Vísir - 23.01.1981, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 23. janúar 1981.
VlSIR
Otgefandi: Reykjaprent h.f.
Ritstjóri: Eilert B. Schram.
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snaeland Jónsson. Fréttastjóri
erlendra frétta: Guðmundur Pétursson. Blaðamenn: Axel Ammendrup, Arni Sig-
fússon, Frlða Astvaldsdóttir, Gylfi Kristjánsson, lllugi Jökulsson, Jóhanna Sig-
þórsdóttir, Kristln Þorsteinsdóttir, Páll Magnússon, Sigurjón Valdimarsson,
Sveinn Guðjónsson, Sæmundur Guðvinsson, Þórunn Gestsdóttir, Blaðamaður á
Akureyri: Gísli Sigurgeirsson. Iþróttir: Kjartan L. Pálsson, Sigmundur O.
Steinarsson. Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Emil Þór Sigurðsson, Gunnar V.
Andrésson. Otlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson. Safn-
vörður: Eirikur Jónsson.
Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Ritstjórn: Síðumúli 14, sími 86611, 7 linur.
Auglýsingar og skrifstofur: Síðumúla 8, Simar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4, simi 86611.
Áskriftargjald kr. 70 á mánuði innanlands og verð i lausasölu 4 nýkrónur eintakið.
Visir er prentaður í Blaðaprenti, Síðumúla 14.
Þjóðviljinn í stuði
lonílvarpsstióri gangi eHnda kommúnista
Ellert B. Schram kemst m.a. svo niiar itt?
ég segja það, að það er
•777/7/1 V///AiA-^®^5?fekiðCtfi
* o&jnir (!)/upp á
|Vlá'éa^° S°rra oþinbera fjölmiðla, þá tel ég
• Númýídié?hteií væri ég ekkidauaur.sagðikal1-
.ií.Ttlaf "réltamonnvm útvarps eéa siónvarps er I
anir fAH'cisa
Nú liggur mikiö viö á Þjóöviljanum. Nú skal heldur betur þjarmaö aö Visi. McCarthy
og Hitler eru dregnir fram og niöyrðasafninu flett upp. Nú veröur dansað fram á næstu
nótt.
Því var ekki tekið með þegj-
andi þögninni á Vísi, þegar út-
varpsstjóri tók þá ákvörðun að
skipa tvo fréttamenn hjá
hljóðvarpi í blóra við tillögu út-
varpsráðs og áralanga hefð. í
framhaldi af þeim mótmælum
hef ur ein allsherjar taugaveiklun
gripið um sig á því heilaga blaði,
Þjóðviljanum. Sér í lagi er vand-
lætingin yf irþyrmandi, þegar því
er haldið f ram, að beitt haf i verið
pólitískum þrýstingi.
Þeir taka til sín sem eiga.
Geðshræringar Þjóðviljans
koma ekki á óvart. Satt best að
segja var þeirra vænst, því aldrei
æsa þeir sig meir, f lokksþrælarn-
ir á því blaði, en þegar til þeirra
er talað á eigin máli.
Ritstjórarnir á Þjóðviljanum,
sem meta hverja frétt, hversu
ómerkileg sem hún er, með póli-
tískum gleraugum, hafa aldrei
heyrt getið um málaliða!
Flokkurinn sem til skamms tíma
var í formlegum tengslum við
Komintern (og er kannski enn)
kann ekki skýringu á því hugtaki.
Pólitískum heilaþvotti þeirra
Þjóðviljamanna hefur verið við-
brugðið en ekki var vitað að hann
hefði þurrkað út skilningarvitin.
Sjálfsagt er að benda
blessuðum sakleysingjunum á að
leita sér upplýsinga hjá vinum
sínum í verkalýðsrekendafélag-
inu. Þeir vita manna best hvað
það er að vera málaliði.
Ef menn vissu ekki betur,
mætti halda að gamansemi réði
hneykslan Þjóðviljans þegar
minnst er á pólitískan þrýsting.
En húmor hef ur ekki verið þeirra
sterkasta hlið og því verður það
að flokkast undir hræsni enda
Þjóðviljanum töm.
Hvað skyldi það nef nast, þegar
alþingi götunnar er kvatt saman,
listamannalaunum úthlutað,
f jölmiðlar mataðir á hagstæðum
fréttum eða verkalýðssamtökum
skipað til skæruhernaðar?
Nei, þeir hafa aldrei beitt póli-
tískum þrýstingi, sak-
leysingjarnir í Alþýðubandalag-
inu.
En ekki þykir nóg að setja upp
englasvip þegar umsækjendur
sem „þeirra” maður hefur einn
greitt atkvæði er troðið inn í
fréttamannastöður hjá hljóð-
varpi. Það heitir ofsókn og of-
stopi, þegar undan því er kvartað
að ekki sé farið að lögum, og
meirihlutavilja. Það er pólitískt
ofstæki, þegar einhver dirf-
ist að halda því f ram að annarleg
öfl hafi ráðið því, að útvarps-
stjóri gengur þvert á fyrri starfs-
reglur sínar.
Hafin er rógsherferð gegn
þeim, sem hafa þá skoðun að hjá
Ríkisútvarpinu eigi að gæta jafn-
vægis milli hinna ólíku lífsvið-
horfa. Ekki dugar minna en
spyrða þá saman við AAcCarthy
og Hitler og grípa til verstu stór-
yrða í níðyrðasafni Þjóðviljans.
AAenn þekkja þessi skrif.
Stjórnmálamenn, listamenn, og
hver sá einstaklingur, sem ekki
gengur þegjandi og hljóðlaust í
náðarfaðm þessara uppskafn-
inga fær sinn skammt af rógin-
um og níðinu. Það hef ur meira að
segja verið stofnaður sérstakur
sjóður til að standa straum af
ærumeiðingum þessa liðs.
Það er löngu tímabært að bjóða
þessari lágkúru byrginn, — að
tala við þessar kempur með
tveim hrútshornum.
í rauninni eru þessi alkunnu
viðbrögð Þjóðviljans besta sönn-
unin fyrir því, hvaða afleiðingar
það getur haft í för með sér ef
þetta hugarfar nær tökum á
Ríkisútvarpinu, sterkasta og
áhrifamesta fjölmiðli landsins.
íslendingar eru að miklum
meirihluta til öfgalaust fólk,
heilbrigt hugsandi og víðsýnt.
Þeir þurf a hinsvegar að vakna til
vitundar um það, að öfgafullur
minnihlutahópur, fjarstýrður af
Alþýðubandalaginu og taglhnýt-
ingum þess er á góðri leið með að
innleiða skoðanakúgun hér á
landi.
Leiðari Þjóðviljans í gær ber
þess vitni. En í þetta skipti
verður tekið á móti.
[UnivirðTngufýririðgiím!
A þaö hefur oft veriö bent að
tslendingar eru almennt lög-
hlýöiö fólk. Á sú skoöun á-
reiðanlega mikiö til sins máls.
Hitt er annaö mál aö stjórn-
endur þjóöarinnar hafa dapraö
mjög fyrir sér viröingu fyrir
lögum og rétti. Gildir þaö jafnt
um stjórnarskrá sem önnur lög.
Um árabil hefur þaö valdiö
miklum vandræöum hve illa
gengur aö fá Alþingi til aö sinna
löggjafarstörfum. Fyrir þinginu
eru fjölmörg brýn löggjafar-
málefni, sem legiö hafa þar,
sum árum saman án þess aö
þingiö hafi treyst sér til aö af-
greiöa þau. Og viö þessi mál
bætist sifellt, þvi aö lifandi þjóö-
félag þarf sifellt aö endurnýja
löggjöf sina.
Almennt snakk
En hverjar eru skýringar á
seinlæti þingsins i löggjafar-
málefnum. Þar eru aö sjálf-
sögöu fleiri en ein. Má þar nefna
ókunnugleika alþingismanna á
islenskri löggjöf, sem veldur
þvi aö þeir treysta sér ekki til aö
fjalla um málin. Hitt veldur þó
sennilega meiru aö þingiö er svo
önnum kafiö viö aö iögfesta al-
menn stefnuatriöi, raup og fag-
urgala ásamt meö tilheyrandi
snakki um ástand og horfur i
pólitikinni, aö varla vinnst timi
tilannars. óskir rætast ekki viö
þaö eitt aö lögfesta þær. í
islenskum lögum úir og grúir af
ákvæöum, sem engin viöurlög
eru viö aö brjóta og mörg eru ó-
framkvæmanleg. Slik lög eru að
sjálfsögöu oftast sniögengin i
framkvæmd.
En þegar menn hafa einu
sinni vaniö sig á aö sniöganga
illa unnin lög er skammt i það
aö menn sniögangi einnig önnur
lög og þau einnig sem dýrmæt-
ust eru fyrir réttindi fólks.
Bráðabirgðalögin
Allir þekkja hve mjög heimild
stjórnarskrárinnar til að setja
bráöabirgöalög milli þinga
hefur veriö misnotuö hér á
landi. Samkvæmt stjórnar-
skránni má einungis setja sllk
lög þegar brýn nauösyn krefur.
A þessum grundvelli hafa rikis-
stjórnir sett bráðabirgöalög um
hin smávægilegustu efni án þess
að nokkra nauösyn bæri til.
Bráöabirgöalögin sem sett
voru nú um áramótin, þar sem
lögfest er 7% skeröing visitölu-
bóta þann 1. mars næstkom-
andi, ganga þó lengra i misnotk-
uninni er áöur hefur þekkst.
1 fyrsta lagi er umdeilanlegt
aö kjaraskerðing þessi sé brýn
nauösyn. Hitt skiptir þó meira
máli aö ekkert var þvi til fyrir-
stööu aö lög um málið yröu af-
greidd af Alþingi áöur en jólafri
þingmanna hófst. Hafi af ein-
hverjum ókunnum ástæöum
ekki veriö hægt aö afgreiöa lög-
in fyrir jólafri liggur þaö þó
fyrir aö kjaraskeröingin á ekki
aö fara fram fyrr en 1. mars og
veröur þá liöinn drjúgur timi frá
þvi aö Alþingi hefur störf aö
nýju eftir jólafrl. Fyrir þetta er
setning bráöabirgöalaganna ó-
venjuleg I þeirri fyrirlitningu
sem stjórnarskránni er sýnd.
Þau fjalla um atburöi sem eiga
aö gerast meöan á þingtima
stendur og enga hugsanlega
fyrirstööu er hægt aö finna á þvi
aö þingiö fjalli um þau.
Þingræði i hættu
Ef Alþingi sættir sig viö þessa
málsmeöferö hefur stórt skref
Finnur Torfi Stefáns-
son heldur þvi fram að
virðing fyrir lögum og
rétti meðal stjórnenda
þjóðarinnar fari þverr-
andi. Rekur hann nokkur
dæmi, og telur að þessi
þróun bjóði hættunni
heim.
veriö stigiö i þá átt aö leggja
niöur þingræöi á lslandi. Rikis-
stjórnin hefur lýst þvi yfir að
ekki sé þörf frekari lagasetn-
ingar um efnahagsmál fyrr en
ef til vill I vor. Þá veröur þingið
fariö heim og unnt aö setja ný
bráöabirgöalög. Þannig yröi
unnt að halda áfram árum sam-
an án þess að leggja löggjöf um
efnahagsmál nokkurn tima fyr-
ir þingiö.
Ef þaö sjónarmiö veröur
viöurkennt aö setja megi bráöa-
birgöalög um ókomna atburöi
framm i timann án tillits til þess
hvort þing situr þá eöur ei, virö-
istekki langt i þaö aö rikisstjórn
setji fjárlög meö bráöabirgöa-
lögum. Þaö mætti gera aö
hausti til rétt áöur en þing kem-
ur saman.
Formið hefur gildi
Þaö er viökvæöi stjórnmála-
manna er þeir eru gagnrýndir
fyrir aö fara ekki aö lögum, aö
þar sé aöeins um form aö ræöa.
Formiö skipti ekki máli heldur
efnið. Þetta hefur einnig veriö
viökvæöiö er menn hafa gagn-
rýnt setningu bráöabirgöalag-
anna, sem hér hafa veriö gerö
aö umtalsefni. Eftir þessari
röksemdaleiðslu er stjórnar-
skráin einskis viröi þar sem hún
hefur fyrst og fremst aö geyma
fyrirmæli um þaö form sem
gilda skuli um stjórn landsins.
Þaö sem mönnum skjöplast i
þessu efni er auövitaö þaö aö
formið hefur efnislegt gildi og er
sett til að skipa málefnum. Skil-
yröi stjórnarskrárinnar viö
setningu bráðabirgðalaga eru
ekki sett formsins vegna heldur
til aö koma I veg fyrir aö óbil-
gjörn rikisstjórn sölsi undir sig
allt vald og skilji Alþingi eftir á-
hrifalaust. Fyrir þvi eru rikar
efnislegar ástæöur eins og þau
dæmi, sem viö höfum nú fyrir
augunum, sanna.