Morgunblaðið - 29.11.2003, Qupperneq 42

42 D LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Æ
vintýrakonan, köf-
unarkennarinn og
Kennarahá-
skólaneminn Halla
Frímannsdóttir, öðru
nafni Halla himintungl, átti sín
fyrstu jól utan Íslands í Sviss. „Þá
var ég átján ára og dvaldi sem skipti-
nemi í landinu. Fjölskyldan sem ég
bjó hjá átti heilsárssumarhús í sviss-
nesku Ölpunum og þangað héldum
við til að dvelja yfir jólin. Ég renndi
mér því mikið á skíðum þessi jól og
skemmti mér konunglega. Fjöl-
skyldan var af þýskum ættum og því
var jólamaturinn nokkið þýskuskot-
inn, kjötpylsur og annað sem ég var
ekki mjög sólgin í og ég fékk því
grænmetisrétt á þessum fyrstu út-
landsjólum mínum,“ segir Halla og
bætir við að þýskar kökur hafi líka
verið á borðum sem og ostar og mjög
góður heimagerður frómas. Og að
sjálfsögðu var nóg af svissnesku úr-
valskonfekti. Halla segist ekki hafa
fundið fyrir heimþrá þegar hún opn-
aði jólapakka sem henni höfðu verið
sendir heiman frá Íslandi. „Ég man
enn yndislegan ilminn frá ótal bý-
flugnavaxkertum sem loguðu á stóru
grenitré sem stóð í stofunni.“
Eins og jólin hefðu aldrei komið
Halla vann hjá Flugfélaginu Atl-
anta í mörg ár, bæði sem flugfreyja
og starfsmaður á skrifstofu. „Af
þeim sökum hélt ég þrenn jól í röð í
Sádi-Arabíu. Fyrsta aðfangadag
minn í Arabíu átti ég í borginni Med-
inu, sem kemur næst á eftir Mekka í
heilagleika arabískra borga. Aug-
ljóslega var engin jólastemning í
þessari borg að okkar kristna sið.
Við þurftum að keyra sérstakan veg
sem var merktur „non muslim road“
frá flugvellinum að hótelinu og við
sem ekki vorum múhameðstrúar
máttum ekki einu sinni fara niður í
bæ. Þetta voru því mjög lítið jólaleg
hóteljól sem ég átti ásamt al-
þjóðlegri flugáhöfn. Við gerðum okk-
ur þó dagamun með því að setjast öll
saman að hlaðborði á hótelinu og
gera okkur gott af matnum. En það
voru engar jólaskreytingar eða jóla-
pakkar og eiginlega fannst mér eins
og jólin hefðu aldrei komið þetta ár-
ið.“ En Halla lagði sitt af mörkum til
að lyfta aðeins upp anda áhafn-
arinnar í tilefni dagsins. „Ég hafði
safnað tómum klósettrúllum og bóm-
ull svo við gætum föndrað nokkra
jólasveina og ég lumaði líka á nokkr-
um jólasveinahúfum. En við þurftum
að vera mjög varkár með þetta jóla-
stúss, því við vorum í þessari heilögu
borg múhameðstrúarmanna.“ Halla
segir ströng fyrirmæli hafa verið um
að ógift pör mættu ekki deila rúmi á
hótelinu, en þrjú kærustupör voru
innan áhafnarinnar. „Af þessum sök-
um var þessi aðfangadagur lítill
gleðidagur hjá þeim. Við stelpurnar
fengum reyndar svaka fína prinsess-
usvítu fyrir okkur, en þrjár stúlkur í
svítunni grétu sig í svefn þessa jóla-
nótt, fjarri örmum unnusta sinna.“
Jól á sundlaugarbakka
Önnur jól Höllu í Arabíu voru mun
skemmtilegri, en þau hélt hún í
Jedda, þar sem höfuðstöðvar Atl-
anta-flugfélagsins voru.
„Þá höfðum við meira frelsi til að
gera miklu meira úr jólunum því við
vorum með bækistöðvar og bjuggum
í okkar íbúðum. Við vorum búin að
viða að okkur hangikjöti heiman frá
Íslandi og matseldin var mjög skipu-
lögð og við hringdum yfir hálfan
hnöttinn heim til norðurs til að fá
uppskrift að uppstúf og öðru tilheyr-
andi. Allir lögðu sitt af mörkum og
síðan settum við upp stórt borð í
garðinum við sundlaugina og þar
borðuðum við öll saman. Þá upplifði
ég í fyrsta sinn þá tilfinningu að eiga
jól með vinum mínum, sem í þessu
tilviki voru frá tuttugu ólíkum þjóð-
löndum.“
Matarhátíð með Spánverjum
Þriðju Arabíu-jól Höllu voru einn-
ig í Jedda og áþekk þeim fyrri. „En
þá voru áramótin aftur á móti mjög
eftirminnileg. Þetta var árið 1999 og
ég kafaði í Rauðahafinu inn í nýtt ár
og nýja öld. Við vorum nokkrir kaf-
arar og vinir sem leigðum okkur bát
og vorum neðansjávar á aldamót-
unum. Það var mjög skemmtilegt að
telja niður inn í nýja öld í kafi og
knúsast þar í kafarabúningum.“
Næstu jólum eyddi Halla í millj-
ónamæringaúthverfi í Madrid á
heimili þarlendrar vinkonu sinnar.
„Fjölskylda hennar er kaþólsk og
fyrir þeim er aðfangadagur fyrst og
fremst mikill matardagur. Þessi fjöl-
skylda er mjög vel stæð og vegleg
veislan bar þess merki, borð svign-
uðu undan mat og drykk og hvergi
var sparað í gæðum. Við vorum rúm-
lega tuttugu sem borðuðum saman,
börn, barnabörn, frændur, frænkur,
afar og ömmur, allir saman. Hús-
móðirin á heimilinu var búin að elda
allan daginn ásamt þjónustufólkinu
og afraksturinn var himneskur mat-
ur. Réttirnir voru óteljandi
og mikið um marinerað
sjávarfang, risarækjur og
saltfiskrétti enda eru Spán-
verjar mjög hrifnir af salt-
fiski. Einnig var á borðum
þurrkað og hangið svíns-
læri sem kallast Jamon
Serrano eða hráskinka. Og
svo var auðvitað nautakjöt
og ótal smáréttir.“ Borð-
haldið stóð í nokkra
klukkutíma og vínin með
jólamatnum voru ekki af
verri endanum því hús-
bóndinn átti forláta vín-
kjallara. „Hann er mikill
áhugamaður um eðalvín og
einu sinni gaf hann mér að smakka
rauðvín sem var af sömu árgerð og
ég.“
Dansinn dunar á jólanótt
Að borðhaldi loknu, sem var
skömmu fyrir miðnætti, var svo öllu
liðinu smalað niður á neðstu hæð
hússins en þar var búið að færa til
húsgögn svo hægt væri að dansa.
„Þau voru búin að koma fyrir græj-
um og spiluðu spænska tónlist frá
sjötta áratugnum. Þjónustufólkið
kom færandi hendi með kampavín
og gos og síðan dönsuðu allir saman
til hálfsex um morguninn, allt frá
fimm ára til áttatíu ára.“ Halla segir
að einstaka sinnum hafi verið gert
hlé á dansinum og þá spilaði Don
Pedro nokkur lög á gítar og söng, en
hann er frægur trúbador sem er
venslaður fjölskyldunni. „Þetta var
því sannkallað fjölskylduteiti og allt
öðruvísi aðfangadagskvöld en ég hef
átt að venjast. Þetta kvöld þvælist
unga fólkið á Spáni í partí út um all-
an bæ, ekki ólíkt því sem við gerum
hér heima á Íslandi um áramótin.“
Halla segir engum jólagjöfum
hafa verið útdeilt á aðfangadags-
kvöld, en þær komu aftur á móti á
þrettándanum. „Mér fannst mjög
skemmtilegt að gjafirnar voru að-
eins merktar viðtakanda og þær
voru allar frá jólasveininum en ekki
einstökum fjölskyldumeðlimum.
Fyrir vikið var mikið hvíslast á um
hvað væri frá hverjum.“
Svín var á bannlista
Fyrir ári hélt Halla jól í Afríku,
nánar tiltekið í Nígeríu, en þá var
hún að vinna þar við flugumsjón fyr-
ir Atlanta-flugfélagið. „Þá söfnuðust
saman allar áhafnir sem voru í flug-
hvíld og við borðuðum saman góðan
mat á fimm stjörnu hótelinu sem við
bjuggum á. Við höfðum lagt inn hug-
myndir í eldhús hótelsins um mat-
seðil og vorum með lax í forrétt og
nautakjöt í aðalrétt og kavíar og
annað fínerí með. Svín gátum við
ekki haft á matseðlinum því margir í
hópnum voru múhameðstrúar. Allur
maturinn var matreiddur á afrískan
hátt og var mjög góður. Ég var líka í
Nígeríu um áramótin og þá fengum
við rétti frá öllum heimsálfunum og
það var svo gómsæt matarkista í að
komast að ég borðaði algjörlega yfir
mig,“ segir Halla að lokum.
Hún hefu r ha ld ið jó l
í Sád i -A rab íu ,
sv issnesku Ö lp -
unum, N íger íu og í
Madr id . Kr ist ín
Heiða Kr ist ins -
dótt i r h i t t i v íð fö r la
konu sem kenn i r s ig
v ið h imin tung l .
Halla á Arabíujólum 2002: Með jóla-
sveina úr klósettrúllum og bómull.
Morgunblaðið/Ásdís
Svefnstaður ævintýrakonunnar Höllu himintungls tónar vel við eigandann.
khk@mbl.is
Stórfjölskyldujól á Spáni 2001: Allir dansa
saman og syngja langt fram á nótt.
Skíðað, kafað og dansað á jólum
Gunnar Ingi
Ófeigsson:
Stekkjastaur er uppáhalds-
jólasveinninn minn af því að
hann kemur alltaf fyrstur til
byggða.
Morgunblaðið/Ásdís
Uppáhalds-
jólasveinninn minn
Guðrún Herdís
Arnardóttir:
Hurðaskellir er uppáhalds-
jólasveininn minn af því að
hann er svo hávær.
Jenný Birta
Örvarsdóttir:
Stekkjarstaur er uppáhalds-
jólasveinninn minn af því að
hann er bestur!
Þorsteinn Davíð
Stefánsson:
Hurðaskellir er uppáhalds-
jólasveinninn minn af því að
honum finnst jafngaman að
skella hurðum og mér.