
Guðný, f. 1949, gift
Óskari Karli Guð-
mundssyni, f. 1949.
Sonur þeirra er
Sveinbjörn, f. 1982.
2) Óskar Sveinn, f.
1951, kvæntur Dóru
Gísladóttur, f. 1956.
Börn þeirra eru Jón
Gísli, f. 1980, og Ólöf
Heiða, f. 1982.
Hennar sonur er Jó-
hann Ægir, f. 2000.
3) Sveinbjörn, f.
1956.
Jón Vilmundur lærði vélstjórn
á Akureyri og í Reykjavík og
starfaði lengst af sem vélstjóri
hjá Útgerð Valtýs Þorsteinssonar
á Akureyri, síðast á Þórði Jón-
assyni EA 350.
Útför Jóns Vilmundar verður
gerð frá Akureyrarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Manni verður óneitanlega „tregt
tungu að hræra“ eins og Egill
Skallagrímsson orti í Sonatorreki,
nú þegar afi er dáinn. Þetta var
eitthvað svo fjarlæg hugsun í mín-
um huga og því komu þessi veik-
indi mér algerlega í opna skjöldu.
Það er mér samt mikils virði að
hafa fengið að heimsækja hann á
sjúkrahúsinu, bjartsýnan með bros
á vör og án nokkurs kvíða. Það er
þessi mynd sem mun lifa í mínum
huga um ókomna tíð.
Afi var alltaf svo rólegur og af-
slappaður, sem gerði nærveru
hans alveg einstaklega þægilega.
Það var sama hvað maður leitaði
til hans með, alltaf gaf hann góð
ráð eða leysti málið á eigin spýtur
án nokkurs vanda. Hann var líka
alltaf svo viljugur að hjálpa manni
og virtist hafa áhuga á öllu því
sem maður tók sér fyrir hendur.
Afi hafði mikinn áhuga á að tala
við mig um námið hjá mér og var
mjög spenntur þegar ég sagði hon-
um frá komandi verkefnum nú á
haustdögum.
Ég man vel eftir öllum þeim
ferðalögum sem ég fór með honum
ásamt ömmu á mínum yngri árum,
til dæmis ferðina um N-Austur-
land fyrir rúmum tíu árum síðan,
eða öllum veiðiferðunum í Laxá í
Aðaldal. Síðan má ekki gleyma
Lundúnaferðinni sem var afskap-
lega skemmtileg í alla staði. Afi
var afar skemmtilegur ferðafélagi
og uppfullur af ýmsum fróðleik um
staði og stund.
En nú hefur hann kvatt í hinsta
sinn með sínu hýra brosi og rjóð-
um kinnum. Ég mun minnast allra
þeirra góðu stunda sem við áttum
saman með sorg í hjarta.
Sveinbjörn Óskarsson.
Elsku bróðir minn, frændi okkar
og vinur, það er erfitt að kveðja
þig því þú ert svo nálægur. Þið
voruð svo yndisleg hjón og alltaf
til staðar. Ollý okkar og börn eiga
erfitt núna, það vitum við og þið
munuð ávallt fá hlýjar hugsanir
frá okkur.
Guðs hús – táknið Akureyrar
augljóst merkið ber.
Ljósið – orð Guðs ekki setjum
undir mæliker.
Uppi’ á hæð er heilög Brekkan
helgað musterið.
Guðs er í Syni sínum
sættist manninn við.
Kirkjan trúartraustið veitir,
trú í gleði og sorg.
Fagurt hér er útsýni’ yfir
Eyjarfjarðarborg.
Tifar klukkan tímans stundir
tónar æviskeið.
Kristin stund manns, ár og – eilífð.
einni tengjast leið.
Mestu ævisögu sagða,
sjáið myndast hér.
Sautján steindir gluggar gefa
glögga Kristsmynd þér.
Þar við bætast þættir sögu
þjóðar kristni tjá.
Kaþólsk – lúthersk kynnt er fortíð
kom þú inn og sjá.
Hörpuskel með skírnar vatni
skírnar engill ber.
Helgust athöfn undirbúin
allt til reiðu hér.
Inn í ríki Guðs er gengið,
gjöf er náðar best.
Síðar staðfest Guðs er gjöfin
gæfan er þar mest.
„Ó, Guð vors lands“ – sem geisli sólar
grunntónn lífsins er.
Sálmaskáldið Sigurhæða
sannleikann fram ber.
Matthíasarkirkja kölluð,
kom sú nafngjöf fyrst.
Þjóðskáld hinna „háu tóna“
hjá þér – boðar Krist.
(Pétur Sigurgeirsson.)
Elsku Ollý, Helga Guðný, Óskar
Sveinn, Sveinbjörn og fjölskyldur
ykkar, innilegar samúðarkveðjur.
Vertu sæll, bróðir, frændi og
vinur.
Sigurlaug systir, börn
og fjölskyldur.
Við erum búin að ferðast mikið í
sumar. Við áttum samt eftir að
fara í eina ferð til viðbótar núna í
haust, en einhverra hluta vegna
vannst ekki tími til þess.
Það hafði þó ekkert með veður
að gera, því það hefur verið ein-
muna blíða undanfarna daga.
Veturinn heilsaði okkur, eins og
á sumardegi væri, með sunnan þey
og hátt í 20 stiga hita.
Það var 8. september 2002 sem
við fórum með vinum okkar þeim
Jóni, Ólöfu og Svenna, í skemmti-
lega ferð út á Flateyjardal. Við
fórum alveg út að sjó, fengum okk-
ur kaffi og dýrindis meðlæti, sát-
um úti í náttúrunni og létum fara
vel um okkur í góða veðrinu. Gáð-
um til berja, komum við í Sælu-
húsinu, skrifuðum í gestabókina,
hittum fullt af fólki, tókum myndir
og spáðum og spekúleruðum í hól-
um, hæðum og fjöllunum í kring.
Við höfum sagt að það séu forrétt-
indi að geta notið náttúrunnar á
slíkan hátt. Þegar við komum á
Leirurnar stoppuðum við til að
kveðja, þá var tekið að kvölda, sól-
in baðaði himininn. Það var faðm-
ast og kysst, og þakkað fyrir frá-
bæra ferð, og ákveðið að láta ekki
líða langan tíma til næstu ferðar.
Hálfum mánuði seinna fórum við
í næstu ferð. Þá fórum við út í
Fjörður. Þar er fallegt.
Við vorum með sömu góðu
ferðafélögunum. Við gengum í
fjörunni, renndum fyrir fisk,
drukkum kaffið okkar og nutum
þess að hlusta á Ólöfu og Jón
segja okkur frá staðnum. Við kom-
um við á Gili.
Það var þá sem við ákváðum að
næsta haust skyldum við fara í
enn aðra ferð. Og datt okkur þá
jafnvel í hug að gaman væri að
hafa með sér vel af nesti og gista
yfir nótt.
Á heimleiðinni keyrðum við veg-
inn yfir Vaðlaheiðina, höfðum fal-
legt útsýni yfir bæinn okkar, langt
inn Eyjafjörð og út fyrir Hrísey.
Það var komið að kveðjustund.
Því miður varð ekkert af þessari
ferð. Jón vinur okkar fór í aðra
ferð.
Lífið tekur oft óvænta stefnu,
sem við sjáum ekki fyrir, en eftir
lifa góðar minningar um yndisleg-
an mann og traustan vin.
Eins og áður sagði, þá eru það
að okkar mati forréttindi að geta
notið náttúrunnar. Því miður geta
það alls ekki allir, oft vegna veik-
inda og af ýmsum öðrum ástæðum.
Jón vinur okkar var mikið nátt-
úrubarn, hann hafði gaman af úti-
vist og ekki síst veiðiskap. Hann
hugsaði vel um heilsuna, stundaði
líkamsrækt og hittum við hann oft
á Bjargi, þar sem hann var að æfa
með félögum sínum.
Hann var mikill snillingur í
höndunum og skar út marga fal-
lega hluti. Það var svo gaman að
koma til hans og sjá hvað hann
hafði afrekað.
Það var alveg sama hvar við
hittumst, alltaf var hann hress og
kátur og tók okkur opnum örmum.
Já, það eru mikil forréttindi að
fá að kynnast manni eins og Jóni
Óskarssyni.
Kæri vinur, við biðjum góðan
Guð að halda verndarhendi sinni
yfir þér.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Góða ferð.
Elsku Ólöf, Svenni, Óskar,
Helga og fjölskyldur. Guð veri
með ykkur um ókomna framtíð og
gefi ykkur styrk.
Helga og Helgi.
JÓN VILMUNDUR
ÓSKARSSON
sérstakur í huga og á þakklæti okk-
ar fyrir það að létta kærum vini erf-
iða raun. Þar vorum við vinirnir
þiggjendur og Óli Páll sá sem gaf.
Þá gjöf berum við með okkur til
framtíðar og munum ætíð minnast
góðs vinar með miklu þakklæti og
virðingu.
Að lokum langar okkur að þakka
starfsfólki líknardeildarinnar í
Kópavogi. Það er þeim og Óla Páli
að þakka að það var aðeins fyrsta
heimsóknin sem skapaði okkur
kvíða. Aðstaðan og starfsfólkið á
líknardeildinni er til mikillar fyrir-
myndar.
Við félagarnir sendum ættingjum
Óla Páls okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum þeim blessunar
Guðs. Minningin um góðan dreng
mun lifa.
Þínir vinir,
Davíð, Guðmundur,
Halldór og Hallmundur.
Góður vinur og félagi er fallinn
frá. Að okkur sækir hryggð og dep-
urð yfir fráfalli Óla en við yljum
okkur við margar góðar minningar
um gegnheilan og góðan dreng. Óla
kynntumst við í gegnum æsku-
félaga okkar og varð okkur fljótt
ljóst að þar fór yndislegur strákur.
Ótal minningar um góðan, ein-
lægan og hreinskiptinn vin sitja eft-
ir. Skemmtilegar golfferðir og aðrar
góðar samverustundir. Óli Páll tal-
aði ætíð af ástríðu og þekkingu um
sín hugðarefni, hvort sem það var
uppáhaldsliðið hans í enska boltan-
um eða U2, uppáhaldshljómsveitin
hans. Hann sá um að halda úti
heimasíðu okkar félaganna þar sem
við öttum kappi í léttum getrauna-
leik og hann uppfærði af sinni ein-
lægni og samviskusemi. Með þessu
var hann kjarninn í góðum hópi
vina.
Við horfum nú á eftir góðum vini í
blóma lífsins en eftir sitja margar
góðar minningar sem við munum
geyma í hjörtum okkar um ókomna
tíð. Óli Páll snart strengi í hjörtum
okkar allra. Hann gaf öllum styrk
og æðruleysi í sínum veikindum.
Við munum sakna þín, Óli Páll.
Við vottum fjölskyldu, ættingjum
og vinum dýpstu samúð okkar.
Megi Guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Þínir vinir,
Ásgeir Nikulás,
Aðalsteinn Gunnlaugsson
og Ásgeir Halldórsson.
Það er draumur flestra manna
þegar æskuárum sleppir að fá að
stofna heimili og takast á við lífið á
eigin fótum. Það er sorglegt til þess
að hugsa að Óli Páll fékk ekki notið
þeirrar gæfu. Óli Páll greindist rétt
rúmlega tvítugur með þann sjúk-
dóm sem nú hefur lagt hann að velli.
Kynni okkar Óla Páls hófust á
grunnskólaárum og saman gengum
við okkar fyrstu skref í framhalds-
skóla. Sín bestu ár átti Óli Páll í
Verslunarskólanum en þar fékk
námið oft að víkja fyrir mikilli þátt-
töku í félagslífi. Eftir framhalds-
skóla hélt Óli Páll til Kaliforníu til
frekara náms en þurfti fljótlega frá
að hverfa þegar veikindin gerðu
fyrst vart við sig. Eftir að Óli Páll
kom heim frá Bandaríkjunum var
augljóst að sjúkdómurinn hafði haft
mikil áhrif. Hann hóf þó nám í Há-
skólanum í Reykjavík og svo virtist
sem hann hefði unnið sigur á hinum
illvíga sjúkdómi. Fyrir tæpum
tveimur árum gerði hann svo aftur
vart við sig. Þrátt fyrir að lítil von
væri um bata hélt hann ótrauður
áfram og hóf á ný hetjulega baráttu
rækilega studdur af móður sinni
sem ávallt stóð sterk við hlið hans.
Elsku Óli Páll minn, dugnaður
þinn í gegnum þessi erfiðu ár gerir
mig stoltan af að hafa fengið að
kynnast þér. Það er gott til þess að
vita að nú ertu kominn á betri stað.
Þeir fjötrar sem á þig voru lagðir
eru eigi lengur fyrir hendi og þið
pabbi þinn eruð sameinaðir á ný.
Kæra Erla og fjölskylda, megi
góður Guð vera með ykkur á þess-
um erfiðu tímum og um alla framtíð.
Minning um góðan dreng lifir áfram
í hjarta okkar.
Jón Eðvald Malmquist.
Við viljum minnast
æskuvinkonu okkar,
Ástu Margrétar, sem
við vorum svo heppnar
að kynnast. Á þessari
stundu rifjum við upp
margar skemmtilegar
stundir sem við áttum í Álakvíslinni.
Þar vorum við tíðir gestir og héldum
náttfatapartí þar sem við í sakleysi
okkar lékum okkur í dúkkó á meðan
Kjartan bróðir hennar og Ingi Örn
gerðu í því að reyna að trufla okkur
og gátum við oft pirrað okkur á því
hvað þeir voru rosalega barnalegir.
En oftast enduðum við svo öll saman
úti í leik.
Þó að sambandið hafi ekki verið
mikið í seinni tíð þá eigum við marg-
ar góðar minningar af henni Ástu
ÁSTA MARGRÉT
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Ásta MargrétMagnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. maí 1978. Hún
lést á heimili sínu 23.
október síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kirkju 31. október.
sem við munum aldrei
gleyma.
Elsku Björg, Frey-
steinn, Þórður og aðrir
ástvinir, við biðjum
Guð að styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Sjöfn og Dagmar.
Við viljum minnast
Ástu Margrétar vin-
konu okkar með örfá-
um orðum. Við kynnt-
umst henni þegar hún
kom í Bjarkarás fyrir
níu árum síðan. Hún
var ein af þeim sem strá birtu og yl í
kringum sig og mun hláturinn henn-
ar lifa áfram í minningu okkar.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Við sendum Björgu, Freysteini og
öðrum aðstandendum okkar innileg-
ustu samúðaróskir.
Guðrún og Þórhildur.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is.