Morgunblaðið - 02.01.2004, Blaðsíða 24

MINNINGAR
24 FÖSTUDAGUR 2. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Vegna mistaka birt-
ist greinin sem hér fer
á eftir með minningar-
greinum um Sigríði Kristjánsdóttur
og eru hlutaðeigendur beðnir afsök-
unar á þessum mistökum.
Elsku Sigga mín. Eftir árið 1950,
þegar Súgandafjörður fór að verða
mitt sumarathvarf, var Stekkjarnesið
einn fyrsti viðkomustaðurinn. Þar var
aldrei í kot vísað, þó vissulega væri
þar ekkert stórt í sniðum né mikið
umleikis af ytri efnum. Þar var hins
vegar fullt af fólki sem elskaði náung-
ann af gleði og hjartahlýjunni einni
SIGRÍÐUR
PÉTURSDÓTTIR
✝ Sigríður Péturs-dóttir fæddist á
Laugum í Súganda-
firði 21. október
1910. Hún andaðist á
heimili sínu í Reykja-
vík, að kvöldi sunnu-
dagsins 14. desem-
ber síðastliðins og
var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kirkju 22. desember.
saman, svo orð fór af.
Þar var barnahópurinn
fyrirferðarmestur. En
sjálf þú varst hjartað
sem allt sló í takt við.
Svo ótrúlega lífsreynd
en lífsglöð og traust og
einlæg, svo af bar. Það
var þarna á Stekkjar-
nesinu að ég kynntist
þér, móðursystur
minni, þá kannske 6 ára
gamall. Búinn að vera á
Gelti eitt sumar og
kominn til að vera á
Stað mörg næstu sumr-
in. Þetta sumar urðum við Friðbert,
sonur þinn, vinir og þarna urðum við
frændsystkinin hin, Kjartan, Pétur,
Siddý og Kiddi vinir líka til lífstíðar.
Þar var þér mikil gleði. Þú varst kona
lífsins og vinátturnnar. Allt sem lífs-
anda dró laðaðist að þér og allur fjöld-
inn af ungum og eldri sem virti þig
var með ólíkindum. Það átti ekki að-
eins við um mannfólkið, því dýrin löð-
uðust takmarkalaust að þér. Það átti
ekki aðeins við um fugla himins og
jarðar, heldur spendýr öll, er áttir þú,
en dýrmætastar voru þó ærnar þínar
sem litu á þig sem drottningu alla
daga. Þú umgekkst þær líkt og mann-
eskjur og talaðir við þær sem slíkar.
Það segir svo margt um þig. Blíða þín
og hjartahlýja var einstök. Það segir
þó ekki að þú hafir verið skaplaus. Þú
sagðir okkur til syndanna þegar þörf
var á. Og það nægði, því við hlýddum
allir sem einn eins og tilefnið gaf til.
Og „púkarnir“ voru ekki bara við
Friðbert og Þói frændi okkar Axels,
sem dó fyrir nokkrum árum, heldur
við strákarnir á Suðureyri sem vorum
á líku reki. Þetta voru 20-30 drengir,
sem ég minnist allra sem vina og fé-
laga á þessum árum. Elsku Sigga
frænka. Þú elskaðir Laugar,
Stekkjarnesið og Súgandafjörð til
hinstu stundar. Rétt eins og ég og all-
ir hinir elskuðu þig. Systkinakærleik-
ar voru miklir og samheldni, því kom
mér í raun ekki á óvart er ég heim-
sótti þig á Nönnugötuna fyrir nokkr-
um árum eftir að þú varst flutt suður
að lenda í jólakortaveislu hjá þér milli
jóla og nýárs. Hvílíkur fjöldi korta!
Voru þau kannske þúsund? Ég var
nokkra klukkutíma að fara gegnum
þau þegar þú bauðst mér að lesa. Þar
voru ekki aðeins kveðjur nánustu ást-
vina, heldur ólíklegasta fólks, sem
rataði á þínar fjörur í lífsins ólgusjó.
Ég get ekki látið hjá líða að minnast
elsku sona ykkar beggja, mömmu
minnar og þinnar. Báðir utanhjóna-
bandsbörn, sem komust til æðstu
metorða, hvor á sínu sviði. Þið elsk-
uðuð þá báða frá dýpstu hjartans rót-
um - annar þjóðháttafræðingur í Kan-
ada og höfundur um 20 bóka um
Íslendinga vestanhafs - nú látinn, og
hins vegar höfundar ómetanlegs fróð-
leiks um Vestfirði og Vestfirðinga
allra tíma. En það þýddi ekki að þið
elskuðuð ekki hin börnin ykkar. Þau
hafa öll komist til frama og góðra
verka upp til hópa. Ekki veit ég hvort
allir verða að englum er þeir kveðja
þetta líf? En þú, Sigga mín, þú varst
engill í þessu lífi hér. Meira að segja
engilbjart hár þitt bar vitni um það.
Núna þegar við kveðjum þig, gáfaða
jóladrottningu allra tíma, 93ja ára
gamla óskólagengna gáfumanneskju í
lífsins ólgusjó, fögnum við komu frels-
arans Jesú Krists, sem nærir okkur
af kærleika sínum alla daga í boðun
friðar og fagnaðarerindis. Þú boðaðir
alla tíð fagnaðarerindi og svo margir
hlustuðu. Ég þakka þér fyrir þig,
elsku frænka mín, þú varst gull í lífi
svo margra - og einnig mínu. Nú hitt-
ist þið mamma aftur eins og svo
margir aðrir. Þakka þér samfylgdina.
Vertu sæl.
Ævar Harðarson, Suðureyri.
✝ Sigfinnur Sig-urðsson hagfræð-
ingur fæddist í
Stykkishólmi 16.
febrúar 1937. Hann
lést á Landspítala-
háskólasjúkrahúsi
aðfaranótt 20. des-
ember, 66 ára að
aldri. Foreldrar hans
voru hjónin Sigurður
Skúlason verslunar-
maður, f. 12.11. 1905,
d. 14.1. 1972, og
Soffía Sigfinnsdótt-
ur, f. 30.5. 1917, d.
11.3. 1998. Hann var elstur níu
systkina.
Hinn 18. mars 1962 kvæntist
Sigfinnur Helgu Sveinsdóttur, f.
8.2. 1941. Foreldrar hennar voru
séra Sveinn Ögmundsson prófast-
ur í Þykkvabæ í Rang., f 19.5.
1897, d. 1.10. 1979, og seinni kona
hans Dagbjört Gísladóttir, f. 20.5.
1915. Börn Sigfinns og Helgu eru:
1) Dagbjört, f. 31.10. 1965, gift
Ervin Árnasyni, f. 24.3. 1964.
Þeirra börn eru: a) Aníta, f. 20.12.
1986, b) Alexander, f. 31.8. 1992,
og c) Daníel, f. 28.1. 1994. 2)
Soffía, f. 13.4. 1970, gift Gunnari
Má Geirssyni, f. 21.4. 1968. Þeirra
börn eru a) Andri og Bjarki, f. 8.7.
1993, og b) Sigfinnur Helgi, f.
12.12. 1996. 3)
Sveinn, f. 9.1. 1973,
maki Sonja Jónsdótt-
ir, f. 7.11. 1976.
Sigfinnur var
kennari að loknu
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á
Akureyri 1957 og
stundaði nám í við-
kiptafræði við Há-
skóla Íslands en hélt
árið 1958 til Þýska-
lands til náms í hag-
fræði, fyrst við há-
skólann í Marburg
en síðan í Köln og lauk þaðan
prófi 1963. Meðan á Kölnardvöl-
inni stóð starfaði Sigfinnur þrjú
sumur í sendiráði Íslands í Bonn.
Sigfinnur var starfsmaður Fast-
eignamats ríkisins og Reykjavík-
urborgar og starfaði sem borgar-
hagfræðingur árin 1967–1972.
Síðar var hann framkvæmdastjóri
Sambands sunnlenskra sveitarfé-
laga og bæjarstjóri í Vestmanna-
eyjum 1975–1976. Hann var hag-
fræðingur Verslunarmannafélags
Reykjavíkur í rúm sex ár og starf-
aði síðar sjálfstætt við bókhalds-
og skattaráðgjöf.
Útför Sigfinns fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Nótt
og hugurinn reikar
er mér ofvaxið þetta fallvalta líf?
(Þorsteinn frá Hamri.)
Hann Sigfinnur mágur minn lést
að morgni 20. des. s.l. eftir stutta
legu, en langvarandi heilsuleysi.
Hugurinn reikar til baka, margs er
að minnast og margt ber að þakka.
Helga systir mín og Sigfinnur
kynntust ung að árum, þau voru
glæsilegt par, svo eftir var tekið. Þau
voru gefin saman í mars 1960 í kirkj-
unni gömlu í Þykkvabænum, þar sem
faðir okkar hafði þjónað lengi. Þar
höfðum við systur alist upp saman en
nú hlutu leiðir að skiljast. Ungu hjón-
in fluttu til Þýskalands nokkrum
dögum eftir brúðkaupið, þar sem þau
bjuggu til ársloka 1963.
Til Kölnar kom ég til ársdvalar og
deildi með þeim heimili. Þrátt fyrir
þröngan fjárhag voru heimsóknir í
Kölnaróperuna tíðar, svo og í kvik-
mynda- og kaffihús. Þetta var
skemmtilegur tími, þegar eftirvænt-
ingin liggur í lofti og ekkert er
ómögulegt.
Að loknu námi hófst alvara lífsins,
þau hófu búskapinn smátt, en brátt
höfðu þau búið sér fallegt heimili,
heimili sem alla tíð stóð mér opið og
var sem mitt eigið. Hvarvetna var
það með glæstum menningarbrag,
Sigfinnur var höfðingi heim að
sækja, örlátur og bóngóður. Gæfa
hans í lífinu var tryggur lífsförunaut-
ur og börnin þrjú .
Að leiðarlokum vil ég sérstaklega
þakka honum umhyggju hans og vin-
áttu við föður minn. En fyrst og síð-
ast vil ég þakka fyrir að hafa fengið
að eiga hlutdeild í lífi barna þeirra, -
það hefur veitt mér ómælda gleði.
Ég votta Helgu og fjöskyldu inni-
lega samúð.
Guðrún Gyða Sveinsdóttir.
SIGFINNUR
SIGURÐSSON
Kæri Sigfinnur. Mig langar í
fáum orðum til að þakka þér sam-
fylgdina, góðsemina og vináttuna
á liðnum árum.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ég sendi Helgu minni, Dag-
björtu, Soffíu, Sveini og fjölskyld-
unni allri mínar hjartans sam-
úðarkveðjur.
Fríða.
HINSTA KVEÐJA
✝ Þráinn Finn-bogason fæddist í
Reykjavík 13. júní
1945. Hann lést í
Reykjavík 18. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Finn-
bogi Finnbogason, f.
6. september 1909, d.
21. mars 1996, og El-
ín J. Jónasdóttir, f.
28. nóvember 1914.
Systkini Þráins eru:
Jónas, f. 1936, kvænt-
ur Kristínu Arnalds,
f. 1939, Edda, f. 1937,
gift Guðgeiri Pedersen, f. 1938,
bróðir sammæðra er Matthías Ax-
elsson, f. 1958 og bróðir samfeðra
er Finnbogi, f. 1951, kvæntur Sig-
ríði Kristinsdóttur, f. 1952.
Þráinn kvæntist 5. desember
1970 Soffíu Hjartardóttur. Þau
skildu barnlaus. Börn hans eru: 1)
Björk, f. 29. júlí
1976, maður hennar
er Hlynur Þ. Sigur-
jónsson, f. 1964 og
dóttir þeirra er Diljá
Ösp, f. 2003, 2)
Birna, f. 13. desem-
ber 1978, og 3) Þór,
f. 10. maí 1982.
Þráinn varð stúd-
ent frá MR 1965 og
hóf nám í lyfjafræði
við Háskóla Íslands
1965 og lauk exam.
pharm prófi 1969.
Vann um árabil í
Ingólfsapóteki, sá um lyfjabirgðir
á Hrafnistu í Reykjavík og Hafn-
arfirði. Einnig starfaði hann við
Borgarapótek og síðustu ár í
Lyfju.
Útför Þráins fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Æskuvinur minn, Þráinn, er látinn
fyrir aldur fram og minningar hrann-
ast upp. Við bundumst vináttubönd-
um þegar við hófum nám í gagn-
fræðaskólanum við Lindargötu. Allar
götur síðan höfum við verið samferða
og því er söknuðurinn mikill og margs
að minnast. Okkur leið vel í Lindar-
götuskólanum enda störfuðu þar
margir úrvalskennarar undir styrkri
stjórn hins mikla skólamanns Jóns Á.
Gissurarsonar. Áhugi okkar á fram-
haldsnámi var vakinn og fylgdumst
við að á þeirri braut. Leiðin lá í lands-
prófið við Vonarstræti og þaðan í
Menntaskólann í Reykjavík. Lengst
af vorum við sessunautar. Deildum
sömu áhugamálum. Samskiptin á
þessum árum voru því mikil og m.a.
minnist ég ánægjulegra stunda sem
við áttum í sumarbústað fjölskyldu
Þráins við Elliðavatn.
Þráni var margt til lista lagt. Hann
var góður námsmaður. Það henti
hann hins vegar eins og svo marga
aðra, þ. á m. undirritaðan, að láta
námið stundum sitja á hakanum en
sinna þeim mun meira áhugamálun-
um. Um tíma voru boltaíþróttirnar
fyrirferðamiklar en síðar skákin og
bridgeíþróttin. Sérstaklega var
bridge okkur hugleikið og mér er nær
að halda að á vissu skeiði á mennta-
skólaárunum höfum við lesið fleiri
bridgebækur en námsbækur. En allt
þetta dekur við áhugamálin kom þó
ekki í veg fyrir að öllum prófum væri
lokið á tilskildum tíma.
Þráinn tók um árabil virkan þátt í
keppnisbridge og eitt árið var hann
hársbreidd frá Íslandsmeistaratitli í
tvímenning. Makker hans var lands-
þekktur spilari Jóhann Jónsson, bet-
ur þekktur sem Jói Sigló. Fyrir síð-
ustu umferðina voru þeir félagar
langefstir og gullið blasti við. En rak-
in óheppni elti þá og titillinn gekk
þeim úr greipum. Þráinn tók við silf-
urverðlaununum með rósemd þótt
vonbrigðin væru mikil.
Við Þráinn völdum okkur ólíkan
starfsvettvang en samgangur okkar
gegnum árin hefur ávallt verið mikill.
Ekki síst við bridgeborðið þar sem
m.a. gamlir menntaskólafélagar hafa
hist. Nú verður þar skarð fyrir skildi.
Þó Þráinn væri gæddur mörgum
kostum, - glæsileika, líkamlegu at-
gervi, góðum gáfum, hógværð og
elskulegu viðmóti -, var líf hans ekki
alltaf dans á rósum. En hann var dul-
ur um eigin hagi. Það var ekki hans
máti að ónáða vini sína ef eitthvað
bjátaði á. Þegar við komum saman
var það til að létta af okkur amstri
hversdagsins og þannig hefur það
verið alla tíð.
Ég kveð með söknuði náinn vin og
votta Elínu móður Þráins, börnum
hans, systkinum og öðrum vanda-
mönnum mína dýpstu samúð. Megi
minningar um góðan dreng vera ykk-
ur styrkur í sorginni.
Georg Ólafsson.
Einn sá skemmtilegasti maður sem
ég hef kynnst um ævina er fallinn frá.
Kynni okkar hófust í M.R. Þessi
glæsilegi og lífsglaði drengur, dökkur
á brún og brá, vakti alls staðar at-
hygli, ekki síst hjá kvenþjóðinni. Við
völdum sama framhaldsnám og unn-
um saman um tíma í gamla Ingólfs-
apóteki. Stangveiðin var okkar sam-
eiginlega áhugamál og fórum við
saman í margar skemmtilegar veiði-
ferðir. Árin liðu en tengslin rofnuðu
ekki þó ég flytti út á land. Margar
voru ferðirnar á hið ægifagra urriða-
svæði Laxár í Mývatnssveit. Hann
var alltaf sami glaði drengurinn, mik-
ill aufúsugestur á heimili okkar hjóna
á Húsavík og einn minn besti og
skemmtilegasti veiðifélagi. Lítið var
rætt um alvöru lífsins í þessum ferð-
um en því meira gert að gamni sínu.
Síðasta sumar ætluðum við saman til
veiða. Báðir hlökkuðum við mikið til
en því miður ollu veikindi hans því að
hann komst ekki. Það voru okkur báð-
um mikil vonbrigði. En ég þakka for-
sjóninni fyrir að hafa fengið að njóta
samvista Þráins svo marga daga á ár-
bökkum íslenskra veiðivatna. Hann
mun ætíð verða mér ofarlega í huga
þegar ég kasta flugu á fagran hyl.
Ég votta móður, börnum og systk-
inum hans mína dýpstu samúð.
Vigfús Guðmundsson.
Með fráfalli Þráins Finnbogasonar
hefur kvatt mikill vinur og félagi í
áratugi. Leiðir okkar lágu fyrst sam-
an í þriðja bekk MR veturinn 1962.
Þráinn var óvenju glæsilegur ungur
maður, með svart liðað hár, konung-
legt nef, fríður sýnum og með smit-
andi hlátur sem unun var að heyra.
Hann var skemmtilegur maður enda
hafði hann til að bera ágætar gáfur og
góðan húmor. Þráinn hafði þægilega
návist enda skiptu samverustundirn-
ar þúsundum við spil, veiðiskap og
gleðskap í góðra vina hóp.
Þráinn útskrifaðist sem lyfjafræð-
ingur frá Háskóla Íslands og hóf ung-
ur störf í Ingólfs Apóteki, sem þá var í
eigu Guðna heitins Ólafssonar apó-
tekara, þar sem hann vann um langt
árabil og gat sér gott orð sem fagmað-
ur á sínu sviði og naut vinsælda sam-
starfsfólks síns. Síðan starfaði hann
árum saman við Apótek hjúkrunar-
heimilis Hrafnistu í Reykjavík og
Hafnarfirði.
Þráinn var frekar dulur maður um
einkalíf sitt og einkahagi og naut
hann ekki eigin fjölskyldulífs nema að
litlu leyti. Börn hans þrjú héldu þó
góðu sambandi við föður sinn og
styrktist það samband með árunum
honum til mikillar gleði. Þá var Þrá-
inn alltaf uppáhaldsfrændi systkina-
barna sinna sem hann sá oft. Um ára-
bil tók Þráinn mikinn þátt í bridge-
íþróttinni þar sem hann var mjög
farsæll spilari auk þess sem hann átti
fjölda annarra áhugamála, svo sem
útivist, og lestur ljóða og annarra
bókmennta sem hann hafði næman
smekk fyrir. Þráinn var barngóður
með afbrigðum og mikill vinur vina
sinna. Hann var umtalsfrómur. Vin-
átta okkar í yfir 40 ár var djúp og gef-
andi enda var komu hans ætíð fagnað
af fjölskyldunni þegar hann birtist í
dyrunum.
Á síðari árum tók að halla undan
fæti í lífi hans en Þráni tókst með
harðfylgi að rétta líf sitt af og í fimm
ár átti hann innihaldsríkt líf sem hann
notaði til að styrkja samband sitt við
fjölskyldu sína, börn og vini. En síðan
sortnaði á ný.
Hans er nú sárt saknað. Megi for-
sjónin blessa börn hans og fjölskyldu
og veita þeim styrk.
Ljúfa minningu um góðan dreng og
mikinn vin eigum við eftir.
Þorsteinn Ólafsson og fjölskylda.
Elsku Þráinn, við kveðjum þig með
söknuði og varðveitum minninguna
ætíð.
Upp hef ég augu mín,
alvaldi Guð, til þín.
Náð þinni’ er ljúft að lýsa,
lofa þitt nafn og prísa.
Allt er að þakka þér
það gott, sem hljótum vér
um allar aldaraðir,
eilífi ljóssins faðir.
Vér erum gleymskugjörn,
gálaus og fávís börn,
en þú, sem aldrei sefur,
á öllum gætur hefur.
Ég veit, að aldrei dvín
ástin og mildin þín,
því fel ég mig og mína,
minn Guð, í umsjá þína.
(Herdís Andrésdóttir.)
Elsku Björk, Birna, Þór og aðrir
aðstandendur, Guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Regína Guðbjörnsdóttir og synir.
ÞRÁINN
FINNBOGASON