Morgunblaðið - 24.11.2003, Blaðsíða 30

30 MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
FYRRVERANDI sjálfstæðismaður,
þingmaður, ráðherra og bankastjóri
og núverandi frjálslyndur Sverrir
Hermannson er kominn á bók. Sum-
um fannst kannski tími til kominn að
fá að heyra Sverris hlið Her-
mannssonar. Vafalaust eiga margir
eftir að gapa í forundran yfir lýsing-
um hans á baktjaldamakki stjórn-
málamanna og annarra ráðamanna í
tíð hans sem þingmanns, ráðherra og
bankastjóra, enda Sverrir ákaflega
skemmtilegur sögumaður og ekki
vanur að draga neitt undan, frekar
hitt!
En framangreint er í sjálfu sér
ekki meginástæða þess að ég finn
mig knúinn til að rita þessar línur,
heldur yfirlýsingar Sverris varðandi
hinn margumtalaða landsfund Sjálf-
stæðisflokksins 1991 þegar Davíð
Oddsson velti úr sessi Þorsteini Páls-
syni, þá sitjandi formanni flokksins.
Undirritaður var á meðal lands-
fundarfulltrúa og einn þeirra sem
greiddu Davíð Oddssyni atkvæði sitt.
Það að Sverrir gangi fram fyrir
skjöldu nú og lýsi því yfir að hann
hafi komið því til leiðar að Davíð velti
Þorsteini, með því að „skrökva að
landsfundarfulltrúum“ (orð Sverris)
þeirri fullyrðingu, að Þorsteinn
hygðist gera Vilhjálm Egilsson að
menntamálaráðherra ef hann fengi
umboð til stjórnarmyndunar að af-
loknum kosningum; segir meira en
mörg orð um persónuna Sverri Her-
mannsson. Fyrir utan það að ég dreg
stórlega í efa að það hafi verið marg-
ir landsfundarfulltrúar sem hefðu
haft eitthvað á móti Vilhjálmi Egils-
syni í stöðu menntamálaráðherra,
allavega tel ég að hann hefði ekki
staðið sig verr en Sverrir í þeirri
stöðu.
Staðreyndin er sú að fjölmargir
landsfundarfulltrúar, og þar á meðal
undirritaður, unnu markvisst að því
með góðum árangri að vinna yfir-
lýsta bandamenn Þorsteins, og aðra
sem voru óákveðnir, á band Davíðs
án þess að þurfa að beita lygum og
uppspuna eins og Sverrir hefur við-
urkennt að hafa gert. Það er einnig
staðreynd að margir sjálfstæðis-
menn voru óhressir með frammi-
stöðu Þorsteins sem forsætisráð-
herra og formanns (sem Sverrir
studdi til formanns á sínum tíma) og
tóku þar af leiðandi fagnandi ákvörð-
un Davíðs Oddssonar um að bjóða
sig fram gegn fóstbróður sínum Þor-
steini. Tilraun Sverris til að upphefja
sjálfan sig með því að fullyrða að það
hafi verið fyrst og fremst af hans
dáðum að Davíð var kosinn er bros-
leg og hreinlega móðgun við allt það
góða fólk sem sat umræddan lands-
fund. Sagan passar örugglega vel inn
í samsafn svipaðra frásagna í bók
Sverris og verður væntanlega til að
auka söluna eitthvað.
ELÍAS BJARNASON,
Hólmatúni 30,
225 Bessastaðahreppi.
Í tilefni útgáfu Sverris
sögu Hermannssonar
Frá Elíasi Bjarnasyni
Í ÚTVARPINU RÚV hinn 28. okt.
sl. mátti heyra yfirlýsingu frá Heim-
dalli þar sem mótmælt var því að
RÚV sá sér ekki fært að birta aug-
lýsingu frá félaginu. Í fréttinni var
auglýsingin gerð heyrinkunn.
„Slökkvum á RÚV. „Já, slökkvum á
RÚV þannig áttu skilaboð Heimdell-
inga að hljóma og þannig hljóma
Heimdellingar. Ungt fólk með frjáls-
ar skoðanir. Ég er sammála þeim og
er þeirrar skoðunar að RÚV eigi að
birta allar auglýsingar svo lengi sem
þær séu innan velsæmismarka þó að
það komi við kaunin á einhverjum,
jafnvel sjálfu RÚV. Það kemur ávallt
fram hver auglýsir og ritskoðun aug-
lýsinga er ávallt af hinu verra.
Hinsvegar er ég ekki sammála
Heimdellingum um að slökkva á
RÚV, einkavæða og eða selja Rás 2
frá RÚV eins og oft hefur komið upp
í umræðunni. Frelsi til útvarpsrekst-
urs var eitt sinn krafan og frelsið
fékkst. Ég var einn af þeim sem
fagnaði nýju útvarpslögunum á sín-
um tíma enda einkaleyfi til útvarps-
rekstrar barn síns tíma. Frelsið hef-
ur hingað til að mestu leiti falist í því
að setja upp útvarpsstöðvar á suð-
vesturhorni landsins. Margar stöðv-
ar hafa gefist upp vegna rekstrarerf-
iðleika, ónógra tekna, vegna þess að
hlustendur missa áhugann á síbylj-
unni og þar með hætta auglýsendur
að skipta við þessar stöðvar. Stöðv-
arnar hafa bara einfaldlega ekki
staðið sig í samkeppninni og því lagt
upp laupana.
Frjáls samkeppni er á fullu um
hlustendur en um leið og kreppist að
eykst áróðurinn gegn RÚV. Krafa
einkareknu stöðvanna um bann við
auglýsingum í RÚV er ósköp hjákát-
leg en þeir telja að það skipti sköpum
fyrir þá og þannig verði rekstrar-
grundvöllurinn tryggður.
Er ekki bara eitthvað að í rekstr-
inum hjá þeim sjálfum, en með
áróðri er auðvelt að skella skuldinni
á RÚV um það sem miður fer. Stæðu
einkareknu útvarpsstöðvarnar sig
betur er nokkuð ljóst að auglýsendur
myndu leita meira til þeirra burtséð
frá RÚV og auk þess er ég viss um
að td. Stöð 2 fengi fleiri áskrifendur
ef áskriftarverðið yrði lækkað til
mikilla muna. Ef þetta gengi nú ein-
hvern tímann eftir, að RÚV hljóðn-
aði, hvað verður þá næst? Án efa
geta menn fært rök fyrir ríkisstuðn-
ingi til einkareknu útvarpsstöðv-
anna.
Rekstur RÚV hefur verið gagn-
rýndur og eflaust má þar betur fara
en RÚV er ekki bara útvarp heldur
gegnir líka mjög mikilvægu öryggis-
og þjónustuhlutverki við sjófarend-
ur. Fyrir nokkrum árum gerbreytt-
ust hlustunarskilyrði með nýjum og
öflugum langbylgjusendi sem settur
var upp í gamalt fjarskiptamastur
frá bandaríska hernum á Snæfells-
nesi.
Mér segir svo hugur um að unga-
fólkið í Heimdalli geri sér ekki grein
fyrir þessu mikilvæga hlutverki
RÚV. Það er þó einu sinni sjórinn,
fólkið, veiðar og vinnsla sem færir
okkur lífsgæðin, þar með talið jafnt
frjálst sem ríkisrekið útvarp. Að
þessu sögðu vil ég skora á Heimdell-
inga að kynna sér rekstur RÚV og
hversu nauðsynlegt það er fyrir land
og lýð þótt það komi fé úr ríkiskass-
anum til reksturs þess.
Látum ekki hátt glymja í tómum
„döllum“, kynnum okkur málið og
komum svo með yfirlýsingar.
GEORG MAGNÚSSON,
vélstjóri á úthafsveiðiskipi.
Heimdallur og RÚV
Frá Georg Magnússyni