Tíminn - 24.12.1969, Side 17

TÍMINN - JÓLABLAÐ
VOR GUÐ ER BORG A BJARGI
Séra
Ragnar Fjalar
Lárusson
Reykjavík
Frá ómunatíð hefíir þessi
hugsun verið eins konar kjör-
orð kristindómsins og krist-
innar kirkju. Guð í Jesú Kristi
nægir til sigurs í hverri raun.
Með þessa hugsun í sál gengu
pdslarvottar frumkristninnar
með bros á vör móti böðlum
sínum. Þótt allt virtist glatað:
heiður, eignir, líf, höfðu þeir
samt sigrað, Guð var þeirra
bjarg.
Þegar Marteinn Lúther, sá
er orti sákninn fræga, sem í
er vitnað, stóð einn frammi
fyrir óvinum sínum í Worms
og gerði játninguna alkunnu:
„Hér stend ég, ég get eKki
annað“, gerði hann það í
krafti þeirrar sömu trúar,1 að
Guð er borg á bjargi traust.
Og þegar við, sem kristin
eru á 20. öld, stöndum frammi
fyrir samtíð okkar, samtíð, sem
dáir og tignar vísindaafrekin
og mannsandann, gerum við
enn játninguna fornu: Vor
G*ð er borg á bjargi traust.
Ult í þessum heimi bifast
bregzt. Öll mannanna verk
eru hverfulleikanum háð,
þversu glæsileg, sem þau eru.
>að vantar sízt að mennirnir
l»fegi. Sjaldan eða aldrei hafa
B»ir byggt glæsilegar. Allt,
í«n kallað er menning nútím-
tas hafa þeir byggt. Þeir kanna
4Hip himinsins í sjónaukum og
ÍHrSast um víddir himingeims-
ln» í geimskipum. Þeir grafast
inh í hulinsheima smáveranna
f snÖsjám. Þeir beizla náttúru-
ðflin og reikna út öflin í til-
verunni. Þeir skapa öryggi,
þægindi og hóglífi. En fær þessi
mikla bygging staðizt? Hún ger
ir það ekki til lengdar án trú-
ar á Guð. A ti-únni byggist sið-
gæðið og án siðgæðis fær tækni-
væddur heiimur ekki staðizt
nema skamma stund. Þess
vegna er Guð sama trausta
borgin í dag og hann hefur ver-
ið og verður það um aldir.
Þá hlýtur spurningin að
vakna: í hve ríkum mæli bygg-
ir framtíðin á borg Guðs? Hve
rfk er guðstrúin í hjörtum
mannanna?
f fljótu bragði kann mörg-
um að finnast, að samtíðin búi
f.jarri Guði og borg hans. Það
er ef til vill ekki að undra,
þar sem margar blikur eru á
lofti í samctíðinni, á þess-
um dögum er í óvenju rákum
mæli gömluim stakki kastað og
nýr tekinn í staðinn. Einhverj-
um kann að finnast, að þá
hljótum við að kasta Guði,
hann til heyri hinu gamila og
úrelta og megi því víkja um
set Þannig kunna nokkrir að
hugsa meðan þeir enn eru á
andlegu gelgjuskeiði, en þó
flestir aðeins um stund. Þeg-
ar menn átta sig betur og
gelgjuskeiðinu er lokið, þá
finna rnenn gjarnan, að Guð
er ekki eitthvað úrelt og óþarft
heldur er hann og hann einn,
sú borg, sem á bjargi er traust.
í starfi minu sem sóknar-
prestur í fjötanennum söfnuði
hef ég einmitt fundið vel, að
Guð er samtíðinni, fólkinu í
dag, hin trausta borg, sú eina
borg, sem hægt er að reisa líf
sitt á, skjólið örugga þegar á
reynir. Við vitum aldrei liver
maðurinn er fyrr en á hann
reynir.
Þessa skoðun mína byggi ég
á kynnum við mikinn fjölda
fólks úr ölium stéttum og við-
ræðum mínum við marga um
trúmál. öftar en nokkurn
skyldi gruna, hef ég verið beð-
inn um fyrirbæn, bæn fyrir
sjúkum, fyrir þjáðum, fyrir af-
vegaleiddum. Biður fóik um
siíkt, nema það hafi traust á
Guði, nema að það trúi því, að
hann sé borg á bjargi traust?
í starfi mtírau fyrir sjúka á
Landsspítalanum hef ég mjög
greinilega fundið, að Guð er
mörgum sjúklingum hin trausta
borg. Ég hef vel fundið gleði
sjúklinganna yfir því að hafa
notið sameiginlegra tilibeiðslu-
stunda þar, gleði gamailla,
gléði þjáðra, gleði barna. Þeg-
ar ég stend við sjúkrnbeðinn
og horfi í augu sjúklingsins,
finnst mér ég oft geta lesið
úr augnaráðinu: Ég er á förum
en Guð er borg á bjargi traust.
Ég hef einnig fun'’-ð jákvæða
afstöðu til trúarinnar hjá ung-
um stúikum, hjúkrunarnemum,
bæði í kennslustundum og sam
tölum mínum við þær. Einnig
hef ég oft fundið jákvæða af-
stöðu hjá börnum og ungling-
um í æskulýðsstarfi í söfnuði
mínum.
Það er alkunna, að oft kem-
ur það í hlut prestsins, að
flytja sorgartíðindi, þegar slys
ber að höndum. Oft eru það
þung spor, sennilega þau
þyngstu í prestsstarfinu. Mis-
jafnlega tekur fólk slíkum frétt
um, venjulega þó með hetju-
lund og greinilegu traustá á
forsjón Guðs.
Bezt man ég þó trúartraust
konu einnar, sem ég ræddi við
eftir voveiflegan atburð, en á
sömu stundu hafði hún misst
heimili sitt, eiginmann og "n.
Hún sagði: „Guð leggur áldrei
mejra á nokkurn mann en
hann getur borið. Guð sendir
líkn með þraut“. Var Guð þess
ari konu ekki borg á bjargi
traust?
Ég minnist þess ekki oft, að
hafa heyrt menn afneita Guði
og lastmæla honum, enda er
slíkt óskiLjanlegt gáleysi, marg
ir telja að vísu að trú sín sé
lítil og minni en æskilegt vaeri,
og flestir sanngjarnir menn
viðurkenna hve mikið trúin
veitir þeim, sem eiga hana, og
hvílíkt gildi kristindómurinn
er og hefur verið’ fyrir mann-
lífið, og allt hið bezta í menn-
ingu okkar er þaðan komið.
Margt í samtíðinni kann að
benda til hnignandi trúarlífs,
slíkt er meira á yfirborðinu,
að mínum dómi. Kirkjusókn
og almennar umræður um trú-
mál manna á milli eru ef til
vill minni en áður var, en hitt
er jafn víst, að Guð er mörg-
um, mjög mörgum, dýpst skoð-
að borg á bjargi traust. Það
finnst ef til vill bezt er á reyn-
ir í lífinu.
Ég á ekki betri ósk til þjóð-
ar minnar og heimabyggðar-
innar allrar en þá, að Guð
megi verða í lífi mannanna hin
trausta borg, sem byggt er á.
Ragnar Fjalar Lárusson.
cEinn dagur
með
cTVIarks &
Spencer*
Föstudagur: Fastir liðir eins og venjulega.
Náttkjóll og-sloppur frá Marks og Spencer.
Börnin mega ekki verða of sein í skólann.
Morgunkjóll, auðvitað frá Marks og Spencer.
Kennslustund í flugskólanum.
Sportfatnaður frá Marks og Spencer.
Verzlunarferð. Marks og Spencer vörur
eru alltaf jafn freistandi.
c^VIarks & Spencer* vörur fást
í fataverzlun fjölskyldunnar
xjT W\ [¥1 m m\
AUSTURSTRÆTI