Vísir - 27.05.1981, Blaðsíða 20

20
VÍSIR
Miðvikudagur 27. mai, 1981
í útlöndum hefur pönkið þróast upp I nýtt og ferskt rokk, segir tón-
HROKAFULLUR STRÆTÚ-
STJÚRI (LÚGGULEIK
Farþegi hringdi:
Ég fór með Kópavogsvagninum
heimleiðis á föstudagskvöld og
varð eins og aðrir að skipta um
vagn á skiptistöðinni. Ég bý i
Austurbænum og vagninn þangað
biður sunnanverðu götunnar og
sést illa úr biðskýlinu. Hann var
lokaður, þegar viö farþegar úr
Reykjavik komum að honum og
bilstjóri ekki i sjónmáli. Það var
að byrja að rigna. Ég hef séð hvar
takkinn er, sem dyr vagnsins eru
opnaðar utanfrá. Ég teygði mig i
hann, opnaði og við öll, sem bið-
um, stigum inn i vagninn.
Eftir drjúggóða stund kom öku-
maðurinn. „Hver opnaði vagn-
inn?” spurði hann með svip þess
og fasi, sem valdið hefur. Ég sá
ekki ástæðu til að leyna þvi og gaf
mig fram. „Viltu koma hérna
frammi,” skipaði valdsmaður-
inn. Siðan var ég tekinn til með-
ferðar. Mér var gert ljóst, að ég
hefði gert mig sekan um innbrot
og spurður hvaða málsbætur ég
hefði, o.fl., i sama anda.
Ég benti á, að aðrir vagnar
stæðu i grenndinni opnir og bil-
stjóralausir og þannig væri far-
þegum mismunað með þvi að
loka einum, þegar ökumaður
þyrfti að ganga erinda sinna, og
einnig að vegna þess hvað illa
sést til ferða bilstjóranna,úr bið-
skýlinu, hefði það stundum komið
fyrir, að farþegar, sem biða i
skýlinu, missa af vagninum undir
svipuðum kringumstæðum. Að
auki sagði ég ökumanninum, að
ég kynni þessari yfirheyrslu illa,
ég kannaðist ekki við að hafa
framið neitt afbrot.
„Við skulum nú láta reyna á
það”, sagði ökuþórinn i lögguleik
og fór út úr vagninum. Við biðum
i stundarfjórðung. Þá kom bil-
stjórinn aftur og nú i fylgd með
löggunni. Þar voru hafðar i
frammi spaugilegar stælingar á
rannsókn glæpamáls, en leikur-
innendaði á, að ökumaðurinn bað
okkur farþega að vera svo góða
að flytja okkur i vagninn fyrir aft-
an þvi að hann var orðinn svo
seinn, að þessa ferð varð að fella
niður. Siðan ók hann einn á brott i
vagninum.
Ég geri ráð fyrir, að ökumaður-
inn hafi lögin sin megin, en fyrr
má nú vera hrokinn i þjónustu-
manni bæjarbúa! Og ég er ekki
grunlaus um, að lögreglan eigi til
að vera seinni i vöfum stundum,
þegar stærri mál ber á góma.
Hvað hafa yfirmenn strætis-
vagna Kópavogs um svona mál
að segja?

»"1
Biðstöðin i Kópavogi
listarmaður, en Utangarðsmenn cru staðnaðir, án frumleika og anda-
giftar.
Enn um utangarðsmenn:
„Skallapopparar
9999
Meö þessu bréfi látum við fylgja átta ára gamla mynd af Guðmuir
Jónssyni, söngvara, þar sem hann er i nafni Lions að búa sig undir a
selja perur til ágóða fyrir gott málefni.
EKKI BARA LIONS!
„Þeir eru
Tónlistarmaður skrifar:
A dögunum birtust bréf á les-
endasiðunni um hljómsveitina
Utangarðsmenn, þ.e. deilur um,
hvort hún sé góð eða slæm. Mig
langar til að leggja nokkur orð i
belg um þetta efni.
Það hefur löngum tiðkast, að
stefnubreytingar verða i listum,
og á það jafnt við um tónlist og
myndlist sem og aðrar listgrein-
ar. Þetta ræðst mikið af samfé-
lagslegu ástandi, svo og tækni-
nýjungum og öðrum framförum,
sem gefa kost á nýjum efnum og
„effektum” til listsköpunar.
Alþýðutónlistin hefur ekki farið
varhluta af þessu, frekar en aðrar
listgreinar. Þar hafa miklar
stefnubreytingar orðiö, misjafn-
lega áhugaverðar, en allar á viss-
an hátt nauðsynlegar til að
tryggja eðlilega þróun.
Diskó: Útþynnt
iðnaðarvara
Diskótónlistin hélt innreið sina
hér á landi sem annarsstaðar,
danskennurum og veitingahúsa-
eigendum til mikillar gleði, en
mörgum tónlistarmanninum til
gremju, þvi að lifandi tónlist beið
skipbrot. Þótt diskóið nyti al-
mennra vinsælda, að þvi er virt-
ist, Var það talið af flestum vél-
rænt, tilfinningasnautt, inntaks-
laust og útþynnt iðnaðarvara,
sneitt öllum frumleika og sköpun-
aranda.
Þetta hlaut að kalla á andstæöu
sina, sem það og gerði, og var
fyrirmyndin sótt i hljómsveitir úr
breskum lágstéttarhveríum, sem
spiluðu einfalda þriggja hljóma
músik. 1 textum fjölluðu þeir um
hlutskipti sitt, sem fórnarlömb
borgaralegs samfélags. Tónlist
þeirra og textar féllu mjög vel að
tiðarandanum.
Fjaðrafok og
flatir blaðamenn
Pönkið hefur siðan þróast, eins
og lög gera ráð fyrir, fyrst út i
„nýbylgju” og nú siðast i hreint
þétt og vel útfært rokk. Þetta hef-
ur verið einskonar endurskipu-
lag, á rokkinu, unnið frá grunni
og hefur leitt af sér rokk með nýtt
og ferskt yfirbragð.
Það má teljast ótrúlegt, hve
miklu fjaðrafoki þessi tónlistar-
stefna hefur valdið hér á landi.
Blaöamenn hafa sprengt þetta
upp i blöðum og legið flatir fyrir
hverri „quick made” hljómsveit,
sem rétt væri að kalla svo, og
troðið hefur upp i nafni pönksins.
Og látunum linnir ekki, þótt
stefnan hafi staðið i þrjú ár. Og
áfram hlusta aðdáendur Bubba,
yfir sig hrifnir af sinum frumlega
smekk.
Enginn frumleiki
engin andagift
En spurningin er, hvort pönkið
sé ekki komið i sama farið og
diskóið forðum. Inntak textanna
telst varla frumlegt lengur, upp-
skriftin er að vera á móti öllu,
velja sér þema, fylla það siðan af
ljótum lýsingarorðum og þylja
það upp yfir blásaklausum al-
menningi. Alltaf á sama einfalda
mátann, sami talandi söngurinn,
sama „beatið” sömu frasarnir.
Enginn frumleiki og engin anda-
gift.
Frumleiki felst i sifelldri
endurnýjun. Se hún ekki, er
stöðnun.
Ruglaðir i
riminu
Eins og fyrr er getið, hefur
pönkið þróast erlendis, yfir i góða
rokk-tónlist. A erlendan mæli-
kvarða hljóta Utangarðsmenn þvi
að flokkast undir þá landsfrægu
nafngift „skallapopp”. Dýrkun
landans á strákunum hefur rugl-
að þá i riminu, svo að nú ætla þeir
út i heim að gera stóra hluti. Ég
vona að sjálfsögðu, að þeim gangi
allt i haginn, en þvi miður er ég
smeykur um, að þeir hefðu betur
farið strax eftir stofnun hljóm-
sveitarinnar og kynnt sér ramm-
islanska frystihúsatáfýlu i út-
landinu.
Mig langar i lokin að nefna
hljómsveitina Þeysem hefur þró-
að músik sina i rétta átt. Enda er
hún skipuð þrautþjalfuðum hljóð-
færaleikurum og má þar nefna
Þorstein Magnússon, gitarleik-
ara. Hann hefur langa reynslu að
baki, reynslu, sem hefur þroskað
hann og sjóað i tónlistinni.
Lesandi hringdi:
i tilefni frétta af gjöfum Lions-
manna á lækningatækjum og öðr-
um gagnlegum hlutum til þarfra
málefna, vildi hann koma á fram-
færi þakklæti til þeirra.
Hann vildi þakka þeim fyrir að
safna fé til kaupanna og fyrir
þeirra fyrirhöfn við söfnun og
kaup.
En hann vildi lika benda á, að
gjafirnar eru sjaldnast frá Lions-
mönnum einum, þar leggja al-
menningur og rikið þung lóð á
vogarskálarnar.
Almenningur gefur ekki Lions-
hreyfingunni féð, sem safnast,
sagði lesandinn, heldur þeim,
sem eiga að njóta gjafarinnar,
þegar hún erkomin. Og rikið gef-
ur oft eftir aðflutningsgjöld af
slikum gjöfum.
Siðan itrekaði lesandinn þakkir
til Lions fyrir forgönguna.