Morgunblaðið - 17.04.2004, Síða 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 17. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Það var þriðjudags-
morgunn 6. apríl sl. er
maðurinn minn hringdi
í mig og sagðist hafa
sorgarfregn að færa
mér. Þar tilkynnti hann
mér lát vinar míns, vinnufélaga og
fyrrum yfirmanns, Skarphéðins
Njálssonar. Síðustu daga hef ég rifj-
að upp þau níu ár sem við Skarpi unn-
um saman.
Upphafið var að yfirmaður minn
þá kallaði í mig og spurði mig hvort
ég væri til í að prófa vinnu í skot-
vopnaskránni í Reykjavík. Ég sem
ekkert vissi um byssur þá var í raun á
báðum áttum, en lét slag standa og
ákvað að prófa þetta. Deildin var rek-
in af Skarphéðni og Elsu, sem með
dugnaði komu deildinni í mjög gott
horf.
Ég var búin að heyra að þessi tvö í
skotvopnaskráningunni væru frekjur
og var með kvíða að byrja þar. Mín
kynni af þeim voru ekki í þá vegu.
Þau voru bæði yndisleg að vinna með.
Mér hentaði mjög vel að vinna með
þeim, því við vildum öll vinna vel og
hafa allt á hreinu.
Elsa hætti fljótlega og tók ég við
hennar starfi.
Við Skarpi náðum strax saman
sem „team“. Við tókum tillit hvort til
annars og virtum hvort annað.
Fljótlega kom í ljós hvernig mann-
SKARPHÉÐINN
NJÁLSSON
✝ SkarphéðinnNjálsson fæddist
á Siglufirði 1. októ-
ber 1938. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 6. apríl
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Keflavíkurkirkju 16.
apríl.
eskja Skarpi var. Hann
var ákveðinn, skapmik-
ill, ótrúlega stríðinn,
mikill húmoristi, hag-
mæltur og góð eftir-
herma, en fyrst og
fremst ákaflega góð
manneskja. Hann talaði
aldrei niður til fólks.
Hann hafði þykkan
skráp en gott hjarta.
Í mörg ár ræddum
við ekkert um okkar
persónulegu hagi.
Reyndar gerðum við
það lítið. Við þekktum
okkar takmörk að vissu
leyti. Ég man eftir því eitt skiptið rétt
fyrir jól, fyrstu jólin sem við unnum
saman (vorum þó búin að vinna níu til
tíu mán. saman) að Skarpi segir:
„Maja, nú förum við fram í kaffistofu
og fáum okkur kaffisopa þar því hér
er enginn friður. (Annars vorum við
alltaf með kaffikönnu hjá okkur á
skrifstofunni). Við ræðum ýmislegt
varðandi jólin, kirkjusókn o.fl. Ég
spyr hann hvort hann fari í Neskirkju
um jólin. Hann horfir hissa á mig. Ég
endurtek spurninguna. „Nei,“ segir
hann. „Nú, áttu ekki heima á Sól-
vallagötunni? spyr ég. Jú, hann átti
þar heima en í Keflavík. Þetta sýnir
hversu lítið ég í raun vissi um hann.
Eitt vissi ég þó og það var að hann
átti yndislega góða konu. Ég held að
kona hans sé hans mesta gæfuspor í
lífinu og vissi hann það. Hann sagðist
hafa náð í fallegustu og bestu konuna.
Við Skarpi vorum ekki alltaf sam-
mála og reyndar stundum mjög
ósammála um hluti í hinu daglega lífi
sem tekist var á um í kaffipásum.
Meira að segja kom fyrir að ég bein-
línis varð öskuill út í hann. Eftir að
hafa ekki yrt á hann í einhvern tíma
átti hann til að segja bljúgri röddu:
„Maja, hvað sagði ég? Er ekki allt í
lagi?“ Ég sneri mér þá að honum og
sá glottið á honum á hlið þar sem
hann þóttist horfa beint á tölvuskjá-
inn. Síðan sprakk hann og við hlógum
bæði.
Oft var gífurlega mikið að gera hjá
okkur þar sem við vorum tvö með æf-
ingaleyfin, umferðarlagabrotin,
brennu- og flugeldaleyfin (tímabund-
ið í desember), skotvopnaleyfin og
námskeið þeim fylgjandi. Í dag skil
ég ekki hvernig við komumst yfir
þetta allt tvær manneskjur. Við gát-
um þetta vegna þess að milli okkar
ríkti gagnkvæmt traust. Eina sem við
lásum yfir hvort hjá öðru var þegar
við þurftum að senda frá okkur bréf
eða greinargerð. Þá athuguðum við
stafsetninguna hvort hjá öðru og
uppsetningu, hvort betur mætti gera.
Við unnum okkar starf oft sem ein
manneskja. Við vissum hvar hvort
um sig var statt í málunum og höfð-
um allan aðgang að skápum og
hirslum hvort annars, læstum sem
ólæstum.
Hann passaði upp á að ég gleymdi
mér ekki í vinnu og fengum við okkur
þá kaffisopa og ég minnti hann á að fá
sér að borða, sérstaklega ef hann var
að fara á kóræfingu hjá lögreglu-
kórnum eftir vinnu. Oft á tíðum
gleymdum við okkur í vinnu og þar
með matartímanum. Við vorum lík að
því leyti að við vildum standa við gef-
in loforð.
Við vorum í góðu samstarfi við
embættin úti á landi og innflytjendur
og gagnkvæmt traust ríkti þar á milli.
Síðustu tvö árin fengum við loksins
þá aðstoð í skotvopaskrána sem við
vorum búin að óska eftir um langan
tíma, kvenmann, Þóru, dugnaðarfork
og unnum við þrjú vel saman.
Eitt skiptið er ég kom til vinnu eft-
ir að hafa lokið ákveðnu námskeiði
beið mín gjöf sem pakkað var vel inn í
pappakassa. Ég sé glottið á Skarpa
og vissi þegar að einhverja brelluna
hefði hann framkvæmt. Þegar ég
opna kassann (sem vel var límdur aft-
ur) birtist mér hvít pappírshúfa.
Þarna var grallarinn búinn að hafa
fyrir því að hefta saman handa mér
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna frests.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, sonar, bróður og tengda-
sonar,
KARLS RÓSINBERGSSONAR,
Ránarbraut 1,
Skagaströnd.
Sérstakar þakkir færum við sr. Magnúsi Magnússyni og öllum þeim fjölda
vina, sem hafa stutt okkur á erfiðum tímum.
Við þökkum ykkur af alhug. Guð blessi ykkur öll.
Steinunn Steinþórsdóttir,
María Rós Karlsdóttir, Hreinn Mikael Hreinsson,
Steinþór Carl Karlsson, Bergljót inga Kvaran,
Gunnar Dór Karlsson, Elfa Björk Kjartansdóttir,
Karen Peta Karlsdóttir,
Karl Aron,
Ástrós Anna,
Rósinberg Gíslason, María Bender og börn,
Guðrún Halldórsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
INGÓLFUR GUÐMUNDSSON
flugvirki,
Mánatúni 4,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 20. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeir, sem vilja minnast hins látna, eru beðnir að láta hjúkrunarþjónustuna
Karítas njóta þess. Síminn er 551 5606, símatími frá kl. 9.00-14.00.
Ásta Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
Guðmundur Ingólfsson, Halla Hauksdóttir,
Þorsteinn Ingólfsson,
Haraldur Már Ingólfsson, Sofía Björg Pétursdóttir,
Ástríður Helga Ingólfsdóttir, Kristján Valsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra okkar góðu vina fyrir
þá hjálpsemi, hlýju og aðstoð sem við nutum
vegna andláts og útfarar
ÁRNA JÓNSSONAR
sem lést þriðjudaginn 9. mars síðastliðinn.
Sérstakar þakkir til sveitunga og annarra sem
veittu ómetanlega hjálp í tengslum við útförina.
Guð veri með ykkur.
Sölvabakkafjölskyldan.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN BJÖRN BENJAMÍNSSON
húsasmíðameistari,
Kópavogsbraut 1a,
lést á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudag-
inn 14. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Alda Dagmar Jónsdóttir,
Jón Sören Jónsson, Sólveig Helgadóttir,
Jóhanna Björk Jónsdóttir, Pétur Jónsson,
Sigríður Guðrún Jónsdóttir, Kristján Þ.G. Jónsson,
Sigrún Anna Jónsdóttir, Sveinbjörn Egilsson,
Kjartan Björnsson, Guðlaug Guðmundsdóttir
og afabörn.
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna fráfalls
HERDÍSAR ERLENDSDÓTTUR
frá Kálfatjörn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ólafur Erlendsson,
Linda Rós Michaelsdóttir,
Friðrik H. Ólafsson
og fjölskyldur.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við frá-
fall og útför
GUÐRÚNAR SVEINSDÓTTUR,
Borgarbraut 21a,
Borgarnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dvalarheimilis
aldraðra, Borgarnesi, og starfsfólks lyflækn-
ingadeildar Sjúkrahúss Akraness.
Ása Gústafsdóttir, Birgir Þórðarson,
Þráinn Gústafsson,
Ingibjörg Gústafsdóttir, Guðmundur Benjamínsson,
Sveinn Svavar Gústafsson, Elín Kristín Helgadóttir,
barnabörn, barnabarnabörn,
barnabarnabarnabarn og systur hinnar látnu.
Föðurbróðir okkar,
SVAVAR KRISTINSSON,
úrsmiður,
Siglufirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar fimmtudaginn 8. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju mánudaginn 19. apríl kl. 14:00.
Júlíus Jónsson,
Jóhann Jónsson
og Jónína K. Jónsdóttir.Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur vináttu og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og systur,
ÖNNU MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR.
Gustav Behrend, Mette Nilsen,
Auður María Behrend, Mark Uldahl,
Marianne Behrend,
Gunnar Jónsson,
Ragnheiður Jónsdóttir,
Pétur Jónsson,
Pálmi Geir Jónsson,
Kristinn Örn Jónsson.