Pressan - 02.04.1992, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 2. APRÍL 1992
ÖSSUR SKARPHÉÐINSSON. Leggur fjandvini sínum
Þorsteini liö. STURLA BÖÐVARSSON.Veröi frumvarpið
aö lögum getur hann kannski keypt sér bjór á Akraborg-
inni.
STURLA OG ÖSSUR
HJÁLPA ÞORSTEINI
Dómsmálaráðherra, Þor-
steinn Pálsson, lagði nýskeð
fyrir ríkisstjórn frumvarp sem
bindindisfrömuðir lcváðu vera
lítt hrifnir af. Það felur í sér að
bœtt verði í áfengislögin grein
sem heimili dómsmálaráðherra
að veita leyfi til áfengisveitinga
um borð í loftförum og farþega-
skipum í ferðum innanlands.
Sem þýðir að hugsanlegt vœri að
leyfa vínveitingar um borð í
Akraborginni, Herjólfi eða
stœrri flugvélum í innanlands-
flugi.
Ríkisstjómin lagði fyrir sitt
leyti blessun yfir frumvarpið og
kom svo til kasta þingflokka í
vikunni. Sjálfstæðisflokkurinn
var samþykkur þessari rýmkun,
en í Alþýðuflokknum kom ann-
að hljóð í strokkinn. Þingflokkur
hans komst að þeirri niðurstöðu
að hann gæti ekki fallist á að
þetta yrði lagt fram sem stjómar-
ffumvarp. Mun það einkum hafa
verið Jón Sigurðsson iðnaðar-
ráðherra sem var fullur efa-
semda og taldi að bindindis-
menn hefðu nokkuð til síns
máls.
I gær vora síðustu forvöð að
leggja fram frumvörp á Alþingi
eigi þau að geta orðið að lögum í
vor. Nú ber hins vegar svo við að
umrætt frumvarp er lagt fram
þrátt fyrir allt. Það era tveir þing-
menn stjómarliðsins sem þar
hlaupa undir bagga með dóms-
málaráðherra, þeir Sturla Böðv-
arsson úr Sjálfstæðisflokki og
sjálfur formaður þingflokksins
sem hafnaði erindinu, Össur
Skarphéðinsson alþýðuflokks-
maður.
ÁRNI SNÝRÁ
GRÉTAR
Engir sérstakir kærleikar
munu vera með þeim bíóstjóran-
um Grétari Hjaltasyni og Árna
Samúelssyni þessa dagana.
Ástæðan mun vera Cape Fear,
kvikmynd Martins Scorsese,
sem þessa dagana er hvort
tveggja sýnd í Laugarásbíói
Grétars og Bíóborg Áma og hef-
ur hlotið mikla aðsókn. Bíó-
mynd þessi er framleidd af Urú-
versal-kvikmyndafélaginu, en
Laugarásbíó hefur umboð fyrir
það á íslandi. Myndin hefði því
að öllu jöfnu verið sýnd í Laug-
arásbíói en ekki annars staðar.
í samningum erlendis tókst
Áma hins vegar að tryggja sér
sýrúngarrétt á myndinni og varð
Grétar að bíta í það súra epli að
hún væri frumsýnd í bíóunum
tveimur samtímis. Honum mun
líka þykja súrt í broti að Ámi
auglýsir að myndin sé sýnd með
THX-hljóðkerfi, en einhver vafi
mun leika á hversu miklu máli
það skipúr í þessu tilfelli.
ÓFRIÐARVINDAR
BLÁSA í
EUROVISION
Það blæs víst ekki byrlega í
Eurovision, eða þannig. Sam-
skipú Sjónvarpsins við flytjend-
ur og lagahöfunda í keppninni
hafa löngum verið stirð og í ár
virðist engin undantekning æúa
að verða þar á. Þegar undan-
keppnin fór ffam á dögunum var
ófriðlegt milli ýmissa lista-
manna sem þar komu fram og
Björns Emilssonar upptöku-
stjóra sem þykir nokkuð stífur á
meiningu sinni. Mun málið
meðal annars hafa komið til
kasta yfirmanna innlendrar dag-
skrárdeildar.
Þessa dagana standa svo yfir
upptökur á myndbandi sem er
ætlað að kynna Já og nei, sigur-
lagið eftir þá Grétar Örvarsson
og Friðrik Karlsson sem er flutt
af Sigríði Beintcinsdóttur og
Sigríði Evu Ármannsdóttur.
Upptökumar munu ekki hafa
F Y R S T
F R E M S T
PAFI HUGSAR
HLÝLEGA TIL ÍSLANDS
KAÞOtJXA kJKKjiAMJitXV tWJ
f- A fiteð Srtkup toUun tg fúhaimtnJWf H. ptii
Ijfcítt k'ibvrrY* Xófi-i&y
Alfreð Jolson,
biskup kaþólskra á
Islandi, var fyrir
stuttu í Rómaborg
þar sem hann sat
ráðstefnu kaþólskra
biskupa á Norður-
löndunum. Um leið
áttu hann og bisk-
upamir fundi með
hinum heilaga föð-
ur, Jóhannesi Páli
II. Páfi mun í einka-
áheym biskups hafa
rifjað upp kynni sín
af íslandi síðan vor-
ið 1989 og rætt um
hlýjar móttökur,
hversu við ættum
fallegan forseta og
hversu sér hefðu
þótt íslensk ung-
menni áliúeg. Hann
hvatú líka til áffamhaldandi vináttu og samstarfs
við lúterska.
Biskupamir norrænu snæddu einnig hádegis-
t»3>u *<f vi»
'tcíUsf}rtka,
íiahs Jrildi vjálivrr ót •!-
iKtaftkrjirwRttnii til prrfinrntftnn*
i'tðun cj5jx>rfa.
í Jsjkkjttjöfó i Otii rm sangSjm
í*Ítrt*A»rnVu' 05 »«; rw tfvi
mnútjvi i'ifSð tv»matsiu»d nttA hans
Yv&fylÁili, ÍMtWrtí íýrff mnrif.ú
S*3bií SntTUtit rKJ aSá Ui hL-jtcrjtjSÍns
sáöra. J»ar K.'m nwnwgnsr SUrtikLiw
RztwUx OrtaUtlurt píl* þýð.t jttojiti
<1 pp I un * KÓJVJ. H» «31 i
ÍK&aði Irvcqjum tynir sijr, I Jawa þckkir
nú RiryV.p u{VurN-Á,up <«[ kyrnti *Vd
Koítand nj> John. Mtkáron íjrrfr
Mj jvclíi ror*> lckrt»r. Hsri* fór
r6oj; lútl/Sast iti «wtir« hóp til
«««(*»*, t kvcðjn&y 1« W£ÓI
.SjiiimM-w# KkkpsvvrAtrUjjO) ö."
verð með páfa
þar sem var á
borðum pasta,
salat, kjötmeti,
g r æ n m e t i,
brauð, ostur,
ávextir, kaffi,
vín og ölkeldu-
vatn að ítölsk-
um hætti. Mun
páfi hafa leikið
á als oddi og
gert að gamni
sínu.
Undir lok
máltíðarinnar
kvaddi Jóhann-
es Páll svo ís-
lenska biskup-
inn með svo-
felldum orðum:
„Vesalings
maðurinn, Is-
land er svo kalt! Megi ísland vera blessað og allir
íslendingar!"
Dyr(v»r npxuti rf, mwú$t**tr Biytx
■ChtsUefriðw ioíx líl irAvnm IicOskí
KtnFiSwteftir því Btér.tiir vt
víiið tíibiÆs. lltmvpyrajnSjisnd 0$
n«n v-íí-r Jnd hw kílí
tUnn hetarckkrrt gkrynu. hhw iaMi*
fwíttAlajnuim hjí «!«m
J»Jc»lirjpim<ilH IrA ítttcfityU hsser.v
num eddur S Svoni tsl ungra
þjfoHjftu f mtóósmii cg við
kvéVirríWii***. ILntn er án*^IKir mJs *ð
icnt SJ3S <»íí*r. Mao jáíivjnfta vf*t
VvþéliVo TirVrxmrvir- i
hv*» v*rft« t’ííds.'gní.
viftáilu ufi ».<r"?kipU v»5 tóieiii.1
l'ca-Oiir 0* *y>»» 1 ■ N»i*ifw pti-iti
lÍMVt tvkur v*3 Íví-fi tri
HAupímjns yW*r. bit.'Kwr rvsiAw
JrÚJirfmganjunijfMiuvldr^jiðiJifnwl
M*«* hciíagjciki fciAir nng lit
gL-fnv lílitvr. böjgnl fttob miý
vt*m lum ifOÍÍMi oiHUþýiuH
i&Úr nsm<»», íflllir »ér «
my*«UIOL>ií fcv-fOut mð
biuvljt.mdi tjfSmUs'i xj;
Mmfilýkw viðþvsi jO
inn fjcngw «t «r &Ttíagittfar.
tO&imti ktitícHvtikrÁi 1ifl'h'j/s
hsihj;* iöðw íytir Vtrkjwr
ef, é&un (vJr»ding«ns - t.sr.nji
Uim siw htdUgsrwg iw<a«D.«i
thísrrduim afcíar.
UlttftírtUfjítSB 29. Wwiuf
cVXji Nt>>?urfí*vJitÞís>.ttf-*s
pJfMuUR. OV.kur var WwO
vlirfkuUMf ls«n» i.'x »1 »»1
vftfpt viiv sjrii *e»s vsr rMgt^
bCfbctjpru, Psð vvrv bif JOnciru
vjf JfcyKr iUír >««tíf l*Á V«!
biskup aitndaml) *tit umllriión
nlluníi SeiUgVA*. 1 h*-i lv«Ug
sitt ávdrnaitÍHKli. þarf v,sr lic-Jd u
íði stm IVmfissítsa.
Ng»r rsefbjKriliSaTT! v*r loi
tii'Síufs
ftírfiök ticrsNsrfanvUiWþKí va
!«>»>» ixvbgtviL.i þcgu vsS j
úttt£di)**ivs&Cifcgietkiil(t'.ir..
ri.% IH
vsrðtiyufss i'iutór mcO páúi t»í<
rcnnkað ts! him 2Ú!3 Ktui Vary v*
1223 ti.Vlcj’jv eti fiMcjv«sv»í?iii
«ð «W>)ul<U 12W ÍJval.,
Þs*ð rcyr< ditt vfcfci wjm fvsftt
því *ð tm>iS5jgfit* aslaii t.'nrsík
urrtxt V>A VOttiitskMdifAf nvött.
verftt úi Sinfns&si kaprHunr
gengið áfallalaust fyrir sig.
Ósætti er milli Bjöms og að-
standenda lagsins og vilja þeir
helst að einhver annar verði
fenginn til að stjóma gerð mynd-
bandsins. Stjómendur Sjón-
varpsins taka það hins vegar
ekki í mál.
Svo verður náttúrlega farið til
Svíþjóðar, í lokakeppnina. Þá er
gert ráð fyrir að Bjöm fari með í
hópi flytjenda og höfunda lags.
Þeir munu hins vegar helst ekki
vilja hafa hann með. En því
verður varla breytt.
SAMEINUMST UM
AÐ MENNTAST
Talsverð blaðaskrif hafa orðið
vegna þeirrar fyriræúunar skóla-
yfirvalda í Menntaskólanum við
Hamrahlíð að leggja niður fom-
málasviðið í skólanum. Grísku-
kennsla yrði engin og latína ein-
göngu valgrein. Einna harðvít-
ugastur andstæðingur þessa hef-
ur verið Hrafn Sveinbjarnar-
son, nemandi í skólanum. Grein-
ar hans í Morgunblaðinu hafa
vakið mikla eftirtekt og kallað á
svargreinar frá skólastjómar-
mönnum, meðal annars ífá Örn-
ólfi Thorlacius rektor.
Nú hefur fommálasviðið
fengið gálgafrest, að minnsta
kosú, það fær að starfa í eitt
skólaár enn og kannskj lengur.
Og það sem meira er: Áhugi á
fommálum hefur stóraukist.
Undirskriftasöfnun í skólanum
hefur leitt til þess að kenndur
verður áfangi í raungreinalatínu
á náttúmffæðisviði. I hann hafa
skráð sig 32 nemendur. Að auki
æúa 20 nemendur að hefja lat-
ínunám á málasviði.
Það er svo örðugt að dæma
um hvort blaðaskrifin hafa ýtt
undir latínuáhugann eða hvort
það var áróðursherferð sem hóp-
ur nemenda efndi til undir slag-
orðinu „Sameinumst um að
menntast".
SKÓLAMÖNNUM
LEIÐAST MARA-
ÞONKEPPNIR
Alls kyns maraþonuppákom-
ur hafa verið útbreiddar í grunn-
skólum landsins og reyndar
venju ffemur á þessu skólaári.
Þær em yfirleitt haldnar í fjáröfl-
unarskyni, úl dæmis fyrir ferða-
sjóði, og hefur PRESSAN
spumir af því að í einum skóla
hafi safnast hvorki meira né
minna en 200 þúsund krónur í
áheitum. Og eins og tíðkast í
þessum aldursflokki apar einn
skóli eftir öðmm.
Mörgum skólastjómarmönn-

um mun vera frekar í nöp við
þessa maraþonáráttu. Þeir benda
á að það geti varla verið hollt
fyrir böm eða hálfstálpaða ung-
Iinga að spila fótbolta eða iðka
sleitulaust dans í heilan sólar-
hring. Fólk á þessum aldri hafi
ekki líkamsburði til þess, og
væri jafnvel full ástæða til að
slíkt maraþon færi ekki fram
nema undir eftirliú læknis eða
hjúkmnarffæðings. Enn eitt at-
riði sem er nefnt er að skólamir
hafi ekki fé til að láta kennara
eða leiðbeinendur vaka heilu
nætumar yfir svona uppákom-
um.
Meðal þeirra sem em lítt
hrifnir af þessari tísku meðal
skólanema er Sigurjón Fjeld-
sted, skólastjóri í Fellaskóla.
Sigurjón lagði fyrir skemmstu
fram tillögu í skólamálaráði
Reykjavíkur þess efhis að ráðið
og fræðslustjóri Reykjavíkur-
umdæmis mæltust til þess að
maraþonkeppnir til fjáröflunar
yrðu ekki haldnar í skólunum.
Var samþykkt á fundi ráðsins að
óska umsagna skólastjóra
grunnskólanna.
Sigurjón mun reyndar í eitt
skipú hafa látið eftir þiýsúngi ffá
nemendum sem vildu efna til
maraþonuppákomu. Þá taldi
Siguijón hópinn á að læra í sól-
arhring.
JÓN SIGURÐSSON. Lítið hrifinn af víndrykkju í farartækjum innanlands. BJÖRN EMILSSON. Eurovisionfólki þykir hann
erfiður í samstarfi. SIGRÍÐUR BEINTEINSDÓTTIR. Hópurinn vill helst ekki hafa Björn með ti! Svíþjóðar. HRAFN SVEIN-
BJARNARSON. Mikill áhugi á latínu og fornmáladeildin fær gálgafrest. ÁRNI SAMÚELSSON. Keypti bíómyndina sem
Grétar taldi sig eiga einan. SIGURJÓN FJELDSTED. Taldi nemendur sína á að læra í sólarhring.
Hvað vilt þú að Viðeyjar-
kirkja geri fyrir pening-
ana, Þórir?
„Það er ekki tímabært að
bera upp þessa spurn-
ingu. “
Hallur Magnússon var
dæmdur til að greiða Þóri
Stephensen staðarhaldara í Við-
ey 150 þúsund krónur í miska-
bætur vegna greinar sem Hallur
skrifaði í Tímann. Hallur vildi
að peningamirrynnu til Hjálpar-
stofnunar kirkjunnar en Þórir
gaf þá til Viðeyjarkirkju.
LÍTILRÆÐI
affirringu
Sálfræðingar, félagsfræðing-
ar, atferlisfræðingar, uppeldis-
fræðingar, umhverfisfræðingar,
geðbrigðaífæðingar, sálkynlífs-
fræðingar og kynsálarlífsfræð-
ingar, hómópatar og hugvís-
indamenn úr félagsvísindageir-
anum og aðrir atvinnuhugsuðir
hafa um langt árabil verið í því
dægrin löng að reyna að komast
til botns í því hvað valdi hinni
ógnvænlegu „firringu“ sem að
margra dómi er eitt mesta böl
sem hrjáir hinn upplýsta nútíma-
mann.
Margir halda að firring sé það
þegar karlinn hættir að nenna að
hlusta á kellinguna sína og hún
nær fram grimmilegum hefnd-
um með þvf að neita að festa í
hann tölur.
Þessi djúpi ágreiningur, eða
bági, valdi síðan firringu.
En mér skilst að málið sé ekki
alveg svona einfalt.
Mér er nær að halda að firring
sé það þegar allir missa sam-
band við alla.
Þetta upplifði ég einmitt á árs-
hátíð um daginn.
Til að upplifa firringu í sjón
og raun ættu félagsvfsindamenn
að bregða sér á árshátíð eftir að
hljómsveitin er farin að leika
fyrir dansi.
Ef það er rétt tilgetið hjá mér
að firring sé það þegar allir era
búnir að missa samband við alla,
þá get ég lýst því yfir umbúða-
laust að firringin verður alger
FLOSI ÓLAFSSON
meðal árshátíðargesta á því and-
artaki sem hljómlistarmennimir
hefja leik sinn.
Hávaðinn er slíkur að von-
laust er með öllu að nokkur nái
sambandi við nokkum og má þá
einu gilda hve firrtir gestimir
vora fyrir.
Ég hef slæðst inná fjölmargar
árshátíðir, þorrablót og góugleð-
ir í vetur og alltaf sama sagan.
Salemi, skúmaskot, gangar
og aðrir afkimar þéttskipaðir
fólki sem er á flótta undan
hljómlisúnni og á enga ósk heit-
ari en að sigrast á firringunni og
hefja mannleg samskipti með
því einfaldlega að tala saman
þar sem ffæðilegur möguleiki er
á því að heyra mælt mál fyrir
ærandi eymanauðgun velmein-
andi en heymarskertra tónlistar-
manna, sem halda að þeir séu að
leika lýrir dansi en em í raun og
vem kvöld efúr kvöld að eyði-
leggja hverja samkomuna eftir
aðra með óbærilegum skarkala.
Margir leggja á flótta og fara
heim að sofa eða finna sér frið-
sælli stað en aðrir reyna að grát-
bæna tónlistarmennina að draga
niðurí ærandi hávaðanum en allt
kemurfyrirekki.
Ég leyfi mér að kalla þetta vit-
firringu.
Ég er sannfærður um að ef
mannlegum samskiptum er að
verða ábótavant, þá er það öðm
fremur ærandi hljóðmengun að
kenna.
I hinu upplýsta og siðmennt-
aða samtímasamfélagi er nefni-
lega helst ekki hægt að heyra
neiúíýrirhávaða.
Hávaða sem er einsog sér-
hannaður til að valda firringu.
Og gerir kannske ekkert til,
eða einsog segir í þulunni:
Það var guð sem gafmér eyra
svo gœti ég í ró
unað við að heyra og heyra
hark og korríró
Nú er ég hœttur að heyra
meira
held sé komið nó.