Vísir - 24.02.1981, Blaðsíða 15

VÍSIR
Þriöjudagur 24. febrúar 1981
Þriöjudagur 24. febrúar 1981
15
vísm
NJARBVlKIHGAR ISLANDSMEiSTARAR I KðRFUKNATTLEIK
Ungir piltar úr UMFN gengu framfyrir „goöin sfn” og óskuöu þeim til hamingju meö titilinn.
Danny Shouse, hress og kátur, i hópi aödáenda á „sigurhátföinni” I Stapa.
Leikmenn UMFN hlaupa heiöurshring I „Gryfjunni”, hlaönir blómum.
t Stapanum dunaöi dansinn og þar stigu leikmenn UMFN um f jalir eins
og „Travoltar vestursins”.
tslandsmeistarar Njarövikur i körfuknattleik 1981, ásamt liösstjórum, stjórnarmönnum og Boga Þorsteinssyni, formanni feiagsins, sem er
lengst til hægri i aftari röö.
Gunnar „gamli” Þorvaröarson hampar tslandsbikarnum fyrir framan trygga stuðningsmenn i
Friöbiófur oe Kristíán.
„Gryfjunni”. —
Visismyndir:
„Svarta perlan”, Danny Shouse, hefur veriö stórkostlegur liösmaöur
UMFN i vetur. Hér er hann meö tslandsbikarinn og tekur viö ham-
ingjuóskum formanns Körfuknattleikssambandsins.
.Ljónagryf jan” var þéttsetin aö venju og fögnuður mikill þar á bekkjum, er verölaunin voru
...loksins, eftir öll þessiár.... — Gunnar Þorvaröarson hefur loksins hönd á tslandsbikarnum, sem hann
veitir viötöku úr hendi Stefáns Ingólfssonar, formanns Körfuknattleikssambands lslands. —
Visismyndir: Friöþjófur og Kristján.
„Ljónagryfjan
nötraði af
fagnaðarlátum
tþróttahús Njarðvikur hefur
undanfarin ár gengið undir nafn-
inu „Ljónagryfjan” og er ekki
erfitt að imynda sér ástæðuna.
Ahorfendur þar þykja einhverjir
hinir hörðustu og hávaða-
sömustu, sem þekkjast hér á
lan^i, og aldrei eru þeir jafn-kátir
og háværir og þegar körfuknatt-
leikslið félagsins er þar að sauma
að andstæöingum sinum. Flestir
körfuboltamenn okkar óttast þaö
öðru fremur að mæta til leiks i
„Ljónagryfjuna”, og þar hafa
þeir reyndar verið teknir
ómjúkum tökum i vetur.
Hinn langþráði draumur
UMFN um tslandsmeistaratitil-
inn suöur með sjó, hefur nefnilega
ræstst. Körfuknattleikslið félags-
ins sigraði með miklum yfirburð-
um i úrvalsdeildinni i vetur, haföi
reyndar tryggt sér titilinn löngu
áöur en keppninni lauk, og er eng-
in spurning um það, að þangað
átti hann að fara.
S.í. föstudagskvöld lék UMFN
siðasta leik sinn i úrvalsdeildinni
að þessu sinni, og voru and-
stæðingarnir lið Ármanns, sem
þegar var fallið i 1. deild eftir árs-
veru i úrvalsdeildinni. Aöeins var
formsatriði að ljúka þessum leik,
en eins og venjulega troðfylltu á-
horfendur „Ljónagryfjuna” og
hvöttu sina menn, sem unnu að
sjálfsögðu stórsigur.
Loksins!
Og svo var komið að þeirri
stund, sem margir Njarðvikingar
hafa beðið spenntir eftir árum
saman, að lslandsbikarinn væri
afhentur þeirra mönnum i hend-
ur. Það gerði Stefán Ingólfsson,
formaður Körfuknattleikssam-
bands Islands, i leikslok viö gifur-
leg fagnaðarlæti og það var
„nestor” liðsins, Gunnar Þor-
varðarson, sem veitti honum
viðtöku, leikmaður sem hefur um
árabil staðið i fremstu eldlinu
islenskra körfuknattleiksmanna,
Texti: Gylfi
Kristjánsson
en aldrei fengið tækifæri áður til
að gleðjast yfir íslandsmeistara-
titli.
Sumir táruðust
Svo alvarlega taka Njarðvik-
ingar þessa iþrótt, að við verð-
launaafhendinguna sáust tár viða
renna úr augum manna og
kvenna, og voru þar ósvikin gleði-
tárá ferðinni. Sungið var og trall-
að á áhorfendapöllunum og leik-
mennirnir kysstir og knúsaðir
inni á gólfinu á eftir.
Svo i Stapann
Eftir að iþróttafélaginu höfðu
verið afhentar ýmsar gjafir, var
haldið i samkomuhúsið Stapann,
þarsem tekið var til við framhald
sigurlátanna, og var ekkert gefið
eftir. Þar skáluðu menn i góðum
veigum og fögnuðu langþráðu
takmarki. Islandsbikarinn var
loksins kominn til Njarðvikur,
þessi langþráði gripur, sem leik-
menn félagsins hafa svo oft áður
verið nálægt þvi að hreppa, en
ekki tekist fyrr en nú.
— gk-