Morgunblaðið - 27.03.2004, Blaðsíða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MARS 2004 51
✝ Sigríður Jóns-dóttir fæddist á
Stokkseyri 4. októ-
ber 1928. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 22.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Jón
Magnússon kaup-
maður, f. 9. septem-
ber 1891, d. 30. jan-
úar 1982 og
Halldóra Ólöf Sig-
urðardóttir hús-
freyja, f. 30. júní
1893, d. 14. júlí 1963. Þau bjuggu
á Stokkseyri og í Reykjavík. Sig-
ríður eignaðist 5 bræður, tveir
þeirra létust í barnæsku, Sigurð-
ur, f. 1925, d. 1927 og Walter, f.
1934, d. 1935 og þrír þeirra kom-
ust til fullorðinsára, Magnús, f.
1924, d. 1968, Sigurjón, f. 1927,
d. 2002, og Kristmundur Haukur,
f. 1930, d. 2000.
Sigríður giftist 4. október 1946
Karli Elíasi Karlssyni skipstjóra
frá Stokkseyri, f. 10. nóvember
1922. Foreldrar hans voru Guð-
Elsa Hrafnhildur Yeoman, börn
þeirra eru Karl Kolbeinn og
Nanna, b) Svava Rán, unnusti
David Jones, sonur þeirra er
Lúkas Þorlákur. 5) Sigurður, f.
1954, d. 10. október 1999, maki
Lára Jóna Helgadóttir, hún á
soninn Andra Guðmundsson. 6)
Erla, f. 1957, maki Þórður Ei-
ríksson, synir þeirra eru a) Stein-
ar Örn Atlason og b) Guðmundur
Þór Þórðarson frá fyrri sam-
böndum og c) Sigþór Ási. 7) Kol-
brún, f. 1959. 8) Sigríður, f. 1961,
maki Jóhann Magnússon, þau
eiga þrjá syni a) Auðunn, unn-
usta Heiða Sólveig Haraldsdóttir,
hún soninn Andra Orra Hreið-
arsson og saman eiga þau Aron
Darra, b) Jóhann Arnar og c)
Svavar Berg. 9) Halldóra Ólöf, f.
1962, maki Svavar Gíslason, syn-
ir þeirra eru a) Sigurjón Viðar,
b) Elís Fannar og c) Baldur Birk-
ir. 10) Jóna Svava, f. 1963, maki
Sveinn Jónsson, börn þeirra eru
a) Sigríður Elín, unnusti Haukur
Guðmundsson, b) Jón Reynir, c)
Geir og d) Arnar Logi.
Sigríður sinnti barnauppeldi
og húsmóðurstörfum en þegar
fór að hægast um heima hóf hún
störf hjá Pósti og síma og bar út
póst í Þorlákshöfn þar til hún
varð 70 ára. Útför Sigríðar verð-
ur gerð frá Þorlákskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
mundur Karl Guð-
mundsson, f. 28. maí
1892, d. 10. júlí 1929
og Sesselja Jónsdótt-
ir, f. 26. febrúar
1892, d. 8. september
1977.
Sigríður og Karl
bjuggu fyrst um sinn
á Stokkseyri en
fluttu til Þorláks-
hafnar 1954. Lengst
af bjuggu þau að
Heinabergi 24. Börn
þeirra eru: 1) Ástríð-
ur, f. 1946, dætur
hennar eru a) Hrefna
Tynes, maki Roberto Di Rienzo,
börn þeirra eru Dario Ingi og
Aurora María Sif, og b) Dóra Sif
Tynes. 2) Guðfinnur, f. 1947,
maki Jóna Kristín Engilberts-
dóttir, börn þeirra eru a) Reynir,
maki Rebekka Ómarsdóttir, börn
þeirra eru Ómar Örn og Kolbrún
Olga, b) Harpa, sambýlismaður
Arnar Sch. Thorsteinsson, og c)
Hrönn. 3) Jón, f. 1949. 4) Karl
Sigmar, f. 1951, maki Guðrún
Sigríks Sigurðardóttir, börn
þeirra eru a) Karl Ægir, maki
Elsku mamma.
Það er svo sárt að kveðja þig,
svona skjótt. Mér finnst svo skrýtið
að hugsa til þess að þú skulir ekki
koma oft á dag og hringja eins og þú
varst vön að gera. Það er svo sárt að
hugsa til þess að geta ekki boðið þér
með í bæjarferð og farið á kaffihús
eins og þér þótti svo gaman. Nú ertu
komin á þann stað sem þú getur ver-
ið með okkur öllum og ríkir friður
og hvíld hjá þér.
Takk elsku mamma fyrir alla
hjálpina og þær stundir sem við átt-
um saman.
Guð geymi þig, hvíl í friði.
Sigríður Karlsdóttir.
Elsku amma.
Ég á svo erfitt með að trúa að þú
sért farin frá okkur. Þegar ég
hringdi í þig um daginn datt mér
aldrei í hug að það yrði í síðasta
skipti sem við myndum tala saman.
Þú varst svo hress, skildir ekkert í
því hvað væri alltaf svona mikið að
gera hjá mér og hvort ég ætlaði ekki
að fara að koma í heimsókn. Þér
fannst nú alltaf vera liðinn of langur
tími ef við komum að minnsta kosti
ekki einu sinni í viku til ykkar afa og
Nonna á Heinabergið, og ég hélt að
ég hefði nægan tíma til að heim-
sækja þig.
Þú hefur verið hornsteinn í lífi
barna þinna, tengdabarna, okkar
barnabarnanna og litlu ömmu-
barnanna þinna. Þú hefur alltaf
fylgst vel með öllum og haft á hreinu
hvar við værum, að gera hvað og af
hverju. Þú passaðir okkur öll, gafst
mikið af þér, hugsaðir vel um okkur
og á móti dáðum við þig. Þú og afi
hafið alltaf verið svo stolt af okkur
öllum, fundist við dugleg og stutt
okkur með ráðum og dáðum. Allir
sem kynntust þér tala um einstaka
konu sem breiddi út faðminn og tók
á móti öllum sem vildu. Þú varst
alltaf svo hress, jákvæð og skemmti-
leg og öllum leið vel í kringum þig.
Ég veit ekki hvað mörg kvöld við
höfum setið tvær og spjallað um allt
milli himins og jarðar. Mér leið allt-
af eins og ég gæti talað um hvað sem
er við þig því þú hafðir bæði gaman
af því öllu sem ég hef tekið mér fyrir
hendur og sýnt ákvörðunum mínum
mikinn skilning.
Í dag líður mér eins og ég hafi
misst ömmu sem er mér svo kær,
fyrirmynd og síðast en ekki síst
bestu vinkonu. Tómleikatilfinningin
í hjartanu er mikil, sem og vonleysið
og sársaukinn við tilhugsunina um
að þú sért farin.
Elsku amma, ég kveð þig en veit
að þú átt öruggan stað í hjarta mínu
og vona að Siggi frændi sé glaður að
hafa fengið þig til sín og passi þig
hvar sem þið eruð.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísumVatnsenda-Rósu.)
Harpa Guðfinnsdóttir.
Elskuleg amma okkar er látin.
Sorginni fylgja ótalmargar minn-
ingar um einstaka konu, móður,
ömmu. Hún amma var einkar kraft-
mikil kona enda vön að halda stórt
heimili. Þrátt fyrir að afkomendur
hennar fylli nú hartnær fjórða tug-
inn fylgdist hún grannt með öllum
börnunum, barnabörnunum og
barnabarnabörnunum. Henni var
líka annt um þorpið sitt, enda frum-
byggi í Þorlákshöfn. Það var hennar
þorp. Samt var hún líka heimskona
sem hafði einstaklega gaman af því
að ferðast og kynnast nýju fólki.
Við systurnar áttum margar góð-
ar stundir með Siggömmu og Kal-
lafa á Ítalíu. Glæsileg voru þau hjón
þegar þau stigu dansinn í brúðkaupi
Hrefnu í Rómaborg. Kallafi í hvíta
smókingjakkanum sínum og Sig-
gamma í síðum kjól. Seinna fórum
við saman til Kaprí í sérstaklega
skemmtilega ferð.
Hvort sem það var á heimili
Hrefnu í Róm eða sumarhúsi fjöl-
skyldunnar við Napólí var
pönnukökupannan alltaf með í för.
Oft kom líka ýmislegt góðgæti upp
úr ferðatöskunum eins og fiskiboll-
ur og íslenskar kótilettur. Enda
naut hún amma sín best þegar hún
gat gefið fólki gott að borða.
Aldrei framar munum við fá hjá
henni steiktan fisk eða læri og heyra
hana segja „elskurnar mínar reynið
þið nú að borða“. Aldrei framar mun
hún strjúka okkur um vangann og
segja „elskurnar mínar hvað þið er-
uð nú duglegar“.
Eftir lifir minningin um heimsins
bestu ömmu sem alltaf átti stund,
pönnukökurúllu og klapp á kinn fyr-
ir allan barnaskarann sem var í
kringum hana. Konu sem mætti
mótlæti lífsins af æðruleysi og án
biturleika. Sem var alltaf tilbúin til
að sjá það besta í fólki. Sem til
hinstu stundar var á fullu að snúast í
kringum fólkið sitt því það var henn-
ar ríkidæmi.
Missir okkar allra er mikill. Mest-
ur er þó missir Kallafa. Guð blessi
minningu Siggömmu.
Dóra Sif og Hrefna.
Elsku amma mín.
Ég trúi því bara ekki að þú sért
farin, þú af öllum. Það var nú bara í
seinustu viku sem við vorum að
hneykslast á veikindum þínum og
man ég að þú sagðir: „Ég skil ekkert
í þessu, ég sem hef hvorki reykt né
drukkið brennivín alla ævi, og ekki
er ég einhver letibikkja!“ Nei við
trúðum þessu sko ekki. En því mið-
ur er lífið svona.
Ég minnist þess tíma sem þú
vannst í póstinum. Þá var iðulega
mikið að gera hjá þér í kringum jól-
in og voru þau ekki ófá skiptin sem
ég skottaðist með þér og reyndi að
gera eitthvert gagn. Alltaf varstu
jafn þakklát og ánægð með þessa
litlu hjálp. Við nöfnurnar erum nú
þekktar fyrir að vera klaufskar og
var það einu sinni sem ég datt af
hjóli og fótbrotnaði, þá tókst þú
óvart svo fast í löppina á mér að ég
meiddi mig rosalega og spurðir
hvort mér væri eitthvað illt í löpp-
inni. Það var náttúrulega ekki vilja-
verk og fannst öllum sem sáu þetta
rosalega fyndið. Já við áttum sko
mikið af góðum stundum saman, það
jafnaðist ekkert á við það að fara
upp á Heinó, sitja við eldhúsborðið,
kjafta, drekka mjólk og borða klein-
ur.
Það er eitt sem var einkennandi
við þig. Það var hversu góð þú varst,
þú studdir mig í öllu sem ég gerði,
dæmdir mig aldrei og lést mig alltaf
finna fyrir væntumþykju þinni og
ást. Þrátt fyrir að ég sé sár yfir því
að þú sért farin er ég samt mjög
þakklát fyrir þessi ár sem við áttum
saman. Ég veit að þú munt alltaf
fylgja mér í gegnum lífið og þú hef-
ur alltaf verið og verður alltaf mín
fyrirmynd.
Ástarkveðja þín
Sigríður Elín.
Kveðja frá Kvenfélagi
Þorlákshafnar
Í dag er kvödd hinstu kveðju frá
Þorlákskirkju í Þorlákshöfn vin-
kona okkar og félagi Sigríður Jóns-
dóttir. Okkur í Kvenfélagi Þorláks-
hafnar langar að þakka henni
samfylgdina og fyrir óeigingjarnt
starf í þágu félagsins í gegnum árin.
Fyrir 40 árum, í maí 1964, komu
40 konur saman í Þorlákshöfn og
stofnuðu Kvenfélag Þorlákshafnar.
Í fundargerð fyrsta fundar sést að
Sigríður Jónsdóttir, B-götu 6, var
einn af stofnfélögum. Þorlákshöfn
var í þá daga ungt samfélag og
óhætt er að fullyrða að þessi fjöldi
hafi verið stór hluti af þeim konum
sem þá bjuggu í Þorlákshöfn. Starf
félagsins hefur í gegnum árin verið
öflugt og skemmtilegt og þar hafa
stofnfélagarnir, sem margar eins og
Sigga hafa sýnt félaginu sínu mikla
tryggð, verið grunnurinn að þessu
öfluga starfi.
Sigga átti stóra og samheldna
fjölskyldu, hún hafði því svo sann-
arlega í nógu að snúast á heimavelli,
en samt gaf hún kvenfélaginu af
tíma sínum og starfskröftum.
Sigga var góður félagi, hún tók
virkan þátt í öllu starfi félagsins og
fundamæting hennar var alveg ein-
stök, það þurfti eitthvað sérstakt að
vera til að Sigga væri ekki mætt á
fund. Hún var hláturmild, full af
krafti, hress og skemmtileg og það
var gaman að umgangast hana.
Hennar verður sárt saknað hjá okk-
ur.
Við sendum samúðarkveðjur til
eftirlifandi eiginmanns hennar,
barna og fjölskyldna þeirra.
Blessuð sé minning Sigríðar
Jónsdóttur
Linda Björg Sigurð-
ardóttir, formaður.
Elsku Sigga, þegar litið er um öxl
virðist eins og tíminn hafi í einni
svipan liðið hjá án þess að gera
grein fyrir komu sinni. Ef til vill er
það vísbending um að slíkt sé eðli
hans þegar lífið gengur sinn vana-
gang. Þannig líður okkur nú þegar
við viljum kveðja þig og þakka þér
fyrir það sem þú varst okkur.
Við viljum að lokum senda þetta
litla fallega ljóð eftir Þórarin Jóns-
son:
Þú, Drottinn guð, oss færir friðinn
farsæld lífsins og mildi sanna.
Sannleikans eru sjónarmiðin
sýnileg trygging velferð manna.
Elskaðu guð, af öllum mætti
ástar, vonar og trúarinnar.
Þá mun ljós guðs með huldum hætti
höfða til mildi sálar þinnar.
Elsku Kalli og börn, við sendum
ykkur innilegustu samúðarkveðjur
og megi góður guð styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Ásta og Kjartan.
Hún, Sigríður Jónsdóttir, vinkona
mín er dáin. Fyrir um níu árum þeg-
ar ég hóf störf hjá Sveitarfélaginu
Ölfusi sá Sigga um ræstingar á
skrifstofunni. Þrisvar í viku kom
hún og þreif og þá ræddum við sam-
an um daginn og veginn. Sigga
Kalla, eins og hún var ætíð kölluð,
kona Karls Karlssonar skipstjóra,
var ein af frumbyggjum Þorláks-
hafnar. Kalli sótti sjóinn en Sigga sá
um heimilið og börn. Þessi ár voru
góð, fannst Siggu, mikil samheldni
ríkti meðal fólks. Fólk hjálpaðist að
við alla hluti s.s. að byggja og hvað
annað sem gera þurfti en Siggu
fannst tímarnir breytast með fólks-
fjölguninni í Þorlákshöfn. Sam-
heldni íbúanna ekki eins mikil, fólk
þekktist minna, baráttan harðari í
lífsgæðakapphlaupinu og þáttur
frumbyggjanna í uppbyggingu stað-
arins gleymdist fljótt.
Það var mikill fengur fyrir mig að
kynnast Siggu Kalla. Hún kveikti
hjá mér áhugann á að skoða betur
sögu staðarins, söguminjarnar í og
við Þorlákshöfn og að njóta alls þess
sem staðurinn hefur upp á að bjóða.
Á svona ungum stað, sem byggð-
ist upp eftir 1950, eru tengsl sterk á
milli gamla kjarnans og fjölskyldna
hans. Sigga Kalla og vinkonur henn-
ar frá frumbyggjatíðinni hittust
reglulega yfir kaffi og ræddu málin
eða gerðu sér dagamun. Ekki var að
sjá að þar væru saman komnar kon-
ur um og yfir sjötugt, sem væru
búnar að vinna hörðum höndum í
gegnum tíðina. Gleði og fjör var
þeirra aðalsmerki.
Mér finnst ég hafa eignast góðan
vin þar sem Sigga Kalla var, góð og
skemmtileg persóna sem fagnaði
mér í hvert skipti sem við hittumst
með hlýjum kveðjum og óskum.
Sl. laugardag mætti ég henni þar
sem hún var í ökuferð um Þorláks-
höfn. Hún brosti og horfði á mig
með sínum fallegu djúpu augum.
Hún veifaði til mín báðum höndum
og þar kvöddumst við. Ég var grun-
laus um að þessi sterka kona væri í
sinni síðustu ökuferð um Þorláks-
höfn að líta yfir bæinn sinn og skoða
mannlífið.
Ég mun ætíð minnast hennar sem
góðs vinar sem gott var að eiga að.
Blessuð sé minning hennar og
guð gefi ástvinum hennar styrk í
sorginni.
Sigurður Jónsson.
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við útför eiginmanns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HÚNBOGA ÞORLEIFSSONAR,
Hólagötu 41,
Ytri-Njarðvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Suðurnesja.
Einarína Jóna Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
RAGNAR B. MAGNÚSSON,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn 25. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Elísabet Ragnarsdóttir,
Magnús Ragnarsson
og fjölskyldur.